Sygr
Öncelikle:(git: 327921)* Daha önce ruh halimden bahsetmiştim ama bir detayı atlayarak. Kendini yazdıklarıma iliştirenlerle bütünüyle ayrıldığım bir detay var. Geciktirdiğimin, itelediğim kumların birikerek hareket ettirilemez hale geldiğinin farkındayım. En yakın sürede profesyonel destek alacağım.
Öncelikle:
(git: 327921)
* Daha önce ruh halimden bahsetmiştim ama bir detayı atlayarak. Kendini yazdıklarıma iliştirenlerle bütünüyle ayrıldığım bir detay var. Geciktirdiğimin, itelediğim kumların birikerek hareket ettirilemez hale geldiğinin farkındayım. En yakın sürede profesyonel destek alacağım.
------------------
Ben hapisteyim, katil sıfatıyla. Işığı emen karanlık, "katil" sesini bütünüyle yansıtmakta.
Bir gün çekmecelerin dibini bulup aradığımı henüz bulamamışken dolaba yöneldim. Artık umudu kesmek üzereyken diplerden elime eski, buruşuk bir kâğıt geçti. O soruyu hiç sormamış olmayı dilerdim: “Neymiş ki bu?”
Tarihe bakıyorum, isimlere bakıyorum, yazının içeriğine bakıyorum ama tek bir noktada birleştirip makul bir açıklama yapamıyorum. Hiç tanımadığım, hiç kimsenin bahsetmediği bir kardeşim mi vardı? Kıymık beyne saplanmıştı bir kere. Sorular, sorular.. Tek başıma cevabını bulamayacağım daha sonra yerini karanlığa bırakacak etrafımı saran sorular. Biliyordum, annemin bazen kuytu köşelerde sessiz sessiz ağlamasıyla bir ilgisi vardı bunların.
Tüm cesaretimi toplayıp sorularıma annemi de ortak ettim. Annemin dudaklarından dökülen cevaplardan sonra sorular bana ait değildi artık.
“Okula başlıyordun ve masrafların artmıştı. Senin için…”
Bir cana kıymakla hükümlüyüm. Görünmez prangalarla dolaşıyorum. Demir parmaklıklarımı istediğim yere taşıyabildiğim bir mahkûmiyet bu. Bazen etrafıma bakıyorum, kime benzerdi acaba diyorum. O da güler, ağlar, sever, sevilir, kızardı ama en önemlisi yaşardı.
İkimiz içinde mücadele ediyorum, başarmaya, hak etmeye çalışıyorum bu hayatı. Bazen ne yaparsam olmuyor. Hak etmiyorum sanki hiçbir şeyi. Belirsiz aralıklarla yoğun bir biçimde hissediyorum bu baskıyı.
Kendimden bir şey koparıp eksik parçayı tamamlayamam. Can veremem, aldığımı veremem. Düşünüyorum, bir yol var biliyorum. Henüz bulabilmiş değilim ama var, inanıyorum. Serbest kalacağım günü hasretle beklemekteyim.
(git: 327921)
* Daha önce ruh halimden bahsetmiştim ama bir detayı atlayarak. Kendini yazdıklarıma iliştirenlerle bütünüyle ayrıldığım bir detay var. Geciktirdiğimin, itelediğim kumların birikerek hareket ettirilemez hale geldiğinin farkındayım. En yakın sürede profesyonel destek alacağım.
------------------
Ben hapisteyim, katil sıfatıyla. Işığı emen karanlık, "katil" sesini bütünüyle yansıtmakta.
Bir gün çekmecelerin dibini bulup aradığımı henüz bulamamışken dolaba yöneldim. Artık umudu kesmek üzereyken diplerden elime eski, buruşuk bir kâğıt geçti. O soruyu hiç sormamış olmayı dilerdim: “Neymiş ki bu?”
Tarihe bakıyorum, isimlere bakıyorum, yazının içeriğine bakıyorum ama tek bir noktada birleştirip makul bir açıklama yapamıyorum. Hiç tanımadığım, hiç kimsenin bahsetmediği bir kardeşim mi vardı? Kıymık beyne saplanmıştı bir kere. Sorular, sorular.. Tek başıma cevabını bulamayacağım daha sonra yerini karanlığa bırakacak etrafımı saran sorular. Biliyordum, annemin bazen kuytu köşelerde sessiz sessiz ağlamasıyla bir ilgisi vardı bunların.
Tüm cesaretimi toplayıp sorularıma annemi de ortak ettim. Annemin dudaklarından dökülen cevaplardan sonra sorular bana ait değildi artık.
“Okula başlıyordun ve masrafların artmıştı. Senin için…”
Bir cana kıymakla hükümlüyüm. Görünmez prangalarla dolaşıyorum. Demir parmaklıklarımı istediğim yere taşıyabildiğim bir mahkûmiyet bu. Bazen etrafıma bakıyorum, kime benzerdi acaba diyorum. O da güler, ağlar, sever, sevilir, kızardı ama en önemlisi yaşardı.
İkimiz içinde mücadele ediyorum, başarmaya, hak etmeye çalışıyorum bu hayatı. Bazen ne yaparsam olmuyor. Hak etmiyorum sanki hiçbir şeyi. Belirsiz aralıklarla yoğun bir biçimde hissediyorum bu baskıyı.
Kendimden bir şey koparıp eksik parçayı tamamlayamam. Can veremem, aldığımı veremem. Düşünüyorum, bir yol var biliyorum. Henüz bulabilmiş değilim ama var, inanıyorum. Serbest kalacağım günü hasretle beklemekteyim.
0
olması gerekenler olur, olmaması gerekenler de olmaz. hiç bişeyin sorumlusu sen değilsin. bu düşüncelere kapılmayı, bu hallerde yuvarlanmayı isteyip seçen aslında sensin, bunu fark edebilirsen vazgeçecek gücü de bulursun kendinde.
0
öncelikle çok güzel yazıyorsun bence kesinlikle bu yeteneğini değerlendir
ve sorununa gelince bence kendini suçlamamalısın sen daha çocukken alınan bir karardan nasıl sorumlu olabilirsin ki hem hayat dediğimiz çok karmaşık belki kardeşin doğsaydı çok kötü bir hayatı olucaktı veya erken ölücekti asla bilemezsin belki de en hayırlısı buydu.
ve sorununa gelince bence kendini suçlamamalısın sen daha çocukken alınan bir karardan nasıl sorumlu olabilirsin ki hem hayat dediğimiz çok karmaşık belki kardeşin doğsaydı çok kötü bir hayatı olucaktı veya erken ölücekti asla bilemezsin belki de en hayırlısı buydu.
0
hiç yaşamamış olmak, yaşarken acı çekmekten iyidir bence.
düşün, senin annen, onun da annesi. bi anne için evlat ne demek anlatmaya gerek yok heralde. acı çekeceğinden, kötü yaşayacağından emin olmasa dünya üzerindeki hiç bi kuvvet bunu yaptıramazdı bi anneye.
ayrıca, kendini neden suçluyosun ki. sen böyle bişeyi istememişsin, haberin bile yokmuş. herhangi bi şekilde sorumlu değilmişsin yani her hangi bişeyden.
edit: çok fena anlatım bozukluğu. sinirden kendimi kesicem.
düşün, senin annen, onun da annesi. bi anne için evlat ne demek anlatmaya gerek yok heralde. acı çekeceğinden, kötü yaşayacağından emin olmasa dünya üzerindeki hiç bi kuvvet bunu yaptıramazdı bi anneye.
ayrıca, kendini neden suçluyosun ki. sen böyle bişeyi istememişsin, haberin bile yokmuş. herhangi bi şekilde sorumlu değilmişsin yani her hangi bişeyden.
edit: çok fena anlatım bozukluğu. sinirden kendimi kesicem.
0
