bu gayet normal. programlama dili ogrenirken ilk 1 yil "hicbirsey bilmiyorum" dusuncesi ile gecer. daha sonra "her seyi biliyorum" hissiyati gelir. birkac yil daha tecrube edindikce tekrar "hicbirsey bilmiyorum" dusuncesi olur. cunku bu isi neresinden tutarsan tut, mutlaka bir tarafi karanlik ve bilinmez kalir. yillardir gelisen bilgisayar teknolojisi, bunun uzerine gelisen programlama dilleri, bu dillerin cevresinde gelisen kutuphaneler ve ekosistemler, bunlarin temelini olusturan veri yapilari, algoritmalar, design patternler cok cok buyuk bir bilgi birikimi olusturuyor ve cok hizli degisip gelisiyor. bu durumda 20 yil bu isin uzerine calisan insanlara sorsan onlar da bilmedigimiz cok sey var diyeceklerdir.

zaten onemli olan bilmedigin yeri gorebilmek ve uzerine gidebilmek. ogrendim dediginde birseyleri kaciriyorsun demektir. ogrenirken de tek tip ogrenme yontemi ise yaramaz, cunku bu spor yapmaya benzer. hep tek tip antramanla profesyonel sporcu olamazsin.
- once genel konsepti ogrenirsin. bir video acarsin ne, neden, nasil yapiliyor bir fikrin olur. sadece gozlemlersin.
- sonra unutmamak icin not alirsin. o an ogrendigin cok mantikli ve normal gelir ama bir sure sonra unutmak ve bu neydi demek normal. o yuzden not almak ve zaman zaman notlara goz gezdirmek her zaman iyi olur
- sonra elini klavyeye koyar birseyler gelistirmeye calisirsin. ilk basta her adimda takilirsin, ama zamanla birseyler oturur. paratik yapmadan hicbirsey ogrenilmis sayilmaz.
- sadece paratik de yetmez. cogu zaman neyi neden yaptigini tam kavrayamaz, yapilani daha buyuk cerceveden bakamazsin pratik yaparken. bu seferde yazilim mimarileri, tasarim sablonlari konusunu arastirmak ve bunu uygulamak durumununda kalirsin. bunu yaparken de elinden kagit kalem dusmez, universite ogrencisinin sinava calistigi gibi calismak durumunda kalirsin. bol bol kitap okumak gerekir bu noktada.
- bununla da bitmez, bir sure sonra detaylar onemli hale gelir. bu noktada da veri yapilari ve algoritmalar onemli olur. yazilim dilleri paradigmalari onemli olur. buna da matematik calisir gibi calismak gerekir
- bir taraftan da degisen ekosistemi, bakis acilarina adapte olman lazim.

bu dongu de hic bitmez yillar bu sekilde gecer. bu noktada merakli olmak cok onemli, motivasyonu bozmamak gerekiyor.

bu is profesyonel sporcu olmaya benziyor, ornegin futbolcu olmaya calismak gibi. kucuklukten merakla baslarsin ama iyi degilsindir. sonra sana yardimci olacak hoclarin esliginde cok farkli antramanlar, farkli taktikler ogrenirsin, bir taraftan da kendini kesfedersin. sonra cevrende de iyi ekip arkadaslarin varsa ilerlesin, sansliysan alaninda en iyiler arasina girersin.

@emrahday hocama +1, bi de şöyle bi not ekleyeyim, editörü açıp karşısında donma hissini her bilgisayar mühendisliği öğrencisi yaşıyor zaten birinci sınıfta :) Başlarken öyle olması normal.

Kurs izleme, ders takip etme falan işin %1'i. Asıl öğrenmeyi pratik yaparken gerçekleştiriyorsun.

Github'dan falan örnek proje bulup, onun kodları içinde gezip, ufak tefek değişiklikler yapmak da faydalı olur bu arada. Ben öyle öğrenmiştim kod yazmayı. Kodda bi yeri değiştiriyordum, ekranda değişikliğe bakıyordum, "hmm bu bu işe yarıyormuş" demek ki diyip devam ediyordum.