Zeki ve kurnaz diyeceğim kişilerde şunu fark ettim: dikkati başka şeyde görünse de etrafı kesinlikle çok iyi dinliyorlar. Kendi lehine kullansın ya da kullanmasın, olayları çarpıtma becerileri genelde yüksek oluyor.

Babamın arkadaşlarından biri var, ilkokulda matematik öğretmeninin yazdığı formülü yanlış bulup kendi yöntemiyle aynı sonucu bulmuş, dersten kovulmuş tabii ne saçmalıyorsun sen denilerek.
İlerleyen yaşlarda yürüyeceği yolun karo taşlarının sayısını tek seferde sayması, çıkacağı merdiven basamaklarının sayısını çat diye söylemesi var. (inanmadım saydım tutturuyor)
Yaz-kış bi' gocukla geziyor seyyah gibi bi' şey oldu adam, hayatın anlamını buldu galiba.

10 senedir yanında asistanlığını yaptığım prof. hocamın insanı dehşete düşüren bir hafızası var. kendisi şu an çok meşhur bir üniversitenin rektörü.

Mesela herhangi biri, çalıştığı alanla ilgili bir şey söylediği anda "X dergisinin 1947 tarihli 56. sayısında sayfa 44-51 arasında onla ilgili makale vardı" diye nokta atışı referans gösteriyor. Söyleyen kişi ile bilim dalı ortak ama anabilim dallarının farklı olması bir şey değiştirmiyor. Ben böyle bir lüteratür bilgisi görmedim.

Birisi gelip diyor ki şu konuda tez yapmayı düşünüyorum. hocam hemen diyor ki, "x üniversitesinde 1997'de o konuyu şu kişi çalıştı. Onun talebesi y kişisi de o konunun farklı versiyonunu doktorada çalıştı. Şimdi z üniversitesinde bir çocuk da yüksek lisans yapıyor ama çalıştığı konu eksik. onun eksik bıraktığı tarafı da sen çalış. git çocukla iletişime geç yardımlaşın" diyor.

Bir kitapta, makalede gördüğü tek satırlık cümleyi noktasına virgülüne kadar hatırlayabiliyor.


Neredeyse kendi alanıyla ilgili tüm çalışmaları en erken tarihten bugüne hangi kütüphanede, hangi katalogda, hangi rafta olacak şekilde hatırında tutabiliyor.

Benim tez konumla ilgili yapılmış çalışmaları kütüphanelerindeki raflarına kadar söyledi. Git bunların hepsini oku, hatmet, öyle başla çalışmaya diye. Hadi tez konumu o belirlemiş olsa, zaten konuyu bilip tez konusunu o verdi, tabii ki biliyor adam diyeceğim de, hocam ben şu konuyu çalışmak istiyorum diye gittim. Adam bana binlerce adres verdi hatırından.

2.5-3 yaşında kendi kendime düşünerek okuma yazma öğrenmiştim. Orta okulda yapılan ülke çapında zeka testini de ful çekmiştim ama kopya zannetmislerdi.

Sonra eğitim sistemi çarkı içinde aptallaştım. Şu an aptal olarak hayatıma devam ediyorum. Böyle daha mutluyum.

zeka'nın tanımı basit aslında
"insan zeki bir varlıktır" cümlesindeki zeka ile paralel

bulunduğu duruma uyum sağlayan demektir zeki.
Ama her durum, araç kaza yapıyor, saliseler içinde doğru kararı verebilmek de zeka
Derste başarılı olmak da zeka.

Bulunduğu ortama çabuk adapte olup, ondan maksimum faydayı sağlayan herkes zekidir.

Iki tane üstün zekalı çocuk tanıyorum, farklı illerde. Ikisi de uzaya, gezegenlere takmış durumda.

Onun dışında normalin biraz üstünde insanlar da tanıyorum. Gıcık bir özgüven sahibiler, birkaç kere hatalarını buldum ama pek ciddiye almadılar, hata yapmış olabileceklerine ihtimal vermiyorlar çünkü.

bulunduğumuz mecra üzerinden cevap verecek olursak en ayırt edici özellikleri, mesela sözlük yazarıysalar, "zeki olmanın dezavantajları" başlığına yazmamış olmalarıdır diyebiliriz :dd buraya yazanların %99'u standart zekaya sahip değilse ben de bir şey bilmiyorum hahaha girip bi bakın yazılanlara keyfiniz yerine gelir

İşine yarayacak herhangi bir şeyi anında fark etmeleri. İyi ya da kötü fark etmiyor. Bu bir kişinin karaktee özelliği de olabilir ya da bir konunun akademiye katkısı da. İster manipüle etmek için olsun ister katkı sağlamak için olsun "ben buradan yürürüm"ü çok çabuk idrak ediyorlar.
Ama hafıza ve dikkat olayına katılmıyorum. Çok unutkan olanlarını ve dikkat aorunu yaşayanlarını da gördüm.

zeka meselesi aslında diğer özellikler ile karıştırılıyor,

belli bir gruba girdiğinizde aslında zeka artık fixleniyor iq nun 144 veya 145 olması çok bir şey değiştirmiyor.

oradaki mesele artık odaklanma durumu oluyor. kim ne kadar işine odaklanabiliyor asıl kriter o.

tabi diğer kriter de deneyim.

yani

zeka
odaklanma
deneyim

üçü bir arada bir kişinin performansını oluşturuyor. bu üçlü gruba sosyal ortamlarda zeka deniliyor ki yanlış bana kalırsa.

zekadan ziyade dediğiniz gibi deneyim de çok önemli. beyin isimli kitap okumuştum, yazar, bir konuda el çabukluğu kazanmış bir çocukla yarışıyor, bunların beyinlerini ölçüyorlar bazı gelişmiş sinyallerle, o sırada yazarın beyni daha çok çalışıyor gözüküyor, çocukta el becerisi kazandığı için beyni normal seyrinde gözüküyor. şimdi bu çocuğa zeki yada yetenekli diyemeyiz. belli ki, pratik yaparak kazanmış bu hüneri.

dedğiniz gibi duygusal zekanın da bazı konularda parlamada çok önemli olduğuna değiniliyor. bir konuda yetkinlik kazanmak çalışmakla, sorumluluk bilinciyle elde ediliyor ve sorumluluk bilincinin de duygusal zekayla yakın ilişkili olduğunu iddia ediyor aynı isimdeki kitap.

bunlar doğuştan gelen aykü denilen ölçümden farklı olarak elde edilen şeyler. ama öyle ya da böyle kendini yontmayı becermiş insanları merak etmiştim.

3 yaşında okuma bi kaç ay sonra yazmayı öğrendim.
5 yaşında 2 bilinmeyenli denklemleri akıldan çözebiliyordum.
En ünlü özel okullardan birinde ömür boyu burslu okudum.
Lgs’de “dersanesiz” 132. Üniversitede 368. Oldum.

Şu anda eğitim hayatımda tanıdığım tüm insanlar arasında en sağlam 2 ya da 3. Kariyeri yapmışımdır.

Belirgin bir özelliğim yok. Yapmam gereken her şeyi ekstra efor sarfetmeden yapabiliyorum.