valla benzer konumlardayız, henüz okulum da bitmedi ama laf yemeye alışkın olacaksın kimse anasının karnından uzman doğmuyor o işlere ya da derste öğretilmiyor iş ahlakı. ne yapacağını kapana kadar siklemeyeceksin ki o sırada senin kuyunu çoktan kazmış oluyolar. tecrüben olunca rahatsızsan başka bi yere geçersin. aşşağı yukarı böyle. senin de dediğin gibi işin kendisinden çok insanlarla uğraşmak yıpratıcı oluyor.

Girdigin yerdeki insanlar her seyi cozmus olarak gelmeyecegini , 0 gelecegini biliyorlar. Boyle dusunme sikma canini.

abi manyak deyince kızıyon, öyle demiycem bu sefer. halihazırda master yapıyormuşsun, eğer kendini çok kötü ve hazırlıksız hissediyorsan ve maddi imkanın varsa öncelikle onu bitir, işi mişi düşünme şimdilik. sen bu arkadaş-kız mevzuunu çok takıyosun. kendinle bu kdaar vakit geçirme. hiçbi şey yapamıyosan parka çıkıp yürü. ne bileyim kuşlara bak, ağaçlara bak, kendini düşünme. onları düşün. master yapıyosan işte okula git, eve gelmek yerine kantinde ya da kafede falan otur.

ikinci olarak iş ilanlarındaki o sikko tanımlara takılma. kimse anasının karnından temsilci ya da deneyimli olarak çıkmıyor. en başta herkes zorlanır, "bu ne la" der, anlamaz vs. bunlar zamanla oturacak şeyler. ulu önder michael jordan'ın da ifade ettiği gibi, you miss every shot you don't take. evde oturursan ömür boyu her şeye yabancı ve uzak kalırsın, bir işe girersen 3-5 ay acı çeker sonra öğrenirsin. kendine güvenin de yerine gelir hem, ondan sonra kimse tutamaz seni.

tanım meselesine dönecek olursam... bu şekilde düşünmeyi, insanları küçümseyerek kendin iyi hissetmeyi kesinlikle doğru bulmuyorum aslında ama bazen iyi geliyo. allah aşkına etrafındaki adamlara bi bak, senden çok mu iyiler? o bilinçli, şirketi çok iyi tmesil eden adamlara bak bakalım senden hangi konuda ne kadar iyiler? ben sana şimdi yaptığım işi öyle bi anlatırım ki dersin bu herif çok büyük adammış. bu çoğu iş için geçerli. sen o parlatmalara, iş ilanlarındaki laflara takılma. o kadar komik, o kadar beceriksiz, o kadar aptal insanlar var ki... bunu kötü anlamda söylemiyorum. pekala senin için de birisi beceriksiz ve aptal diyebilir. sorun değil. beceri edinirsen beceriksiz olmazsın, işini öğrenirsen de aptal demezler.

vura kıra ilerleyeceksin bi şekilde, sen yola çıkmaktan korkuyosun üzülürüm diye. korktuğunda hiçbi yere varamayacaksın, sen de biliyorsun. yola çık, yoldan kork. hiç değilse korkunun karşılığında bi şey almış olursun. cevabımı çok sevdiğim fakat kendi hayatımda uygulamaktan kaçındığım bir sözle bitirmek isterim,

"A ship in harbor is safe — but that is not what ships are built for."

İsmail Türüt

@der mesiter engellediğin için burdan yazıyom. senin gibi global olmadığımdan... şaka şaka. manyak olabilirim. master ortamı iyi gibi ama bi dahaki döneme bozulur mu bilmiyorum. kantinde oturan tipler birbirini tanıyor gibi onlarla anlaşacağımı sanmıyorum o yüzden yine okul ev yapıyorum. ya şimdi işe girince bunu nerden aldın amk der gibi davranırlarsa bi zaman sonra ben işe gitmek bile istemem benden çok iyi olup olmama meselesi değil gıro olunca bi şekilde gemin yürüyor nasıl oluyor ben de anlamıyorum. zaten kendimi pazarlayabilen biri değilim bi de bunları düşünüp iyice bocalayabilirim belki diyorum. mesela arkadaş bi ekiple girmiş hazırlık kampı gibi bişeye yapmışlar geçenei almışlar o göze batmaz ama masterda sadece beni çağırdılar işte de tek beni alırlarda ve beceremezsem çok göze batarım ve iyice motivasyonum düşer diye korkuyorum. şu anda sorumluluk alabilecek durumda değilim çünkü. ve gittikçe daha kötü oluyor. tek çarem tanıdık kusurma bakmayacak birinin yanında iş öğrenmek o da mümkün değil gibi.

bir başlangıç yapsan 2 ay sonra 2-3 senelik işi sana öğreten adamlara had bildirmeye kalkabiliyorsun. zira şimdiki gençlik öyle yapıyor. yani aşılmıcak bir dönem değil o. biyerden başlamak gerek. zaten her konuda hiç başlamadığımız şeyler gözümüzde saçma bir biçimde büyümüyor mu? 6 ay evvel vizeyi nasıl alıcam diye 1 ay düşünmüştüm. ilk defa alıyodum çünkü.

sosyallik konusu da nispeten birşey yapmıyor olmanın stresiyle alakalı bir durum. bunun bir sorun değil, sadece stres kaynaklı bi ruh hali olduğunu anımsayıp harekete geçmek, evde durmamak, az düşünmek, harekete geçmek çözüm olabilir. en azından teorik olarak kulağa mümkün geliyor bence. sence?

Başta benim böyle kaygılarım yoktu fakat bir iki azarlandıktan sonra senin durumuna girdim fakat şöyle düşündüm; ulan bu adamlarda çalışarak öğrendi sonuçta. Azar yesem de kötü yapsam da elbet işi öğreneceğim. O zaman kuralları belirleyen aranılan adam ben olacağım dedim. Başarana kadar bayağı iş değiştirdim. Azarlayan olunca işten soğuyup çıkıyordum. Bi kere de yaptığım hatadan dolayı kovuldum :)) öz güvenim yerle bir olmuştu.
Bir iki işyerinden sonra ciddi anlamda işlere hakim oldum ve isteğime ulaştım. Patron arada bağırsa da sağ koluyum.

Asosyallik durumu için bir spor branşı için kursa gidebilirsin. Orada hem sosyalleşir hem özgüven elde eder hemde seratonin yüklenirsin. Ha yaşıtlarından konuşmaktan çekiniyorsan senden yaşça büyük olanlarla daha rahat konuşursun. Onlara bi selam verirsin olur biter. Onlar hemen muhabbeti kurar zaten

ekmek elden su gölden yaşamak, çalışmaya göre daha kolay çünkü. zaten mezunsun yani normal vasıfsız elemanlara göre önde başlayacaksın. okul okurken iş hayatına atılsaydın emin ol bu duyuruyu açmak yerine okul bitirdiğine şükrederdin. hayat toz pembe değil malesef. kendi ayaklarının üstünde duramazsan ezilirsin.

ayrıca yukarıda biri yazmış iki aylıkken tecrübelilere had bildirmeye kalkabiliyorsun diye. sakın öyle bir şey deneme bile ya ezerler ya da taşak geçerler haberin olsun. tecrübeliyken de tecrübesizken de ukalalık yapma, işini yap.

soyle bir sey var: www.youtube.com :)