tema müziği yeter..

www.youtube.com

ayrıca orijinal dilinde ilk okumaya çalıştığım kitaplardandır yeri ayrı.

en çok Hogwarts için sevdim.

2002 yılında Harry Potter ve Sırlar Odası'nı sinemada izlemiştim. Neredeyse 20 yıl olmuş. Harry Potter büyürken ben de büyüdüm. Birlikte büyüme olduğu için yeri ayrı oluyor. Yeni film için bir yıl bekliyordum. Sinemada izledikten sonra CD'sinin çıkması altı ay sürüyordu. Hikâyeyi bu şekilde yaşayınca doğal olarak çok seviyorum. Eser olarak neden çok seviyorsun derseniz kitap ya da film, çok zekice bir hikâye, her ayrıntısı çok iyi düşünülmüş derim.

Benim için Harry' nin kimsesiz oluşu idi. Çocukluğum hep bu hisle geçti. Kalabalık bir ailede yaşıyorum. Okulda öğretmeni tarafından salak muamelesi gören, ailemde azarlanan silik bir çocukluk geçirdiğim için Harry ile özdeşleştirmiştim kendimi. Daha sonra Harry' nin kendisinin farklı oluşunu keşfetmesi hayatının başrolü olması, beğeni toplamaya başlaması bana da umut vermişti. Tabii büyüdük. Çok şey değişti.

ortaokul sonu vakitlerdi sanırım harry potter ilk çıktığında, benzer türe ilgimiz olduğu için bir arkadaşımla birlikte okumuştuk. öyle başladık. hatta ilk kitap türkçe'de "felsefe taşı" değil "büyülü taş" olarak çıkmıştı. hikayesi çok kolay saran bir örüntüye sahipti. rahat okunuyordu. merak unsuru bol. yeni bir dünya çizmiş, içine çekebiliyordu. bir çocuğun içinde olabilecek büyülü bir dünyaya kaçma arzusuna hitap var. karakterlerle bağ kurabildik zamanla. üçüncü kitapta sirius'la çok güzel bağ kurduk mesela. snape'in ilginç hikayesi vardı, trust snape meselesi vardı. karakterler iyi kurgulanmıştı yani. bir de tabii birçok benzer türün altyapısını iyi kullanıyor, iyi yazılmış olma durumu var sanırım yani gerçekten. hikaye kilit noktaları güzel doldurdu, çok bir şeyi açıkta bırakmadı. büyülü ıvır zıvırların yanında dramatik olaylar da iyi eklenmişti. keyifli bir yolculuk sunmuştu, heyecanla bekletebilmişti.

bence çeviri anlamında da çok başarılıydı, belki o yüzden de epey severek okuyabildik. en son kitabı ingilizce olarak okumayla süreci tamamladım. çok ilginç gelmişti ingilizce okumak, "bunlar baya british tiplermiş" duygusunu ingilizcesini okuyunca aldımdı, sürekli bloody denip duruyor :) böyleydi yani benim için.

bizim nesile kitap okumayı sevdiren seri o. Kim derdi çocuklar 1000 sayfalık kitap okuyacak :D Zümrüdüanka Yoldaşlığını okuduk ama.

Okulda tavsiye edilen klasikleri okumak için erkendi (ben ilkokulda okudum Harry Potter'ı, 4-5-6-7 sonra çıkmıştı tabii ortaokul lise vs.) fantastik farklı bir dünya hoşuma gitmişti.

Ilk kitabi okudugumda 11 yasindaydim, son kitap ciktiginda lise sonda. Birlikte buyuduk.

Dili akici, hikayesi guzel, kitaptaki karakterlerden en az birinde kendini buluyorsun. Ayrica cevirisi yapilmis en iyi cevirilerden biridir.

Son kitap haric her kitabi en az 5 defa okumusumdur. En son iki yil once orjinallerini okudum, ve butun bu yillar boyunca her okuyusumda bakis acimin nasil degistigini gormek acisindan da oldukca guzeldi.

Simdi 30 yasindayim, ne zaman kimseyle konusmak istemesem, depresyonun dibine vursam eski bir dost, bir siginak gibi tekrar elime aliyorum kitaplari. Bana iyi geliyor.

Filmlere gelirsek, daha ne kadar tirt yapabilirlermis bilmiyorum. En sevdigim film azkaban tutsagi, cunku cekimler vs. Ancak filmler boyunca hikayede o kadar cok sey atlanmiski kitaplarin verdigi hissin onda birini bile vermiyor filmler.

Ilk 3 filmi birkac defa, 4 haric digerlerini birer defa izledim. 4. Filmi gecen yil izleyecek bir sey ararken netflixte veya primeda onerilince tekrar izledim ve filmleri neden hic sevmedigimi tekrar hatirladim.

Filmlerini beğenmem ama kitap serisini üçer kez okudum. Muhteşem bir kaçış edebiyatı benim için. Gerektiği yerde sıcak gerektiği yerde gerilimli olmayı bilen, başından sonu belli olan ama belli etmeyen, ara ara da hem gençlere hem yetişkinlere önemli mesajlar verebilen bir seri.

kitap serisini bitirmedim maalesef ama filmlerini çok seviyorum.
ilk film çıktığında 11 yaşındaydım. felsefe taşı çıkmadan önce güzel bi pr olmuştu. her yerde harry potter vardı. cola bardaklarına kadar. o kadar izlemek istiyordum ki. hatta dayanamayıp filmi tahmin ettiğim bi hikaye de yazmıştım. tabii alakası yoktu, bu kadarını gerçekten hayal bile edemezdim. ilk çıktığı hafta sonu teyzem ben, annem ve kuzenim capitol'e gitmiştik. bütün seanslar doluydu ve bize uygun olan seansa girersek ertesi gün okula gidemezdim çünkü evimiz uzaktı biraz. kuzenim hahaahh diye gülerek girerken ben ağlayarak eve dönmüştüm. ertesi hafta gidip izlemiştim. sonra 2 ve 3. filmi o kuzenimle izledik ama o devam etmedi. ben bütün filmleri sinemada izledim. bazılarını 2 kere hatta. buna sonradan çıkan ve hiç beğenmediğim fantastik canavarlar da dahil.

üstteki cevaplarla aynı aşağı yukarı, yalnız ve mutsuz geçen bir çocuklukta bana bambaşka bir dünyanın kapısını açmış olması, okumayı sevdirmesi, güzel çevirisi vs.

benim açımdan ayrıca artısı katıldığım hp forumlarında arkadaş çevresi edinmem ve sosyalleşmeye başlamam (buluşmalar, online hayatta bir sürü arkadaşımın olması). aşırı özgüvensiz olduğum halde kendimi değerli hissettiğim bir yer olmuştu bu forumlar.

Özgür Willy' den sonra sinemada izlediğim ilk film Felsefe Taşı' ydı. Aklım çıkmıştı. Küçük bir ilçede doğup büyüdüm, kitaplara erişmek kolay değildi; ki o zamanlar internet alışverişi de bu kadar yoğun değildi kangurum falan vardı en fazla migrosun. Bir gün teyzem elinde Azkaban Tutsağı ile çıktı geldi.Annem bahsetmiş kitapları sorup durduğumdan. 2 gün sürmüştü bitirmem 5 veya 6. sınıfın yazıydı. Tabi zehri alınca durdurak bilmedim. Yayımlanan bütün kitapları okudum. esrardairesi.com vardı o zamanlar, sabah akşam forumlarda teori konuşurduk, birçok internet arkadaşı edinmiştim. Son kitabın orijinali Türkiye'de satışa çıktığında yine siteden bir grup kendi imkanlarıyla kitabı çevirip forumdaki grupla paylaşmışlardı.Son kitabı bir hayli önce okumuştum. Kitaplar çok güzeldi evet ama üstteki bazı arkadaşların da belirttiği gibi o dönemle de alakalıydı galiba tam büyürken maruz kalmak o dünyaya. Büyüleyiciydi xd

Ben de ilk kez Büyülü Taş baskısıyla keşfettim ve en başından beri takip ettim seriyi. Hatta iyice popüler olduğunda yeni kitaplar çıktığı gibi biterdi. O zamanlar sürekli alışveriş yaptığım kitapçı bana bir tane ayırırdı, ben ders çıkışı gidip alırdım, yemeden içmeden uyumadan o kitabı bir oturuşta bitirirdim.

Ben zaten kitap delisiydim, en büyük hobim kitaplardı. Harry Potter da benim için inanılmaz büyük ve detaylı bir evrendi, kahramanlardan biri dış görünüş tasviriyle bile bana benzeyen kitap delisi bir kızdı, daha ne olsun.

Filmleri bokum gibi. O ayrı.

Edit: Her kitabı birden fazla kez okudum, son 6-7 yıldır hiç okumadım ama bir yıldır İngilizce sesli kitaplarını (Stephen Fry seslendirmesiyle) dinliyorum yavaş yavaş. O da çok keyifli.

Edit: Snape denen adam creepy bir stalkerdır ve gücü çocuklara yeter. Dumbledore'dan yana olsa da pislik bir herif olduğu gerçeğini kimse bana unutturamaz. Çok kızgınım bu konuda.