[]
Oyunların eskisi kadar sarmaması üzerine ufak bir tez
Merhaba oyun sever dostlar.
Son zamanlarda oyun konsolları ve PC oyunları üzerine biraz kafa yormaya başladım, 80 kuşağı dinozorlarından olduğumdan mıdır bilmem güncel oyunların hemen hiçbirisinin beni sarmadığını farkettim, evde hem PS4 hem de XBox var ama ikisi de en son ne zaman açıldı bilmiyorum her ikisinde de satın alınmış en az beşer oyun var ama toplasanız 10 saat oynanmamıştır tamamı.
Neyse bugün yolum alışveriş merkezine düştü gitmişken teknoloji mağazalarını şöyle bir dolaşayım dedim, girmişken de yeni oyunlardan neler var bakayım diye şöyle raflara bir göz attım ama oyun dvdlerinin kutularından beni pek cezbeden olmadı, ta ki nintendo rafına gelene kadar, nintendo'nun oyunlarını görünce hepsinden almak istedim ama 2 sorun vardı ilki evde nintendo yok ikincisi bu meretin en ucuz oyunu 200 tl'den başlıyor, neyse bu hayalden vazgeçip şöyle oyunlara bir bakıp önünden yürüyüp gittim sonra aklıma takıldı ve oyun bölümüne tekrar yöneldim, aklıma takılan şey şuydu, Neredeyse gerçek hayatın birebir içindeymiş hissi uyandıran oyunlar zerre ilgimi çekmiyorken nintendonun o rengarenk kapaklı oyunları deli gibi ağzımı sulandırmıştı, sonradan düşününce bizim zamanımızdaki oyunların şimdiki oyunlara göre daha bir rengarenk olduğunu farkettim, acaba biz büyüdük de kirlendi mi dünya yoksa o zamanlar bu oyunlardan bu kadar keyif almamızın nedeni bu renk cümbüşü müydü?
Sorum şu, siz de yeni nesil oyunlara kolay burun kıvıran ve çabuk sıkılanlardan mısınız yoksa bu sadece bana mahsus bir olay mı?
Son zamanlarda oyun konsolları ve PC oyunları üzerine biraz kafa yormaya başladım, 80 kuşağı dinozorlarından olduğumdan mıdır bilmem güncel oyunların hemen hiçbirisinin beni sarmadığını farkettim, evde hem PS4 hem de XBox var ama ikisi de en son ne zaman açıldı bilmiyorum her ikisinde de satın alınmış en az beşer oyun var ama toplasanız 10 saat oynanmamıştır tamamı.
Neyse bugün yolum alışveriş merkezine düştü gitmişken teknoloji mağazalarını şöyle bir dolaşayım dedim, girmişken de yeni oyunlardan neler var bakayım diye şöyle raflara bir göz attım ama oyun dvdlerinin kutularından beni pek cezbeden olmadı, ta ki nintendo rafına gelene kadar, nintendo'nun oyunlarını görünce hepsinden almak istedim ama 2 sorun vardı ilki evde nintendo yok ikincisi bu meretin en ucuz oyunu 200 tl'den başlıyor, neyse bu hayalden vazgeçip şöyle oyunlara bir bakıp önünden yürüyüp gittim sonra aklıma takıldı ve oyun bölümüne tekrar yöneldim, aklıma takılan şey şuydu, Neredeyse gerçek hayatın birebir içindeymiş hissi uyandıran oyunlar zerre ilgimi çekmiyorken nintendonun o rengarenk kapaklı oyunları deli gibi ağzımı sulandırmıştı, sonradan düşününce bizim zamanımızdaki oyunların şimdiki oyunlara göre daha bir rengarenk olduğunu farkettim, acaba biz büyüdük de kirlendi mi dünya yoksa o zamanlar bu oyunlardan bu kadar keyif almamızın nedeni bu renk cümbüşü müydü?
Sorum şu, siz de yeni nesil oyunlara kolay burun kıvıran ve çabuk sıkılanlardan mısınız yoksa bu sadece bana mahsus bir olay mı?
Yeni nesil oyunlarin hicbirini oynayamiyorum sadece size has bir durum degil. Ancak eski ve yeni oyunlar arasindaki farktan degil artik buyumemizden kaynakli bu durum. Uzgunum ama buyuyoruz. Misal fm ilk gunden beri ana hatlari ile ayni oyun. Eskiden ne heyecanlanirdim oynarken ya da cikis tarihini beklerdim. Simdi eski pc de fm12 yuklu duruyor oyle kalmisim.
Isin daha da ilginci kendi acimdan sudur: babama eskiden cok sasirirdim. Babam galatasaray'in kalesinde hala taffarel var sanirdi 2010larda. Anlam veremezdim. Simdi fener'in beni en son heyecanlandiran forveti kezman. Cok sevinmistim. Buyuyoruz eskisi kadar baglanmiyoruz. Tuncay gidince cok uzulmustum. Rustu gidince bir yandan uzulmus ama icten ice de gurur duymustum. Boyle yani
Isin daha da ilginci kendi acimdan sudur: babama eskiden cok sasirirdim. Babam galatasaray'in kalesinde hala taffarel var sanirdi 2010larda. Anlam veremezdim. Simdi fener'in beni en son heyecanlandiran forveti kezman. Cok sevinmistim. Buyuyoruz eskisi kadar baglanmiyoruz. Tuncay gidince cok uzulmustum. Rustu gidince bir yandan uzulmus ama icten ice de gurur duymustum. Boyle yani
- allah yazdiysa bozsun
(14.05.19 18:35:08)
yaşla alakalı. özellikle 30-35 den sonra bıçak gibi kesiliyor oyundan zevk alma. yıllardır sürekli oyun oynayan ben son 2-3 yıldır oyunlara tahammül edemiyorum. nostalji olsun diye eski oyunlardan biraz oynanabiliyor belki ama yeni oyunlar hiç sarmıyor.
sorun oyunlarda değil çünkü gençler deli gibi keyif alabiliyor. artık yaştan dolayı hem müzik zevki hem oyun zevki, hatta film zevki bile değişiyor.
sorun oyunlarda değil çünkü gençler deli gibi keyif alabiliyor. artık yaştan dolayı hem müzik zevki hem oyun zevki, hatta film zevki bile değişiyor.
- efruz (14.05.19 18:35:31)
30+ ve commodore ile bu ise baslamis biri olarak hevesim azalsa da anlattiginiz gibi hissetmiyorum ve gercekten iyi olanlari oynamamis olabileceginizi dusunuyorum. Hayatimda oynadigim en iyi oyunlardan bazilarini ps4te oynadim, last of us mesela ilk aklima gelen. Eskiden her oyunu zevkle oynardim ama artik genelde metascore’u 90 uzerinde olan oyunlardan zevk aliyorum. Deli gibi bekleme durumu cogu oyun icin yok ama oynamaya basladiktan sonra iyi olan yine oynatiyor bence.
- gibicibicis (14.05.19 18:42:09)
Platform oyunları her yaşta keyifli o yüzden çekici gelmiştir. Steam hiç kurmadigim oyunlarla dolu. Arada finger death punch falan atıyorum. Yeni guzel platform oyunlari çıkınca onları oynuyorum ancak. Bir de hayatıma spor bisiklet kamp vb bir çok aktivite adapte edince pek zaman kalmıyor oyun oynamaya.
- hasmetizm 2046 (14.05.19 18:50:00)
30+ olarak ben de var benzer durum. Bir süre ara vermiştim. Şimdi hevesim yok. Biraz FM oynuyorum. Belki biraz Fifa.. Yeni nesil her haltı o kadar çabuk kapıyor ki 15 yaşında veletlere yenilince keyfim kaçıyor :) Eskiden rakip tanımazdım. Ara verince çoluk çocuğun maskarası oldum :)
- shotcrete (14.05.19 18:51:16)
Sizin kadar olmasa da aynı durum bende de var. 98 yılından beri oyun dünyasındayım. Ama 2 yıldır rdr2 dışında beni kendine bağlayan ve zevk veren bir oyun olmadı. 3-4 yıllık online oyun maceralarımı oyundan saymıyorum sadece bağımlılık gibiydi o süreç. Sırf bu yüzden konsol ve oyun hesaplarımı satıp oyun dünyasından bile çekildim. Sadece arkadaşta nintedo wii var ve onunla keyif için arada new super mario bros, mario kart gibi aşırı keyifli oyunları oynuyoruz.
yazmamışım, yaş 27.
yazmamışım, yaş 27.
- kaledekiyalnizlik
(14.05.19 18:52:51 ~ 18:53:25)
28 yaşındayım. Aynı dert bende de var. Artık yeni oyunları oynarken aldığım zevk Max Payne falan oynarken aldığım zevk kadar olmuyor. 2002, 2003 yılında PS1 ile oyun dünyasına dahil oldum. O zamandan beri de içindeyim. Artık yeni çıkan her 10 oyundan 7' sinin açık dünya olmak zorunda olduğundan mıdır nedir zevk alamıyorum. Hatta Gta V' yi bile görünce "Ne biçim Gta lan bu?" diye beğenmedim. Çünkü San Andreas efsanesinden sonra Gta V sönük geldi bana. Dolu dolu görünüyor ama bomboş resmen. Açık dünya oyunlarının hepsi böyle neredeyse. Her şey birbirinin tekrarı geliyor bir süre sonra.
Bu arada senaryoya da önem verilmiyor artık. Çok yüzeysel kalıyor. Bir de Battle Royale moda oldu. Senaryolu oyun çıkmaz oldu.
Diğer yandan artık oyunlar daha çok ergenler için yapılıyor. Onlarla da bizim oyun zevkimiz arasında dağlar var.
Bu arada senaryoya da önem verilmiyor artık. Çok yüzeysel kalıyor. Bir de Battle Royale moda oldu. Senaryolu oyun çıkmaz oldu.
Diğer yandan artık oyunlar daha çok ergenler için yapılıyor. Onlarla da bizim oyun zevkimiz arasında dağlar var.
- İnatçılığın yeryüzündeki temsilcisi (14.05.19 20:41:24)
bende benzer düşüncelere sahibim eski oyunlar oyun gibi geliyor
gerçekleştikçe tat alamıyorum fazla hikayesi olan oyunlarda yorucu geliyor fazla kafa yormak zor geliyor. en basiti baha vereceksin silah ben Allah Allah deyip girişeceğim (serios sam gibi) yada ileri geri basit komutlarla oyunu çözmek istiyorum öyle suikastçi olup 2 gün kafa yormak bana oyun gibi gelmiyor.
gerçekleştikçe tat alamıyorum fazla hikayesi olan oyunlarda yorucu geliyor fazla kafa yormak zor geliyor. en basiti baha vereceksin silah ben Allah Allah deyip girişeceğim (serios sam gibi) yada ileri geri basit komutlarla oyunu çözmek istiyorum öyle suikastçi olup 2 gün kafa yormak bana oyun gibi gelmiyor.
- basond (14.05.19 21:56:00)
oyunlardan ben de sıkılıyorum ama hepsinden değil.
yaş 32. sırf oyun oynamak için topladığım PC var. çocukken okulda aç kalıp paramla internet kafeye gider, yarım saat nfs 2 oyardım. rüyalarıma girerdi oyunlar. kulaklık yok bir şey yok. şimdi oyunlarda çok güçlü hikaye arıyorum, ses de olmazsa olmaz. witcher, metro gibi zengin hikayeli seriler dışındaki oyunlar -özellikle hack and slash- inanılmaz sıkıyor beni.
elbette eskisi kadar zevk alamıyorum. yapacak bir şey yok. yaş geçti.
edit: ama murat sönmez hala zevk alıyor oyunlardan :)
yaş 32. sırf oyun oynamak için topladığım PC var. çocukken okulda aç kalıp paramla internet kafeye gider, yarım saat nfs 2 oyardım. rüyalarıma girerdi oyunlar. kulaklık yok bir şey yok. şimdi oyunlarda çok güçlü hikaye arıyorum, ses de olmazsa olmaz. witcher, metro gibi zengin hikayeli seriler dışındaki oyunlar -özellikle hack and slash- inanılmaz sıkıyor beni.
elbette eskisi kadar zevk alamıyorum. yapacak bir şey yok. yaş geçti.
edit: ama murat sönmez hala zevk alıyor oyunlardan :)
- bonanza (14.05.19 22:42:36 ~ 22:44:10)
Yazmıştım ama ek olarak şöyle bir durum da var bence. Artık her şey çok hızlı tüketiliyor. Alternatif de çok. Biz eskiden bir oyundan zevk almak zorundaydık. Yoktu başka bir şey çünkü. Beklentilerimiz de ona göre şekilleniyordu muhtemelen. E bir de çocuktuk tabi. Kafamızda sadece eğlenmek vardı. Eğlenmek istediğimiz için eğleniyorduk. Şimdi hayatımızda başka başka sıkıntılar var. Tüm bunlardan sıyrılıp 1-2 saat oyunun başına geçtiğimiz zaman artık çok daha büyük beklentilerimiz oluyor belki de. Hayatın tüm stresini atalım istiyoruz. Eskiden en büyük derdimiz 3-5 gün sonra gireceğimiz bir sınav ya da yapmadığımız bir ödevdi. Şimdi çoluk çocuk sahibiyiz belki.
Bizim stresimizle birlikte beklentilerimiz de arttı. Sadece stres değil tabi. Büyüdük. 20 sene öncekinden farklı bir yerdeyiz. 30-35 yaşına gelince silahı alıp 3 adam vurmak eğlenceli gelmiyor :) Yeni oyunlar da artık çok yüzeysel bence. Çünkü hızlı tüketime uygun olmaları gerekiyor. Ayrıca hepsi birbirine benziyor. Böyle olunca da bize yavan geliyor doğal olarak.
Bizim stresimizle birlikte beklentilerimiz de arttı. Sadece stres değil tabi. Büyüdük. 20 sene öncekinden farklı bir yerdeyiz. 30-35 yaşına gelince silahı alıp 3 adam vurmak eğlenceli gelmiyor :) Yeni oyunlar da artık çok yüzeysel bence. Çünkü hızlı tüketime uygun olmaları gerekiyor. Ayrıca hepsi birbirine benziyor. Böyle olunca da bize yavan geliyor doğal olarak.
- shotcrete (14.05.19 23:02:09)
1
