man of constant sorrow
bazı kitapların önsözleri kitap hakkında spoilerlar içeriyor. örneğin satranç'a ahmet cemal bey'in(iş bankası kültür), veya 1984'e celal üster bey'in(can) yazdıkları önsözler kitap hakkında çok ciddi, tad kaçıracak bilgiler içeriyor. adeta bu eserleri ikinci kez okuyan okura hitap ediyor gibiler. ön
bazı kitapların önsözleri kitap hakkında spoilerlar içeriyor. örneğin satranç'a ahmet cemal bey'in(iş bankası kültür), veya 1984'e celal üster bey'in(can) yazdıkları önsözler kitap hakkında çok ciddi, tad kaçıracak bilgiler içeriyor. adeta bu eserleri ikinci kez okuyan okura hitap ediyor gibiler. önsözde kitaptan uzun uzun alıntılar yapmak ve kitabı bir nevi özetlemek normal bir şey mi? yeni bir okuyucu için çok sakıncalı geldi bu bana. önsöz kavramını ben mi yanlış anlıyorum yoksa? hiç bu sebepten dolayı rahatsızlık hissettiğiniz oldu mu?
0
aşırı rahatsızlık verici, bu sebeple önsözü sonsöz olarak sonradan okuyorum ben.
hatta kitapların arkasındaki tanıtım yazılarını da okumuyorum sırf bu yüzden. başıma çokça geldi.
bu konuda saatlerce ayakta alkışlayacağım bir durumla karşılaştım: sineklerin tanrısı kitabında, sonsöz vardı ve kitap bittikten sonra okudum. adeta kitabın analizi birkaç sayfayla anlatılmıştı. gayet de pekiştirici, "aa, demek x aslında şunu temsil ediyormuş." diyip bakış açımı da zenginleştirmiştir.
önsözü insanlar neden sonsöz gibi algılıyor, anlamıyorum. önsöz dediğin şey, kitap hakkında detaya girmeden, yazım süreciyle ilgili bilgiler içermelidir. oysa çoğu önsözü okuduğumuzda ya spoiler yiyoruz ya da yazarın/çevirmenin şartlamasıyla bitiriyoruz kitabı. buna ne gerek var ve neden hala bu şekilde, anlam veremiyorum.
hatta kitapların arkasındaki tanıtım yazılarını da okumuyorum sırf bu yüzden. başıma çokça geldi.
bu konuda saatlerce ayakta alkışlayacağım bir durumla karşılaştım: sineklerin tanrısı kitabında, sonsöz vardı ve kitap bittikten sonra okudum. adeta kitabın analizi birkaç sayfayla anlatılmıştı. gayet de pekiştirici, "aa, demek x aslında şunu temsil ediyormuş." diyip bakış açımı da zenginleştirmiştir.
önsözü insanlar neden sonsöz gibi algılıyor, anlamıyorum. önsöz dediğin şey, kitap hakkında detaya girmeden, yazım süreciyle ilgili bilgiler içermelidir. oysa çoğu önsözü okuduğumuzda ya spoiler yiyoruz ya da yazarın/çevirmenin şartlamasıyla bitiriyoruz kitabı. buna ne gerek var ve neden hala bu şekilde, anlam veremiyorum.
0
Edebi addedilen eserler genellikle sıradan okuyucu değil de konu hakkında araştırma yapan öğrenci, akademisyen vb için hazırlanıyor. (Misalen Mina Urgan'ın çevirdiği herşey.) Dolasıyla spoiler konusunda yaklaşım da aynı olmuyor. Okuyucu önceden plot hakkında fikir sahibi olduğunda motiftir, sembolizimdir falandır filandır daha dikkatli inceleyebiliyor bu nedenle önsözde plot konusunda bilgi veriyorlar efenim.
0
1984'te az küfretmedim, resmen sonunu söylemişti adam. önsözü kitabı bitirdikten sonra okumak en mantıklısı gibi dursa da işleri sırasıyla yapmayı seven bir insan olarak yazılış sırasına göre okuyorum ben kitabı.
0
Aslında bu önsözler kitabın yazıldığı sırada yazarın ve bulunduğu ortamın (sosyal, kültürel, ekonomik, siyasi vs.)genel durumu hakkında bilgi veriyorsa, sağladığı tarihsel bağlam açısından yararlı olabiliyor. Kafamda bir yere oturtup ona göre okumaya başlıyorum.
Sıpoylır meselesi de işin esprisini kaçırıyor diyemem zira kitaba başlayıp gömüldükten sonra unutup gidiyorum. Zaten ben izlediğim filmlerde ne olduğunu falan da unuturum. evet. beyle.
Sıpoylır meselesi de işin esprisini kaçırıyor diyemem zira kitaba başlayıp gömüldükten sonra unutup gidiyorum. Zaten ben izlediğim filmlerde ne olduğunu falan da unuturum. evet. beyle.
0
kesinlikle kesinlikle katılıyorum, uzunca bir süredir okumadan atlıyorum ben buraları, hatta kitabın arkasını da..
ufacık bir detay olsa bile yönlendirilmek hiç hoşuma gitmiyor, cidden hassasiyet gösterilmesi gereken bir konu.
m e b'in verdiği çok güzel bir örnek bence de, sineklerin tanrısının sonsözündeki inceleme çok hoşuma gitmişti, hatta ara ara kitabı elime alıp sonsözü okumuşluğum vardır.
ufacık bir detay olsa bile yönlendirilmek hiç hoşuma gitmiyor, cidden hassasiyet gösterilmesi gereken bir konu.
m e b'in verdiği çok güzel bir örnek bence de, sineklerin tanrısının sonsözündeki inceleme çok hoşuma gitmişti, hatta ara ara kitabı elime alıp sonsözü okumuşluğum vardır.
0
bu olay özellikle oğuz atay romanları için geçerli. cevat çapan, oğuz atay kitaplarında o eser yetmezmiş gibi, başka eserlerden de spoiler veriyor. hayır anlayabiliyorum, bunlar zaten klasik sayılabilecek eser. ama tehlikeli oyunlar'da kitabı zaten özetlediğin yetmediği gibi, bir de direkt "tutunamayanlar'da da şu şu adama, şunlar bunlar oluyordu" demenin, hiçbir mantığı yok. işgüzarlık... başka bir şey değil.
0
