Videoda sıradan meslek sahiplerini küçümseme durumu yok ki, insanlar işlerini seviyorlar, anlamlı buluyorlar. Hangi meslekten olursa olsun işini seven anlamlı bulan biri onlar gibi konuşur.
İşleri sıradan, değerli, ulvi, vb. gibi katagorilere ayırmak doğru gelmiyor bana.
İşe, karşılığında para aldığın emeğin ve zamanın olarak bakarsan sıradanlaşır. (Emeğine zamanına değer verme konusunu bi kenara alıyorum.) Ama bütünün içinde bi yerlere koyuyorsan / tutkuyla vaya severek yapıyorsan/ sonuç seni tatmin ediyorsa.. o iş artık senin için sıradan değildir. Ne iş olursa olsun bu böyle. Kağıt toplayan adam için de geçerli bu, muhasebeci için de geçerli, mimar, mühendis, dokor avukat, pasta şemsiyesi yapan adam için de geçerli.
Kağıt toplayıcısını ele alalım. Mecburiyet olmasa yapılmayacak sıradan bile görülmeyen bir iş. Fiziksel riskleri var, sosyal alanda statüsü yok onu bırak hor görülüyor. Oysa bana göre topluma, geleceğe, doğaya katkıları mesela bir cam üfleyenden kat kat fazla. Olduğunu sanmıyorum ama farkındalık geliştirmişse o iş onun için artık anlamlıdır. Aynı videoda konuşan kişiler gibi tutkuyla yaptığı işi anlatabilir.
Muhasebeci , satışçı denmiş,
Cam üfleyen kadar önemlidir muhasebe ve satış işi. Sanat olarak bakmıyoruz tekrar altını çizeyim. İş kapsamında değerlendiriyoruz.
Şimdi ben bi cam atölyesi kursam, müthiş güzellikte ürünler çıkarsam diyelim. Satış ayağı olmazsa ürünler elimde kalır, muhasebe olmazsa vergi dairesi yakama yapışabilir, hesabımı bilmediğim için açık veririm, zarar ederim.
Çalıştığınız yerlerde çay ocağına bakan eleman ya da temizlik elemanının işleri savsakladığını ya da olmadığını varsayın. Telefona bakan sekreter kız gelen aramaların ikisine bakıp birini meşgule atıyor, ara dediğinizi aramıyor, not almıyor, satış laklak yapıyor muhasebe soliter oynuyor. Siz oturmuş mükemmel sanat içerikli işler yapıyorsunuz. O işin sonucu hüsran olur, işiniz değil uğraşınız olarak kalır.
0