etki bırakmaması imkansız, doğumla birlikte başlıyor maruz kalma. korumacı, evham dolu ve statükocu bir ortamda büyüdüm. ne mutlu ki bende ters tepti ama arka planda savaşmak zorunda olduğum endişeler bıraktı. bununla ilgili yüzleştim ana-babayla, toy olduklarını, ilk çocuk olduğum için hataları olduğunu söylediler. ha değişen bir şey olmadı tabi. çocuğu yalnızca 'iyi' yetiştirmekten çok daha kompleks bir durum bu. dünya leş gibi bir yer haline gelmiş olsa da sadece 'kötü' olmamak yeterli gelmemeli bir bireyin oluşumuna yön verirken; gerektiği yerde kötü olabilmeyi, hayatta kalmayı, mücadele etmeyi, keyif almayı olabildiğince kapsamlı paket sunmak gerektiğini düşünüyorum.
doğumum çok zor geçmiş. uzun süre ağlamamışım, ters pozisyondaymışım rahimde, kordon boynuma dolanmış. baya mosmor doğmuşum. sıcağa, sıkışıklığa asla gelemiyorum kendimi bildim bileli. psikolog bir arkadaşımla konuşurken bunu anlattığımda bağlantılı olabileceğini söylemişti aklıma o geldi.
0