Ekşi Duyuru

31 yaşındayım, evli eş çalışmıyor, istanbuldayım, aylık maaşımın %30 civarını ev kredisine ödüyorum. Onun dışında bir birikim yapmıyorum şu an için. Geçen yıl bu rakam %60 civarı oldu pandemi dolayısıyla pek harcama yapmadık ama bu yıl tabii harcamalar arttı.

istanbul, 32, erkek, bekar, kira yok, araba var, birikim yok.

birikim yapmak istesem yapar mıyım emin değilim ama bir hedefim de yok açıkçası. maaşı komple harcıyorum. Nereye harcadığımı da bilmiyorum sağa sola gidiyor bir şekilde.

ankara, evli. maaşımın yüzde 45 i ev ve araba kredisi taksidine gidiyor. çok olmasa da ayrı bir birikimim de var. eskiden çok daha iyi birikim yapabiliyordum. şimdi harcama kısmı birikime pek izin vermiyor. 2013 sonrası ilk defa işe başlayıp birikim yapmaya çalışanlara kolaylıklar diliyorum.

Tam %50'si ev ve araç kredilerine gidiyor. Zorluyor bu sene için.

Erkek Bekar kişisi. Kira yok, Yaş 32.

1900 Euro var. Her ay 100 euro alıyorum. Köşede duruyor. Gerçi euro'yu yurtdışı gezilerinde yemek için birikiyorum. Türk lirası ise 5 haneli sınırda.

Bir 5 haneli kısım, borsada var. Değerlenir diye bekledim ama olamadı.

eve giren gelirin
%40a yakın ev kredisi,
%45i giderler.

%15 civarı birikim yapabiliyoruz şimdilik, ama her geçen gün giderler yüzde olarak artıyor. konut kredisinin tek iyi yani sabit olduğu için yıllar geçtikçe oranı azalacak olması.

evet. dert biriktiriyorum. acayip bir birikim oluştu şimdiye kadar. birikim deyince de aklıma ilk olarak dert geldi zaten, yanıtlarda paradan bahsedenleri gördüm. gelen gidiyor valla o kısımda. "merhaba, güle güle" bir ilişkim var parayla.

Birikim hic yok. Hem yapamiyorum oyle mukemmel bi maasim yok hem de neden yapmam gereksin diye dusunuyorum. Çocuk sahibi olmayi zaten düşünmüyorum. Yani aman evladim iyi yasasin gibi bi tasam olmayacak. Suanda olani rahat yasamak icin gonlumce harciyorum. Yil icinde birikenle tatil yapiyorum. Araba var. Ev kira. Borc yok. Ne kadar yasayabilecegimi bilmedigim bi ev icin de on yillik borca girip disimi sikmak istemedim.
Belki ciddi bir saglik sorunum olursa diye biriktirebilirdim ama ne bileyim direnmem yasadigim kadari ile ölürüm. Borcsuz harcsiz. Iyi bence.

antalya, 27 yaşındayım. maaşımın neredeyse %40-45'i kiraya gidiyor (kiralar pandemi döneminde inanılmaz yükseldi ve zam oranım %8-%10 arası kaldı). ev, araba yok. az az altın alabiliyorum kenara birikim için.

Kabaca yüzde 50 birikim yapabiliyorum. Altın ve usd biriktiriyorum. Evim yok, arabam yok.

Yaşam tarzını değiştirmeden çok zor.
Türkiye'de özellikle beyaz yaka çalışanlarda aşırı ve gereksiz bir tüketim alışkanlığı var. Ben 28 yaşına kadar ekonomik olarak çok zorlandım. Maaşım artsa da yetmiyordu. Sonra bir şeyleri değiştirdim hayatımda.

Şöyle düşünmek lazım, kaynaklarımız sınırlı. O zaman her istediğimize yetmeyecek. Bir şeyleri önceliklendirip bir şeyden vazgeçmek gerek.

Bizde şöyle bir alışkanlık var bende de vardı, taksitlerini ödemeye maaşım yeten her şeyi alabilirim diye düşünüyordum. Taksitle alışverişe bayılıyoruz milletçe. Ama öyle değil o, ürüne maaşın yetiyorsa almak lazım.

Şöyle örnek vereyim. 3-4 sene önce olsa iphone 11'i 3500 tl taksitle alırdım maaşım yetiyor diye. Şimdi gidp 3500 nakit verip samsung a51 alıyorum. Çünkü telefonda ihtiyacımı görmesi önemli. Yaptığım tek şey mesajlaşmak, sosyal medyada gezmek arada foto çekmek. bunun dışında bir şey yapan var mı telefonunda genelde? Çok az. Aradaki farkı sanki telefon almışım gibi, kenara atıyorum yatırım yapıyorum vs.

Bir de bütçe yapmak çok önemli. ben yapmaya başladığımdan beri ciddi para alışkanlıklarım rayına oturdu. Bütçe dediğim de basit bir kitapta okuduğum bir yöntem. 50-30-20 diye bir teknik uyguluyorum.
Gelirimin %50'si zorunlu harcamalar.
%30'u lüksler
%20'si de birikim & yatırım.

Böyle olunca fazla harcamaları görüp azaltıyorum. Mesela giyime ve dışarda yemek olayına çok harcadığımı gördüm bunu azalttım.

Ee bu sayede yapmak istediğim şeylere param kaldı. Ya da ya biriktiremiyorum ki dediğim miktarları biritkirmeye başladım.

Mesela daha fazla tatil yapabiliyorum. Haftasonları, long weekendler vs... Arkadaşlarım miras mı kaldı falan diyor. Ee yani işte sen telefona 10bin veriyorsun ben 3000 veriyorum 7000'le geziyorum. Ya da bir çantaya 3000 lira vermiyorum.

Mesela deterjan gibi düzenli aldığım ve bozulmayacak ürünleri de toptan alıyorum ki ucuza gelsin.

böyle birkaç ufak dikkat noktasıyla 50 oradan, 100 buradan derken bir bakmışsın bir ayda 300-500 para artırmışsın. Ayda 500 yılda 7200 yapar.

Aynısı harcamalar için de geçerli. 3-5 derken harcadığımız şeyler yıl içinde 5-10 binlere ulaşıyor. Ee basitce <benim bu hayattaki önceliklerim neler sorusunu sorarak gereksiz olanları durdurmak, birikim için bize fırsat verebilir diye düşünüyorum.

31 yaşındayım, evliyim, eşim de ben de mühendisiz, İstanbul'da kirada oturuyoruz, araba yoktu bu ay alacağız.

5 yıldır falan çalışıyorum ancak 5 haneli rakamlara geldi birikimim.

Yani pandemi bize yaradı yalan yok ama birikim yapmak stresli bir şey. Paramız erimesin diye sürekli yatırım aracı kovalıyorum. Sepet yapa yapa nerede ne vardı bilmiyorum artık.

Kripto paralarda al-satlarla güzel para kazandım ama bir günde %20 falan düşünce hoş olmuyor tabi. Orası o kadar riskliyken borsaya biraz para koydum pişman oldum. Fon aldım kimi çok güzel çıktı, kiminin zararı ne zaman çıkar bilmiyorum. Dolar euro altın da vardı şimdi araba alacağız diye sattık hepsini.