dönem dönem yaşadığım bir şeydi benim de bu anlattıklarınız. ne zaman bu döneme girsem, vejetaryen olmaya karar veriyordum kendi çapımda. birkaç gün deniyordum da, ta ki arkadaşımın yediği hamburgerin tadına bakana kadar. unutuyordum ve güzel kokan bir şey olunca yiyordum, alışkanlık. ta ki 5 ay öncesine kadar. bitkisel ağırlıklı vejetaryen besleniyorum. benim seçimim tamamen etik sebeplerden ötürü. daha sonrasında kendimde, ruh halimde ve gün içindeki hal hareketlerimde birtakım değişiklikler fark etmeye başladım. normalde sabah kahvaltılarım epey ağır, hayvansal gıda ağırlıklı geçerdi (süt,peynir,yumurta). sabahları yulaf yemeye başladığımdan beri güne daha güzel başladığımı fark ettim (bol meyve, çiğ kabak çekirdeği, pekmez ve fıstık ezmesi ile tüketiyorum). hiçbir zaman ete düşkün biri olmadım, balık tavuk neredeyse hiç tüketmeyip, fast foodda kırmızı et tüketirdim. vejetaryen olduğumdan beri fastfood tüketmiyorum bu bir artı. bol yeşillik, sürekli meyve, arada sırada yoğurt veya kaşar peynir vs tüketiyorum. normalde peynir canavarıydım. peynirsiz bir yaşam düşünemezdim şu anda eve peynir almıyorum. dışarıda zorunda kaldığımda sandviç vs. içinde olduğunda tüketiyorum. öğrenci olunca bazı alışkanlıkları bırakmak da daha zor oluyor malesef. soya hiç yemedim henüz, ihtiyaç duymadım. daha çok mercimek, nohut, yulaf, bulgur, pirinç, makarna, mantar (özellikle istiridye mantarı) tüketiyorum. kış aylarında bol brokoli ve karnıbahar; yazın patlıcan, fasülye... yani yiyecek o kadar çok şey var ki. ben önceden hiçbir şey yemiyormuşum diyorum vejetaryen olduğumdan beri.

tavsiyem, bu sefer kararlıysanız, çıkın alışveirş yapın. ben öyle yapmıştım. bir sürü sebze, meyve, bakliyat aldım eve. onları tüketmek zorundaydım başka bir şey almadan önce. dışarıda da dikkat ettim yiyeceğim şeylere. acele etmeden karar verdim, yediğim şeyin nereden geldiğini düşünerek yemeklerimi seçtim. yediği şeyin nereden geldiğini düşünerek yiyen bir insanın vejetaryenliği/veganlığı seçmesi zaten inanın bana çok zor değil.

Bende de aynı durum var. Nasıl yaparım, bilmiyorum. Facebooktaki vejeteryan gruplara falan bakarım belki. Ailemle yaşıyorum, evde surekli etli yemek çıkıyor. Ayrıca yemek yapmam lazım. Önce yemek yapmayı öğrenmek lazım.

Sebzeli şeyler yiyecek ev yemekleri yapan yerlerde takılacaksın işte. Gerçekten yiyecek çok fazla şey var. Ben de vejeteryan değilim ama tadını sevmiyorum. Yabancı sitelerde daha çok alternatif vardır ve damdanakan+1 yemek yapmayı öğrenmek lazım.

Yemek yapmayı biliyorum. doymamış hissediyordum sadece sebze yedikten sonra birkaç gün üst üste. Yemek üzerine peynir ekmeğe abanıyordum.
Evde et seven erkek arkadaş var, dolayısıyla et yemeği de yapacağım en azından ızgara tavuk köfte tarzında ona.
Bu durum da korkutmuyor değil ayrıca.

etik açıdan mevzuyu oturtunca hayvan yemeden yaşamak hiç zor olmuyor. 5 yıl oldu benim de, zaten hayvan yenebilecek bir şey değil ki diye düşünerek başladım, alternatif olarak görmemeye başlayınca kolay kolay yaşanıyor. artık her yerde çok fazla etsiz alternatif var, sanayi mahallesinde bi yerde çalışıyorum, o kaportacılar arasında çeşit çeşit vegan yemek çıkaran lokanta var. tek tavsiyem çok düşünmemeniz olur, bi şekilde yaşanıyor çünkü, hem de gayet sağlıklı bi şekilde. umarım kalıcı olur :)

Vejetaryen değilim ama et tüketimini azalttım kendimce. Yurtdışında öyle vegan mekanları var ki et yemeklerinden lezzetli yemek yapıyorlar. Madem mümkün ben de kendime sınır koydum ve gördüm ki gerçekten baya seçeneğin var, öyle etsiz doymam gibi bir olay da yok. Aksine birçok sebze yemeği beni daha uzun süre tok tutuyor. Ancak eti de baya seviyorum, öyle tamamen hayatımdan çıkaramam. Böyle ortasını buldum işte.

İngilizce var mı bilmiyorum ama şu siteler ya da tarifler hoş:
www.budgetbytes.com
theveganstoner.blogspot.de
www.culinariablog.com
www.honeywhatscooking.com

@kaymaktutmayansicaksut eğer erkek arkadaşınla beraber yaşıyorsanız bu konuyu onunla da konuşman gerekiyor. çünkü bu süreci senin için kolaylaştıracak mı yoksa zorlaştıracak mı? yemek hayatımızın çok büyük bir bölümünü kapsıyor, hem fiziksel hem felsefi manada. eğer bir gün gerçekten et yemeyi bırakırsan, bir başkası için bile olsa, gidip marketten öldürülmüş, kesilmiş ve çiğ halde satılan bir hayvanın etini eline alıp pişirmek dünyanın en zor şeyi olacaktır.

Benim küçüklüğümden beri kafamda vardı. Annemin korkutmaları, etrafımda hiç olmaması o tarz insanlar ve araştırıp öğrenmemem - ilkokul bilgimle kalıp "et yemezsem şu olur buolur" mantğıyla devam ettiğim için uzun bir süre öyelydim.

Sonra dışarda yemeyi bıraktım et burger vs. Derken bir işaret gibi olay oldu, kurban bayramında et yumurtayısütü bıraktım, sütü zaten içmiyordum bayağıdır.

2.5 sene önce de vegan oldum. Hİç soya fasülyesi yemedim. soya sütü vs de çok az içmişimdir. Endüstriyel ürün kullanmıyorum zaten.

İlk başlarda doymuyor gibi hissedilebiliyor ama sonra geçiyor.

Kahvaltı olarak domates aslatalık maydanoz zeytin tahin yiyorum. Tabi bunlar doyurmadığı için fazla, önceki günden ne kalmışsa onu y.yorum ya da su koyup yulafla. Tarçın ile tatlandırarak.


Süt yumurta kullanmak onların sömürülmesidir zaten. Onların isteği dışında (bir gün belki sorabileceğiz ve cevabını alabileceğiz, veriyor musun razı mısın) ürettiği şeyler alınıyor. SÜt sağılırken mesel insanla muattap olmak zorunda kalıyor, insan dokunuyor. Hayatına dokunuyor.

twitter.com/ytuvegan

vegan sayfaları grupları takip edebilirsiniz. Hem sizin gibileri görmek hem sorulara cvap bulmak için.

Acelem olduğu zamanlar 20 30 dakika yeşil mercimek vs pişriyorum suda ve yiyorum en basitinden.

Et vs pişirmen bir süre zor olacak, tiksinti üzüntü eglecek. O yüzden şimdiden konuşmak en iyisi. falafeli sevdirmeye çalışmak da.

Bugün yediklerimi yazayım mesela:

kahvaltı öncesi elma şeftali
kahvaltı - zeytin yeşillik un helvası bayağı

öğlen - mantar kalmıştı dünden

akşam - daha yemedim çorba dolma yiyeceğim.

Normalde her öğün en az 2 çeşit yemek yerim de tez için evdeyim bir şey yaptığım yok. fazla yemek istemiyorum. Az da yesem çok da syesem bir şey dğeişmiyor gerçi.

Keten thohumu, kenever, kimyomn gibi şeyleri de kullanıyorum.