Kişisine bağlı. Öncelikle çok yakınımdaki sayılı kişilerinkine değer veririm genelde. Onun dışındaki insanlar için saygı duyduğum biri olması lazım ciddiye almam için, sadece eleştiride değil, genel muhabbet vs anlamında da.

aşırı nefret sezmediğim her eleştiriyi dışarıya yansıtmasam da ciddiye alırım. insana bağlı eleştiri kabul etmek de tam anlamıyla eleştiri kabul etmek ya da değerlendirmek olmaz. hoşuma gideni alırım o zaman. eleştiri eleştiridir. her yazılandan temiz bir sonuç çıkarırım.

kişiliği oturmuş bir insan sizi tanımayan birisinden aldığı eleştiriyi zaten önce akıl mantık süzgecinden geçirir doğruysa hak verir değilse saçmalama der geçer gider.

burada eleştiri sizi az çok tanıyan birisinden geliyorsa istediğiniz kadar karşı çıkıp sinirlenin ilk etapta, daha sonra durup düşünmeniz yararınıza olacaktır.

ben en son atar yapıp sonra kendi kendime eleştiriyi doğru bulup üstüne birde o yanımı düzelttim. dışardan umursamaz gibi görünen birisiyim güya.

bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan insanların eleştirilerini ya da daha doğru tanımıyla saldırılarını ciddiye alamıyorum. duyuru için geçerli tabii bu, günlük hayatta bu tarz saldırılara maruz kalmıyorum.

fikirlerine, tavrına, bilgisine saygı duyduğum insanların eleştirisini ciddiye alırım. saygı duyma aşamasına gelmek zordur lakin.

Bazen niyetim hiç öyle olmadığı halde kaba olabiliyorum. O zaman kibarca dalga geçenler karşısında utanıp, hemen toparlıyorum kendimi. Fakat, misal sözlükte, aşırı tepki verenler, ayar vermeye çalışan kişiler zerre umrumda olmuyor.

Reel hayatımda beni eleştirenin kim olduğu ve hangi üslubla söylediği önemli. Saldırgan bi tutumsa hiç umursamam, hatta daha da abartırım. :) Yok kibarca söylenmişse dikkat ederim.

yapıcı olduğu noktada ciddiye alıyorum. "böyle yapma, şöyle gitme, şöyle davranma.." ee nası yapayım dediğimde evelemece gevelemece cevap alıyorsam sallamam.

Gerçek hayatta soruyosan, eleştirilmek istiyorum ama yeterince eleştiren olmuyor. Çünkü bilirsin buralarda tuhaf bir tutum var o konuda. Aman yannış annamasın, aman incinmesin, aman feelingleri hurt olmasın gibi abartılan bir yaklaşım var. Halbüse, bak gardaşım, sen iy, has adamsın da, şunnarı şunnarı bööle yapmasan, daha da iy olacan, türünden bir geribildirimi özlüyorum. Bir keresinde, şu anki âmirim ciddi bi fırça emaili döşendiydi yurtdışından. (O sırada seyahatteydi). Ben de onu neden öyle yaptığımı madde madde izah eden ve sonunda da, I would love to go over these steps of the process together to analyze my wrongdoing when you are backvâri bi cevap yazdım. Bi daha da lâfını bile etmedi seyahatten döndüğünde. O kadar şiddetli fırçaya sebep olacak birikim yerine, gelse arada bir, bak aslanım, şuraya bi ince ayar çek! dese, çok daha makbule geçecek. Genel olarak eleştirisizlik, finger pointing'in tü kaka olması kültürü hâkim biliyosun. En hafifi, laf sokmaktan başlayıp lafla lince kadar uzanan bir kültürden geliyor olduğum için, çok da şikâyetçi değilim bu durumdan tabii! Orama toma, burama to ortamından, kreş ortamına geçmişsin gibi oluyo. Ama yapıcı eleştirinin eksikliğini de biraz hissediyorum doğrusu.

Burda bana 3 kişi mesaj attı ve niye şive kastığımı sordu. Ben de genel olarak insanların ne düşündüğünü sordum. Şiveden rahatsız olanların 3 kişiden fazla olduğunu görünce de, elime biraz çeki düzen verdim.

Ama hakâret edenler olduğunda çok ciddiye alasım gelmiyo çünkü hakâret edilmesi gereken biri olduğumu pek düşünmüyorum.

Eleştiren kişinin eleştirirken eleştirilen kişinin gözlerine bakıp bakmadığına göre...

Eleştirirken sol göze bakıyorsa sallamıyorum. Sağ göze bakıyorsa iyi niyetli olduğunu ve olumlu bir eleştiri olduğunu düşünerek ciddiye alıyorum.

Dene.. Kesin çalışıyor

ps: Freud'un askerleriyiz

Iyiligimi istediklerine "kesin" emin oldugum kisiler; anne, baba, kardes, yegenim, esim ve bir tane arkadasimi tamamen ciddiye alirim. "Bekara kari bosamak kolay, davulun sesi uzaktan hos gelir" temali kisi ve onlarin elestrilerini en azindan saygi olsun diye dinler, aninda gecerim. Bir de mesleki yeterlilikte benden birikimli olanlari dinler, kendimle bagdastirabiliyor ozumseyebiliyorsam degerlendiririm. Yoksa yine direkt gecerim. Herkes kendine baksin, kendi derdine yansin valla, uc gunluk hayatimi milletin agzina bakarak geciremem.

görüşlerini dikkate alacağım biriyse ister istemez ciddiye alıyorum. zaten böyle insanlar gerekli olmadan bir şeyi söylemez ve söyleyeceklerini de düşünür söylerler. ama sadece eleştirmek için eleştiren, "haters gonna hate" odağında kötü niyetiyle konuştuğunu sezdiğim kişileri ciddiye almam hatta ne haddine diye bayağı kızarım.