17-18 yasindaki cocuklari 40 yasindaki bilinc ile degerlendirmek yanlis sanki. o yasta cocugu yonlendiren genellikle aile oluyor. aileden toprak, ticaret, is vs. yok ise, mesela benim ailem gibi memur bir ailenin cocugu ise, su anda 17 olsaydim da ailem yine beni universite okumaya yonlendirirdi sanirim. 17-18 yasinda zaten - kendi adima - fantastik bir vizyonum ve ongorum yoktu. bence bunun disinda da bir cok sebebi var ama bu onemli bir etken. ayrica ulkede liseyi bitirene kadar ev-okul yapan, ciddi bir sorumluluk almayan, interneti oyun oynamak icin kullanana milyonlarca genc var, o genclerin liseyi bitirdiginde bir anda vizyoner olup enteresan fikirlerle hayata atilmasini beklememek gerek, yine ayni sekilde bence bu cocuklarin universite bolumleri acisindan saglikli secimler yapmasini beklemek de mantiksiz. bununla birlikte universite bitirmenin fazla bir getirisi olmadigina inanan bu nedenle sacma sapan islere bulasan - kumar vs. degil ama basit ama anlamsiz gelir kapilari, ya da ne yapacagini bilemeyen milyonlarca genc de var. ne yazik ki, turkiye gibi ulkeler, yurtdisinda oldugu gibi liseden sonra biraz ara verip, belki calisip guzel para biriktirip ya da seyahat edip olgunlasmaya ve oyle saglikli secimler yapmaya izin vermiyor.
vakif universitelerinde neden okuduklarini da anlamiyorum yazmis bir arkadas yukarida, o da bence hem cocukla hem aile ile ilgili. bazi aileler birakin yurt disini cocugunu sehir disina bile gondermek istemiyor. dolayisiyla durumlari var ise vakif universitesi iyi bir secenek oluyor.
0