Ekşi Duyuru

bir yerde bunu yapan insanların bu şekilde kendilerini değerli hissetme eğilimde olduklarını okumuştum. belki senin durumunda da bir bağlantı vardır bu hisle.

Siz çözemezsiniz profesyonel yardım almasını isteyin, katlanın ya da salın gitsin. Bunu diğer taraftan söylüyorum. Kimse kimseyi iyileştiremez.

popüler bir örnek olarak berbat bir ilişki sonrası sizi mutsuz edeceğini bile bile gidip aynı insana yapışmanız ya da aynısını bulamıyorsanız onunkilere mümkün mertebe benzer özellikler taşıyan birilerini aramanız da hep "aynı şey olsa bu sefer sıçmam, kesin hakkından gelirim ya da en azından ağzıma bu kadar sıçılmaz" sanrısının bir sonucudur, anlıycağınız bir nevi yenilen pehlivanın güreşe doyamamasıdır.


alkolik/dayakçı babanın kızının alkolik/dayakçı koca bulması" örneği mesela.

eğer hep aynı biçimde ilişkiler yaşıyorsanız "hep manyaklara denk geliyorum", "hep aynı şey oluyor", "bak yine oldu", "x de böyle yapmıştı y de böyle yaptı" vb. cümleler kuruyorsanız repetitive compulsive bir döngüdesiniz demektir. -"yineleme zorlantılı bir döngü"

özetle zihin -bilinçdışı diyelim- aslında travmanın olduğu yere gidip o travmayı çözmek ister. o travmayı çözebilmek için farklı yöntemler denemek gerekir. zihin bu sayede travma sonucunda yaşadığınız nihai duyguyu -hatta öğrenmeyi- değiştirmeyi hedefler. ancak davranış paternlerini -bu paternin de bir türkçesi vardı, "örüntü"ydü sanırım- değiştiremediği için aynı olaylar tekrarlanır. bu noktada travma halen çözülemediğinden aynı durumların ve duyguların tekrar tekrarı gerçekleşir.

travmayı aşabilmenin yolu önce o travmayı yaratan koşullara benzer koşulları yaratmak sonra da kendi davranış patternini değiştirerek sonuca etki etmektir. ancak bu böyle sözcüklere döküldüğü kadar kolay diildir. zihin -bilinçdışı-, sürekli olarak ilk aşama olan "travmayı yaratan koşullara benzer koşullar yaratma" işinin hakkını verir ancak ikinci kısım yani "davranışı değiştirmek" kısmı işte o kolay diildir. dolayısıyla sonuç değişmez. tekrar ve tekrar aynı olayların, ilişki biçimlerinin, hislerin ve çaresizliğin içinde bulur kendini kişi.

biraz aşı gibi, aşı da degil de yan etkisi kuvvetli bir ilaç gibi düşünmekte fayda var. zihniniz -bilinçdışınız- sizin gerisini de getireceğinizi ve bu kez makus talihinizi yeneceğinizi umarak size aynı koşulları yarattırır. ya işte diğer seçeneği seçeceksiniz ya da ilelebet aynı seçimleri, paternleri tekrarlayarak travmanıza gömüleceksiniz.
aynı şeylerin yaşanmasını sağlayan sizsiniz. çünkü aslında -farkında olmasanız da- değişmek ve değiştirmek istiyorsunuz. bunun için de değişik bir şey yapmanız gerekiyor. bu da cesaret istiyor. çünkü acı bağımlılığını yenme ve yüzleşme cesareti gösterildiğinde aynı başlayan şeyin sonu değişebilir ve böylelikle ders alınmış olacağından travma atlatılıp bir sonraki adım düşünülebilir.

pratik yapan bir piyano öğrencisi gibi düşünün. takıldığı yeri aşmak için defalarca en başından başlar. siz aynı parçayı dinlemekten cinnet geçirirsiniz ancak takıldığı yeri geçmesi için giriş kısmını da defalarca tekrar etmesi gerekecektir. nihayet doğru çalarsa bir sonraki takılacağı yere kadar ilerler. yeniden takılırsa da parçanın başka bir kısmından yineleyerek devam eder.

zihin aslında sizi istemsizce gelişime doğru zorlamaktadır. ama işte parçanın aynı yerinde ne kadar takılacağınız size bağlıdır. (komşuların cinneti de.)

repetition compulsion özetle, bir iyileşme isteğidir. ancak gerisi getirilemezse daha da ağır bir travma yaratır -bunu da bilerek yapar bir yandan, çünkü acının şiddeti arttıkça değişime yönelme mecburiyeti ya da olasılığı da artacaktır-, bu daha ağır travmanın size değişim için itici güç sağlamasını umar, yeniden aynı koşulları oluşturursunuz kendinize, bu sefer de olmazsa daha ağır olur travmanız, daha da sertini oluşturur benzer koşulların -dolayısıyla ilişki örneğinden gidiyorsak eğer, davranışınızı değiştiremiyorsanız varacağınız son manyağın diğerlerine kıyasla en manyağı olması olasılığı hayli yüksektir-. e hala davranışınızı değiştirmiyorsanız repetition compulsion'la uslanmayanın hakkı kötektir -demiyoruz tabi bunu-

bilinçdışınız sizi iyileştirmenin bir yolunu bulur. ama işte bir iki el atsanız da bunca yıpranmasanız iyi olur.

kadınlarda hemşirelik sendromu diyorum ben bu duruma (toplumda süregelen kadın derleyici toparlayıcıdır, yuvayı dişi kuş kurar, kadın bir adamı vezirde eder rezilde vecizelerinde bahsi geçen toplumsal cinsiyet rolleri), literatürde adı nedir bilmiyorum. halihazırda yıllardır birlikte olduğunuz insanda yaşamın olağan akışıyla bir sorun ortaya çıkar, o zaman elbette destek olursunuz elinizden geldiğince ve imkanlar elverdiğince. ama hep bu tarz adamlarla youlunuz kesişiyorsa, siz aynı senaryoyu yaşıyorsanız, dönüp ben neden kendime sürekli bu senaryoyu yazıyorum diye sormalısınız ve bu konuyla ilgili araştırma yapmalısınız. o içgüdüyü öldürebilmek için çıkış noktasını, bu konudaki çekirdek inançlarınızı bulmanız lazım kendinizde. nedenini bilmediğiniz bir sorunu çözmeniz imkansıza yakın.

muhtemelen kendi yaralariniza bakmamak icin boyle tipleri secip onlarla kaliyorsunuz. once kendi yaralarinizi iyilestirin, o zaman zaten bu tarz 'emotionally unavailable' insanlar size cekici gelmeyecektir. bu konuda epey yazi var.

Sizin erkek versiyonunuzum ben de. Nerde psikolojik sorunları olan varsa onunla ilişkim oldu hep. Tavsiyem, uzak durun çünkü bir süre sonra kendi modu da düşüyor insanın. Dönemsel destek tamam ama tedavi işini doktorlar yapmalı.