şimdi ilk soru neden bilgisizler?
çünkü okumayıp, merak etmeyip, sorgulamıyorlar.
peki neden okumayıp, merak etmeyip, sorgulamıyorlar?
çünkü herşeyi bildiklerini sanıyorlar. her soruya kesin hükmü anında veriyorlar.
ne olması lazım?
bunlara öyle bir numara yapacaksın ki işte önce bildiklerini sanıp sonra böyle avel avel gerçek dünyaya bakacaklar. mesela bir eleman çıkacak bir konu hakkında konuşacak herkes çok bilmiş bir şekilde kesin bu şudur falan ehele ühele falan diyecek ama böyle toplumun %80 adı kadar emin bir şekilde sonra bu eleman gidip nobel falan alacak gibi.

bizim milletin çok bilmişlik olayını kırmak lazım.

Cevap için teşekkürler. Bugün buna benzer bir hikâye duydum. Bizim köylülerin yaşadığı bir semtte biri bir yerden dökük bir eve 60 bin vermiş, mahalleli adamla dalga geçmiş, geçenlerde mütahit 5 daire vermiş adama, şimdi helal olsun falan diyorlarmış. :))

Bilmiyorum demeyi nasıl öğretmek gerekiyor acaba, ben bunu çok merak ediyorum.

Müteahhit yahu mütahit yazıp geçmişim telefonda. :(

şaha kalkmış organize bir cehalet var karşımızda.
düzelmez artık.
ömür kısa, bunlarla boğuşacağıma topuklayıp kaçarım fırsatını bulabilirsem.

Mevlana boşuna hoşgörüde deniz gibi ol dememiş, boşuna ya olduğun gibi görün ya göründüğün gibi ol dememiş. 3 ayağı var: bilgi, kendini iyi yönde değiştirmek ve başkalarına karşı de olabildiğince çok hoşgörülü ve yapıcı tavırlarla örnek olmaya çalışmak.

Ben her şeyi tersinden görmeye çalışıyorum uzun bir süredir ve pek çok şekilde işime yaradı. Bu duruma da bilgiye aç bir toplum olarak yaklaşmak istiyorum ancak cahili bilgiye aç biri hâline nasıl getireceğimiz konusunda kafa yormamız gerekiyor.

Bu işle ilgilenenler var evet. Sivil toplum kuruluşları, belediyeler çeşitli çalışmalar yapıyorlar.

Bireysel olarak da elimizden ne gelyorsa eğitime destek olarak, gönüllü çalışmalara katılarak özellikle yetişmekte olan nesil için katkıda bulunulabilir.
Sivil toplum kuruluşlarına maddi destek olunabilir.
(Yazmaya gerek yok gerçi ama atlamamış olmak için yazayım. Öncelikle kendimiz örnek olarak tabii)

Bilmiyorum demeyi öğretmek için bizzat örnek olmak gerek. Hem de her fırsatta ve büyük bir özgüvenle öğrenmek istediğini göstererek. Önce beyinler dumura uğruyor sonra böyle birinin varlığına inanmaya başlıyorlar ve sonra örnek alıp onlar da böyle davranıyorlar.

dizi sektörü benim emrime girsin 1 senede düzelir.

@yaren çok haklısınız ancak örnek bireylerin daha fazla kişiye ulaşması artık bir zorunluluk hâlini aldı gibi. Buna da bir çare bulunmalı. İyinin, estetiğin havalı olması işe yarar mı acaba?

@hakbfu az denenmiş veya denenmemiş şeyler acaba artık daha mı iş yapar diye düşünüyorım ben de. Youtube kanalı mesela. Kaybeden olmaya çok yakın olan gençler de Youtube'da bir şeyler izliyor ancak onları önemsediğimizi nasıl hissettirebiliriz bunu bilemiyorum. Kendinden olmayanı nasıl sahiplendirebiliriz acaba bir insana?

herkes kendi yakınından başlayacak. mesela anne, baba, amca, teyze, hala. bu kişilere böyle genel sorular sor geyik yaparmış gibi.

işte dünya neden yuvarlak? ay neden dönüyor? amerika'yı nasıl keşfetmişler? internet nerededir? telefonla konuştuğumuz nasıl başkasına gidiyor? dolar nasıl artıp azalıyor gibi.
ama böyle her gün en az 5-6 soru sorman lazım.
sonra cevapları incele,
neredeyse hiç birinde araştırayım, bakayım, şuna sorayım yok bilmiyorum demek çok ender,
hep bir cevap verme mücadelesi içinde bu kişiler çok naif, masum da olsa. çünkü bu bir tür reflex olmuş yani. hani biliyorda nasıl söyleyeceğini bilmiyormuş gibi.
cevaplar hep yuvarlak. kendince ok ama gerçekle ilgisi yok.
sonra ben herşeyi biliyorum mottosu ile hayata devam.

biraz kendini sorgulasa millet böyle chain reaction gibi yayılacak işte. hata bizde aslında hep uzaklarda arıyoruz sorunları aslında hatanın temeli benim dddkd. ve dddkd'nin ailesi mesela. herkes kendi ailesini düzeltmeye çalışsa. her çocuk ailesine cevabı bildiği ama ailesinin bilmediği soruları sorup onları araştırmaya, sorgulamaya teşvik etse yol katedilmeye başlanır.

Yarar elbette. Güzelliğin tadını çıkardığımız kadar iyiliğin kalitenin doğruluğun adaletin de tadını çıkarmamız çok büyük bir imrenme oluşturur. Çünkü bu tadını çıkarma, mutluluğu dışa vurma davranışı büyük bir manevi güç ifadesidir ve insanlar özellikle özgüven şeklinde dışa yansıyan hoşnutluktan çok çok etkileniyorlar.

Bu bireylerin çoğalması için de kendimiz örnek olmak durumundayız. Hem çevremize hem de etrafımızdaki çocuk ve gençlere. Atatürk boşuna çocuklara ve gençlere titizlenmedi, boşuna birer bayram armağan etmedi. Boşuna öğretmenler yeni nesil sizlerin eseri olacaktır demedi. Hatta tam da bedeni kadar zihni de sağlıklı olan bireylerin yetişebilmesi için annelik ve babalık çok önemli, tam da bunun için kadın ve erkek çok önemli, tam da bunun için insan olmak çok önemli. Hepsi birbirine çorap ilmekleri gibi bağlıdır.

Samimiyet bilgi uygulama ve hoşgörü/şefkat bu işi çözer.

Sen çok bilgili ve kibarsın o yüzden toplumu eğitmek senin görevin... önce şu ön yargılarından başkalarını küçük görüp kendini üstün görme çabandan bir sıyrıl... bu yazdıkların bilinçaltında tamamen bu söylediklerimin tezahür ettiğini gösteriyor...
Sonra çık biraz özendiğini ülkelerde yaşa bakalım toplumumuz nasılmış, gör. Turist olarak değil yaşa oralarda... ulan herkes ilber Ortaylı olmuş, herkes çok biliyor kendince ama toplumumujz cahil ve eğitimsiz, yok ya! Nasıl eğitecekmişiz toplumumuzu

@benaslindayohum

Bence @taktik çok güzel bir niyetle çok güzel bir şey sordu. İnsanlardan bilgi ve fikir almak gibi bir güzellikle hareket etti. Onun bilinçaltında ne olduğuna girecek olursak burada hepimizin bilinçaltı ortaya dökülür, kavga olur, amaca ulaşılmaz boşa vakit ve enerji kaybedilir. Sen de düşünceni söylesen belki yeni ve çok farklı bir bakış açısı ortaya çıkar ve çok harika bir fikir gelişebilir.

Toplumsal değişimlerin hemen olmayacağını unutmadan ilerlemek lazım. Bu nedenle çocukları yeni yetişen nesili işaret ettim.
Çocukların sanatla, bilimle tanışmaları çok önemli. Tiyatro olur, sinema olur, fotoğraf, resim sergileri, müze gezileri, satranç, resim, müzik...
Mesela ÇYDD bu yönde epey iş yapıyor. Daha çok gönüllü daha çok iş. Bulunduğunuz illerde varsa öğrenciler yaz okullarına destek verebilir, çalışanlar cumartesi programlarına destek verebilir.

@benaslindayohum ne yazık ki büyük ihtimalle hiç düşündüğünüz gibi biri değilim. Kaygılarım var. Dünyaya bir kez gelen ve ortak kimliği paylaştığım bu kadar insanın mutsuz yaşaması beni kederlendiriyor. Dışarıları çok gezdim, yaşadım da. O konuya girmek istemiyorum.

siz kimsiniz?

Kaygılı bir vatandaş

Tabii ki az denenmiş veya denenmemiş şeyleri denemek çok güzel olur. Youtube kanalı olabilir başka şeyler olabilir. Benim gözlemlediğim scorb mu hikaye mi diyorsunuz konulu bişiler atıyorlar. Gençler arasında epey revaçta izleyip izleyip gülüyorlar. Bu tür eğlenceli şeyleri kullanmak iyi olabilir...

Dizi sektörü evet, 1 senede olmaz ama çok fark yaratır. Kızın yurduna gitmiştim kumsalda yarışma, işte evlilik, pembe dizi tarzı yayınları izlediler hep. Benim ruhum daraldı ^-^

Şimdi aklıma geldi uluslararası bi oluşum var, Türkiye ayağı da var. Alım gücü çok iyi olmayan ailelerin yaşadığı semt okullarından, göç almış bölgelerdeki okullardan katilmak isteyen öğrencilere müzik eğitimi veriliyor. Orkestra kuruyor çocuklar. Gönüllülerin bağışladığı müzik aletleri çocukların oluyor Eğitmenleri gönüllü çalışıyordu bildiğim kadarıyla. Çok güzel işler bunlar. Destek olunabilir.
Adını hatırlayamadım belki aramızda bilen duyan vardır.

Düzelmez dibe vurmadan.

Koca bir nesil eğitim sistemi bombok iken büyüdü gitti. Hak, hukuk, etik ve devlet terbiyesi denen kavramlardan uzak biçimde büyüdü koca bir nesil.

Devlet terbiyesi denen şeyi özellikle yazdım. Çünkü hem seçilmişler, hem de atanmışların günümüzde devlet terbiyesi ve teamüllerden uzak olduğunu görüyoruz. Askeri okullar, polis akademileri, siyasal bilimler, hukuk fakülteleri vs hepsinin kalitesi düştü ve değerlerinin içi boşaltıldı.

Bununla beraber çok fazla trajediye maruz kalındı ve buna alıştırıldı insanlar.

Çözüm: kolay çözüm yok. Yapılan yanlışların bedelleri ödenmediği müddetçe ders çıkartılamaz. Avrupa'da neden insan hakları, demokrasi, eşitlik, hukuk bu kadar üstün? Çünkü orta çağda teokrasi yüzünden, yeni çağda da faşizm yüzünden anaları ağladı. Ağır bedeller ödedikleri için ilerlediler. Biz ne bedel ödedik? Vatan elden gidiyor dışında bedel ödemedik. Vatanı elden bırakmayız çünkü bunu tecrübe ettik. Ama hiçbir zaman devlet geleneğimiz elden gitmemişti, kaybedince anlayacağız.

Cehalet, eğitimsizlik, boktan insanlar falan bunlar devlet politikasının sonuçları. İyiye dönüş olunca bir 20 yılda iyi sonuçlar almaya da başlarsınız. Uzun vadelidir bu işler.

pisa verileri ortada arkadaşlar. eğitimde ve öğretimde iyi noktada olmaktan çok uzağız ne yazık ki.

öyle bir eğitim yok.

ayrışacağız. biz kendi muhitlerimizde yaşayacağız, onlar kendi muhitlerinde. okumuş, dil bilen, dünyayı tanıyan, çevresine saygılı insanlar olarak kendi mahallelerimizi kuracağız, onları da kendi muhitlerine süreceğiz. aradaki iletişimi mümkün mertebe kesmeye gayret edeceğiz.

biz kendi mis gibi semtlerimizde yaşayacağız, onlar kendi cehennemlerinde. aramıza görünmez bariyerler çekmekten başka şansımız yok.

@babilbaligi
mevcut durum buna gidiyor ama tek tarafli olarak. sen gitmesen de onlar geliyor.
bariyeri ceksen de o bariyer cekmeyecek gelip seni rahatsiz edecektir.
bu suna benziyor sen tum kaskosunu vergisini duzenli odedigin pahali arabana gidip en pahali kis lastigini taktiriyorsun ama buzlu havada yazlik lastikli ama olesiye modifiye kaskosuz beyaz bir sahin kayip gelip sana carpiyor ve senin arabani pert ediyor.

@cedex; ankara'da yaşıyorum ve bu ayrışma gayet hızlı bir biçimde derinleşiyor. bazı semtler gayet çağdaş, laik, özgürlükçü bir hayat sürerken bazıları kadınların peçeyle gezdiği yerlere dönüşüyor. dar bir mıntıkada insanların karşılıklı birbirini yönlendirmesi daha kolay. hem öğreniyor hem öğretiyorsun, iyi oluyor.

ben ayrışmaya inanıyorum, hepimiz elitizmin şanlı sancağı altında birleşelim.

bilgisiz olmak illa düzeltilecek bir şey değil. istanbul şartlarında kaba olan da, anadolu'nun çoğu yerinde gayet normal kabul ediliyor.

bence asıl problem, toplumun büyük bir kısmının hoşgörü sahibi olmayan, tahammül göstermeyen insanlar oluşması. karşılıklı uzlaşı ortamı yok, saygı yok, hemen kavga var, kutuplaşma var. siz var biz var, onlaaaaaaaar var.

boyle ustenci bir dille hicbir sey degistiremezsiniz.

ben cevabı biliyorum. bu konu benim de aklıma çok takılan bir konuydu araştırdım, gözlemledim, inceledim... ve ebeveyn eğitimi diyorum. ne kadar eğitimli aileler o kadar eğitimli çocuklar.

Üstenci dil eleştrisine katılıyorum. Böyle olmaz evet.
Aziz Nesin doğru bişey dedi, yanlış ifade etti. Bizim milletin şu kadarı akıllıdır deseydi farklı tepkiler alırdı. (Bence alkış alırdı)

Ayrışma diye bişey pratikte mümkün değil. Zaten doğru da değil.

İş arkadaşı, komşu, alışveriş yaptığın esnaf, market çalışanı, dolmuş şoförü, öğretmen, kamu çalışanı... Nasıl ayrılacaksın?

İki kişilik toplumda bile hayat basit olanın seviyesinde akar. Akıyor işte görüyoruz.

Ben hayatımda ilk kez bi otobüs durağında otobüse önce erkeklerin bindiğini gördüm. Kadınlar sonra biniyor. O muhitte hep aynısı oluyor. Gönüllü çalışmalara katıldığım yoğun göç almış bi bölge burası. Basit bi örnek bu. Çok basit. Daha neler neler var. Dayak günlük rutinleri sanki çocukların. Dayaksız laf anlamazlarmış. Kadınların hali.. Gelin tuvaleti yıkıyor, o sırada kayınpeder koridordan geçiyor. Gelin ayağında çorap yokmuş diye kayınpederden dayak yiyor.
Kayınpeder kamyon şoförü. Sen evine alıyorsun eşyanı taşıyor.

Çocuğunu okula yolluyorsun dolmuş şoförü evladının ırzına canına kast ediyor.

Özgecan olayından aylar sonra bir yaz günü metroda yanımda oturan 3 delikanlı kısa etek giymiş hafif topluca bi kıza bakıp hakkında konuştular. "Bi de Özgecan'a üzüldüler" gibi tecavüzü haklı gören yorumlar yaptılar. Sonra yanlarındaki beni farkedip sözde utandılar. Biri kıdemli subay, biri bi kurumda çalışıyormuş konuşmalardan çıkardığım.

Adam resmi gazete yalan söylüyor diyor.

Hastaneye acil bi kadın hasta geldi sedyede. Girişte beklettiler yukardan kadın hasta bakıcı geldi aldı kadını. Belki saniyelerin değerli olduğu bi durumdu belki değildi bilmiyorum. O kısımın önemli olmadığını kadının namusunun ön planda olduğunu biliyorum. O hasta ben de olabilirdim, siz de olabilirdiniz, çocuklarımız da olabilir.

Elitizmle başka bişeyle ilgili değil bilgisizlikten, kabalıktan rahatsız olmak. Kabalık empati yoksunluğunu gösteriyor. Empati yoksunluğu yukarıda saydığım olayları yaşatıyor. Empati yeteneği eğitimle geliştirilebiliyor.

Ayrışmayı unutun gitsin. Hep birlikte daha güzel koşullarda yaşamak için, çocuklarımıza daha iyi bir dünya bırakmak için elimizden geleni yapmaya çabalayalım. Elimizden ne geliyorsa artık.

En yakinlarimizdan baslayacagiz. Misal iki tane kiz cocugu kuzenim var. Babalari görece bagnaz ama ben cocuklara kendilerini degerli hisettirmek icin elimden geleni yapiyorum. Onlara ufuklarini acacak kitaplar hediye ediyorum. Yukarida bahsi gecen örneklerde oldugu gibi mizojenist bir tavir gördügümde bundan mutlaka aile toplantilarinda bahsediyorum. Sonucta benim annem-babam da ilkokul mezunu dünya görüsü genc nesile göre daha kisitli insanlar. Benim onlarin yaninda takindigim tavir, annemin ISMEK kursunda diger mahalleli kadinlarla konusmasina etki ediyor. Dayilarim esnaf insanlar. Benimle konustuktan sonra toplumun bana daha uzak kesimine hitap etme sansina sahipler.

Bir de sivil toplum kuruluslarina bazen gönüllülük bazen de bagista bulunuyorum.

En ufak bir isik gördügüm insana yilbasi, bayram, dogumgünü gibi sebeplerle mutlaka kitap hediye ediyorum. Biliyorum ki ondan sonra kuzeni, kardesi vs. de o evlerindeki kisitli sayida bulunan kitaplardan okumaya heves edebilir.

@titiraprap +1

Bakamamıştım mükemmel yorumlar gelmiş.

Ayrışma tespiti çok doğru. Ankara'da aklıma direkt Eryaman geldi.

Kantonlara ayrılma olayı eninde sonunda kötü biter, cahillik kazanır diye düşünüyoruö.