Bildiğim konular değil ama çok üzücü :( , muhtara mı haber vermeli acaba, hani o yardımdır vs ön ayak olsa. Böyle bir kulak dolgunluğum var bu işlerle muhtar ilgileniyormuş gibi.

ben hep yanında bir bayan görüyordum. bi kere sordum kızınız mı dedim? hayır o komşum, öğretmen falan dedi. başka bi denk gelişimizde çok acıktım duramadım evde benim çocuğu arayacaktım az kalsın dedi. o da orman mühendisi, ankarada çalışıyor falan dedi. alzehimer olduğunu düşünüyorum bir haftada 5 defa ben denk geldim. evde fayans ustaları vardı onlar yemeğe giderken 3 defa da onlar denk gelmiş. adamın işi çok zor yürüyemiyor. ben götürüyorum kaç gündür falan dedi bizim usta. o da yaşlı gerçi 60 yaşı rahat var.


hani siz beni yönlendirin. ben kendim de görüşürüm, kaale almazlarsa avukatımla da bu konuyu konuşur, onun yardımcı olmasını da isterim. bir şekilde bir çözüm bulmak şart.

demans ya da alzheimer, eger bu derece ilerlemisse, hem kendisi icin hem de apartmanda yasayan baska kisilerin güvenligi icin acil sekilde zaten bakim evine yerlestirilmesi gerekiyor.
bu adam su an kücük yastaki cocuktan farksiz.
ocagi acacak ya gazdan zehirlenecek ya yangin cikaracak.
düsecek kalacak, yatalak olacak.
kötü niyetli birine denk gelecek tüm parasini kaybedecek, hatta belki öldürülecek.
gercekten ihtiyaci olan asevi degil asla.
bir de bir sey diyeyim, o adama günde degil üc ögün, sekiz ögün yemek de gelse o adam evden cikar.
benim dedemde demans varken yemek yiyordu, yarim saat sonra, cok acim hic yemek vermiyorsunuz, diyordu. karninin tok oldugunu bile anlamiyordu.
annem istahla yiyor diye her gün et yemegi yapiyordu ona, millete, bana bayat ekmek yediriyorlar, diyordu.
ayakkabisini giyip giyip salonda oturan babanneme haber bile etmeden kapidan cikip gidiyordu, mahalleli biliyordu da haber ediyordu, gidip aliyorduk.
evde hem babannem hem yatili bakicisi varken bile kacmayi basardi. bu kacmalari esnasinda iki defa düstü, birinde burnunu kirdi.
zaten son düstügünde de kalcasini kirip yatalak oldu.

bence ogluna ulasin, sahiden bir bakim evine yerlestirsin. bu, sizin basa cikabileceginiz bir durum degil.

hocam ne zaman denk gelsek yemek yemeye gidiyor. bu günden bi önce denk gelişimizde. yaşlılık da zor. evlensem mi diye düşünüyorum dedi. aman be amca bu yaşta kadınlarla mı uğraşılır dedim. durdu hahahah dedi güldü.


yani var bi çaresizlik ama nedir tam bilmiyorum.

özellikle bugün kötü gördüm. yine güleryüzlüydü ama yüzündeki renk bile atmıştı. zaten o yaştaki insan pilavla, tavuk dönerle, lahmacunla ne kadar sağlıklı yaşayabilir.?

hocam oğlu falan var mı onu da bilmiyorum, belki de ilkgisizdir uğraşmıyordur. hani valilik belediye falan, daha olmadı, sosyal hizmetler. bir şekilde bişeyler yapmak lazım.

o halde oglu hayirsizsa muhtara haber edin, belediyeye haber edin. onlar oglu varsa gercekten, ulasirlar. eger cocugu bir sey yapmazsa devreye girerler.
kisa süre icinde bu kurumlardan dönüs alamazsaniz cimer yoluyla sikayette bulunun. bu insanin yeri su an gözetim altinda olabilecegi bir bakimevi.

Cimere aile bakanlığına yazdım.
x de ikamet etmekteyim. Yaklaşık bir senedir apartman içerisinde selamlaştığım Mehmet isimli yaşlı bir komşumuz bulunmaktadır.
Yaklaşık üç haftadır evimde tadilat yapıyorum ve bu nedenle çoğunlukla evde bulunuyor, sık sık moloz atmak, fayans ve malzeme taşımak için apartman önüne inip çıkıyorum. Bu süre içinde Mehmet amcayla defalarca karşılaştım. Kendisi yaşlılıktan dolayı yürümekte oldukça zorlanıyor. Giriş katında asansör kapısında sürekli birilerinin gelmesini bekliyor. Başka insanların yardımı olmadan hareket edemiyor.
Ne zaman kendisiyle karşılaşsam “Nasılsın Mehmet Amca?” diye sorduğumda genellikle “İyiyim oğlum, karnım acıktı, yemek yemeye gidiyorum. Bana ayakkabılarımı giydirir misin? Beni yolun karşısındaki dönerciye götürür müsün?” gibi taleplerde bulunuyor. Bir senedir kendisini her gördüğümde üzerinde hep aynı giysiler var ve idrar koktuğunu fark ediyorum. Yalnızca yemek yemek için dışarı çıkıyor. Asansör önünde bekleyip sürekli birilerinin gelmesini bekliyor. Bakıma muhtaç bir durumda olduğu açıkça anlaşılıyor.
Ayrıca, her karşılaşmamızda “Oğlum ben seni tanıyamadım, çok yaşlandım, unutuyorum artık.” diyor. Bir seferinde “Çok acıktım, artık evde duramadım. Az kalsın oğlumu arayacaktım. Kendisi 52 yaşında, Ankara’da yaşıyor, orman mühendisi.” şeklinde konuşmuştu.
Çevredeki birçok kişi kendisini tanıyor ve halini hatrını soruyor. Yemeklerini genellikle dönerci, pilavcı ve lahmacuncuda yediğini görüyorum. Bu yaşta ve bu halde olan bir kişinin bu şekilde beslenmesi pek mümkün görünmüyor; buna rağmen esnaf kendisini tanıyor ve yardımcı olmaya çalışıyor.
Bu amcanın bakıma muhtaç olduğunu, tek başına yaşamını sürdüremediğini, Alzheimer hastası olabileceğini ve suistimale açık bir durumda olduğunu düşünüyorum. Bugün itibarıyla kendisini hiç iyi görmedim. Çöp atmaya giderken karşılaştım; Elimde ağır şeyler vardı. Çöpün oradaki elektrik direğine tutunmuş şekilde zor durumda duruyordu. Yanına gidip “Amca çöpü atıp hemen geliyorum.” dedim. Döndüğümde hemen elimi tuttu ve “Oğlum ben seni tanıyamadım, kusura bakma.” dedi. “Olsun amca, önemli değil.” diyerek eve doğru yürümeye başladık. Ellerinin çok üşüdüğünü fark ettim; havaların iyice soğuduğunu, bere ve eldivene ihtiyacı olduğunu söyledim. “Ah oğlum, bana neler lazım da yok işte…” diye cevap verdi.
Bu nedenle söz konusu komşumuzun durumu ile ilgili gerekli incelemenin yapılmasını, kendisine uygun sosyal ve sağlık desteğinin sağlanmasını önemle arz ederim.

Bugüne kadar kendisini hep insanlarla görüyordum bu üç haftalık süreçte ise bir hanımefendiyle görüyordum. Bir karşılaşmamızda “Kızınız mı?” diye sordum. “Hayır, o benim komşum. Öğretmen, çok iyi bir insandır.” dedi. Yanında gördüğüm insanları oğlu, kızı, yakını sanıyordum.
Kendisi apartmanımızın 7. katında oturduğunu söyledi ancak hafıza problemi nedeniyle bundan emin değilim. Durumun acileyeti ortadadır. Saygılarımla Ömer

Öncelikle güzel bir insansınız bunu yazayım.
İkincisi de bakımevine gidecek amca. Bu kadar yalnız bırakılan birine yemek de yatılı bakıcı da yaramaz, adama zarar verirler. Evi her türlü şey için kullanırlar apartmanda da sorun olur vs vs. Bu alandaki kötülük benim erken ölmeyi isteme nedenim. Sonu yok resmen.
Ayrıca konuşma ben konuşuyorum yazmış ama ben de açıklama yapayım. Her an adamın evine birisi girebilir. Adamı öldürüp evi soymaya çalışırlar. Yangın riski yine çok yüksek. Şu an bile düşüp öylece kalabilir. Siz de güvende değilsiniz amca da.
Muhtarlığa bi gidin. Umarım çocuğu sadece ilgisizdir, o kadar da kötü biri değildir. Bizi de güncelleyin ya.

sosyal yardımlaşma kurumu, muhtara falan da bildirin. onlar arıyorlar çocukları. ulaşamzlarsa bakımevine yatırıyorlar.

Böyle duyuruları görünce içim parçalanıyor. Yani insanların bu kadar muhtaç olup yalnız kalmalarına.

Muhtemelen alzheimer. Benim rahmetli dedem de alzheimerdı. Kesinlikle bakıma ihtiyacı var. Yatalak hastalar için ücretsiz bakım veriliyor diye biliyorum, hatta: (git: www.alzheimerdernegi.org.tr).

Mutlaka bir şekilde çocuğu ya da bir akrabasıyla iletişime geçmeye çalışın. Genelde bu tür hastalarda cüzdanda falan yakınlarına ulaşabilecekleri bilgiler olur (cep telefonu olmadığını var sayıyorum). Amcayla konuştuğunda bir sor oğlu kızı var mı diye. Hatırlamazsa telefon rehberi gibi bir şey tutup tutmadığını sor. İlla ki evde bir yerde not etmiştir.

Benim dedem de hep yeni yemek yediğini sanıyordu. Son zamanlarında 2 günde bir küçük haşlama yumurtayı zor yediriyorduk.

ben kendime çok kızdım. hep yanında birileri vardı elinden tutan. oğlu sandım, kızı sandım. yoksa kesinlikle böyle bişeye müsade etmezdim. abi nerden baksan bir senesi var. ben çalışıyordum, kaburgalarım kırıldı, işi gücü bıraktım geçen sene mayısta, o zamandan beri hep karşılaşıyordum haftada bir iki. eğer bilseydim yanındaki kızı oğlu değil. hiç beklemezdim.

Dünya sizin gibi güzel insanların hatrına dönüyor

bizim yaşlı komşumuza her gün belediye logolu bi araç yemek getiriyordu, demek ki öyle bi uygulamaları var. kadıköy'den bahsediyorum ama direkt ibb de yardımcı olabilir.

burası ufak bir trakya şehri ama aşevi var ve ben de araştırdım dün akşam. ihtiyaç sahiplerinin evine yemek gönderimi yapıyolarmış. durum sadece yemekle ibaret değil. cimere yazdım bakalım ne diyecekler.

Kesinlikle muhtarla da görüşün. O daha iyi yönlendirir.

böyle duyarlı olmanız çok güzel. Yoğunluğum sebebiyle okuyamadım ama üstte arkadaşlar eminim doğru şeyler yazmışlardır. Sağduyulu, ortak akılla amcanın en yararına olacak şekilde enine boyuna düşünüp hareket etmek iyi olacaktır.

Olası gideceği yerin de şuanki durumundan daha kötü olmamasına da özellikle dikkat etmek lazım. Çünkü yaşlılar kendi evlerinde daha iyi hissedebiliyorlar genelde.
Evde düzenli destek olacak çocuğu olmasa bile onunla beraber yatılı kalacak bir akrabası, ya da maaşlı ihtiyacı olan bir bakıcı olabilir mi? Bazen bazı insanlar yardımcı olmak için gönüllü bile oluyorlar böyle durumlarda. Yardım Vakıf dernekleri gönülleri filan araştırmak da iyi olabilir. Durum instagramda ankara abisi filan gibi hesaplara da iletilebilir. Sözlükte de yatılı destek olacak birileri bulmak adına gündem yapılabilir.

Başkaları da yazmış ama annesini alzheimerdan kaybetmiş biri olarak ben de yazayım: bu yaşlı amcamızın derdi yemekle çözülmez. Şimdilik çözüldü gibi görünse bile gün geçtikçe durumu daha da kötüye gidecek. Onun 7/24 bakıma ve gözetime ihtiyacı var. Bir gün yolunu kaybedip aç-susuz ölmezse amcanın yardımsız yerinden kalkamayacağı günler de gelecek. Hatta son aşamada yutkunmayı bile unutacak. Sizin gitmeniz gereken kişi öncelikle muhtar. Muhtar bu konunun peşine düşsün. Bunun için maaş alıyor. Sosyal hizmetler, belediye, kaymakamlık başvuru için ilk aklıma gelen yerler. Bu arada amcamızın bir oğlu olmayabilir, ölmüş olabilir, 12 çocuğu da olabilir. Dediği doğru mu bilemezsiniz.