İncil'deki bu anlatım bizlere, Beytlehem'in çobanlarının hemen mağaraya koşup dünyanın Kurtarıcısı'na, "yemlikteki bebeğe" tapındıklarını söylüyor. Bizler de bugün, bu tarihi olaydan 2000 yıl sonra, manevi Beytlehem koşalım, O'na, dünyanın Aydınlatıcısı'na, beden almış Söz'e, ölümün Galibi'ne ve sonsuz yaşamın Kaynağı'na tapınmak için.
manevi beytlehem koşalım diye çevirmiş. çok kitap okumamış besbelli
0