benim varlığımla vücut bulmuş birisi için neden öleyim ya, böyle saçma soru mu olur allasen. böyle söyleyince çok megalomanca görünüyordur belki ama bu adamın "en yakın arkadaş" olmasının sebebi ben değil miyim? onun BENİM İÇİN herhangi biri olmayıp EN YAKIN ARKADAŞ olması, benim varlığımdan kaynaklanan bir şey değil mi? aynı şekilde, benim onun için en iyi arkadaş olmam da tamamen onun algısı ve varlığıyla oluşan bir durum değil mi?
benim yok oluşumla birlikte yok olacak bir şey için neden öleyim yahu? şu dünyada uğruna ölmeyi kabul edebileceğim tek kişi herhalde çocuğum olur ki onun için de söz veremiyorum. geçen reddit'te okumuştum bir olay, i am not proud of my son diye, gugıllarsanız çıkar sanırım. adam öz annesine tecavüz ediyor. kadın, bunun üzerine eşini "ona çok benziyorsun" diyerek boşuyor, sonrasında da intihar ediyor. tüm bunların üstüne, anasına tecavüz eden ruh hastası it, babasıyla "nasıl çaldım senin orusbunu" diye dalga falan geçiyor. böyle "çocuk"lar da var.
büyük konuşmak gibi olmasın ama ben kimse için ölmem ya. ben olmadıktan sonra onların benim için ifade ettiği bir anlam yok ki. bunun tek bir istisnası var: savaş falan çıkar, anamız babamız kardeşimiz özgürce yaşasın diye o zaman ölümü göze alabilirim. öyle bir durumda "ben yoksam onların anlamı yok ki" demem, sonuçta benden sonra da yaşayacak onlar.
ama durduk yere şimdi arkadaşım ölmesin diye ben niye öleyim amk, böyle bi şey olabilir mi ya. kesinlikle doğru bulmuyorum.
0