[]
Yurtdışında Okumak ve Yurtdışında Yaşamaya Karar Vermek Üzerine...
Selamlar. Aklıma takılmış bir şey var ve günlerdir kararsızlık içerisindeyim. İçim içimi yiyor, ne karar vereceğimi bir türlü bilemiyorum.
Kısaca özetlemek gerekirse, Buraya (Madrid) erasmus ile geldim ve iki dönemdir buradayım. Okulda bölüm başkanı ile de aram iyi ve bana geçtiğimiz ay "neden burada kalmıyorsun" diye sordu. Araştırdığımda bunun mümkün olabileceğini gördüm. Zaten benim okuduğum bölüm (Bilişim Sistemleri Mühendisliği) aynı içerik ile ve hemen hemen aynı dersler ile burada da var. Derslerimi burada saydırıp kaldığım ve almam gereken dersleri vererek burada mezun olabilme şansım var kısacası... Hesabıma göre buraya geçiş yaparsam 1 yıl içerisinde (belki 1,5) mezun olabiliyorum, Türkiye'ye dönersem zaten yine 1 yıl uzayacak okul...
Sorularıma gelirsek;
1- Burada eğlence hayatı mükemmel, evet ve çoğunlukla çok iyi zaman geçiriyorum. Ama sorun şu ki, bazen kendi arkadaşlarımı çok özlüyorum. Aileme bazen çok ihtiyaç duyuyorum. İstanbul'dayken neredeyse umrumda bile olmayan aileme inanın burada bazen korkunç bir özlem duyuyorum. Bu sene sahip olduğum ve kalırsam muhtemelen sahip olacağım bütün arkadaşlar yabancı; dolayısıyla dönem başında herkes iyi vakit geçirmeye gelmişti ve ileride sahip olacağım arkadaşlar da yine aynı sebeple gelmiş olacak... Hayat her zaman eğlence değil; insan bazen derdini paylaşacak gerçek bir dost arıyor, bunu bulamayınca da kendini kötü hissediyor. Sonuçta buraya partiden partiye koşmak için gelmiş adamla oturup dertleşemezsiniz. Çocukluk arkadaşlarınızla 3 ay önce tanıştığınız adam da asla bir olmaz... İşte bunu nasıl aşacağımı bilmiyorum ve kalabalık içinde yalnız kalmaktan, her şeyi içime atıp kimseye paylaşamamaktan çok korkuyorum. Yurtdışında eğitim gören ve görmüş arkadaşlardan bu konuda fikir almak isterim.
2- Türkiye'ye dönmek fikri beni çok korkutuyor. Daha şimdiden Türkiye'den inanılmaz soyutlanmış durumdayım. Kendimi bazen arkadaşlarıma "bizim burada böyle değil" derken filan buluyorum, İspanya'yı kast ederek. Bu konuda tepki çektiğim de çok oldu; ama işin tuhaf tarafı kendimi İspanyol gibi de hissetmiyorum. Yani hani Almancıların yıllardır söylediği şey vardır ya "Vatanımda Almancı, burada yabancı" diye... Aynen o his. Eğer şimdi geri dönersem acı çeke çeke Türkiye'de yaşamaya alışabilme şansım var belki; ama geri dönmezsem eğer bir daha gidip Türkiye'de yaşamam... Ve bu da benim bir daha hiçbir yere ait olamamam demek belki de. Ben aitlik duygusunu önemsiyorum ve bununla da nasıl başa çıkacağıma dair bir fikrim yok. Uzun yıllardır yurtdışında yaşayan arkadaşlardan bu konuda yardım bekliyorum.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Kısaca özetlemek gerekirse, Buraya (Madrid) erasmus ile geldim ve iki dönemdir buradayım. Okulda bölüm başkanı ile de aram iyi ve bana geçtiğimiz ay "neden burada kalmıyorsun" diye sordu. Araştırdığımda bunun mümkün olabileceğini gördüm. Zaten benim okuduğum bölüm (Bilişim Sistemleri Mühendisliği) aynı içerik ile ve hemen hemen aynı dersler ile burada da var. Derslerimi burada saydırıp kaldığım ve almam gereken dersleri vererek burada mezun olabilme şansım var kısacası... Hesabıma göre buraya geçiş yaparsam 1 yıl içerisinde (belki 1,5) mezun olabiliyorum, Türkiye'ye dönersem zaten yine 1 yıl uzayacak okul...
Sorularıma gelirsek;
1- Burada eğlence hayatı mükemmel, evet ve çoğunlukla çok iyi zaman geçiriyorum. Ama sorun şu ki, bazen kendi arkadaşlarımı çok özlüyorum. Aileme bazen çok ihtiyaç duyuyorum. İstanbul'dayken neredeyse umrumda bile olmayan aileme inanın burada bazen korkunç bir özlem duyuyorum. Bu sene sahip olduğum ve kalırsam muhtemelen sahip olacağım bütün arkadaşlar yabancı; dolayısıyla dönem başında herkes iyi vakit geçirmeye gelmişti ve ileride sahip olacağım arkadaşlar da yine aynı sebeple gelmiş olacak... Hayat her zaman eğlence değil; insan bazen derdini paylaşacak gerçek bir dost arıyor, bunu bulamayınca da kendini kötü hissediyor. Sonuçta buraya partiden partiye koşmak için gelmiş adamla oturup dertleşemezsiniz. Çocukluk arkadaşlarınızla 3 ay önce tanıştığınız adam da asla bir olmaz... İşte bunu nasıl aşacağımı bilmiyorum ve kalabalık içinde yalnız kalmaktan, her şeyi içime atıp kimseye paylaşamamaktan çok korkuyorum. Yurtdışında eğitim gören ve görmüş arkadaşlardan bu konuda fikir almak isterim.
2- Türkiye'ye dönmek fikri beni çok korkutuyor. Daha şimdiden Türkiye'den inanılmaz soyutlanmış durumdayım. Kendimi bazen arkadaşlarıma "bizim burada böyle değil" derken filan buluyorum, İspanya'yı kast ederek. Bu konuda tepki çektiğim de çok oldu; ama işin tuhaf tarafı kendimi İspanyol gibi de hissetmiyorum. Yani hani Almancıların yıllardır söylediği şey vardır ya "Vatanımda Almancı, burada yabancı" diye... Aynen o his. Eğer şimdi geri dönersem acı çeke çeke Türkiye'de yaşamaya alışabilme şansım var belki; ama geri dönmezsem eğer bir daha gidip Türkiye'de yaşamam... Ve bu da benim bir daha hiçbir yere ait olamamam demek belki de. Ben aitlik duygusunu önemsiyorum ve bununla da nasıl başa çıkacağıma dair bir fikrim yok. Uzun yıllardır yurtdışında yaşayan arkadaşlardan bu konuda yardım bekliyorum.
Okuduğunuz için teşekkürler.
kusura bakma tamamını okumadım, madrid'den sonraki birkaç cümleyi de okudum
erkek arkadaşım ispanyol. bu yaz buraya taşınacak. bana diyorlar ki neden sen gitmiyorsun. cevabı basit: ekonomik halleri gerçekten çok kötü. öğretmenlerine maaş veremeyen bir ülkeden bahsediyoruz. erkek arkadaşımın üni'si erasmusunu iptal etti gelecek sene için. ciddi maddi sıkıntılar içindeler
yani türkiye'ye dön demiyorum, ama ispanya için ciddi ciddi düşün sadece ekonomik sebeplerden ötürü. işsizlik de cabası orada. her gün ayrı bir protestodalar
erkek arkadaşım ispanyol. bu yaz buraya taşınacak. bana diyorlar ki neden sen gitmiyorsun. cevabı basit: ekonomik halleri gerçekten çok kötü. öğretmenlerine maaş veremeyen bir ülkeden bahsediyoruz. erkek arkadaşımın üni'si erasmusunu iptal etti gelecek sene için. ciddi maddi sıkıntılar içindeler
yani türkiye'ye dön demiyorum, ama ispanya için ciddi ciddi düşün sadece ekonomik sebeplerden ötürü. işsizlik de cabası orada. her gün ayrı bir protestodalar
- la noix
(16.05.12 17:56:37)
bi tanıdığım 7 yıl londrada yaşadıktan sonra istanbula geri döndü. giderken "böyle ülkeye sokarım" diyerek gitti, aile bağı da yok gibiydi zaten, çok iyi de işi vardı orda. ama bi noktadan sonra demek ki insan çocukluğunda konuştuğu dili konuşmak, çocukluğundan beri bildiği mekanda yaşamak istiyor.
- pruslav
(16.05.12 17:57:28)
@la noix, İspanya'daki ekonomik sıkıntıların ben de farkındayım; gündemi takip ediyorum, burada sık sık grev ve mitingler oluyor bu aralar. Fakat okulda bir yandan çalışıp bir yandan okuyan kişilerle ve hocalarla konuştuğumda bilgisayar sektöründe durumun o kadar kötü olmadığını duyuyorum. Ayrıca şu da var, bir şekilde buranın vatandaşlığını alabilirsem avrupa'nın farklı yerlerinde de iş bulabilirim diye düşünüyorum. Örneğin bir süre burada çalışıp bir şekilde Almanya ya da İngiltere'ye gitmek gibi.
Hiç olmadı Türkiye'ye dönersem yurtdışı tecrübesi olmasının artısını kullanırım diye düşünüyorum. Yani ekonomik anlamda değil de, huzur anlamında, manevi anlamında yaşayacağım sıkıntılardan korkuyorum diyelim.
Hiç olmadı Türkiye'ye dönersem yurtdışı tecrübesi olmasının artısını kullanırım diye düşünüyorum. Yani ekonomik anlamda değil de, huzur anlamında, manevi anlamında yaşayacağım sıkıntılardan korkuyorum diyelim.
- barut (16.05.12 18:06:47)
Uzun yıllardır değil, bir senedir İngiltere'de okuyorum ben. Bu sene bitecek yüksek lisans, burada iş bulup çalışmayı düşünüyorum.
1- Hayat olarak daha mutluysan kal tabii. Öte yandan dost olayı konusunda haklısın, yıllardır tanıdığın ile birkaç aydır tanıdığın bir olmuyor. Ama yine de olabildiğince birkaç yakın kanka edinmeye çalış kendine, bir yere kadar aşmış olursun o bariyeri. Ne zaman ortam değiştirecek olsan aynı aslında; İstanbul'da mezun olup işe başlasan da, iş yerinden kendine kanka edinmen senin için iyi olur, hayatının 3'te 1'ini geçirdiğin yerde 'yabancı' hissetmek hoş değil.
2- Abi daha yaşın kaç başın kaç... Bir sene daha kalırsam daha da dönmem diye düşünme. Kalır okulunu bitirirsin, belki bir iş bulup tecrübe kazanırsın biraz. Sonra dönmeye karar verirsin. Bence senin şu an hayatını nerede yaşayacağının kararını vermene gerek yok. Ben yıllarca kalıp geri dönenleri de biliyorum. İnsan neticede ne zaman olsa o kararı verebilir. Ama şimdi dönersen, bu birkaç yıl içinde edinebileceğin tecrübeleri kaçırmış olursun. Avrupa'da çalışan arkadaşlar da bana şiddetle tavsiye ediyor birkaç yıl Avrupa'da çalışmayı, Türkiye'de olmayacak tecrübeler edinmek adına.
Özetle; bence şu an yaşadığın hayattan mutsuz değilsen Madrid'de kalmaya çalış. Kolay gelsin.
1- Hayat olarak daha mutluysan kal tabii. Öte yandan dost olayı konusunda haklısın, yıllardır tanıdığın ile birkaç aydır tanıdığın bir olmuyor. Ama yine de olabildiğince birkaç yakın kanka edinmeye çalış kendine, bir yere kadar aşmış olursun o bariyeri. Ne zaman ortam değiştirecek olsan aynı aslında; İstanbul'da mezun olup işe başlasan da, iş yerinden kendine kanka edinmen senin için iyi olur, hayatının 3'te 1'ini geçirdiğin yerde 'yabancı' hissetmek hoş değil.
2- Abi daha yaşın kaç başın kaç... Bir sene daha kalırsam daha da dönmem diye düşünme. Kalır okulunu bitirirsin, belki bir iş bulup tecrübe kazanırsın biraz. Sonra dönmeye karar verirsin. Bence senin şu an hayatını nerede yaşayacağının kararını vermene gerek yok. Ben yıllarca kalıp geri dönenleri de biliyorum. İnsan neticede ne zaman olsa o kararı verebilir. Ama şimdi dönersen, bu birkaç yıl içinde edinebileceğin tecrübeleri kaçırmış olursun. Avrupa'da çalışan arkadaşlar da bana şiddetle tavsiye ediyor birkaç yıl Avrupa'da çalışmayı, Türkiye'de olmayacak tecrübeler edinmek adına.
Özetle; bence şu an yaşadığın hayattan mutsuz değilsen Madrid'de kalmaya çalış. Kolay gelsin.
- long live rock n roll (16.05.12 18:07:25)
kal bence. böyle bir ülkede yaşamayı istemez kimse. yaşa yıllarca, sonra zaten olmadı başka ülkeye gidersin, pek zor olmaz. bok mu var türkiye'de? yürüdüğün için hapse atılırsın, biber gazı yersin falan, hiç gerek yok. burada millet para kazanıyor sanki.
- der meister (16.05.12 18:07:47)
Korkma kal. Gurbetin kahrini, sila hasretinin feristahini; internet, Google, Skype, iPhone, YouTube oncesi nesiller cekti. Simdiki gurbetcilikte ne var?
Kalmadan geri donersen, on sene sonra, "ahh lan kafama sicayim" deme ihtimalin var.
Ama kalirsan, geri donme ihtimalin her zaman var.
Kalmadan geri donersen, on sene sonra, "ahh lan kafama sicayim" deme ihtimalin var.
Ama kalirsan, geri donme ihtimalin her zaman var.
- compadrito (16.05.12 18:43:20)
Bence orada okulu bitirmeye bak. Okul bittikten sonra da buraya dönebilmek senin elinde. İstemezsen İspanya'da hatta dünyanın herhangi bir yerinde yeni kapılar açılabilir. Ortam değiştirmek aynı şehir içindeyken bile bazılarını korkutmaya yetecekken, hele ki ülkeni dolayısıyla bütün hayatını değiştirmek kimse için o kadar kolay değil. Yaşadım biliyorum. Şu an o günlere geri dönsem bir saniye düşünmezdim geri dönsem mi diye, direk yoluma bakardım. İnan bana Türkiye'ye döndüğünde hiçbir şeye bakışın aynı olmuyor. Buna o kadar zamandır özlediğin dostların da dahil. Değişiyorsun, burada kalmış olsaydın değişeceğinden çok daha hızlı ve farklı bir değişim bu. Hem döndüğünde bulmayı umduğun insanlar ve ortamlar da değişiyor.
Aitlik duygusunu araman çok doğal. Aynı konumdaki herkes bunu hissediyor olmalı. Bence bakış açın çok önemli: bu hiçbir yere ait olamamak mı yoksa her yere ait olabilirim mi. Eğer 2. seçenekteki gibi bakabileceğini düşünmüyorsan belki de böyle bir hayata o kadar da uygun birisi değilsindir. Ya da psikolojik olarak hazır değilsindir. Bunu ne kadar erken farkedersen o kadar iyi olur.
Amaaa şu an karar vermemelisin bunun için. Çok çoook erken. Belki de duygusal bir anında sonrasında pişman olacağın bir karar vereceksin. Bence panik yapmadan okulunu orada bitir ve bu soruların cevabını ararken zaman kazanmış, daha sağlıklı karar vermiş olursun.
Aitlik duygusunu araman çok doğal. Aynı konumdaki herkes bunu hissediyor olmalı. Bence bakış açın çok önemli: bu hiçbir yere ait olamamak mı yoksa her yere ait olabilirim mi. Eğer 2. seçenekteki gibi bakabileceğini düşünmüyorsan belki de böyle bir hayata o kadar da uygun birisi değilsindir. Ya da psikolojik olarak hazır değilsindir. Bunu ne kadar erken farkedersen o kadar iyi olur.
Amaaa şu an karar vermemelisin bunun için. Çok çoook erken. Belki de duygusal bir anında sonrasında pişman olacağın bir karar vereceksin. Bence panik yapmadan okulunu orada bitir ve bu soruların cevabını ararken zaman kazanmış, daha sağlıklı karar vermiş olursun.
- patiska (16.05.12 18:48:53)
ehehe ispanya can ya. ben de valencia'dayım 2 senedir burda okuyorum, erasmus idim, kaldım. okul bittikten sonra 1 yıl ara verip, yüksek lisans için dönmeyi düşünüyorum. yaş 25. yalnızlık benim için değerli birşey. uzaklarda kendi kendine yetebilmen lazım.
- Dr. Kissingher (16.05.12 19:20:17 ~ 19:22:28)
türkiye deki okuduğunuz okulun türkiyedeki sıralaması nedir? ispanyadaki okulun ispanyadaki sıralaması nedir? eğer madridde gerçekten iyi bir okuldaysanız orada kalmanız daha yararlı olabilir.
vatandaşlık almanız için okulun bitmesi + üzerine yaklaşık 4-5 sene çalışmanız lazım. ayrıca vatandaşlık aldıktan sonra teorik olarak tabi ki almanyada çalışabilirsiniz fakat almanyadan size iş veren bir şirket olacak mı, bu belli degil. avrupanın durumu gerçekten kötü, iş arama işine girerseniz bu gerçeği siz de farkedeceksiniz, ayrıyetten ispanyanın durumu daha da kötü.
vatandaşlık almanız için okulun bitmesi + üzerine yaklaşık 4-5 sene çalışmanız lazım. ayrıca vatandaşlık aldıktan sonra teorik olarak tabi ki almanyada çalışabilirsiniz fakat almanyadan size iş veren bir şirket olacak mı, bu belli degil. avrupanın durumu gerçekten kötü, iş arama işine girerseniz bu gerçeği siz de farkedeceksiniz, ayrıyetten ispanyanın durumu daha da kötü.
- meteonur (16.05.12 22:25:07)
Söylemeyi unutmuşum kanka; manita yaparsan 1 numaralı problemi büyük ölçüde çözmüş olursun.
- long live rock n roll (17.05.12 00:17:29)
@long live rock n roll, manita yapiyoruz da ciddi olmuyor ki bilader. sen istesen de olmuyor. kizlar cok bencil, kimsenin derdini sorununu cekmiyor. iliskiler cinsellik uzerine kurulu.. ha problemin var mi dersen hic dusunmeden "hehe yok la" derim. derim demesine ama oyle manita yap cozulsun problem gibi bir olay buralarda zor biraz. karisik isler.
@meteonur, madrid'in onemli bir universitesi; ayrica turkiye'dekinden daha prestijli bir okul oldugu kesin. turkiye'nin durumu da mukemmel degil be haci, 1000 lirayla muhendisleri ise baslatiyorlar.
@meteonur, madrid'in onemli bir universitesi; ayrica turkiye'dekinden daha prestijli bir okul oldugu kesin. turkiye'nin durumu da mukemmel degil be haci, 1000 lirayla muhendisleri ise baslatiyorlar.
- barut (17.05.12 00:39:45)
oncelikle benim tavsiyem kalman uzerine olur.
3 senedir holllandadayim, en az 5 sene daha buralarda olucam gibi duruyo. yurtdisinda okumaya karar vermem ve bunu gerceklestirebilmem, hayatimda yaptigim en buyuk akilliliklardan biriydi.
erasmus ogrencisi olmakla lisans egitimini yurtdisinda yapiyo olmak cok farkli. iki ornekten de bol arkadaslarim var.
senin durumunu bilmiyorum ama bi cok genc turkiyede orta halli bir ogrencilik gecirirken, kendini bir anda avrupada multikulturel ve eglenceli bi hayatin icinde buluyo. hayatinda ilk defa tek basina yasamaya basliyo, hayatinda ilk defa kimseye hesap vermeden gundelik yasamini surduruyo. tabi, ondan sonra aile yanina tasinmak zor geliyo. turkiyeye yabancilasma sandigin sey cok buyuk ihtimalle bireysel yasamaya alismis olmanin verdigi duygudur.
dostluk vakit alir, avrupada iki kati uzun surer. ama zamanla olacaktir elbette.
akademik ve kisilik bazinda ispanyada kalmak sana cok sey katicaktir.
3 senedir holllandadayim, en az 5 sene daha buralarda olucam gibi duruyo. yurtdisinda okumaya karar vermem ve bunu gerceklestirebilmem, hayatimda yaptigim en buyuk akilliliklardan biriydi.
erasmus ogrencisi olmakla lisans egitimini yurtdisinda yapiyo olmak cok farkli. iki ornekten de bol arkadaslarim var.
senin durumunu bilmiyorum ama bi cok genc turkiyede orta halli bir ogrencilik gecirirken, kendini bir anda avrupada multikulturel ve eglenceli bi hayatin icinde buluyo. hayatinda ilk defa tek basina yasamaya basliyo, hayatinda ilk defa kimseye hesap vermeden gundelik yasamini surduruyo. tabi, ondan sonra aile yanina tasinmak zor geliyo. turkiyeye yabancilasma sandigin sey cok buyuk ihtimalle bireysel yasamaya alismis olmanin verdigi duygudur.
dostluk vakit alir, avrupada iki kati uzun surer. ama zamanla olacaktir elbette.
akademik ve kisilik bazinda ispanyada kalmak sana cok sey katicaktir.
- lamartin (17.05.12 01:09:45)
@lamartin tesekkur ederim cevap icin. ben yaklasik 6 senedir yalniz yasiyordum istanbul'da. universite ve oncesinde hep ailemden ayri ve kimseye hesap vermeden yasadim. ailem zaten pek fazla bana karismaz, yaptigim seyleri destekler, guvenir filan. o acidan bir baski ile buraya bir tutunmuslugum yok ozetle. ama istanbul'daki hayat sartlari cok yavan geliyor, burasi dogru. istanbul'dan bir iki arkadasimi buraya getirebilsem, bir tane de adam gibi turk bakkali acilsa buraya sucuk mucuk satan :) burasi benim icin cennet olurdu..
- barut (17.05.12 02:07:17)
- compadrito (17.05.12 05:28:53)
@compadrito kardesim bu mekanlari biliyorum da ben turk bakkali demistim, donerciler restoranlar var evet. ama urunlerini toptanci bir arkadas var onun vasitasiyla ya da es dosta rica ederek almanya'dan, fransa'dan getiriyorlar. gecenlerde erasmuscularla bir organizasyon yaptim turkish dinner diye, raki bulamadik koskoca sehirde... bir tane turk bakkali var bildigim (alaturca) ona da bakkal demeye bin sahit ister. gecen gittim, bir iki tane lokka vodka (raki yok), bikac eti tutku, eti cin filan, 8-10 konserve dolma, 5-10 paket caykur cay, biraz da siyah zeytin vardi. tamtakirdi market. insanin morali bozuluyor gidince.
belcika, fransa, almanya, italya hatta malta'ya gittim; hepsinde dolu dolu turk bakkallari vardi. madrid'te boyle bir sey yok. galatasaray sampiyon oldu, kutlama yok. o saydigim ulkelerin hepsinde arkadaslarim var, mesaleli kalabaliklarin fotograflarini hepsi facebook'ta paylasti. madrid'te turk olmak iste bu yuzden zor. bu boyle olmasa dayanmak daha kolay olurdu. ama tesekkurler arastirman ve cevabin icin.
belcika, fransa, almanya, italya hatta malta'ya gittim; hepsinde dolu dolu turk bakkallari vardi. madrid'te boyle bir sey yok. galatasaray sampiyon oldu, kutlama yok. o saydigim ulkelerin hepsinde arkadaslarim var, mesaleli kalabaliklarin fotograflarini hepsi facebook'ta paylasti. madrid'te turk olmak iste bu yuzden zor. bu boyle olmasa dayanmak daha kolay olurdu. ama tesekkurler arastirman ve cevabin icin.
- barut (17.05.12 14:43:31)
1
