Ekşi Duyuru

sb.

kapmış valla güzelim kızı/çocuğu.. gibi.

aksine mutlu olması gerekmez mi?

diğer bir soru

veya mutlu bir ilişkisi var diyelim,

o an ilişkisi olmayan arkadaşına kendi sevgilisinden daha yakısıklı/guzel, birikimli/donanımlı birisini tanıdıgında ayarlamak yerine, yok ya bu ona olmaz diyebilir mi? gercekte cok uyusacagı kacınılmaz olsa bile.

bunlar oluyorsa yolları ayırma vakti gelmiş midir? yoksa arkadaşlar arasında böyle şeyler kaçınılmaz mıdır

şöyle ki; online dating programından tanıştığım biriyle ocak ayında takılmaya başladık. yanyanayken epey eğlendik. o, o zaman Bursa'da yaşıyordu. ailesi istanbuldaydı. istanbula geldiğinde direk benim evime geliyordu. ben de onun yanına birkaç kez Bursa'ya gittim. aklı başında, zeki bir insan. yaklaşık üç ay takıldık. bu süreçte ben ona başkalarıyla görüşüp görüşmediğini sorduğumda hayır demişti. bu konuşmadan sonra 'sevgilim' hitabını kullandı. bunu o ilan etti. ben değil. ama dating appler telefonunda duruyordu. benim de duruyordu ama ben kullanmıyordum. neyse üç ay sonunda hareketlerinden şüphe etmeye başladım. ve kısa kesicem bir date uygulamasında eşleştiği kız ile buluşma planı yaptığını gördüm. bağırış çağırış falan derken evimden gitti. ama o zaman bu ilişkiyi bitirmek istemedim. o da çok pişman olduğunu söyledi. bu konuşmaları yaptıktan sonra o kızla buluştu ve akşamında benim evime geldi. bir şekilde konuştuk ve açık bir şekilde ilişkide olmasını istediğim sınırlardan bahsettim. tamam dedi.
şu an birlikteyiz. yan yanayken mutluyuz ama ben kaygılı bağlanmış bir birey olduğum için olur olmaz her şeyden şüphe ediyorum ve bu benim hayat kalitemi düşürüyor. ilişkinin bitmesini istemiyorum ama içimdeki kaygının bitmesini istiyorum. şu an çok yoğun duyguların olduğu, iletişimin kopmak istenilmediği falan gibi tutkulu bir olayımız yok belki ikimiz de kendi içimizde onarmaya çalışıyoruz.
merak ettiğim şey şu; bu tarz bi deneyim yaşayan olduysa eğer; bu kaygıları atlatmanız ne kadar sürdü. atlatabildiniz mi? tekrar güvenebildiniz mi? zaman mı kaybediyorum çabalayarak. bu düşüncelerden kurtulup kendi tatlı hayatıma sağlıklı bir şekilde alınmış bir kararla ya onunla ya onsuz devam etmek istiyorum çünkü. not: karşı taraf erkek kişisi.

Sb.

Arkadaşlar diyelim biriyle konuşuyorsunuz, her şey çok güzel ve iş bayağı flört. Konuşma öpücüklerle bitiyor falan her şey süper.
Ertesi gün veya günlerde bir çeşit adeta kara büyü oluyor. Yani ya o kişinin bir akrabasına bir şey oluyor ya can sıkıcı bir şey oluyor, ya bende bir trollük oluyor hadi bunu geçelim. Bunların hiçbiri olmasa sebepsiz bir soğukluk var, yani nasıl desem bir gün önce kaba tabirle yapışan insan, hiçbir sebepsiz koşulsuz ("sen mi dangozlaşıyorsun acaba" diyenler için bunu söylüyorum), "hmm whatever" modunda, hani bir açıklama şey olabilir "önceki gün kendini çok kaptırdı şimdi de guardını alıyor" ama o fazla iyimser geliyor bana böyle "naz yapıyor" diye kendini kandırmak gibi. Sizlere de sormak istedim, teşekkürler.
PS: Sorun, olayın fizik kanunu gibi farklı kişiler ve ortamlarda tekrarlaması.

Yoksa sabah nasıl kalktiysaniz bütün gün büyük oranda o civarlarda mi ilerliyor?

Hep baskalarindan sikayet ediyorum, simdi de kendimi yazayim.
Arkadaslar ben su tarz hareketi cok yapiyorum, birisi bana iyi bir hareket yaptiginda rahatsiz oldugum kucuk birsey varsa, hemen tersliyorum.

Gercek hayatimdan ornek,
Dogum gunumde arkadasim bir kagit hazirlamis bana, fotograflar falan eklemis. Ama mesela fotograflardan birinde snoopy, cizgi film karakteri var. Ben hemen sunu yapiyorum " sagol, ben snoopy sevmem. " begenmedigimi de farkettiriyorum. Cunku snoopy'i seven baska bir arkadas (benim en sevmedigim birisi ama onlar bilmiyor) hem o yuzden gicik oldum hem de ben redkit severim, snoopy nedir bi is yapiyosun tam yap bari? Elime alip bakmak bile icimden gelmiyor. Ama uzuluyorum da.

bunu bir tek bu gibi durumlarda yapiyorum ve kendimi tutamiyorum. Fakat bir arkadasim boyle dusunmus olsa, ya iste emek vermis seni dusunmus falan derim.

Ne simdi bu. Kendimden rahatsiz oldum valla, ama bir acidan hakliyim da sadece insanlari kirmamayi nasil basarabilirim?

7 aylık evliyim (toplam 3 yıllık ilişki), 25 yaşındayım. Bir süre önce kayınvalidemle aramda çocuk yapma meselesiyle ilgili bir konuşma geçmişti. Biz bir süre çocuk yapmayı düşünmüyoruz demiştim kendisine, o da biraz ters tepki vermişti. Tekrar konuyu gündeme getirmedi ama arada ben 23 yaşında anne oldum, ben 22 yaşında evlendim, ben çocuk yaptığımda senden küçüktüm gibi laflar ediyor sanki erken evlenmek marifetmiş gibi. Ki günümüz koşullarında yine de erken evlendiğimi düşünüyorum ben. Eğitimsiz bir kadın değil bu arada, doktor. Benim annem mesela beni 36 yaşında doğurmuş, o örneği verdim, "annen geç çocuk yaptı diye sen de mi geç yapacaksın" dedi, geç çocuk yapmanın dezavantajlarını sıralayıp durdu.

Maddi açıdan kötü durumda değiliz, muhtemelen çocuk yapsak bir şekilde geçiniriz, yardım edeceğini de söylüyor ama yine de yeterli gelmiyor bana bu. Ben daha kendime bakamıyorum, çocuğa nasıl bakayım? Kendim niye yaşadığımı bilmiyorum, nasıl yeni bir insan dünyaya getireyim? Eşim zaten kendisi hala çocuk gibi benden birkaç yaş büyük olmasına rağmen. Onu da hiç baba olarak hayal edemiyorum.

Siz ne düşünüyorsunuz?

Sabah kardeşimle asangöre bindik, maskeler takılı. İnerken asansör durdu bir kadın bindi maskesi takılı, binerken en ufak bir çekince göstermedi, bize de sormadı. (Ben genelde soruyorum içeride biri varsa. Zaten binanın en büyük asansörünü kullanıyorum, neyse.) Sonra asansör bir daha durdu bir kız binmeye niyetlendi maskesi var, kadın "dolu" dedi.

LOL, öyle sert söyledi ki sanki tuvaletteyken biri kapıyı zorluyor gibi. Sonra kardeşimle bana döndü "hayret bir şey ya, görmüyor mu işte asansör dolu" falan bir şeyler söyledi. 2 saniye durdum, dayanamadım, "ee siz binerken de bu asansör doluydu" dedim.

Bir bozuldu, bir anda buz kesti, eheheheh. Asansörden inerken de arkasına bakmadan uzaklaştı. (Binerken "günaydın" demişti nşa'da inerken de "iyi günler" derdi, demedi :))

Şimdi ben hödük müyüm? Yoksa kadın biraz gıcık mıymış? Sizce hangisi?

yaşadığınız şehirden memnun musunuz? nerede yaşıyorsunuz? nerede yaşamak isterdiniz(yurt içi)

merhaba. fwb olayına sonunda ben de bulaştım. aradan bi zaman geçtikten sonra karşı taraf yavaştan uzaklaşmaya başladı fakat sonlandıralım demedik. son birkaç kez bazı isteklerimi dile getirdim ister istemez ve her seferinde istemediğini söyledi. yani öpüşme, sarılma vs var ama sex yok. aklında başkaları varmış ve o yüzden istemiyormuş. neden sonlandırmadığımızı sordum net bi cevap alamadım. elimdeki güzel bir şeyi neden kaybedeyim dedi. sonlandırırsak da yasaklamış olcaz ve daha çok isteyeceğim dedi. hani ortada bir şey olduğu da yok aslında, neyi kaybetmiş olcaz anlamadım. neyse en sonunda ben sonlandıralım dedim ve sonlandırdık ama arkadaşlığımız devam ediyor sözde. aslında bu işin bitmesini istemediğimi söyledim ama bir şey olduğu da yok deyip sonlandırdım. yalnız biliyorum ki dudaklarına yapışsam hayır diyemeyecek.

sonradan tekrar başlama olasılığı nedir?

Hello
Evde ilk buluşmada ne giymeli ? Ne giyersek kötü olur ? Ne giyersek uygun olur. Ev sahibi benim. Kadın kişisi.

Kadın tarafı son sınıfa gidiyor. Çalışmak istiyordu ama pandemiden dolayı iş bulamadı. Ailesinden aldığı az miktarda parayla geçinmeye çalışıyor. Kendi ayaklarının üzerinde durmaya çalışan kimseye eyvallahı olmayan bir kadın. Erkek tarafı kadından yaşça büyük. İşi gücü oturmuş, belli bir hayat standartı var ve maddi durumu iyi. Gezme, yeme içme gibi ortak faaliyetleri erkek karşılamak istiyor. Hatta kadına biraz maddi yardım da yapmak istiyor. Acıdığı için değil kesinlikle yanlış anlaşılmasın. Zor durumda kalmasın ihtiyaçlarını karşılasın diye yani onu düşündüğü sevdiği için. Öbür türlü erkeğin aklı kadında kalıyor onun için endişeleniyor. Kadın bundan çok rahatsız oluyor. Gurur yapıyor erkek bütün hesapları ödediğinde ona para verdiğinde utandığını söylüyor ve kabul etmiyor. Ne ortak harcamalarda para ödemesini ne de ek olarak para vermesini istemiyor. Bu konudan dolayı ikisinin arasında sürekli kavga çıkıyor. Erkek sık sık hediye alıyor ama kadın artık erkeğin aldığı kolye gibi hediyelerde bile sorun çıkartır hale geldi. Bu konu dışında aslında hiçbir sorunları yok. Nasıl oluyor para işleri sevgililikte? Denge nasıl sağlanabilir? Kadına para almanın gurur kırıcı olmadığı nasıl anlatılabilir?

Diyelim ki öldünüz, diğer tarafta sizi bir yapım ekibi karşılıyor. Bütün hayatını kaydettik, otur birlikte izleyelim, kayda değer yerlerini kesip filme de senin ismini vererek arsivleyelim, lazım olur" diyor.

Her şey tamam, diyorlar ki "Türü ne olsun, ne diyelim?" (Arşivi filmlerin türlerine göre kategorilere ayırıyorlarmis)

Bununla ilgili olarak sanırım Ekşişeyler'de bir yazı vardı.

Aslında iyi bir insan olmak bir tercih değil de o insanın doğası kaynaklı bir mecburiyettir diyordu. Biraz vurucu bir tespitti. Zaten kötü olamadığınız/olamayacağınız için iyisiniz diyordu özetle.

Hatırlayan eden varsa bir link çok tatlı olur. Teşekkürler.

2014'te 1.12 btc ve 72 litecoinim varmıs 950 lira tanesi o zaman tabi... yükselmiyor diye sattım.. (ss atıldı farzedin vallahi dogru)


Şu geldi aklıma. 16-17-18-19 yasında bir ergensin ve teknolojiyi seviyorsun, bitcoin diye bisi cıkmıs, alıyosun 3-4 tane borsada bekliyor oyle..

Sonra yıl 2021 oluyor ve bitcoinler aklına gelıyor, 4 bitcoini satıp 2 milyon tl ile hayatı kolay moda alıyorsun falan.


Var mı böyle seyler? varsa cok harika bir sey lan cidden bakın helal o para o cocuga ileriyi gördüğü için. Dusunmek bile bunu sevindiriyor beni...


var mı çevrenizde?

soru baslikta aslinda. borc harc derken bi de pandemi vs hepten artik cildiricam. ne yedigim yemekten keyif alabiliyorum ne uyudugum uykudan. surekli bi gerileme hissi surekli bi noksanlik. ikinci bi beceri is yapayim diyorum konstrasyon sifir. koca bi bok cukurunun icinde oturuyor gibi hissediyorum. ne yapmali da cildirmamali bu hayatta?

tesekkurler.

Son birkaç yıldır doğum günüm yaklaştıkça stres yaşıyorum. Yakın bir zamanda 28 yaşına gireceğim. Şimdiden bunun stresini yaşamaya başladım. Hem doğum günüm gelene kadar stres yaşıyorum hem de doğum günümde o günün bir an önce bitmesini istiyorum. Bunun nedenlerini biraz düşündüm. İnsanların doğum günümü kutlaması beni odak noktası hâline getirdiği için bundan kaçmaya çalışıyorum. Hele hediye, pasta gibi şeyler beni çocuk gibi utandırıyor bazen. Yaş ilerlediği için de bir stres oluyor. Başka ne gibi sebepleri olabilir bu durumun? Bunu nasıl aşabilirim?

Siz böyle bir durum yaşıyor musunuz? Doğum günleriniz genelde nasıl geçiyor?

Biri ile konuşmak, tanışmak istiyorum ama yok arkadaş bir yalnız yakalayamadım gitti. Sürekli arkadaşlarıyla. Tek çalışırken yakalayayım diyorum ama o da yok. Arkadaşlarım diyor ki ''Tek yakalaman biraz zor. İnstagramı varsa bulalım oradan konuş'' Ben bunu kesinlikle yapmam. Garip geliyor bana.

Ne önerirsiniz?

Selamlar Arkadaşlar,

Eşimle her konuda tartışabiliyoruz. Fikirlerimiz çatışıyor. Nasıl çözeceğimi bulamadığım için de buraya yazayım dedim.

Kısa bir bilgi vereyim. Ben 37 yaşındayım ve erkek tarafıyım, eşim 30 yaşında. 3.5 yıldan veri evliyiz. Bu yaşına gelmişsin hala buraya mı yazıyorsun derseniz, haklısınız valla, ne diyeyim, birilerine de anlatamıyorum. Psikoloğa antlatsam fayda eder mi?

En son bugün sabah tartıştık ve uzadı gitti. Bütün gün gerginliği sürdü.

Sabahları ben erken uyanıyorum. Sabah uyandım elektrik sobasını açtım, bir ara tuvalete gidip geldim ve eşim bu sırada uyanmış. Bana elektrik sobasını neden açık bıraktığımı sordu. Ben de tuvalete gittim geldim, toplam 3 dk, 3 dk için kapatmaya gerek yok dedim.

Geldiğimiz noktada o hala bundan sonra her kalktığında kapat diyor, ben 3-5 dk için kapatmam diyorum, çözemiyoruz bir türlü durumu.

Tabii altta bir sürü farklı problem var. Ama bu basit durum özelinde bile antlaşmaya varamıyoruz, bırakın diğerlerinde varalım. Acaba ben mi çok uzatıyorum, ne dersiniz.

Bu arada aylık hane gelirimiz 20 bin üzeri, ben eşimin iki katından fazla kazanıyorum. Yalnız elektrik faturasını eşim ödüyor.

Merhaba duyuru, hediye seçemeyen bir insan olmama rağmen kendimi zorladım uzun uzun; öncesinde sizin fikrinizi almak istedim.

Context olarak, kendisi mor renge inanılmaz bir sevgisi olan bir kadın kişisi. Bir süre sonra yurtdışına taşınacağı için kalıcı bir eşya vs. işine yarayabilecek bir şey alamıyorum. Parfümdür, giysidir zevkleri çok spesifik ve alacağını almış zaten benim başka bir şey almam mantıklı gelmiyor.

Spa seti alayım dedim ama hazır da olmasın kendim hazırlayayım:

www.bathandbodyworks.com.tr
www.bathandbodyworks.com.tr
www.bathandbodyworks.com.tr
urun.n11.com
www.amazon.com.tr

Şu 5'ini alıp güzel bir hediye kutusuna şirince paketlesem sizce güzel bir hediye olur mu? Bunlardan bir şeyler ekleyip çıkarır mıydınız?

Yankee candles'a baktım aslında ilk, ama onlarda da normalde 150 lira olan şeyleri 550'ye satıyorlar türkiye'de

Benim youtube olurdu çünkü üstüne saatlerce konuşabileceğim, dolu olduğum birkaç konu var. O konudaki fikirlerimi en iyi youtube uzun videolarla anlatabilirim.

Diğer tüm konularda kendime güvenim var ama alnım geniş (şakaklarım açık), kafamın üst kısmı biraz büyük ve saçlarım da seyrek geliyor (saçlarımın seyrekliği kısmı doğru) bunlar haricinde tipim fena değil ama bu üç konu özgüvenimi kırıyor.
Bunlar kızlar tarafından çok önemsenen şeyler mi erkekte?

Sol taraf kadın, sağ taraf erkek.

Diyalog şu linkte (buraya yükleyince çözünürlüğü düştüğü için Google Drive'a yükledim):
drive.google.com

Taraf tutmuş olmamak, etkilememek için yorumlara yorum veya beğeni yapmayacağım.

Yorumlar bittikten sonra yaparım ama =]

Not 1: Diyalog burada bitiyor. Öncesi de dating uygulamasında 100'er kelimeden fazla değil. Her şey bir gün içinde, 150'şer kelime ile gelişip bitti.
Not 2: İki taraf birbirinin fotoğraflarını dating uygulamasında önceden görmüştü.
Not 3: Dating uygulamasında iken Moda sahilinde buluşmaya karar verilmişti, zaman üzerinde anlaşılamamıştı. Whatsapp'taki direkt buluşma muhabbetine giriş bunun üzerinedir.

sb.

sb.

Uzak mesafe ilişkisinden merhabalar. 5 yıla yakın bir ilişkim var, geçen Eylül'de kız arkadaşım uçak mesafesinde bir yere atandığından beri çok sıkıntı çekiyoruz.

Pandemi başladığında ailemin yanına geldim. Hem freelance işlerimi yürütüp hem de yüksek lisans için tez yazıyorum bu dönem.

Fakat ben bu dengeyi tutturamıyorum. Ailem, arkadaşlarım, çevrem burada. Kız arkadaşımla olmayı da çok istiyorum ama sanırım bir kriz yaşıyoruz bu sebepten. Kız arkadaşım yanında daha fazla olmam gerektiğini düşünüyor, hak veriyorum.

Çok arada kaldım. Yerimde olsanız ne yaparsınız?
27/erkek

Bizi mutsuz ediyor mu sizce? Bu fikre katılıyor musunuz

İyi pazarlar duyuru. Diyelim ki bir tanesi hariç bütün online sosyal platformlardan vazgeçeceksiniz, hangisiyle yola devam edersiniz?

Birkaç saat önce kardeşimin beni benim onu sevdiğim kadar sevmediğini ve değer vermediğini hissettim ilk defa. Nasılsa ablamsın ve hep ordasın, şimdi sana zaman ayıramam tarzı bir tavırdı. Çok derinden bir yerlerim kırılmış gibi hissediyorum. Hep çok iyiydi aramız o yüzden bu darbe gibi geldi. Çok üzgünüm ve yalnız hissediyorum yazmak istedim o yüzden. Bu hissi yaşayanınız oldu mu bilmiyorum. Kardeş bile olsa hep bir taraf daha mı çok seviyor? Umarım bu his geçer çünkü çok farklı bir üzüntü hissediyorum. Duyuru da kendini imha eder sanırım bir süre sonra..

pandemide ne kadarını yapabiliyorsunuz bilmiyorum ama nedir hobileriniz?

her tarz hobi olabilir.

Ben mesela yüz yüze dil kursuna yazıldım. Doğru bir zaman olmadığını biliyorum ama 1 senedir o kadar bıktım ki böyle bir şey yapmış bulundum sonunda ki geçen yaz bile çoğunluk gezerken gerekmedikçe evden çıkmayan, mekanların ilk açılışında maksimum 2-3 kere mekanlara giden biriyim. Zaten aylarca pandemi hastanesinde çalıştığım için çok uzun süre çevremdeki herkesten daha fazla dikkat ettim ama patlama noktasına ulaştım galiba artık.

Benim dışımda içten içe huzursuz olsa da böyle bir şey yapan oldu mu acaba? Tatil, düğün, kurs, toplu buluşma, herhangi bir etkinlik vs. bu tür şeylere katıldınız mı hiç son 1 senede? Hala “tabii ki yapmamalıyız” kafasında mısınız yoksa saldınız mı artık biraz? Bir anlık gazla kayıt yaptırdıktan sonra biraz “zamanı mıydı şimdi” diye kendime kızmaya başlayınca çoğunluğun fikrini merak ettim bu konuda.

istanbulda tek yasiyorum. lisedeki birkac eski arkadasim disinda kimseyle gorusmuyorum. yeni arkadasliklar edinmek istiyorum. maksat arada bir bulusmak, davetlesmek yemek, icmek. tavsiye ve onerilerinize acigim. tesekkurler

Sıkıldık iyice sıkıldık. İşin kötüsü insanları pata küte kırıyorum ve karma mı bilmiyorum başkaları da beni pata küte kırıyorlar ve ben biraz kendi üzüntüme daha çok üzülüyorum.. pandemi psikolojisine yoruyorum bu durumu.. sizde de benzer durumlar var mı

Merhaba duyurunun güzide gönül işleri sorumluları,

Öncelikle belirtmekte fayda olduğunu düşünüyorum: 32, E

Lise ve üniversiteyi sevgilisiz kapattıktan sonra yüksek lisansta da herhangi bir şey olmadı. Doktoranın sonuna doğru arkadaşlarım aracılığıyla biriyle tanıştım. Sonra sevgili olduk. 2 sene sürdü. Ufak tefek problemler olsa da her şey güzel gitti diyebilirim. İlişkinin başında yüzeysel olarak konuşup fikir birliğine varmış olsak da bazı konularda ciddi fikir ayrılıkları oldu sonradan. Durum böyle olunca da ayrıldık 1.5 sene önce gibi. Ben bu arada pandemi başlangıcında yurt dışına gittim. Bir sene tek başıma kalıp iki ay önce de döndüm.

Bu girizgahın kısmen anlamı olabilir diye paylaşmak istedim. Aslı mesele şu: Bir sene yurt dışında, pandeminin de etkisiyle, tam anlamıyla sosyal izolasyondaydım. Türkiye'den bazı arkadaşlar hep arayıp sordu. Onlarla görüştüm bir tek. Çok düşündüm bu arada da: Hayatıma yalnız mı devam etmeliyim yoksa birisi olsun istiyor muyum? Gitme isteğim biraz da bu soruya cevap bulabilme ihtimaliydi. Cevabım yalnızlıktan yana oldu ama başlıkta da belirttiğim gibi "son umut kırıntılarını süpüremiyorum". Yani bir sebepten biriyle tanışıyorum. Biraz muhabbetten sonra hoşuma gitmeye başlarsa ümitleniyorum ya olursa diye. Ama sanki bu duyguyu tamamen söküp atsam rahatlayacağım. Umut öldürüyor resmen. "Bundan sonra yalnızsın. Böyle devam edeceksin." diyebilsem hafifleyeceğim sanki. Ne yapmalı? Bunu başarabilmek mümkün mü? Yoksa zaten "hayatta olmak" mı bu umut? Ne dersiniz?

sb :(

iş yeri ile alakalı günü kötü geçen biri akşam mesai bitiminden sonra yaparsa kafasını dağıtabilir?

seks ve alkol demeyin sakın :) onun dışında

Nasıl seviyoruz bu bebeği?

Kuzenimin çocuğu gördüğüm en çirkin bebeklerden biri. Kucağıma falan almayı geçtim yüzüne bakınca istemsiz şekilde yüzüm düşüyor, gülümseyemiyorum bile. Bana sevdirmeye çalışıyorlar da maşallah'tan başka bir şey diyemiyorum. "Çok tatlı ehehe" gibi şeyler yemin ederim söyleyemiyorum.

Nasıl kurtulabilirim bu gerilim anlarından?

Selamlar,

6-7 yıldır beraber çalıştığım yakın sayılabilecek bir arkadaşım var, 1 yıldır memleketimden çalışıyorum bu arkadaşımda istanbulda yaşıyor, geçen hafta gördüm ki benim bulunduğum şehre gezmeye gelmiş ortak tanıdık arkadaşlarım ile ve beni aramadılar.

Şimdi bu arkadaşım büyük annesi vefat etti kendisini aramak hiç içimden gelmiyor çok kırıldım kendisine. Bu ikilemi yaşamak bile beni çok üzüyor ama sizce kendisini baş sağlığı için aramalı mıyım?

şimdi söyleyeceklerim yanlış anlaşılmasın, tamamen benzer düşüncelerde olanlar vardır o yüzden soruyorum. belanı mı arıyorsun falan demeyin şükrediyorum genel olarak.

31 yaşındayım, normal yaşıyorum ciddi bir sıkıntım yok. stabil bir kariyerim var kısa vadede böyle devam edecek gibi görünüyor, fena para kazanmıyorum. evlendim bu sene, ev aldım, fena sayılmayacak bi arabam var. yani %1'lik dilimdeki sıradan bir türk ailesiyiz.

16-17 yaşından beri çalışıyorum, şimdiye kadar hep şu olsun böyle olacak, bi de şunu alayım, bi de şunu yapayım diye yıllarımı geçirdiğim için şu anda bu stabiliteye ulaşınca biraz boşlukta kaldım. bir yere de gidemediğimiz için ancak gereksiz ıvır zıvır şeylere para harcayıp duruyoruz, evde oturuyoruz. büyük bir harcama yapma şansım yok, bundan daha iyi bir araba ya da eve ulaşmak için çok büyük bir yatırım yapmam lazım o da anlamsız ve şu anda imkansız. bildiğin ek olarak ne iş yapabilirim onu falan araştırıyorum bazen can sıkıntısından.

oyunun bu bölümünden sonra ne oluyor 30 yaş üstü arkadaşlar? sizde nasıl oldu en azından merak ettim. belki duyuruyu sonra silerim.

Goriler çok akıllı canlılar, siz de sever misiniz?

bu cümlede havalı olan nedir? derin bir felsefe mi çıkarmamız gerekiyor? doğan görünümlü şahin gibi, fiyakalı gibi görünüyor ama altı bomboş sanki.

çok tutkulu bir adamım anlamı mı çıkmalı yani nedir?

var mı sizde de böyle bir durum? kastettiğim, yataktan kalkma zorluğu falan değil de, örneğin yatarken düşündüğünüz ve size motive edici gelen şeylerin sabah anlamsız gelmesi falan. özellikle de erken saatlerde. sonradan geçiyor zaten. hormonlarla ilgili olabilir mi, nedir acaba bu durumun sebebi?

Vallaha covidden beri nefes alamıyorum ben. Covid fabrika kapatır, açar, sonra covid DC'yi kapatır, covid tedarikçinin tedarikcisini kapatır. Covid sebebiyle lojistik krizi patlar. Suez boğazında gemi kalır, üstünde konteynerlar vardır. Çip üreticisinde hammadde sebebiyle üretim nanay olur, bütün ürün gruplari etkilenir. Hammaddeden dolayi fabrika 6 ay tedarik süresi verir falan.

Vallaha dün anneme biraz düzeldi, yavaşladı yogunluk dedim. Aha bugün geldik gene başa.

Şimdi viskimi icicem bu garip gün sonrasi.
Siz napıyorsunuz? Kafayi yediniz mi siz de son 1 senede?

Ülke gündemini manyak gibi takip ettikten sonra sorumluluklarınızı sürdürmeye yönelik isteğinizi kaybettiğiniz oluyor mu? Ders çalışmaktan örnek verelim, niye okuyorum ki, hangi geleceği inşa etmeye çalışıyorum gibi. Ya da keyifle yaptığın eylemi bile artık gerçekleştirecek motivasyonu bulamama... Tek sebebi de sürekli değişen ve beni artık çok korkutan, gelecekten umudumu kesmeme sebep olan gündem. Akabinde gelen yurtdışına gitme araştırmaları ve sonsuz umutsuzluk içinde yaşanan koca bir döngü. Nasıl üstesinden gelinir, nasıl umursamadan ya da şeriat is coming benzeri gerçekleşmesi muhtemel teorilere aldırmadan yaşanır ya da aldırmamak değil de şimdiyi mahvetmesine izin vermemek** Acaba gündemle bu kadar iç içe olmak ve her türlü ayrıntıya maruz kalmak bize bir yanılsama mı yaşatıyor, çünkü bir olay oluyor diyelim Twitter'da Ekşi'de ekranı kaydırıyorum sürekli, mutsuz bir şekilde bizimkilerin yanına gidiyorum yüzeysel bahsedip geçiyorlar, ben o sırada eyvah boku yedik, bittik moodundayım oysa.

6 ay oldu; ben hala alışamadım. Çok mutlu da olsam, yanımda çok sevdiğim baska insanlar eşim de olsa özellikle annemi, babamı, kardeşlerimi çok özlüyorum. O özlem geldiği anda da 'annen baban yanında degil, senin keyfine bak' moduna geçiyorum.

Gecenin bir yarısı yine oldu, icimi tuhaf bir boşluk kapladi, uyuyamiyorum. Yaşadığımız şehire 7 saatlik mesafedeler.

Ne zaman gecer ki bu his? Utanmasam annemi babamı ozledim diye oturup aglayacagim.

hello. açık ilişki veya friends with benefits hakkındaki düşünceleriniz nedir? daha önce bu tarz bir ilişki yaşayan oldu mu? Olduysa tecrübeleri nasıl oldu acaba?

şimdiden teşekkürler.

Görüştüğüm kızın annesiyle babası kuzen galiba, doğru anladigimdan emin değilim, ustelemedim de açıkçası.

Dünyaya sağlıklı çocuk getirmek isteyen biri olarak Bende biraz "hayır olamaaaz" tepkisi uyandırdı içimde bu olay. Belli etmedim.

Şimdi bu kızla bizim çocuklarımız olsa sıkıntılı değil mi?

Siz olsanız böyle bir kriteri önemser misiniz? Diyelim her şey güzel birbirinizi seviyorsunuz ama bu olay var.

pandemi sebebi ile evdeyiz genelde.
ne kadar sosyalleşebiliyorsunuz?
işe gidenler işyerinde sosyalleşiyorlar. başka nerede?
evden çalışanlar nasıl sosyalleşiyor? sadece aile fertleriyle mi?

Selam duyuru sakini..
işe dair, eşe dair, aşka sevdaya dair, paraya pula dair..
bilerek ve yahut bilmeyerek, isteyerek ya da istemeyerek verdiginiz yanlis kararlar, attiginiz yanlis adimlar sonrasinda ne yapiyorsunuz? oncelikle kendinize ne yapiyorsunuz, ikincil olarak sonrasinda ne yapiyorsunuz? bir daha yapmayacagimlar bosa ciktiginda, atilan yanlis adimlar fark edildiginde tovbeler aslalar tukendiginde ne yapiyorsunuz kendinize ya da kendinizle ilgili..
yapmayacagim diyorsun yapiyorsun, olmayacak diyorsun oluyor..
bu bir diyet sarmali da olabilir, sigara alkol stalk yatirim akliniza gelirse artik..

içinize oturan öküzlerden ne haber?