Arkadaşın haklı.

cok cok cok begenmis olsam bile her kitabi iki defa okumam. ama basucu yaptigim kitaplar var tabii ki. iyice özümsemek gibi bir kaygim yok (sonucta fiction yani, akademik calisma yapmiyorsan herhangi bir romani "iyice özümsemek" sadece idealist kasintilik), amacim daha cok rahatlamak. Harry Potter benim icin comfort book mesela, stresli oldugum her seferinde okurum.
öte yanda devlet ana harika bir kitaptir ama acip acip okumam.

okunacak onca kitap varken niye okuduğumu bir daha okuyayım? e cünkü tanidik yerler, tanidik kisiler insana huzur verir. eger kafami yeni yerleri, yeni kisileri tanimaya verecek kadar toparlayamadigim bir dönemdeysem elbette bana mutluluk veren yere dönecegim.

İzlediğim filmleri tekrar izlemeyi, izlediğim dizileri tekrar izlemeyi çok severim ama okuduğum kitapları tekrar okumak çok fazla yaptığım bir şey değil, gerçekten içime işlemişse, özlediğim bir şeyler bulmak istiyorsam okurum ama bir elin parmaklarını geçmez.
Film ve dizi arkada aksın diye açılabiliyor çoğu zaman ama kitap konusunda arkadaşınla aynı fikirdeyim kısmen.

ah evet şu cümleler neden bunu yaptığımı çok iyi anlatmış: okunacak onca kitap varken niye okuduğumu bir daha okuyayım? e cünkü tanidik yerler, tanidik kisiler insana huzur verir. eger kafami yeni yerleri, yeni kisileri tanimaya verecek kadar toparlayamadigim bir dönemdeysem elbette bana mutluluk veren yere dönecegim.

ben de bu yüzden sanırım, bir okuduğumu yine okumayı seviyorum. alıştığım arkadaşlarım gibi sanki.

@konusma ben konusuyorum +1
Eskiden tekrar tekrar okuduğum çok kitap vardı, artık okuma hızım çok düştüğü için onu pek yapmıyorum. Ama mesela birkaç senede bir Çalıkuşu özlüyorum, açıp tekrar okuyorum. Baya "özlemek" bunu başka bir kelimeyle açıklayamam, komple kitabı, karakterleri falan özlüyorum.

Harry Potterları ben de çok kez dönüp dönüp okudum. Aynı şekilde mesela Otostopçunun Galaksi Rehberi, birkaç tur baştan sona okudum. Bir de bu kitapları sesli kitap olarak dinlemeyi seviyorum, normalde sesli kitap dinleyemem çünkü dinlediğimi anlamıyorum, zaten dinleyerek öğrenmeyi de hiç beceremem. Ama zaten iyi bildiğim kitapları ev işi yaparken, bir yere yürürken vs dinleyebiliyorum, çok keyifli oluyor.

evet çok severim, özellikle "zamansız" diyebileceğimiz kült eserleri beş senede bir tekrar okumaya çalışırım. bu belli bir yaştan sonra muhtemelen etkisini yitirecektir ama şöyle söyleyeyim suç ve ceza'yı 16, 21 ve 31 yaşında okumak mesela her seferinde başka roman okuduğunu hissettiriyor insana.

çocukken okumayı çok severdim, o eserlerin büyük kısmını yetişkinliğimde tam haliyle ve daha düzgün çeviriyle okumaya çalışıyorum. aradaki fark inanılmaz. en başta şu var: insan 13-14 yaşındayken konuya çok yüzeysel ve safça yaklaşıyor. yazar mesela belki o dönemin toplumuna, siyasetine yardırmış diyelim... sen bunların hiçbirini o yaşta görmüyorsun.

o yüzden bazı eserleri belli aralıklarla okumak bence perspektif açısından çok kıymetli.

edebiyat koca bir dünya. türlü türlü kitap var. gerçekten tasarlanarak yazılmış kurmacaları her okuduğunuzda hatta bitirdikten 5 dk sonra bile tekrar okuduğunuzda farklı bir şeyi keşfedersiniz. Artık öykünün özünü bildiğimiz için aa bu pastanın üstünde o yüzden gezegenler var uzay teması bu nedenle seçilmiş vay be diyebilirsiniz. bazı türlerde bu olmaz ama. kısaca okuduğunuz kitaba göre bu çok değişir ama iyi bir kurmaca okuyorsanız bence farklı farklı 5 10 kitap okumaktansa o kurmacayı üç kere okuyup detayları anlamak daha etkili olabilir.
Okuyup unuttuğum bir daha da asla zaman ayırmayacağım yüzlerce kitap var. Ama tekrar tekrar okuma planım olan sırada onlarca kitap da var.

Normalde aynı şeyleri tekrar okumayı, izlemeyi, aynı mekana sürekli gitmeyi çok sevmem. Yenilerini görmek isterim. Ama 1-2 şey var ki onları tekrarlayabiliyorum. Sadece onlar şeklinde yaşamıyorum elbette ama mesela bir kitap var, yazarın kalemine bayılıyorum, ama o kitaba ekstra bayılıyorum. Kutsal kitabım gibi. 2 kez okudum, az daha zaman geçsin tekrar okuyacağım su içer gibi.
Bu biraz o eseri, dilini, yazarın kalemini benimsemekle alakalı.

insanların rutinleri olmalı ya, her sene izlediğim filmler ve okuduğum kitap rutinlerim var
her seferinde ayrı bir yere takılıyorum, beni mutlu ediyor.
her sene her yaşanmışlıkta aldığım tat ayrı oluyor

İki ciltlik bir kitap var mesela. Durmadan sesli kitap halinde dinliyorum. Bittikçe başa dönüyor. Ortalama günde bir-bir buçuk saat. Bu biraz takıntı/konfor kitabı gibi bir şey. İstisna.

Kur'an gibi ibadet niyetiyle sürekli baştan sona hatmedilen kitapları da istisna olarak dahil etmiyorum.

Bazı kitapları yıllar içinde tekrar okurum. Mümkünse farklı dillerdeki versiyonlarını. Mesela Harry Potter serisini Türkçe, orijinal dili, Fransızca ve Arapça olarak okuyorum. Böylece hem aynı zevki tekrar yaşamış, hem de lisan pratiği yapmış oluyorsunuz.

Bazı kitapları da tekrar tekrar okuduğum oluyor. Umut Sarıkaya mesela. Yahut Don Quijote, Saatleri Ayarlama Enstitüsü, İhsan Oktay Anar, Oğuz Atay, Rus Klasikleri falan ömürde tek okumayla olmuyor sanki...

Yine eğer bir serinin yeni kitabı birkaç yıl sonra çıkmışsa, önceki kitaplarını dönüp tekrar okuduğum oluyor.

Bir de eski ortaokul/lise ders kitaplarımı nostaljik sebeplerle dönüp okuduğum oluyor. WOW!, Project gibi Anadolu Lisesi orta kısım ingilizce kitapları, 1988-2000 arası dönem İlkokul, Ortaokul MEB Türkçe kitapları gibi...

Kendi yazdığım birçok şeyi de (günlük, şiir, entry, duyuru, çeviri, kitap/kitap taslağı, kişisel not, mesajlaşma tarihçeleri vs. gibi) yıllar içinde dönüp dönüp okuduğum oluyor.

Birkaç başucu kitabım var, onları da böyle birkaç senede bir, törensel bir edayla okuyorum. Yani ritüeli var. Tatilde okumak, ormanda okumak, eve kapanıp okumak gibi. "4. geleneksel Foucault Sarkacı okuma günleri" havasında, böyle moda girip tekrar okuma yaptığım oluyor.

Tüm bu kadar tekrarın ve geçmişe hapsolmanın gölgesinde hâlâ yeni şeyler okuyabilmem aslında hiç de yabana atılamayacak şeymiş, yeni farkettim...