alice in potatoland
Ne yediriyorsunuz bu sıpalara? Çiğ brokoliyi eline verdiğimde katır kutur yiyen kızım (17ayl.), kreşteki çocuklardan etkilenmeye başladığı için yemeklere burun kıvırır oldu. Bir gün eve geliyor ve havuç sevmediğine karar veriyor. Neden? Lea da sevmiyormuş çünkü. Bu sefer oturup bezelye yemeğinin içi
Ne yediriyorsunuz bu sıpalara? Çiğ brokoliyi eline verdiğimde katır kutur yiyen kızım (17ayl.), kreşteki çocuklardan etkilenmeye başladığı için yemeklere burun kıvırır oldu. Bir gün eve geliyor ve havuç sevmediğine karar veriyor. Neden? Lea da sevmiyormuş çünkü. Bu sefer oturup bezelye yemeğinin içindeki havuçları ayırıyor. Fark ediyorum ki bazı çocukların kıllıklarından özellikle etkileniyor ve kopyalıyor. Ama buna bir çözüm olmalı yani, benim çocuğumun ahlakını bozuyorlar (:
0
Farklı farklı tatlar deniyorum ben mesela bugün mango verdim bayıldı. eskiden yoğurda bayılırdı şimdi yüzüne bakmıyor. Bizimki de arkadaşları ne yerse onu yemiyor ayrı bir cins:) Bu düzeni oturtabilen henüz tanımadım bu duyuruyu takip edeceğim:) ben de merak ediyorum.
0
Şu anda anne-baba geçici olarak ikinci planda, çünkü referans grubu kreş kankaları. "Artık havuç sevmiyorum" demesi de tat geri bildirimi değil zaten, sosyal aidiyet duyurusu.
Yiyecekler konusunda küçük hanıma duygu yükü bindirmeyin. Siz sunun, yiyip yemeyeceğine o karar versin. Yemeği ayıklaması vs. kontrol gücünü test etme aşamasıdır, seçme gücünü ona verin, didişmeyin. Bu arada siz o havucu yiyin mesela, "mmmh, şahane, ne lezzetli bir sebze bu böyle" vs. diye sakın reklam yapmayın. Siz yiyin, o sizi gözlemliyor zaten. Hele bir de sebzeye-meyveye karakter katar, konuşturursanız: (Süper güçlerimle ASLA bir insanın yiyemeyeceği kadar hızlı bir havucum ben! Zaten isteseler de beni yakalayamazlar! Hahahah!) zaten dayanamaz, yakalar, yer.
Şu anda sosyalleşiyor, sınırlarını test ediyor, karakterini inşa ediyor. Böyle şeyler normal, endişelenmeyin. Biraz drama, bolca özentilik-taklit, bolca "ben de artık onlardanım" gururu.
Yiyecekler konusunda küçük hanıma duygu yükü bindirmeyin. Siz sunun, yiyip yemeyeceğine o karar versin. Yemeği ayıklaması vs. kontrol gücünü test etme aşamasıdır, seçme gücünü ona verin, didişmeyin. Bu arada siz o havucu yiyin mesela, "mmmh, şahane, ne lezzetli bir sebze bu böyle" vs. diye sakın reklam yapmayın. Siz yiyin, o sizi gözlemliyor zaten. Hele bir de sebzeye-meyveye karakter katar, konuşturursanız: (Süper güçlerimle ASLA bir insanın yiyemeyeceği kadar hızlı bir havucum ben! Zaten isteseler de beni yakalayamazlar! Hahahah!) zaten dayanamaz, yakalar, yer.
Şu anda sosyalleşiyor, sınırlarını test ediyor, karakterini inşa ediyor. Böyle şeyler normal, endişelenmeyin. Biraz drama, bolca özentilik-taklit, bolca "ben de artık onlardanım" gururu.
0
