sosyalleşmen gerekiyor. okullar hem eğitim hem öğretim kurulu, ve senin ikisine de ihtiyacın var.

tüm olay diploma mı derken? ilkokul mezunları ehliyet bile alamıyor farkında mısın? ilerde ne iş yapacaksın? nasıl iş bulacaksın?

lagaluga yapmak yerine onlardan bir şey öğrenebileceğin, sana iyi gelen arkadaşlar bulmaya çalış.

kendi işinin patronu olabilmek için iki şeye ihtiyacın var. birincisi network ikincisi sermaye.

ikisini de bulmanın en kolay yolu konvansiyonel yöntemlerle üniversite okumak. müthiş parlak bi fikrin ve bu fikrin yazıya dökülmüş projeleri yoksa 6 7 sene dişini sıkıp bu yollardan geçmen lazım.

diyosan ki benim muazzam bi fikrim var, bu fikrime yatırımcı bulacak networküm de var, boşver okuma. ama zaten bunlar sende olsaydı bu duyuruyu açmazdın.

r evolution'ın yazdığını ciddi anlamda özümsemen lazım, başarılı olmanın yolu tamamen adapte olmaktan geçiyor. çok nadiren (300 500 milyonda bir) adapte olmadan da müthiş başarılar elde eden insanlar da var tabii ama onlardan biri olup olmadığını bilmiyorum.

mustangin cevabına tik atana kadar açık görüşlüydüm ama artık değilim. kendi cevabımda tam olarak neye ihtiyacın olduğunu söylemiştim, ama sen duymak istemediğin şeyleri görmezden geliyor gibisin. bunu da agresiflik olarak alacaksın muhtemelen, olabilir alabilirsin. senin kişiliğine özel bi cevap vermiyorum, verdiğim cevaplar genelde böyle.

bir planın varsa bırak okulu, onu gerçekleştir. planın yoksa okulda kal.

eğitimi ikisi de veriyor
yanlış, vermiyor. diploma ders vs değil mesele, eğitim bir yaşam standardı kazanmaktır.
ne yazıkki asla bir robert kolejliyle ya da kabataşlıyla anadolunun bir ücrasından mezun olmuş bir insanın sonraki yaşamının aynı olamayacağı gibi.

hayat; senin paran, işin, ünvanın vs değildir. hayatı nasıl algıladığın, hangi kalitede nasıl yaşayabildiğindir.
seni kastetmiyorum ama sığır gibi okula gidip, mezun olup, iş bulup, aile(?) kurup, ölüp gidenler. sen nerede olmak istediğine bak.

hayatını yaşamak istemenden ve ailenden farklı şekilde yaşamak istemenden daha doğal bir şey yok. ama kendine şunu sor; nasıl yaşamak istiyorsun ve bunun için neler yapman gerek.
hepsinden öte, sancılı bir süreç ama özünden hepimiz "birey" olabilmek için uğraşırız. sosyal, ekonomik, zaman vs açısından özgür olabilmek yani.
ailen hiç yokmuş gibi ya da bir anda tüm varlıklarıyla (maddi manevi) ortadan kalkacakmış gibi düşün, o hiçlikte/yoklukta bile yukarıda saydığım özgürlüklere sahip olabilmen gerek birey olmak için. belki şu anda hemen değil ama bu yolda yürümen gerek.
sevgiler.

düşünüyorum jimjim, aslında hiçbir altyapım yok. beni destekleyecek kimse yok. ama normal bir hayat yaşayacak normallikte yok bende. hayatımı bir tek ben biliyorum hepimiz anonimiz. cidden ailemin bana düşman gibi davrandığı, fazlalık olarak bile gördüğü oldu. evime istenmediğim zamanlar da oldu, bir sürü şey oldu işte. ama tüm bunlardan sonra kaybettiğim iki şey oldu. pişmanlık ve duygu. duygum yok değil ama olgular kadar önemli değil. bir gün gelir maddi manevi hiçbir şey kalmaz, işte o gün en anlamlı günüm olur. bu sıkıcı hayatımdan kurtulmuş olurum, varlığımın bir anlamı olur. anlayan anladı beni.

:)
yalnız olmadığını bil,
insan hayatta her şeyi kendi sevinçleri ya da kendi dertleri kadar limitliyor. o ana kadar en büyük bizim aşkımız en büyük bizim acımız sonra bi bakıyorsun daha büyükleri var ya da daha büyüklerini bizzat sen yaşıyorsun.
bi de ölüm varlığının ispatı ya da anlamı asla olamaz zira yok olmuş olacaksın. yani aslında bu ancak yokluğunun anlamı olabilir ama "sen" olmayınca sana ait bişeyin de (yani senin yokluğunun da) bi anlamı olamaz. üzgünüm ama ölüm sanıldığı gibi romantik bişey değil. otobüste kart basmak kadar gerçek,basit ve düz bişey.

neyse, konumuz bu değil :) cevaben demek istediğim yaşadıklarına acılarına, dertlerine vs saygı duyulmalı ama unutma hep daha kötüleri vardır.
ve bunlar hep geçicidir, şu an içinde bulunduğun ruh hali de geçecek, bunu unutma.

ölmek istemiyorum. sıkıcı hayatımdan kurtulup arayışa çıkarım, bir iki macera yaşarım belki. kimse ölüme yenilecek kadar güçsüz olmamalı, kendisi olmalı.

aileler doğru şeyleri çok yanlış biçimde söyleyen insanlardır önce bunu bi kabul et. bana ailenle inatlaştığın için okuldan soğudun gibi geldi. ama inan bu yaşta alacağın iyi bir eğitim ileride senin kişiliği oluşturacak en temel şeylerden biri. okulun nasıl bir okul o da önemli bu durumda. sosyal olmamanı da derslere odaklanmanı sağlayacak ve çoğu insanın ihtiyacı olan bir özellik olarak kendinde bir artı olarak kullanabilirsin.

size kendimi anlatamadan rahatça ölemem artık ben. daha çok sizinle inatlaşıyorum ailemin aksine. bakın, ben örgün eğitimi içindeki gürültü, serseri öğrenciler, alakasız öğretmenler yüzünden doğru bulmuyorum. ben baba olduğumda da aynı şeyi çocuğum isterse bir saniye düşünmem. işte benim ailemle sorunum bu. benim ailem tüm fikirlerime karşı. ve şunu da anlayın artık ergen psikolojisinde değilim ben. bu benim kişiliğim. anlaştık mı? anladınız mı? var mı başka anlamayan?

sosyal olmamamı ben de derse odaklanmak için kullanmak istiyorum bu yüzden açık öğretim istiyorum! anladık mı?

o kadar mı sinir ettim sizi moderatörler :D silmişsiniz tüm cevaplarımı. direkt yasaklayın beni uğraştırmayın. ben yanıt vermeden edemem.

sen daha hayatı hiç anlamamışsın kaarşim, okulunu oku, eğitimini al veya alma, ona lafım yok, ama olay diplomada değil canım kaarşim. en azından tek başına diplomada değil. arkadaşın yoksa diplomayla anca kıçını silersin, ha tabii müthiş zekisindir, en bitirilmez bölümü birincilikle bitirirsin o zaman çevre olmasa da yolunu bulursun, kapı gibi diplomam var dersin, ama sen o seçilmiş kişi misin?

mutluluk arkadaşlarınla beraber vakit geçirmektir. arkadaşın yoksa mutlu da olamazsın, ister zengin ol ister fakir, ister zeki ister aptar fark etmez. mutluluk paylaştıkça çoğalır. mutsuzluk da yalnız kaldıkça artar. kiminin bir sürü arkadaşı vardır, öyle mutludur, kimi kitaplardan başını kaldırmaz ama kaldırdığında yalnız değildir. çünkü iletişim böyle bir şey.

bende lise birde okulu bıraktım sikerler dedim, sonrasında da it gibi çalıştım (bir sürü farklı işe girdim çıktım vasıfsızdım sonuçta) sonrasında sevdiğim şeyi buldum ve daha çok çalıştım hatta o kadar çok çalıştım ki okul okusaydım birinci olurdum. Bu çaba bana maddi rahatlığı, mesleki saygınlığı getirdi evet ama sosyal hayatımı bitirdi, arkadaşlarım sevgilileri ile gezerken ben evde çalıştım, sonuç ne oldu? Bu gün hoşlandığım birine bunu nasıl belli edeceğim hakkında hiç bir şey bilmiyorum. derdim olduğunda kiminle nasıl konuşacağımı seçemiyorum, kalabalıkta ne yapacağımı bilmiyorum falan. okul sana bunları öğretiyor aslında, yoksa kitapları alır okur öğrenirsin ne var yani, ben yaptımsa herkes yapabilir. kimse salak değil aptal değil. herkes öğrenir.

okul, özellikle de lise ve üniversite dört duvar bir hocadan ibaret bir yer değil, yaşıtlarınla olduğun seninle aynı şeyleri yaşayan/paylaşan insanların olduğu, kaynaşmayı/kaynamayı paylaşmayı öğrendiğin tecrübe edindiğin bir yer. Bunları öğrenemezsen çobandan farkın kalmıyor. bilgili çoban oluyorsun sadece, ama çoban işte.

sen kendi kendini tartıp olur çobanlıkla mutlu olurum ben diyorsan, ne güzel, kendini bilen birisin, salla her bişeyi köye git yerleş, kim tutar seni derim.

tek tavsiyem sana; kıskanma. kıskanıyorsan da güzel kıskan, onun var benim yok yerine, onun niye var demek yerine, ne yapmışda olmuş bende yapayım benimde olsun de, böyle kıskan o zaman zaten başarılı olursun.

ben bilgi diplomadan daha önemli demişim ya karşiimmm neden anlamıyosunuz beni karşiimmm

kıskanmıyorum, kıskansam da güzel kıskanırım. kıskanılacak kimse tanımadım. hayatım okuldan ibaret değil. okula gitmemek eve kapanmak değil.

ve yazdığımı da dikkatle okuyun, anlayın artık. ben ne dediysem onu diyorsunuz.

Sosyallesmek istemiyorum yazmissin. Bu sadece okul arkadaslarina ozgu mu? Okul dışında mahalleden, spor salonunda, kurstan veya part time calistigin bi yer varsa ordan insanlarla sosyallesmeyi tercih ediyo musun ? Onun dışında evde egitim diye bi sans var tabii ki dunyada. Turkiyede egitim icin egitim mantigi olmadigi icin diploma da is hayatinin giris kapisi oldugu icin ihtiyacimiz var. Kendi isinin patronu olabilmeni cok isterim bunu ictenlikle sana soyluyorum. Diyelim ki isler ters gitti kendi isini kuramadin diploma da sallantida e anlasilan ailenle de aran bozuk gibi peki b planin ne ? Benim kardesim de 15 yasindayken uni okumamayi amerikaya yerlesip mc donalds ta çalışmayı planliyodu ve kendince cok mantikli bir plandi. Oluyo boyle planlar. Bizimki amerikaya yerlesebilmesinin ve sifir ingilizceyle is bulamayacagini anlayinca vazgeçti.

Ustteki arkadaşların da benim de ayrica diploma diye belirtmemizin sebebi acik ogretimle vs alicagin diplomanin okula giderek edinecegin diplomayla is hayatinda es olmamasi. Yoksa kastettigimiz bir belge olarak diploma degil. Yoksa tabii ki diploma edinebilirsin aciktan. Aslinda ben dahil herkes seni kendi isini kurmanin zor ve riskli oldugunu diplomanin sana bir b plani kazandiricagini vurgulamak istemis.

insanlara düşman değilim. muhabbet sararsa çok rahat konuşabilirim. ama etrafımda bana uygun gördüğüm kimse yok. kardeşinin planını bilmiyorum da benim planım amerikaya gidecek kadar büyük değil zaten. diyelim a planı yaramadı, b planı da halen nefes alıyorken isteklerim uğruna yaşamak olur. hiçbir şey değişmez. a planım neyse b planı da başka yollarla aynı hedef olur. türkiye'de kaç kişi üniversite mezunu, kaç kişi işinden memnun? eminim hepinizden daha mutlu olurum. şuan hepinizden daha mutsuz olsam da.

Liseyi aciktan bitirdin diyelim sanirim uni planin hic yok cunku egitimin devamindan bahsetmemissin planlarda. Is kurabilmek için bir sermaye lazim. Peki sende sermaye var mi ? Sermayen yoksa nasil edinmeyi planliyosun? En ufak hesapla uni okumasan liseyi de aciktan okurken calissan diyelim yeni uni mezunu 22 yasindaki birinden kabaca 5 6 sene fazla calismis olursun. Peki bu 5 6 senede ne is yapicaksin sermaye biriktirmek icin? Universite mezunu cok cok az kisi isinden memnun cunku okudugunu bölümle ilgili isi yapamiyor. Ogretmenlik mezunu adam markette kasiyerlik yapiyor, isletme mezunu lcw de satis danismanligi yapiyor. Yani eskiden diploma olmadam da yapilacak isleri artik universite mezunlari yapiyor. Rekabet cok fazla. Yani sermayen olmadigini varsayarak kendi isini kurmak icin gerekli sermayeyi sana kazandiricak ufak gecici isleri bile memur olmak icin kpss bekleyen universite mezunlari yapiyor. Tahminen 15 yasindasin negatif seylerle canını sıkmayı hic istemem sadece planin detaylarini iyi hesapla diye yazdim. Bir de hayatta cok sorun var bunlarla bogusurken maddi manevi ama en cok da manevi aile destegi inanilmaz yardimci oluyor. Umarim diplomadan okuldan isten arkadastan vs once ailenle her sey yoluna girer.

ailemle barışmak istemem. anlık bir sinir insanın gerçek yüzünü ortaya vurur bence. ve tüm olaylardan sonra aynı masada oturup gülüp eğlenmek fazla uçuk bir hayal olur.

şöyle ifade etmeye çalışayım, salt bilgi, salt diploma 25 yaşına geldiğinde hiç bir işe yaramıyor. iş ararkende yaramıyor, iş kurarkende yaramıyor.

Şu paragrafı da tekrarlayayım:

okul, özellikle de lise ve üniversite dört duvar bir hocadan ibaret bir yer değil, yaşıtlarınla olduğun seninle aynı şeyleri yaşayan/paylaşan insanların olduğu, kaynaşmayı/kaynamayı paylaşmayı öğrendiğin tecrübe edindiğin bir yer.

bu yüzden okul diyoruz önemli diyoruz, sosyal melike denilen şeyden bahsediyoruz.