panik atak genel olarak 20 ile 30'lu yaşlarda görülen bir rahatsızlıktır. genel olarak ölüm korkusu tabanlı olup 7/8 çeşit panik atak bulunmaktadır. bir tür obsesyon olup geçici bir rahatsızlık olduğunu da belirterek olabildiğinin en kaba şekli ile özetlemeye çalışayım öncelikle. atağın başladığı sıralar kalp krizi olduğu sanılmakta ve acillere bu sanrı ile gelen ve fakat geçirdiğinin panik atak olduğu gerekçesi ile eve geri yollanan pek çok hasta bulunmaktadır. atak min.10 dk ile maks.30 dk arasında değişebilmektedir.

panik atağın yaşandığı dönemler yoğun stres altında olduğunuz dönemler olmaktadır genelde. örneğin benim öss dönemimde başlamış, üni.ye girdikten sonra da anında geçmemiş ve birkaç yıl daha bu sıkıntıya katlanmışımdır. katlanmaktan kastettiğim, panik atak ile yaptığım araştırmalar ile hafiflemiş, psikolojiye olan ilgimle de daha bilinçli bir süreç olmuştur. ancak bunu tavsiye edemem size. yani atağı geçirdiğiniz anlar benzersiz bir deneyim ve oldukça zor anlar olduğu için psikolojik bir destek almanızı önermem en doğrusu olacaktır. ancak şunu bilin ki ömür boyu tedavi gerektiren bir hastalık değildir.

atağı atlatana kadar derin derin nefes alıp içinizde yarım dakika kadar tutun. sonra yavaş yavaş nefesi ağzınızdan ama tek seferde değil, geri verin. bulunduğunuz ortam kapalı bir ortam ise pencere açın ya da mümkünse açık alana çıkmaya çalışın, çıkamıyorsanız da sakin olun nefes alıp verme olayını devam ettirin.

size tavsiye edebileceğim başka bir şey ise şu anda aklıma gelen kahve ve çayı azaltmanız hatta mümkün ise bırakmanız. uyku düzeninize de dikkat ederseniz sizin için her şey daha kolay olacaktır. ve tabii yediklerinize de dikkat etmeniz yararınıza olacaktır. şimdilik aklıma gelen bunlar. eğer daha da detaylı bilgi isterseniz bu hastalıktan zamanında muzdarip olmuş biri olarak elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışırım.

geçmiş olsun.

benimkisi 1-2 hafta sürmüştü ve yalnız kalmak tetiklemişti kimsenin benim hakkımda düşünmediğini algılayıp boşluk olarak adlandırdığımız "hiçlik" duygusunu yaşadım. bir anda yok olacağımı sanıyordum. panik atak genelde (uzman değilim psikoloji mezunuyum)ölüm ve varoluşsal yalıtım korkularıyla tetiklenir. daha doğrusu bir olay yaşarsın örneğin ciddi bir araba kazası geçirirsin ölümden dönersin ve endişe başlar ölümlü olduğunla, evrende yapayalnız olduğunla (bu deneyimi senden başka kimsenin bilememesi) yüzleşirsin akıl bunu hemen bastırır ve farklı bir hastalık olarak yansıtır örneğin, panik atak, yada takıntı. panik atakta psikolojik stres vücuda kaç yada savaş tepkisi olan kalp çarpıntısı, nefessiz kalma, titreme olarak yansıyor. yani vücudun psikolojik tehdit'i (yalnızlık) fiziksel tehditmiş gibi algılayıp sana kaç yada bununla savaş hallet bu sorunu yeter ki sağ kal diyor. ben panik atağımı bu konuda makaleler okuyarak, telkinle ve sosyalleşmeyle aştım.

bu hastalık kafanda kendin ürettiğin birşey olduğu için kafanda yok edersen yok olur. sadece ondan korkma. panik atak mı geliyo bırak gelsin bunu sesli olarak söyle gel de korkmuyorum de. unutma panik ataktan yeryüzünde ölen hiç kimse yok, en fazla kalbin biraz hızlı çarpacak o kadar. bu beni çok rahatlatmıştı. birde kalp atışlarım hızlanıp yüzüm sapsarı olmuş ve elim ayağım titrediğinde anlamıştım olayn panik atak olduğunu ve ulan bu muymuş atak dedikleri demiştim ve gülmeye başlamıştım aynanın karşısında titreyen bedemine karşı :) sonra geçmişti korkmayınca gidiyor :) rahat olun sadece.