Ekşi Duyuru

Küçük bir ilçede eve hapsolmuş durumdayız. Onun bir iki arkadaşı var. Benimkiler memlekette.

3-4 gün epey tartıştık. (Büyüklerin karışkanlığı sebebiyle) Artık ağzımızı açacak mecal kalmadı. İki taraflı bir bitkinlik hali var.

Nasıl aşıyorsunuz bu süreci?

edit: eve hapsolma sebebimiz kış, pandemi, sosyal olanakların küçük ilçede kısıtlı olması gibi

yeni tanıdığım yaşça büyük kadın kişisi var. arada bir ilgisini belli eder gibi ama sonra yine mesafeyi çat diye koyuyor. aşağıda çok güncel örneklerle paylaşıyorum, vakit ayıranlara teşekkürler.

ilk örneğimiz yılbaşından. yılbaşında çevresindeki kimsenin erişemeyeceği kadar yüksek bir yere koydum çıtayı. isimsiz gönderdim ama anlamış da benim gönderdiğimi. açıklayınca eli ayağına dolaştı heyecanından. yılbaşında ne yapıyorsun diye sorup durdu, pek renk vermedim kesin planı vardır diye. planım iptal oldu dedi, buluşalım dedim adım attım gülümsemiş ve covid var riske etmeyelim yazdı. sonra bir gün evvel covid'e yakalandım. öğrenir öğrenmez aradı. bugun yine aradı merak etmiş. Dün'e göre daha kısa tuttu ve kapadı. Bazan muhabbet de ediyor ama sonra oto-kontrollü oluyor ve çekiyor kendisini hemen. dolayısıyla bende bir yandan dengesini bozuyormuş gibi de hissediyorum.

hazır aklıma gelmişken sadece 1 kez sert bir yanıt verdi. o'nun da sonradan kıskançlıktan olduğunu öğrendim.

"aa böyle yazdı, adım atmamı bekliyor" diye düşünüyorum. adım atıyorum ama bir duvar ile karşılaşıyorum. soft bir duvar ama. sonra kendi adım atıyor ama aklı karışıyor gibi hissediyorum. bir kaç sefer bu döngüyü hissedince sormak istedim. ne yapmalıyım yani seviyor ve aklı mı karışık yoksa başka birşey mi? aslında onu olumsuz etkiliyorsam şu aşamada durmak çok kolay benim için. ama içimden bir yanım da onu sürekli yanımda istiyor.

Bir erkeğin bu davranışı sizce garip mi, yoksa gayet normal mi?

Çevremde bunun olması gereken bir hareket olduğunu, erkeğin ilişkiye ciddi baktığının belirtisi olarak yorumlanacağını söyleyenler oldu da biraz garipsedim açıkçası.

Önemliyse bahsi geçen şahıs kırk yaş üstü. İlişkilerinin beşinci günü, kadınla tanışmasının da üçüncü haftasıymış kadını ailesiyle tanıştırmaya götürdüğünde.

Şu an bir milyon liranız olsa gideceğiniz ilk yer neresi olurdu?

Ben Brezilya, Amazon Ormanları demek istiyorum. Amacım canlı çeşitliliğini görmek.

Sizin gideceğiniz ilk beş yer neresi olurdu ve neden?

yemeye devam ediyor musunuz? yoksa bırakıyor musunuz? bıraksanız da güzel şeyler söyler misiniz?

anneannemlere gittik. üzümlü pirinçli bi börek yapmış. misafir gelince düğün olunca falan yapılan bi şeymiş normalde. özenmiş yani. ama hiç sevmedim. o kadar uğraşmış diye zorladım kendimi yedim ve güzel şeyler de söyledim. aslında sorsalar "yemem ya nolacak, sevmeyebilirim, çok normal" vs artist artist konuşurdum. ama meğerse öyle diyemiyormuşum.

Diyelim ki iş yerine giderken arabanizla goturdugunuz karşı cins bir iş arkadasiniz var. Hatta yani arkadaslarinizdan kim denk gelirse birlikte gidip geliyorsunuz. Sonra bu karşı cins arkadasinizin bir sevgilisi oluyor (sonra nisanlaniyor) ve sevgilisi kiskandigi için artık sizin ve diğer iş arkadaslarinin arabasina binmiyor. Yürüyor iş yerine. İş yeri de 15 dk yürüme mesafesinde. Ayrıca arabaya binmemekle kalmayip karşı cins arkadaslariyla iletisimi de minimuma indiriyor. Bu kisinin yaşı da 27-28.

Ek olarak iş yerinde de bencil bir tip. zaman zaman yakindiginiz bencil davranislari var.

Gel zaman git zaman sevgilisinden ayrılıyor ve iş yerine gitmek için sizi arayip "kaçta cikiyorsun?" gibi bir soru soruyor. Bu durumda tavriniz ne olur?

bu normal bir şey mi sizce? arada herhangi bir soğukluk vs. yok. başka şehirde yaşayan bir kız kardeşim var, ben anne-babamla yaşıyorum. doğum günlerini hatırlatırım hep ara derim. yılbaşında da kendi arar herhalde benim dememe gerek yok dedim, aramadı. bana mı tuhaf geliyor bir tek bu durum? her şeyin çocuktan beklenmesine karşıyım, hep o arayacak diye bir şey yok ama resmen aklına gelmiyor yani, üzücü geliyor bana. annem babam arada der mesela x napıyo acaba vs. dün de dediler keza ama aramadı onlar da. neyse aman. eşek kadar kadına annemi ara babamı ara demek istemiyorum artık. kız kardeşim 28 yaşında, evli. bazen herkesin ailesi yanında benimki uzakta diye duygulanıyor üzülüyormuş ama icraate gelince bir telefon bile edilmiyor. samimi bulamıyorum o yüzden.

soru tam belli olmadı ama düşünceleriniz nedir bu konuda. teşekkürler.

Herkese mutlu bir 2022 dilerim. İçimden geldi :)

2021'de kalbini kırdığım birileri oldu ise affola.

Ülke gündemini bir tarafa bırakırsak 2021 yılı sizin için nasıl geçti?

Sürekli başkalarını düşünüyorum. Empati duygum iyice hat safhada. Bunu takip eden, başkaları benim hakkımda ne düşünüyor? Düşüncesi. Ofisin içinde kafamdaki sorular:
1-Diğerleri ne yapıyor?
2-Nasıl böyle kendilerini oyalayabiliyorlar?

3-Benimde amaçlarım var ama niye amaçlarıma odaklayamıyorum?

4-Bir şeyler yapsam basit bir hareket dahil başkaları benim hakkımda ne düşünür? Şöyle davransam o ne düşünür?

5-aklımı mı kaybediyorum yoksa? (özellikle bu düşünceye kapıldım mı depresyon zamanları aklıma geliyor. Bir kere yaşadım 3 sene önce travma sonrası stres bozukluğu mu nedir?

Sonra geçiyor tabi sınav zamanları diye mi böyle anlamadım. Böyle arada bir modum düşüyor. Kendimi şu sanal dünyanın zamanına oynuyorum gibi hissediyorum. Sanki yaşama amacım elimden alınıyor gibi ne işim var olduğum yerde diyorum.

Özetle hislerimi dökmek istedim. Bu sürekli olan değil ama döngüler içinde olan bi durum. Birde kimi dinlersem dinleyeyim herkesle aşırı empati kuruyorum. Maç izliyorum örrneğin rakip takımın yenilmesine bi süre sonra üzülmeye başlıyorum. Kaleciyi düşünüyorum adam şimdi nasıl üzgündür vs.

Ulen böyle yazınca kendimden şüphe ediyorum. Not: Er Kişiyim.

Öncelikle iş yerimden nefret ediyorum.

Aslında günüm çok iyi başlamıştı, gayet mutluydum.

Yılbaşı için çekiliş yaptık buradaki insanlarla (arkadaş diyemiyorum artık)
Herkes kendine çıkana bir hediye aldı. Bende küçük ahşap bir ev aldım hediye paketinde.

Herkes hediyelerini verdi sıra bana geldiğinde başta hediye aldığım kişinin arkadaşı olmak üzere herkes dalga geçti benimle.

Bu ne biçim hediye demeler, asıl hediye nerede çıkar demeler vs

Şu an aşırı üzgünüm ve ağlıyorum. Ben hata mı yaptım. Daha pahalı yada daha gösterişli bişey mi almalıydım. Zaten maddi durumum o kadar iyi değil öyle büyük büyük hediyeler alamam ki ben

Sadece biraz içimi dökmek istedim nefret ediyorum hediyelerden ve yeni yıldan:(

Suç bende mi gerçekten?

Merhaba,

Yarın gününüzü nasıl geçireceksiniz? Malum yarım Gün tatil.

İstanbulda olanlar ne yapmayı düşünüyorsunuz??


Herkese iyi seneler.

Yılbaşını evde kutlayacak duyurucular; Youtube’da veya diğer dijital mecralarda yılbaşında izlenesi güzel program var mı? Tercihen canlı yayın olarak. Tv’de saçma sapan şeyler vardır diye es geçtim ama iyi bir şey varda tv de kabul. Onun dışında youtube, twitch netfliş blu tv hepsine açığız.

Yılbaşında yapılabilecek önereceğiniz bir şeyler var mı? Herhangi bir şey olabilir konser vs. Aklıma bir şey de gelmiyor alternatif olarak konser harici :D

her anlamda ekonomi, hukuk,spor, eğlence vb. 2022 yılı içinde türkiye'de güzel bir şeyler olma şansı nedir sizce?

30'lu yaşlarında bir erkeğim. Şahsen evlilik hadisesine sıcak bakan biri hiçbir zaman olamadım, evlenmek gibi bir yaşam hedefim ve hevesim de hiç yok ama eş dost akrabadan dönem dönem "Hayat hep böyle gitmez, yaşlanınca kalırsın bir başına bak" psikolojik baskısını yiyince de bir huzursuzluk çöküyor yani.

"Ben evlenmeyeceğim" netliğinde olanlar var mı aramızda? Yaşlanınca işlerin nasıl yürüyeceği konusunda bir endişeniz var mı, o dönemleriniz için motivasyonunuz ne şekilde?

Çeşitli içki, yiyecek gibi malzemelerden oluşan bir paket mi yoksa market hediye çeki mi sizi mutlu eder?

sevgili duyuru insanları, nasılsınız? iyi misiniz?

neden buradasınız? neden insanların sorularını cevaplıyorsunuz?

bugünlerde biraz kendime sardığımdan, kendimden uzaklaşmak için duyuruda bildiğim her konuda cevap yazar oldum. size de oluyor mu böyle şeyler ve bir şeylere dadanıyor musunuz?

sonra kendinizi nasıl olup da tekrar düzene sokuyorsunuz? ya da bu döngüden çıkmak için teknikleriniz filan var mı?

Buradaki erkek tarafı ben oluyorum.

30'umdan itibaren hep yaşı kendime yakın, 30+ kadınlarla ilişkilerim oldu. Şu an ilk kez böyle bir durum denk geldi ve ben 37'mdeyken aramızdaki bu 11 yıllık yaş/yaşanmışlıklar farkı biraz kafamı karıştırıyor.

Kendisi bir şeyler için gayet istekli ve bunu hissettirmekten de hiç geri kalmıyor. Mutlu hissettiğini, bu derece çabuk alışmasına şaşırdığını sık sık dile getiriyor, güzel duygularını paylaşıyor. İleride şöyle yaparız, böyle yaparız diye uzun vadeli planlar yapıyor. Bunlar şu an hoşuma giden kısımlar.

Ama mesela daha önceki deneyimlerime nazaran farklılıklar gördüğüm bazı detaylar da oluyor şu an. Kendisi gün içerisinde yoğun iletişimde olmak istiyor. İş vakti olsun, gece olsun, birçok kez telefonla arıyor. Tabii ki konuşulur edilir ama zaten aktif iletişimde olunan whatsapp seçeneği de var yani. Bana fazla geldi bu iletişim yoğunluğu. Bu konuda bir şey desem bozulacağını da biliyorum, şimdilik demiyorum. Veya bazen samimiyet-dobralık-patavatsızlık arasında kalan pat diye söylediği sözleri oluyor, bir durup kalıyorum. Bunlara benzer dikkatimi çeken bir takım farklılık noktaları oluyor yani...

Dediğim şekilde ben hayatımda hiç bu seviyede bir yaş farkıyla bir şeyler deneyimlemedim ve içerisinde bulunduğum yeni durumla ilgili kafam karışık. Daha yolun başı, bu yolda ilerleyip de sonradan onu üzmek istemem, duygusal ve iyi bir kız.

"Yaşa ve gör, akışına bırak işte" mi, yoksa "Bu yaşlardaki 11 yaş fark sıkıntılı bir durum" mu? Ne dersiniz?

sorum sadece hamilelere, doğurmuş olanlara, hamileliğine şahitlik ettiği bir eşi/sevgilisi olanlara.

vücudunuzun içinde bir insan olmasından/büyüyor olmasından korkmuyor musunuz? özellikle bebek hareket ettiğinde ne hissediyorsunuz?
doğumdan korkmuyor musunuz? nasıl normal/sakin kalabiliyorsunuz?
eşi hamile olanlar eşinizin karnına dokunup bebekle bi nevi iletişime geçince ne hissediyorsunuz? hazır bi de iki canlıyken eşinize bi şey olur mu diye ekstra vesvese basmıyor mu?

çoğu insan bu cümleye harfiyen riayet ediyor. örnek; devlet kurumunda çalışıyorum buradaki insanlar kadroya geçer geçmez hemen evlendiler. böyle çok örnek var.

mesela işini kurup, düzenini kurduktan sonra evlilik harici başka bir şey yapılamıyor mu?

neden herkes bu kafada. ben hiçbir zaman böyle bir şey düşünmedim, tabi ki çok aşık olduğum bir insan olursa evlenirim ama kadroya geçip düzenim kuruldu hadi evleneyim falan diye düşünmedim, bana saçma geliyor.

kısaca insan hayatında zirve evlilik mi yani?

siz ne düşünüyorsunuz?

edit: yorum yazan arkadaşlar sanırım sadece başlığa göre yazıyor, dolayısıyla konunun özünü anlamayan çok insan olduğunu düşünüyorum.

evlilik kötü/kaka demiyorum, aşık olursam bende evlenirim hatta en çok ben evlenirim diyebilirim. ama bu şekilde evlenen insanlar sevdiği için değil o cümledeki sıra geldi diye herhangi birini bulup evleniyor. ortak bir işletme gibi bundan bahsediyorum.

Dostlar selam,

Hoşlandığım bir hanımefendi var. Nazar boncuğu alsam diyorum yeni yıl hediyesi olarak ama saçma mı olur yerinde mi olur bilemedim. Arasıra kendisine nazar boncuğu emojisi atıyorum.

sizin fikirleriniz nedir bu konuda?

Merhaba duyuru.

Bugün Instagram'da tesadüfen denk geldiğim bir hanımefendi ilgimi çekti, kendisine bir mesaj göndermek istedim ve gönderdim. Onun profili açıktı, ben de beni görebilsin diye profilimi açtım. "Selam, nabers" tarzında basit bir mesaj yerine, kendisini tanıma isteğimi ve bu amaçla bir iletişim başlatabilmemiz isteğimi özenli bir dille ifade ettim.

Kendisi mesajıma kısa sürede döndü. Erkek arkadaşı olduğunu söyleyip teşekkür etti. Ben de olması gerektiği tarzda bir cevap yazıp, iyi günler diledim, o da bana diledi. Diyalog bittikten bir 20 dakika sonra ise "Erkek arkadaşım olmasaydı seni tanımak isterdim" şeklinde bir mesaj gönderdi. Çok anlam veremedim ve yazacak bir şey bulamadım.

Bu neydi şimdi? Böyle bir mesaja ne yazılır ki şimdi, ne diyorsunuz?

Keşke farklı şekilde yapsaydım dediğiniz şeyler var mı, varsa neler?

Biraz daha açıklamaya çalışayım. Üniversitede seçmeli dersler vardı zorunlu. Ben de gidip birkaç dersi enerji alanından seçmiştim. İklimlendirme dersi gibi. Şimdi o alanda çalışmak istemiyorum. Keşke o dersi seçmeseydim, başka bir dersi seçseydim diyorum. Daha iyi olabilirdi.

Sizin de böyle küçük ya da büyük pişmanlıklarınız var mı? Puanınızın yetmesine rağmen tıp tercih etmemek gibi şeyler de olabilir.

3-4 aydır birlikte olduğu kadına sık sık kendisini aldatan eski sevgilisinden bahseden, bu kadının adından tutun da yaptığı işi ve hatta oturduğu yeri bile yeni sevgilisine anlatan, evinde o kadının ona aldığı ve artık dökülmek üzere olan 6-7 yıllık eşyaları kullanan, bu eşyaları kullanırken ve hatta yeni sevgilisine kullanması için verirken de ''Bak, bu tabak onun hediyesiydi.'' gibi şeyler diyen bir erkek... Böyle birinin hakkında ne düşünürsünüz? Amacı ne olabilir? Ayrılmalarının üzerinden 4 yıl geçmiş.

Canim çok istiyor son zamanlarda ama kışın pek alışık değilim. Siz ne içiyorsunuz.

Bundan kurtulamıyorum bir türlü. Hayatta hiç tecrübem yok ve bundan sonra da hayatımda güzel ne olabilir ki diye düşünüyorum.

27 yaşımdayım ama sadece 7 ay iş tecrübem var araya pandemi girince her şey daha da kötü oldu. Arkadaşlık ilişkilerim zaten yüzeysel. Etrafımda benim yaşmda olan herkes ya evli, ya uzun ilişkisi var. İş konusunda da sıkıntıları yok. Bense Hayatımda bir şeyler degissin diye uğraşıyorum ama olmadığını görünce bu zamana kadar olmamış, bundan sonra da olmayacağını kabul et işte diyorum.

Bu hisleri yaşayıp hayatını yoluna koyan var mı?

35 40 yaş civarında, kitap okumayı seven, sinema ve tiyatro kültürü olan, sigara kullanan, alkol tüketen, bir erkek için 100tl'ye kadar nasıl bir hediye alınabilir?

Notlar:
Limit 100tl maksimum.
Kitap olmayacak
Alkol vs olabilir, ama bu paraya güzel bir şarap vs. var mıdir bilmiyorum. Alkolden anlamam.
Çakmak, kartlık tarzı bir şey olabilir.
Güzel bir tiyatro oyunu bileti olabilir.
Ya da bir site üyeliği tarzı bir şey olabilir.

Ben zaten bir çok şeyi yazdım, sorum ise şu, sizin önerebileceğiniz direkt ürün ya da isim ne olur.

Şu şarap fena değildir,
Şu kartlıktan ben de kullanıyorum tavsiye ederim,
Şu oyuna bilet bulursan gayet başarılı vs.

gibi...
(farklı öneriler olursa, onlara da açığım. İstanbul için konuşuyorum bu arada.)

davetiyeye bakilip o şekilde içeri alinan düğünler oluyor mu yoksa genelde hicbir yerde kimsenin davetiyesi kontrol edilmez mi? ünlü camiasinin düğünlerini kastetmiyorum.

Eşlerini, çocuklarını bep psikolojik şiddet yoluyla belli konularda sindirmişler. Dayak vs. çocuk terbiyesi harici asla yok. Fakat uzun uzun küsme, konuşmama, yer yer ses yükseltme, ufak tefek ezme ile ailede otoriteyi sağlamışlar.

Bunlara göre ailede otorite babadır klasik anlayışını bir kenara koyarak,

Sizce ailede meşru bir otorite veya karizmatik liderlik olmalı mı? Kadın ya da erkek; ailenin sağlığı, refahı için gerekli gördüğü noktalarda eşini, çocuğunu ikna etmekte, bir işi yaptırmakta zorlanıyor, ve sözünü dinletemiyorsa (karizmatik liderlikten yoksunsa) ne yapmalıdır?

Yarın bir hatunla dışarıda biraz vakit geçireceğiz, Taksim, İstiklal olur, Beşiktaş, Kadıköy olur...
sergi, etkinlik vs ne önerebilirsiniz?

Şarap içmeyi seviyor (Pano'da takıldık epey), hesaplı da sayılabilecek güzel bir mekân neresi var?

30+ arkadaşlardan tavsiyeler mümkünse.

merhaba ;

uzun yıllardır evli olan ve geleneksel kafada diyebileceğimiz iş arkadaşımız eşinden boşanmak üzere. talep eşinden gelmiş ve geri dönüşü yok gözüküyor. ancak bu durumdan ötürü arkadaşımızın ciddi anlamda iş yeri ile bağı kesildi gibi. verilen işleri aksatıyor vs. - ki bu konu şirkette sorun oldu. kendisini toparlayabilmesi adına neler yapabiliriz? teşekkürler.

Odaklanmam gereken dersler var ama sanki artık tükenmiş gibi hissediyorum. Kafamı istediğim gibi çalıştıramıyorum. Ne yapmam lazım

5 yıllık ilişkisi olan bir kadın var. Kadın ailesiyle, erkek arkadaşı da bekar yaşamakta. Evleri çok da uzak değil. Bir arkadaş ortamında, erkek arkadaşının ona şunları söylediğini anlatıyor; "seninle yaşamaktan biraz çekiniyorum çünkü beraber yaşarsak dibimden hiç ayrılmayacaksın gibi geliyor. özgürlüğüm epey kısıtlanacakmış gibi, işten arta kalan zamanlarımda oyun oynayamayacağımı biliyorum :) " demiş. yurtdışına yerleşme ile ilgili bir mevzuda da yine kıza şunları söylemiş; "eğer yurtdışında bir iş teklifi alırsam ilk önce tek başıma gidip denemeyi istiyorum."

yaşlar aynı; 28. Kadın bu arada hiç öyle evlilik meraklısı biri değil ve onun evine gitme ortalaması da 10 günde 1 falandır. Bunu biliyorsunuz.

aynı ortamda biri size bunları anlatsaydı, ne düşünürdünüz?

Merhaba duyuru ahalisi.

Üniversite zamanlarımda, 20'li yaşların başları-ortaları-sonlarında falan hızlı yaşayan ve rahat bir insandım. O dönemler ciddi türdeki bir ilişkim bittiğinde de fazla takılmazdım, çabuk normalleşirdim. Hemen yakın arkadaşlarıma "Hadi beyler toplanıp iki bira çakalım, haftasonu bir yerlere kaçalım, birileriyle tanışırız" falan demeye başlardım, hedeflediğim her şeyi de rahat yerine getirirdim.

30'lu yaşlarımdan itibaren ise ilişkilerimde "duygusal yoğunluğu" daha fazla yaşadığımı hissedebiliyorum. Ciddi bir ilişkim bittiğinde, yeni hayatıma öyle çabuk adapte olamıyorum artık. Mesela bu yılın yazında ayrıldığım kız arkadaşımı halen özlüyorum, hem de fazlasıyla özlüyorum. Aklıma geldikçe üzülüyorum. Geçen gece yatakta uyumaya çalışırken yine aklıma geldi, beraber yaşadığımız güzel anları düşündüm ve gözlerim doldu. Tabii artık o noktada da kendime "Yuh ulan, sen nasıl bir adama evrildin!?" diye kızar halde buldum kendimi.

Yaşlanmaya başlayınca böyle mi oluyormuş bilmiyorum ama bayağı duygusal bir adam oldum çıktım kısacası :) Sevmiyorum bu yeni durumumu ama elimde değil.

30'larında benim gibi bu şekilde bir değişim yaşayan var mıdır?

Sevdiğim kişi tarafından boynuzlandım ve kendisini terk ettim. Çocuk aynı anda birden fazla kişiyle birlikte olmanın normal olduğunu düşünüyor. Yaşlarımız 38-36
Benim kaçırdığım birşey mi var, bu gerçekten normal mi?

Yeni yıl için istekleriniz, hayalleriniz, kişisel hedefleriniz neler?

Amacım paramın değerini korumaktı. 20 aralık gecesi ana paramdan 30 bin lira kaybettim. Elbette her şeyin başı sağlık fakat bariz hatam olmadığı halde böyle bir zarara uğramak çok ağrıma gitti. Tekrar kazanmam uzun zaman alacak haliyle morallerim çok bozuk. Buna benzer durumlarda kendinizi nasıl motive ediyorsunuz?

Bir süredir freelance iş yapıyorum. Proje bazlı değil saatlik fiyat veriyorum. Ayıptır söylemesi müşterilerimin de hepsi çok memnun, elimden gelenin en iyisini yapıyorum.

Ama istisnasız HERKES pazarlık yapmaya çalışıyor. Adama 50$ diyorum, 40$ olmaz mı diyor. Bugün, daha önceden de yıllarca beraber çalıştığımız adama, çok fazla da parası yok, bir de o kadar tanışıyoruz, hukukumuz vardır diye 35$ dedim, 30 olmaz mı dedi. Yani durumu 5$'a ihtiyaç duyacak kadar kötü değil, jest olsun diye 50 dememiştim halbuki.

Yani bunun çok basit bir çözümü var, 50 istiyorsam 60 derim, pazarlıkla 50'ye ineriz ben yine istediğimi alırım. Ama bu yaklaşım bana "çakallık" gibi geliyor, içim rahat etmiyor. Ben hesabımı kitabımı yapıp sana bi rakam söylemişim, niye beni çakal varsayıp direkt pazarlığa girişiyorlar anlamıyorum ve bu durum çok canımı sıkıyor.

Bi de bu durum evrensel. Yani Amerikalı da aynısını yapıyor, Arap'ı da Avrupalısı da Türk'ü de. Adama diyorum ki ben şuraya 5 saat daha ayırayım, daha güzel olsun diyorum. Hemen "bu 5 saatlik harcama bana kaç müşteri daha getirecek" hesabı yapıyor. Bilmiyorum abi, ben sadece daha güzel olsun istiyorum, o yüzden yapayım dedim. "Daha çok para alayım" derdinde değilim, öyle olsam baştan pazarlığı ona göre yapardım, ama bi iş sırf güzel olsun diye milyon dolarlık projede 200-300$ para harcamaktan kaçmak bana aşırı çiğ bir hareket gibi geliyor.

İçimi döktüm, sorularım şunlar:

1- Benzer gözlemleriniz var mı, siz ne düşünüyorsunuz?
2- Boşuna mı dert ediyorum bunları? Nasıl çözeriz?
3- Bu çağda sırf güzellik için, maddi bir karşılık beklemeden iş yapılamıyor mu?

tek gecelik iliski sonrasindaki gün kendimi yalniz hissediyorum (halbuki normal yasantima dönüyorum) acaba o napiyordur,mesaj atsam mi diye düşüncelere daliyorum. bu normal midir, nasil atlatilir.

Merhaba bu duyuru kuzenim hakkında.
25 yaşında ve dış görünüşüne baya düşkün. Daha önce burun estetiği , dudak estetiği ve göğüs estetiği yaptırdı. Teyzem (annesi) de çok moralini bozuyor şimdiden bu kadar çok müdahale yaptırırsa ileride ne olacak diye.geçen ay beni aradı kızımla bir konuş dövme yaptıracakmış vazgeçir diye. ( bu sanırım 4. Dövmesi) Bir de maaşının neredeyse tamamını kuaför ve makyaj malzemesini harcıyor. Abi olarak bir konuş kuzeninle dedi teyzem. Ben de 18 yaşından büyük , üniversitesini bitirmiş aklı başında ben ne söyleyebilirim ki dedim açıkçası. Bu arada kuzenim ile aram iyi . özgürlüğüne baya düşkün biri bu yüzden bir şey söylesem biliyorum aramız açılır. Ama şimdi de teyzem benimle konuşmuyor , yanlış mı yapmışım

siyaset, iletişim, ima dili bilmeyen saf bir insansınız.
Bir yandan aşırı kaygılı, hayır diyemeyen absürt bir yapınız var.

Hayat malum. Sosyal iletişim. Genelde ‘bunu yapmadık acaba ayıp oldu’ mular üzerine dayalı. Sizse sürekli belki küçük ve anlık ‘yapılması gereken’leri kaçırıyorsunuz. İnsanlar da bu farklılığınızı farkediyor. Size tavır alıyor, kızıyor, sinir oluyor.

Belli dozda geliştiriyorsunuz bu yönü. Fakat evet dediğiniz şeylerin de başınıza iş açtığını görüyorsunuz. Ben neden hayır dediğimde hep suçlu hissediyorum. İçimde bir olmamışlık oluyor diyorsunuz. Bu kaygı, özgüvensizlik halini bir ölçüde aştınız.

Fakat narsist, manipülatif, kibirli tipler karşısında bu yarım özgüven de yok oluyor. Çözüm nedir?
Mıknatıs gibi çekiliyorsunuz bu tipte arkadaşlara. Bir yandan yakın akrabanızsa bu kişiler hayır diyememenin öfkesini kendinize duyuyorsunuz. Kullanılmanın, istismar edilmenin kendinize öfkesi.

Neden benim sınırlarım yok. Bu sınırları artık oluşturmak istiyorum.
Ne yapmalı? Spor bu konuda çok işe yaradı. Ama kişiliğin değişmesi, ailede alamadığım şu özgüven zımbırtısını 30a merdiven dayarken almak için başka ne yapmalı?

bilmediğim ve ufkumu 2 katına çıkartacak şeyler önerebilir misiniz?

Merhaba arkadaşlar,

2 ay önce açtığım Tinder'da adamakıllı ilk eşleşmemi aldım galiba. Bundan önce 4-5 eşleşme yakalamıştım ama öylece kaldı onlar. Bu hanımefendi beni sağa atmış ve önüme gelince de eklemiş olduğu Insta hesabından falan inceleyerek rasyonel bir hanım olduğu kanaatine vararak (takipçi sayısı çok değil ama takip ettiklerinden fazla) sağa attım ve eşleşme oldu :D

Hoş bir hanım ve gezmeyi seviyor galiba eklediği fotolara bakınca. Denk geldiğim birçok profil "Selam" gibi tipik mesajlardan sıkıldıklarını belirtmişler. Bios'da da bir şey yazmıyor mesaj atmamda ipucu olarak kullanabileceğim. Hiçbir tanışıklığınızın olmadığı bir insana ne mesaj atılır ki? Aklıma bir şey gelmiyor. Hiç değilse detay olsaydı biraz. Bu arada Insta'da yatırım uzmanı (üst ligde) olduğu yazıyor. Yardımcı olursanız sevinirim. Teşekkür ederim.

hani dizilerde filmlerde sarhoş olanlar kusarken vs klozete sarılıyorlar ya bu gerçekte de böyle mi? yani o kadar rahat ve katiyen tereddüt etmeden kafayı klozete gömmeler, eli kolu her bir yanına sarmalar falan böyle yapanlar var mı cidden? normali bu mu bu olayın? yoksa bir bana mı garip geliyor?

Kadınların serçe parmaklarına taktıkları "Tek Taş Yüzük" ve Alyansların anlamı nedir?

özellikle ünv çağini geçmis ve ailesiyle yaşayan kişilere sormak istiyorum bu soruyu. kastettiğim öyle ciddi büyük yalanlar değil. ne bileyim bi aktiviteye katilmak istersin söyleneceklerini ya da izin vermeyeceklerini dusundugun için iş toplantisi var dersin gibi. gidecegin yer uzak bir ilçedir sen daha bir yakin yer soylersin gibi. ben mesela içim rahat etmese de bazen soyluyorum veya dogruyu soylesem de bazen onlarin endiselenmeyecegi veya kizmayacagi tartisma cikarmayacagi sekilde bahsediyorum. ha tabii ki yine yalan olmus oluyor. icim rahat etmiyor ama beni buna mecbur birakiyolar. durust davrandigim da cok oluyor ama bin pisman ediyolar. hicbir zaman birey oldugumu kabul etmeyeceklerini kabul edip icim ve kafam ve vicdanim rahat sekilde yalan soyleyecegim en sonunda ama aliskanlik haline getirmek de istemiyorum. ama onlar da benim kendi kararlarini kendisi veren neyin dogru neyin yanlis oldugunu ayirt edebilen ozgur bir birey olduguma asla alismiyorlar.

Evet, bu bir iç dökme duyurusu oldugundan sonrasında kendini imha edebilir.

Yaklaşık 3 aydır evliyim, ondan önce de 9.5 yıldir devam eden bir ilişkimiz var. Evlendiğimin birinci ayından itibaren çalıştığım kurumlardaki yemek yapan ablalardan, öğretmenlere, uzaktan tanıdıklardan, arkadaş grubuna kadar herkesin dilinde bu soru; yıldım cidden.

Güzellikle cevap vermeye çalışıyorum ama cevap vermek zorunda da değilim esasında. Baktığınız zaman karşıdaki insanın sinirlarini ihlal etmek gibi geliyor bana bu tarz sorular ve çok garip karşılıyorum. Şimdiye kadar kimseye de böyle bir soru yoneltmemisimdir fakat bakıyorum insanlar gayet doğal bir şekilde soruyor bu soruyu, sahiden bir tek bana mı tuhaf geliyor? Hayır, bir de belki benim çocuğum olmuyor; nereden biliyorsunuz? empatik yaklaşmaya çalışıyorum ama yok, hala kavrayabildigim bir konu değil.

Uzunca bir süre hatta belki de hiçbir zaman çocuk dusunmeyecek benim için bu sorudan kurtulmanın bir yolu var mı sevgili tecrübeli arkadaşlar?

Mesela bir önceki gün sizin dışınızda gelişen ama sizin başrollerden olduğunuz, kendinizi kötü hissettiğiniz olay, tartışma vb kötü bir şey yaşandı diyelim. Ertesi gün yaşanmamış gibi davranmak yerine çok kötü hissediyorsunuz, olayı düşünüyorsunuz, çevreye rezillik olduğunu başka insanların dahil olduğunuzu düşünüyorsunuz… buradan nasıl çıkarsınız?

Romantik niyetlerle internetten tanistigim biriyle yaptigim sohbet istemedigim bir yere evrildi, sizce tam olarak nerede hatali davrandim? Konustugum kisi baska bir ülkenin vatandasi. K: Konustugum kisi, B: Ben

K: Kronik bir rahatsizligim oldugu icin yüksek lisansimi tamamlayamadim ve simdi de yari zamanli bir iste calismak zorundayim.

B: Aa, tam olarak nasil bir hastalik? Yani hayatini ne sekilde degistirdi?

K: Bunu bilemiyorum cünkü dogumdan gelen bir hastalik. Fiziksel olarak bazi zayifliklarim var. Ama mental olarak cok daha güclüyüm.

B: Anladim. Bu arada ayagin nasil oldu? (Daha önceden ayagini burktugunu söylemisti).

K: Ayagim fena degil. Kronik hastaligim oldugunu söylemem sende nasil bir etki yaratti? Tam olarak ne oldugunu merak ediyor musun? Yakin cevrende böyle birisi var mi?

B: Yani evet, biraz merak ettim. Hayir, pek asina oldugum bir sey degil.

K: Tamam iste, neyi merak ettin? Acikca sorabilirsin, cekinmene gerek yok.

B: Mesela günlük yasamini nasil etkiliyor? Yalniz idare edebiliyor musun yoksa yardima ihtiyacin oluyor mu?

K: Yok canim, öyle bedensel özürlü degilim, herseyi kendim yapabiliyorum. Beslenmeyle ilgili sikintilarim var. Kilo alamiyorum, cok saglikli beslenmem ve de normalden cok daha fazla sey yemem gerekiyor. Cabuk yoruluyorum, kaslarimda problem olabiliyor. Bol bol fizyoterapi ve bana özel tarzda spor yapmam gerekiyor. Ise gidip gelmede biraz zorluk yasadigimdan ve is ortaminda tam istedigim gibi beslenemedigimden dolayi evden calismaya uygun bir kariyere gecis yapmaya calisiyorum. Soruna cevap oldu mu?

B: Kesinlikle. Benimle acik sekilde paylastigin icin tesekkür ederim. Beslenme konusunun zorlayici olabilecegini tahmin ediyorum. Buna ragmen durumu iyi idare ediyorsun gibi görünüyor. Evden calismaya gecmek mantikli, bu dönemde böyle bir ise gecmek cok zor olmayacaktir.

K: Hahaha, komik. Asina olmadigin bir durum karsisinda bu kadar korkak tavuga dönüsecek birisi oldugunu düsünmemistim. Neyse, seninle konusmak güzeldi.

Bundan sonra ben de pek uzatmadim. Niye korkak tavuk oldum ki simdi?