Ekşi Duyuru

Merhaba. Semptom gösterip pcr testi yaptırdım, pozitif çıktığı için şu an evde karantinadayım. Sonucu öğrenir öğrenmez çok moralim bozuldu, zaten yapı olarak kolay düşebilen biriyimdir. 2. doz aşımı da henüz olamamıştım.

Arkadaşlarıma, kuzenlerime durumu haber verince sağolsunlar ilk günden itibaren ilgilerini hiç eksik etmediler. Sağlıkla ilgili hassas durumlarda ben de onlara aynı tutumda oluyorum zaten, olmuştum, hep de olurum. Sağlık bu.

Ama tek bir şey var. Hem evde yalnız olmamın hem karantina halinde olmamın hem de hastalığı belirgin semptomlarla biraz sıkıntılı geçiriyor olmamın yarattığı duygusallıkla 24'ü cumartesi, 2 hafta önce ayrıldığımız kız arkadaşıma mesaj yazdım. Dedim böyle böyle, covid oldum ben. İyi hissetmiyorum, sana yazmak istedim. İlk gün biraz ilgili davrandı, iyi dileklerini iletti. O günden sonra ise bir daha çıt yok, bir "nasıl oldun" dahi gelmedi.

1 yıl beraberdik biz, çok mutlu günler geçirdik. Kendisi bana mütemadiyen ölüyorum, bitiyorum, çok aşığım sana, hayatımda böylesini ilk kez deneyimliyorum deyip duran biriydi... Samimiyetine de inanıyordum hani.

Cidden 2 haftada bitebiliyor mu tüm iyi hisler? İnsanlık dahil? Şu an umut ettiğim tek şey, bir "nasıl oldun" duyabilmekti ya, cidden fazlası değil.

Aslında o şu an normal olan tavrı sergiliyor da ben mi hastalığın duygusal kafasındayım, yoksa duygular hususunda bir samimiyetsizlik mi söz konusuymuş. Ne düşünürsünüz?

Sevdiğim halde ayrılmanın doğru olacağını düşündüğüm için ayrıldım sebebi ilerisini göremememdi bir gün illaki sorunların nüksediceğini düşündüm örn: ailem yok ve darmadağın bir yapıya sahibim benim aksime onun mükemmel bir ailesi etrafında düzgün insanları olan birisiydi. Anlaşıyor muyduk evet en azından eğlenebildiğim biriydi. Sadece hislerime güvenerek bir şeyleri bitirmek yersiz bir davranış mı bilmiyorum. Bana birkaç günde bir mesaj atıyor sevdiğinden neden olamayacağımızı soruyor, söylüyorum ayrı dünyaların insanlarıyız en azından sen doğru düzgün bir yaşantısı olan bir kızla birlikte olmalısın diye ama biliyorum yetmiyor yeterli bir sebep gibi durmuyor. Daha önce hiç severek ayrılmadım ve bu yüzden süreç biraz zor geçiyor doğru mu hissediyorum bunu da bilmiyorum. Sadece bazen seversin ama olmaz diyorum kendime, sizce çok mu bencilce düşünüyorum?

Hayata tutunmaya çalışmak için sanırım bir motivasyon kaynağı gerekiyor hepimize. Bu zamanında okul oldu eğitim oldu üniversiteyi bitireyim de bi ferahlarım.. Bu sonra askerlik sonra iş vs vs vs.. Şu günlerde ise çoğu zaman gezme tozma ya da hayal kurma şeklinde ilerliyor benim için.

Sizin hayattan zevk almak ya da bir sabah uyanmak için motivasyonunuz ney mesela ?

artık istemiyorum. o istek kalmamış gibi. neden böyle oldu, oluyor? şu an istemediğim için gerçekleştirmesem ileride pişman olur muyum?

5 yaşında kızım var. annesiyle boşanalı 1,5 yıl oldu. zaten düzenli de gördüm vs.

şimdi eski eşimin tayini brüksel'e çıktı. 3 gün içinde gidecekler. ben tabi ki kızımın gitmesine de onay verdim eğitimi ve gelişimi için.

şu an en az 6 yıl orada kalacak gibi görünüyor. tabi gideceğim, gelecek ama mesela bu gece son defa uyuyacağım onunla. aslında son defa olmadığının farkındayım ama inanılmaz depresif moddayım... ne düşünerek ne yaparak iyi hissedebilirim bilmiyorum, içimi dökmek istedim.

Arkadaşlar, benimle görüşmek isteyen iki kişi var ve benim için ikisi de aynı uzaklıkta. Sizden de fikir almak istiyorum.

1. Kişi çok bilgili, kültürlü, onun bilgisinden yararlandığım bir vesileyle tanıştığım ama yüz yüze görüşmediğim biri. Tip olarak normalde tipim değil, ama muhabbeti güzel, ve beni sabırla bekleyen biri.

2. Kişi daha önceden aynı yerde bulunduğum, yine bilgili kültürlü çok kafa biri. Neredeyse 1 yılı geçti yüz yüze görüşmediğimiz halde içinde ilgisi varmış, benimle görüşmek istiyor. Normalde tipim değil ama çenesiyle her şeyi halleden tiplerden.

1.sine ayıp ettiğimi düşünüyorum en azından görüşüp sohbet edebilirdim diye. 2. ise normalde muhabbetini bildiğim için o manada güzel bir görüşme olacağı kesin. Bana kalsa ikisiyle de akışta arkadaş olarak görüşmek istiyorum ama onlar içlerinde ilgili iken bu haksızlık mı olur? Siz olsanız ne yapardınız?

Bu arada ben içimde bitiremediğim bir durum olduğundan herkesten kendimi çekmiştim, açıkça da herkese karmaşık halde olduğumu söylemiştim. Ama artık arkadaşça da olsa insanları dinlemek direkt hayır demek istemiyorum.

yakın zamanda düğünü olan yakın, veya hatta en yakın arkadaşınızın düğününde ne taktınız?

1. Hiç terk edildiniz mi? Terk edilme sonrasında ilişkiniz kendiliğinden mi bitti? Kaç gün konuşmadınız? Son kez buluştunuz mu? Birbirinize eşyalarınızı verdiniz mi? Resmî olarak ayrılma durumu oldu mu? Hakkınızı helal edip mi ayrıldınız yoksa Allah belanı versin şeklinde mi ayrıldınız?

2. Hiç aldatıldınız mı? Aldatılmak nasıl bir duygu? Siniriniz, üzüntünüz ne kadar sürede geçti? Hayatınıza nasıl devam ettiniz? Hayatınıza devam ederken en büyük motivasyonunuz neydi, destek aldığınız şeyler nelerdi? Sizi aldatan kişiye ya da sizi aldattığı kişiye zarar vermek istediniz mi? Kendinize zarar vermek istediniz mi?

Bir sürü soru sordum. Cevap verenlere teşekkür ederim. Açıkça yazmak istemeyen mesajla da cevap atabilir.

Ve bu rüyaların içeriği nasıl, sizinle konuşuyorlar mi
-ölen yakınlarınizla ilgili aciklayamadiginiz şeyler yaşadınız mı, çok gerçekci bir rüya olabilir
-onlari kendi ölümünüzden sonra göreceğinize dair bir inancınız var mı, ne düşünüyorsunuz bu konuda

covid olmuş.

1. ne ararım ne mesaj yazarım. artık birbirimizin hayatında olmadığımız için gerek yok bu tür aksiyonlara.

2. "babanın covid'e yakalandığını öğrendim, geçmiş olsun. durumu nasıl?" tarzında kuru ve mesafeli bir mesaj yazarım sadece.

3. ayrılmış olsak bile, geçmişteki beraber güzel günlerimizin hatırına, ilgili ve duygusal bir yaklaşım tarzıyla zor gününde ona desteğimi hissettiririm.

siz olsanız hangi şıkkı seçerdiniz?

ilave 1: ayrılığın süresi henüz sıcak, 15 gün.
ilave 2: "kavga kıyamet" kısmının biraz ucu açık kaldığını fark ettim. şöyle söyleyeyim; küfür hakaret olmadan, sert bir tartışma yaşandı aramızda, ikimiz de çok yükseldik ve nihayetinde ilişki bitti. ama bir daha yüz yüze bakamayacak bir durumda falan da değiliz yani, o seviye bir hal yok. yolda karşılaşsak, selamlaşır konuşuruz.

İlk defa doğru düzgün bir ilişkim var ve dışarı çıkınca dengemi şaşırıyorum.
Birisi kız arkadaşıma bakınca ayarsız düşünceler içine giriyorum ve genel olarak atarım yoktur zaten. Ya hep ya hiç bilinciyle hareket eden bir insanım.

Birisi bakınca hemen gidip dalasım geliyor.
Birine dalmak için neyi beklemek lazım kestiremiyorum. Ya da dalmak gerekli mi? Dalsam kız korkudan aklını kaçırır bir de öyle bir şey var.

Sırf bu düşünceler yüzünden görüşmekten soğudum.
Nasıl ortayı bulacağım?
Aslında kavgadan da korkan bir insanım çünkü geçmişte yani ergenken iki kişiyle kavga ettiğimde birisi sağır oluyordu birisi baygınlık geçirdi. Çok korkmuştum bir şey olacak diye.

Ne yapayım ben?

Bakıyorumda resmen çöp. ev araba dahil hiçbir şey değişmedi.

Her gün ben nabıyorum lan demekten bıktım. Güzel bir işim var seviyorum ama onu bile bırakmayı düşünmeye başladım. İşi bırakıp ne yapacağımı da bilmiyorum ama gerekirse sürüneyim ama bir şeyler değişsin isitoyrum.

Var mı benim gibi olan?

Neler yapıyorsunuz?

Merhaba arkadaşlar,


Başka şehirde oldukları için uzun zamandır görüşemediğiniz yakınlarınız bayramlarda veya başka zaman geldiğinde onları uğurlarken zor oluyor mu? Başka şehirlerde yaşadığımız için ve iş yoğunlukları dolayısıyla 8 yıldır görüşemediğimiz kuzenim ve ailesi geldi, epey vakit geçirdik, bizde kaldılar. Çocukları falan kocaman olmuş. En son gördüğümde çok küçüktüler. Bayağı da iyi anlaştım çocuklarla. Çok kaliteli insanlar hepsi de. Az önce uğurladık ve içime öküz oturmuş gibi oldu. Kim bilir bir daha ne zaman görüşeceğiz. Uğurlarken böyle hissettiğim ve "Keşke burada yaşasalardı!" dediğim çok yakınım yok.

Şehir dışında yaşayan başka yakınlarım da var ama hepsinde de böyle bir his oluşmuyor, giderken o kadar da üzülmüyorum. Zaten genel olarak akrabalık müessesesini pek önemseyen biri değilim. Sizler neler hissediyorsunuz? Duygularınızı paylaşırsanız sevinirim. Teşekkür ederim.

Eski işyerimde beraber 8 yıl çalıştığımız bi abi kızını evlendiriyormuş. Ben oradan ayrılalı 12 yıl oldu o hale aynı yerde çalışıyor. Ayrıldıktan sonra birkaç kez dışarıda denk geldik ayaküstü konuşmamız oldu sadece. Severim kendisini beraber çalışırken ben ehliyet alırken kendi arabasıyla falan çalıştırmışlıpı var. İyi bi abi. Şimdi ben nikaha gideceğim ama 100 TL taksam ayıp olur mu? 100 ya da 200 TL arasında kaldım. Ne takılır bu durumda sizce?

İşsiz kaldığınız için yani parasızlık veya işsizlik stresini kötü yönettiğiniz için terk edildiğiniz oldu mu hiç?? Ne kadar süren bi işsizlikte terk edilme başınıza geldi? Açıkça sebebini söyledi mi yoksa saçma bahaneler mi buldu?

selamlar, 10 gün önce kız arkadaşımla ayrıldıktan sonra tüm iletişimimizi kestik. lakin benim kafamda her gün kati surette engel olamadığım bir şekilde "bugün whatsapp'tan mesaj atar mı acaba" düşünceleri dönüyor.

"kendin at o zaman" demeyin çünkü ayrılığı isteyen taraf ben değildim, kendisiydi. dolayısıyla gururum izin vermez ve ben ona daha mesaj atamam. kaç gündür kendisinden keşke bir özlediğini belli eden mesaj gelse, "naber" dese, aramız yeniden ısınsa ve yeniden başlasak diye hiç hoşlanmadığım ama engel de olamadığım bir beklentim var. whatsapp'tan onu engellemek de istemiyorum çünkü ayıp olacak öyle de. o da beni engellemiş falan değil zaten.

bilemiyorum ne yapacağımı. her gün kafamda dönüp duran bu beklentiden kurtulmak istiyorum. ama nasıl? var mı önerileriniz?

nedensiz.

Napayım mason locasına mı kaydolayım ilber ortaylı gibi oldum cahillere tahammülüm kalmadı ilber gibi tiplerle takılmak için ne yapmam gerekir bu ülkede?

Selamlar,

İnstagramdan takip ettiğim bi kadın var resim falan yapıyor diye takip ettim kendisini tanımam o da beni tanımaz, ortak arkadaşımız vs yok. Baktım o da beni takip etmiş, sonrada yakın arkadaşlara almış, sürekli çıplak fotoğraflarını paylaşıyor hikaye olarak.

Neden böyle bişey yapmış olabilir? Bu işin bi jargonu falan varda ben mi bilmiyorum ? Pek böyle göt göbek atan insanları takip etmem de merak ettim yani.

Merhaba.

1,5 yıllık ilişkim yakın dönemde nihayete erdi. Bu ilişki benim için de kız arkadaşım için de hayatının çok özel bir dönemi oldu. İlişki boyunca her iki taraf da her türlü davranış şekliyle, özeniyle, gerçek bir samimiyetle bu duyguyu her an birbirine hissettiriyordu. Her şey gerçekten çok farklı bir güzellik seviyesinde yaşandı.

Fakat ciddi bir tartışma yaşadık ve sonu net bir ayrılık oldu. Dönüşü olmayacak, defter kapandı. Aldatma gibi onur kırıcı bir sebepten dolayı değil ayrıca, onu da belirteyim.

15 gün oldu ve ben halen durumu kabullenmeye çalışıyorum, kendi içimde ayrılığın üzüntüsünü yaşıyorum. Alışması hiç kolay gelmiyor. Kendisi ise ayrılığımızdan önce planlanmış olan şekilde tatile ailesinin yanına yazlığına gitti. Oradayken Instagram'dan arkadaşlarıyla gayet mutlu mesut görünen fotoğraflar atıyor, fotoğraflarının yorum kısımlarında da arkadaşlarının "alev emojileri" falan. Baktım ki keyifli görünen fotoğraflar, story'ler devam ediyor; takipten çıktım, görmeye ne gereği var dedim...

Kafama takılan şu ki ben bu dönemde gayet mutsuzken, iştahım ve yaşam enerjim pek kalmamışken, kendisi benim gördüğüm derecede hiç veya en yüksek ihtimalle az üzgün olabilir mi acaba? Gerçekten mi ya? Ayrılığın kendisinden çok onun bu hallerine ve kendi düştüğüm halime bakıp uyuz oluyorum şu an.

Diyebilirsiniz ki "arkadaş biz nereden bilelim üzgün mü, değil mi" ama tarif ettiğim durumlardan tahminler yürütmeyi deneyebilirseniz eğer, şu an o bile bana kafi olacak.

güzel bir ilişkim vardı, geçenlerde hiç hesabımda olmayan bir şekilde bitti. hayli ani ve sert geldi bu bana, keyfimi de kaçırdı.

okcupid, tinder hemen malum mecralara daldım kafam dağılsın diye ama o kadar yavan bir his çöktü ki üzerime... hayat nasıl, ne iş yapıyorsun, nerede oturuyorsun vs. dön başa yeniden başla, yeniden yeniden. her seferinde aynı şeyler. kimseyle bir daha o'nunla yakaladığımız frekansı yakalayabileceğimi de sanmıyorum zaten, bu da yeni birilerini tanımak adına motivasyonumu düşüren başlıca duygum sanırım.

ayrılığın sıcaklığından mı bilmiyorum ama hayatımda ilk kez bu derece bu anlamda bıkmış ve hevessiz hissediyorum. oysa eskiden "çivi çiviyi söker oğlum" derdik, böyle hisler çökmezdi hiç. problem bende mi, yoksa bir yaştan sonra hepimize benzer şeyler mi oluyor?

- Dating app'ten tanistik, benim iliski istedigimi biliyor. Kendisinin ne istedigini tam konusmadik. Yasi 30.

- Mesajlasmayi hep ben baslatiyorum ama o da her mesajima ilk firsatta cevap veriyor. Ben ona birsey sorduysam bazen sadece sordugum seyi cevaplayip birakiyor, bazen kendisi benzer seyleri bana soruyor.

- Ben kendimle ilgili birseyler anlatmaya daha acigim, o biraz daha kapali kutu.

- 1 ay icinde 3 kez görüstük, hepsini ben teklif ettim, ama hepsini de hemen kabul etti, yan cizmedi. 4. görüsme icin plan yaptim, ona da tamam dedi.

- Görüsmeyi reddetse sanki olay cikaracakmisim gibi bi halim hic yok, kibar davraniyorum, sirf nezaketen görüstügünü düsünmüyorum ama görüsmeye de cok can atar gibi bir hali yok sanki.

- Görüsmelerimizde ufak ufak koluna omzuna dokunarak fiziksel temas kurmaya calistim, kendini cekmedi ama kendiliginden sokulmaya da calismadi. Bunun ötesinde fiziksel birsey henüz yasanmadi.

- Yedigimiz ictigimiz seyleri basta ben ismarladim, sonradan o da bana birseyler ismarlamaya basladi. Lükse ya da pahali seylere ilgisi yok.

- Iltifatlarima seviniyor (asiriya kacmadan, genelde tarzina, kiyafetlerine veya basarili oldugu seylere yönelik iltifat ediyorum), gülümseyerek karsilik veriyor ama su ana kadar benimle ilgili begendigi birseyi net olarak dile getirmedi.

- Sakalarima, ona takilmalarima falan gülüyor, espri anlayisimiz tuttu. Ama sanki eglenceli olmaya calisan hep benmisim gibi geliyor, o bana sakayla, espriyle ya da hafiften igneleyici imalarla falan pek takilmiyor.

- Biraz utangac oldugu hissini aliyorum ama öte yandan da aslinda gayet sosyal ve yaptigi iste ve hobilerinde girisken birisi de.

- Ben kendisini sevimli buluyorum, tarzindan, basarili ve aktif olmasindan hoslandim, sanirim su ana kadar gösterdigim ilgiyle bunu belli ediyorum. Ancak o benden ne kadar hoslandi kesinlikle anlayamiyorum. Kendisine direkt sormak icimden gelmiyor, muhabbeti oraya getiremedim de bir türlü. Hoslandiysa ondan gelecek bir isaret, bir ekstra hareket bekliyorum.

Tüm bunlarin isiginda fikriniz nedir?

Biriyle flort ediyorsunuz veya uzun bir sure flörtlestiniz ama belli ki ciddi bir sey yani sevgililik durumu da olmayacak. Karsi tarafin zamanla daha dogrusu aniden samimiyeti azaliyor size, ilgisiz konusmaya basliyor. Hatta sordugunuzda sizi cevapsiz birakiyor.(normalde asla öyle seyler yasanmazdi) Daha sonra ilerleyen zamanda muhabbet olsun belki soguklugu gecmistir o zamanlar bi sıkintisi vardir ondan oyle davranmistir dusuncesiyle alelade bir mesaj atiyorsunuz fakat gelen cevap oldukça çirkin. Hayatinda biri oldugunu soyluyor ama bunu kibar veya normal bi sekilde degil de sanki ona cok kotu bi sey yapmissiniz da sizden intikam alir gibi oldukça incitici bi üslupla. Sanki
hayatinda olan biri var ve her gun sex yapiyolar. Zorlasan bu anlam bile cikar o cumleden. cunku cumlede beraber evde kaldiklarinin vurgusu var. Asla "artik hayatimda biri var bi daha gorusmeyelim" medeniyetinde degil.

Asla boyle bir uslup gerektirecek bir sey yapmadim. Aksine cok deger vermistim hoslanmistim ve bunu da belli etmisimdir anlamamasi imkansiz. Beni o zamana kadar da hic kirmamis hic uzucu bi sey yasatmamis en ufak bi saygisizlik yasatmamisti. Biri olmasina uzulsem de olgunlukla karsilanabilir bi sey. Asik olmustur der kabullenmeye calisirdim ama o cumlesini asla kabullenemedim.

hatta Bi an inanamadim ama gercekten varmis biri. Yine de kabullenemedigim ve anlamlandiramadigim aklimin almadigi sey neden oyle kirici hic kendisinden asla beklemeyecegim bi uslupta bi mesaj atti. bilmiyorum bu islerin raconu boyle mi oluyor sizi cok seven bi insani incitmeden yollari ayrilamiyor mu. ona deger verdigimi hoslandigimi acikca soylemesem de cok belli ediyordum. Hassas da bir insanim. bana karsi o kadar iyi biriyken ve Tum bunlari biliyorken bu yaptiginin nedenini bir turlu anlayamiyorum.

Ben 31 yaşına girdim. Ama gelin görün ki 15 yaşındaymışım gibi davranılıyor. hatta simdiki z kusagi lise cagindaki cocuklar vs eminim benden daha özgür huzurlu yasiyordur.Uzun bi süredir kabullenmiştim bu durumu daha doğrusu yorulmuştum bu konuyu dusunmekten. Saçma sapan bi olay yine tepemi attirdi.

Anneme dedim ki yarin belki arkadasim gelir denize gideriz. Vay efendim nerden çikti bu sene bu deniz sevdasi, misafirimiz var de gitme, bayram bayram deniz mi olur, daha iki gun ust uste gitmisim geçenlerde vs bir suru surat asti ve kizarak bunlari soyledi. Bu arada deniz bize yurume mesafesi 15 dk. Bi haftadir evde agir yorucu temizlikler yapiyorum bu 40 derece hissedilen sicaklarda. her dk günümü gün eden biri de degilim ki zaten bu canim ailemle öyle bi sey ne mümkün. Bundan sonrasi daha önceki mudahalelerine vs örneklerden oluşacak yazi. Biraz iç dökme olarak yazacağim icin uzatabilirim. Son olarak da sizden tavsiye oneri vs rica edecegim.


Ben şu an ücretli ögretmenlik yapiyorim. 5 6 yildir bu sekilde calisiyorum. Kismi de olsa bi ekonomik ozgurlugum var ama istanbul gibi bi yerde bu maaşla ayri bi eve cikmak imkansiz. Kadro desen olmuyor. Evlilik desen yok zaten yani belli ki herhangi bir kapi açilana kadar ailemle yasamaya devam edecegim ama artik gercekten yipraniyorum. Örneklerden devam edeyim:

Bir keresinde sofradayken ekmek yemeyisimden bile huzursuzluk cikmisti. O gun de cok patlamistim (cunku her defasinda bu konu yuzume vuruluyordu, ekmek ye niye ekmek yemiyosun doymazmisim vs) yemek zehir olmustu bana oyle bi agladim kalktim ki sofradan o gunden sonra babam bi sey dememeye basladi. Ama her seyin cozumu boyle olmuyor ki.

Istanbul kirsalda yasoyoruz. Merkeze gezmeye gitmek istesem en az 6 saat falan evde olamam. Bu yuzden merkezi bi yere gideceksem haber vermem gerekiyor. Fakat soylenmesinler izin versinler diye direkt gezmeye gidicem demiyorum. Anket isleri var gercekten katildigim. Oraya gidecegimi soyluyorum ki inanin o ek işime bile karismaya basladilar. 100 tl altiysa gitme yok yoruluyosun yok bilmem ne. Yine de bi nebze disari cikmama cok buyuk bi katkisi oldu bu isin. acil mutlaka gitmem gereken bir yer varsa mecburen bazen anket yoksa da anket var deyip yalan soyleyip cikiyorum. Cunku benim merkeze gitmem.icin bi isimin olmasi gerekir. Durduk yere gezmeye gitmek mi ne munasebet.

Yani buna mecbur biraktilar beni. Durust davranip makul bir sey icin izin istedigim ve izin vermedikleri cok oluyor. Ben de artik riske atmak istemiyorum buna siginiyorum. Izin almadan ben gidiyorum deyip cik diyeceksiniz belki ama onu da denemisimdir inanin o da her zmn ise yaramiyor aksine onlari saymiyomusum gibi algilayabiliyolar. Bir ara da ozgur bir birey olduguma alissinlar diye ust uste suraya buraya gidecegim deyip eve kapanmayayayim dedim yok alismiyolar ve bu daha da ters tepiyor.

Bir keresinde ünv arkadaslarimizdan birinin baska bi sehirde dugunu olacakti. Diger baska sehirden iki arkadasim bana ugradilar once ki ailem benim de dugune gitmeme izin versinler diye. Dusunun artik ne derece rezillikler yasadigimi.


Mesela bi ay sonra bir dugun daha var tekirdag civarinda. Yol cok yakin. Atla otobuse iki saatte ordasin. Benim bu kirsal koyden mecidiyekoye gitmek gibi bi mesafe. Ama eminim gidicem desem olay olacak pandemi vs one surcekler pandemi olmasa bile ne isin var diyecekler. Ki o arkadaslarim abimin dugunune gelen bizde kalmisliklari olan hatta ailemin taniyip cok sevdigi arkadaslarimdir. Yani mesele cevreye guvenme ipsiz sapsiz insanlarla takilip takilmama sorunu da degil.

Dedigim gibi calisiyorum onlardan para da istemiyorum hayirsiz bir evlat da degilim yardimci oluyorum uc kurus da olsa maddi katkida bulunuyorum. Cevredeki komsular ne kadar saygili efendi biri oldugumdan sık sık soz ederler. Yani surekli sorun cikaran adi cikmis onlari uzen biri olsam inanin hak ettim der bu kadar icerlenmezdim ama gercekten artik cok zoruma gidiyor hayatimi da cok zorlastiriyorlar. Utaniyorum artik arkadaslarima ailem izin vermiyor demeye. demiyorum da zaten baska bahane one suruyorum
Yanlarinda kaliyorum diye boyle psikolojik siddet uygulama haklari yok ama bunu nasil aşicam bilmiyorum. Izin istesen guzel dille soylesen olmuyor, baskalarini ornek gostersen olmuyor, tartissan hepten olmuyor. Aglasan olmuyor.

Sadece kendi istedikleri olsun istiyolar. Canlarinin istedigi gibi yonlendiriliyorum yani. Bazen kestiremiyorum belki soylenmezler diyorum. Cunku bi dengesizlik durumu da var. Nadir de olsa cicek gibi olup hic soylenmeden kabul ediyorlar istegimi ama genelde bahsettigim sorunlar oluyor. Bazen annem kabul etse babam asiri tepkili oluyor bazen babamin kabul ettigi sey anneme ters oluyor. Kime yanasacagimi da kestiremiyorum.


Bazen yeni tanistigim insanlara boyle bahsedince ünv'yi nerede okudugumu soruyorlar. Ege taraflarinda okudum yurtta kaldim vs. Sasiriyorlar. Disardan baksaniz zaten yobaz dedigim dedik asiri baskici insanlar degil gibidirler. Hatta tum bu olanlara ragmen bazen ben de oyle gormuyorum ama ciddi anlamda yorucular ama ben kabullendigim artik bir sey talep etmedigim icin sorun yasamiyoruz. Inadim devam etse yine tartismalar vs yasanir durur. Dedigim gibi cok yoruldum artik.


Annem kiyafetlerime karisir. Acik sacik giyinen biri degilim. Elbise boyu dizin ustunu azicik gecse olay olur. Uzun kabana siginip bazen gizli cikmaya calisiyorum evden. Adimi feriha koysaniz yeridir yani. Tulum giymiyorum tayt giymiyorum. Konu komsu ne der bilmem ne bir suru kuru laf azarlama ruh emici seyler dinlemk zorunda kaliyorum.
Bakislar bazen oyle degisiyor ki sanirsiniz ne haltlar yemisim.

Sonra gez paspal paspal. Oz guven sifirlansin. Arkadas edinsen ortamlarina gidemeyeceksin. Boyle sacma sapan ot gibi yasa işte.


Bir ara kitapyurdundan cok kitap aliyordum. Ona bile soylenmisti babam.

Cogu hayalimi onlar yuzunden erteledim ya da rafa kaldirdim. Hobi mobi bos is zaten. Para kazandirmiyosa her sey bos onlara gore. Ilgili oldugum ya da ogrenmek istedigim bi cok konu vardi, gitar, keman, aşçilik, yabanci dil, fotografcilik vs kesin o kurslara gitmeme de soylenirler diye ya da belki soylenmislerdir basvurmadim. Yabanci dil icin ismek'e gitmistim ona cok bi sey dememislerdi ama digerlerine soylenmislerdi yine.

Babam kendisi eski sazcilardandir ama biz muzikle ilgilensek bos is olur. Simdi piyano ogrenmk istiyorum. Eve alacagimi soyledim annem yine epey bir soylendi:) param yok diye erteledim su an ama firsatim olur olmaz alacagim. Fotograf makinesini de yillarca erteledim en son kredi cektim gizli aldim aldiktan sonra soyledim gosterdim. Cok bi sey demediler. Kim bilir onceden kac kere alistirmistim. Alicam, baba senin bol bol bahcede kamerayla videolarini cekicem, saz calarken cekicem yotube a koyacagim vs diye diye yumusatmisimdir da ondan cok bi sey dememislerdir.



Simdi onlara soylemeden ucretli bir fotograf kursuna yazildim. Spylemeyi de dusunmuyorum hevesim kirilmasin yok yere. Tepkileri ayni olacak. Ben ciddi anlamda profesyonellesmek istiyorum kendimi bazi alanlarda gelistirmek istiyorum milletin ailesi en kucuk konularda bile buyuk destek oluyolar evlatlarina. Nasil imreniyorim oyle ailelere. En sacma seylerden cocuklarini ovecek sey cikartiyolar. Bizimkiler anca heves sondurur asagilar sacma bulur vs. Toplum icinde bizi elestirir. Abime karsi da boyleler. Bi kere de destek olsunlar yaparsin edersin guveniyoruz desinler yok asla. gecen bi komsu geldi babam basladi abim hakkinda konusmaya. Ekonomik olarak mukemmel bi isi yok ama napsin cocuk. Yaz kis calisiyor bos durmuyor ama baba beye begendiremiyoruz. Komsuya oyle bir bahsedoyor ki sorumlulul bilmiyor isi is degil vs diye kizdim ben de cocuk calisiyor daha ne sikayet ediyosun diye. Konu komsunun yaninda oyle cikislari olan biri degilimdir ama o kadar doldum ki artik...

alakasiz bi geciş olacak ama Yine aklima saçma bi ornek daha geldi. Ben kişin evde sabh 5 te falan kalkip gizli banyo yapiyorum. Cunku evet ona bile laf ediyolar. Kis mevsiminde her gun banyo yapmam (ki her gun degil iki gunde bir) bile buyuk bir sorun oluyor.

Bence bu kadar ornek yeterli. Daha neler neler vardir da Daha ne diyeyim ki cennet gibi bir yerde cehennem gibi bi hayat yasiyorum. Bi cozumu de yok bence. Onlar asla degismiyorlar istedikleri sadece onlara boyun egmemiz. Buyuklerin lafini dinle bizim bildigimiz var kafasindalar. Cevredeki tum aileler bunlarin tersi olsa yine onlara ayak uydurmaya calismazlar. Farkinda ya da umurlarinda degiller belki ama cocuklari oz guvensizse mutsuzsa basarisizsa hayattan bikmis yorulmus ve yipranmissa bunda en cok onlarin katkilari var.

İç dokme seansima burada son veriyorum. Öneriniz tavsiyeniz varsa ya da sadece bi yorumunuz olursa simdiden tesekkurler hepinize.

Geçen sözlükte tanıştığı kişiye hitap ederken sen demek gibi bir başlığa bakarken aklıma geldi. Aslında diğer durumlarda normal olanı bu olsa da dating işlerinde araya bir resmiyet, mesafe koymuyor mu siz demek? Hani böyle 40-50 yaşında olup zorlama bir kibarlık yapan bir dayı/amca canlanıyor gözümde ben ya da karşımdaki kullanınca:)

Sizde de böyle oluyor mu, yoksa siz denmesini tercih mi edersiniz?

Geçen saçma sapan bi yorum yapmıştın hastalığıyla alakalı (çok sıradan bir cinsel hastalık çıktı kendisinde ve ilaç almasına rağmen tekrar pozitif geldi test, ve yine ilaç kullanıyor). Çok kızdı, sonra üstüne konuşmamız gerekti sonraki günlerde vs.

Cumartesi günü yürürken ben destek olma manasında bir şey söyledim, hala pozitif olmasına çok üzgünüm dedim. Çok feci patladı, yeter artık bundan bahsetmenden bıktım, anlamıyor musun beni kötü hissettirdiğini dedi, sayende kendimi kirli hissediyorum dedi ve git dedi (birlikte konser gibi bir şeye gidiyorduk).

Sonra ellerimde çiçeklerle gittim özür diledim, gönlümü aldım gibi oldu. Sonra eve gitti vs. Dün aradık konuştuk 1 saat, beni çok kırdın. Sana nası güveneceğimi bilmiyorum sanki aramızda bir şeyi kırdın diyor. Bize bir şans daha ver, güvenini geri kazanıcam dedim o da düşünmem lazım dedi.

Ne yapayım ben şimdi? bu kıza çok feci aşığım, ve böyle saçma bir şeyden dolayı aramızdaki her şey bitsin istemiyorum. Ağlayacak gibi oluyorum sürekli.

yine bir düğün. büyük altın 3.500 olmuş. 4 kişilik aileye maaş ucu ucuna yetiyor. büyük altın takarsak o ay battık. çeyrek altın taksak ayıp olur mu? 5 bin maaşım var.

edit: ben evli değilim. aileme bakıyorum.

İyi dilekler kabul edilir ^-^

biliyorsunuz türk kızını ailesi evlendikten sonra bile rahat bırakmaz. talepler, gereksiz ıvır zıvır laflar, tantanalar falan. kız hala elinden geldiğince ailesiyle ilgilenmeye çalıştığı halde üstüne geliyorlar, bu tarz olaylar yaşıyorum ara ara, eşimin huzurunun kaçtığını görüyorum, doğal olarak bana da yansıyor.

böyle durumlarda açıp biraz rahat bırakın der misiniz, yoksa bu onun kendi meselesi, ben kötü olmayayım deyip karışmaz mısınız?

laf olsun torba dolsun diye mi?

Yabancı milletlerden hangisinden/hangilerinden sevgiliniz oldu?

Çok sevdiğim evli bir arkadaşım var. Bana ilişkisinde yaşadığı bir problemden bahsetti. Ben de kendi çapımda fikirlerimi söyledim. Belki de en yakın arkadaşlarımdan birisi olduğu için çok objektif yanıt verememişimdir dolayısıyla sizlerin fikrini merak ediyorum.

Olay şu:
Çiftimiz iki sene önce evlendi. İkisinin de maaşları aşağı yukarı 5-6 bin civarı. İstanbul’da kirada yaşıyorlar. Evlerinin kirası 2500. Erkek ödüyor. Evin masraflarını erkek karşılıyor. Mutfak alışverişini erkek üstleniyor. Ay sonu geldiğinde cebinde 100-200 lirası ya kalıyor ya kalmıyor. Yani birikim namına kenara atabildiği bir para yok.

Tabii ki kız da masraflara katılıyor ama olabilecek en minimum düzeyde. Peki kız tararı kazandığı parayı ne yapıyor? Kız kardeşine harçlık gönderiyor, kredi borcu ödüyor, ailesine yolluyor, kendi bireydel harcamalarına gidiyor vs…

Bizimki bu durumu tabii ki kabullenmiş. Evlilikte sonuçta sadece bireyle değil ailesiyle de evleniyorsun. Onun ailesi senin de ailesi oluyor.

Ama dün yaşadıkları kavgayla birlikte ipler iyice gerilmiş. Kız tarafının kardeşi geçen sene İstanbul’da üni kazandı. Bu sene pandemi sebebiyle memleketten 1. sınıfı bitirdi. Bu sene okullar açılacağından kardeş kişisi de İstanbul’a gelecek. Kız da bizimkine demiş ki, kardeşim de bizimle yaşasın. Yurtlar çok pahalı, annemler o kadarını karşılayamaz.

Bizimki de bu zamana kadar içerisinde ne var ne yok sakince dökmüş. Demiş ki: “evin kirasını ben ödüyorum, bütün faturalar, mutfak alış-verişi vs. her şey bende. Ay sonuna param kalmıyor. İş çıkışı dışarda bi kahve içmek bile bana lüks gibi geliyor. Bana hiç yardımcı olmuyorsun. Kazandığın parayla masraflarımıza ortak olmak yerine kardeşine ailene yolluyorsun. Onlar sen para yollamasan da idare edebilir. Kardeşin de bizle kaldığında zar zor yetiştirdiğimiz masraflar daha da artacak. Eve çıkacak arkadaşlar bulana kadar kalsın. Sonrasında bir şeyler düşünelim.”

Kız da cevap olarak diyor ki: “ben tabii ki aileme kardeşime para göndereceğim. Onlar benim için çok değerli, onları rahat ettirmek istiyorum. Kız kardeşimin bizde kalması niye gözüne batıyor. Onun bize ne masrafı olabilir vsvs..” diye bağırış çağırış sonra kendini odaya kilitleyip ağlamış.

Bugün bir şey olmamış gibi kahvaltı etmişler. Ama soğuklarmış. Arkadaşla buluştuk bugün. Bana anlatınca içimden çok kızdım ama gaz veriyormuş gibi olmamak için belli etmedim.

Şimdi bu arkadaşıma nasıl bir akıl vermek gerekir. Bu tabloda kim haklıdır, arkadaşım bundan sonra nasıl hareket etmelidir?

Teşekkürler.

Merhaba arkadaşlar,

Bu zamana kadar Instagram kullanmıyordum ve 1 ay kadar önce Instagram açtım. Okuldan falan arkadaşlarımı ekliyorum. Bu süreçte anlam veremediğim davranışlarla karşılaştım. Bunlardan ilki okulda az veya çok samimi olduğum bazı arkadaşların takip isteğimi silmesi ve bekletmesiydi. Hatta burada da sormuştum.

Şimdiki anlam veremediğim diğer davranış ise takip isteğimin onaylanması ama karşı takip gelmemesi. Son üçtür böyle. Bunların ikisi ile bayağı samimiydim. Needy biri asla değilim ama karşı isteğin gelmemesi çok da sallanmadığımı hissettiriyor ve takip isteğinin silinmesi ile eşdeğerde benim için. Ben seni sayıp takip ediyorum da sen beni neden saymıyorsun? O yüzden takipten çıkasım geliyor. Hesabım yeni olduğu için sadece bir gönderi var. Sizce abartıyor muyum yoksa haklı mıyım? Siz ne düşünüyorsunuz? Fikirlerinizi belirtirseniz sevinirim. Teşekkür ederim.

wp'da diyalog halindeyken çevrimiçi kalmayı önemsemeye ilişkin görüşlerinizi merak ettim

tw, instagram takılıp, tv izlerken bir de yazışmak
hatta bunları bazen işteyken yapmak
birden fazla kişiye, gruba laf yetiştirmek

az çok hepimiz bu hale gelmişiz gibi gözlemliyorum

açıkçası bir yere gittiğimde tv açıksa, elde telefon varsa samimi bir ortamsa
atar yapıp sıfır teknoloji takılamayı teklif ediyorum muhabbetin bittiği yere kadar

konu buraya geldi ama soru şuydu
wp'da konuşurken online/offline olmanın önemi kaldı mı

Herkesin cevabını merak ediyorum ama özellikle o günü yalnız başına geçirmeyi sevenler varsa aranızda, onların cevaplarını daha çok merak ediyorum. (Öncelikle yalnız geçirenler neden yalnız geçirmek istiyor?) Bugüne kadar doğum günleriniz genelde nasıl geçti ve o gün neler yaparsınız?

Bonus: En güzel doğum günü anınızı paylaşır mısınız?

Arkaslar s.a 29 yasindayim. Yasitlarimin 3 cocuu var. Ben hala annemin kucağına yatip saatlerce sırtımı ovduruyorum. Babama ,su getir, karpuz kes gibi simarikliklar yapıyorum. Tabii yılın 2-3 ayı birlikte oldugumuz dönemde oluyor bunlar. Normalde tek yaşıyorum. Yine de çok olgunsuz geliyorum kendime xd hiç öyle evlenmiş, ev idare ederken, çocuk bakarken hayal edemiyorum kendimi(öğretmenim). Tabii başa gelince hepsi yapılır da, anladıniz işte... siz ne durumdasiniz?

sevdiği işi yapıyor ?

cidden sevdiğin işi yapıyorsunuz yani böyle severek uyanıyorsunuz falan.

imkansız. inanmıyorum. ama yine de söyleyin siz daha da hasetleneyim işime geliyor.

yakın zamanda şunu fark ettim ki ne kadar az sayıda insanla ilişki halindeysem kafam o kadar rahat. bunun farkına varmamda covid süreci de etkili oldu, görüşmeler azalınca ruh halim olumsuz etkilenecek diye düşünürken tam tersi oldu. aslında dışarıya çok kapalı bir insan değilim, ambivertim diyebilirim, ama yakın dönemde introvertlüğe geçiş yaptım:)

benimle benzer durumda olanlarınız var mı? sizce bu sağlıklı bir durum mu? açıkçası ben halimden memnunun ama bir yandan da tahammülüm azaldı sanki pek çok şeye. yani örneğin bir iki arkadaşla, eş-dostla bir aradayken hoşuma gitmeyen bir yorum, bir jest vs bile çok batmaya başladı bana. yani böyle böyle iyice asosyal bir bireye dönüşmek de çekiniyorum. ilaveten, az önce örnek verdiğim o batma durumları da beni "sanırım ben çok kompleksli biriyim" diye düşüncelere sokuyor. yani insanlardan uzak durmam belki de benim gerçeklerden/zaaflarımdan kaçma yöntemim. ufak bir soru soracaktım uzattım da uzattım, birkaç seansa da ihtiyacım var belli ki:)

teşekkür ederim.

Ve son olarak çevrenizde aşı karşıtı var mı?

mesela bu bos beles insan dururken neden hastalanan/olen/kaza geciren vs bu kisi oldu diye dusunuyor musunuz?

neden bazi kotucul insanlar cok guzel hayatlar yasiyorlar simdi?

bunlari dusunuyorum ve sinir oluyorum bu adaletsizlige.

ayni sekilde sakat doganlara da uzuluyorum, neyin cezasini cekmeye dogmuslar diyorum? neden diger insanlarin standardindan mahrum dogmuslar anlayamiyorum.

boyle seyler dusunuyor musunuz ve yorumunuz nedir?

ne yapıyorsunuz? ev dışı önerileri alayım.

arkadaşlara göre planlar uydurmaktan, son dakika iptallerden yoruldum.

Sevgili duyuru sakinleri merhaba

Biriyle konuşmam gerekiyor aklıma siz geldiniz. 2.5 yıllık bir ilişkim var. Sevgilimin iş değişikliği sebebiyle 2 aydır farklı şehirlerdeyiz. 2 ayda 2 gün görüsebildik. Son 1 haftadır benimle pek konuşmadi, aramadı. 3gün önce de kendine yetemediğini, bana yetemediğini, kimsenin onu anlamadığını söyledi ve ara vermek istedi. Saygı duydum ve bana göre olmasada kabul ettim. Kısacası son 3 gündür konuşmuyoruz. Kendimi kötü hissediyorum. Stalk yapmayan biriyken şuan saat başı sosyal medya hesaplarına bakmaya başladım. Sizce nedeni nedir? Kötü düşünmeli miyim? Sizce ben ne yapayım? Kafam çok karışik. Biraz dağınık oldu kusura bakmayın.  Bu arada aramızda bir sorun yoktu mutluyduk yada ben mutluydum, bilemiyorum.

uzun bir süre yoğun anksiyete problemi yaşamıştım ama ilaçlı tedavi ile iyi olmuştum. 5 yıldır çok iyiyim ve hiç sıkıntım yoktu.

3 ay önce kedi sahiplendim. onunla birlikte anksiyetem de geri geldi. hatta duyuruya da çok kez soruyorum onun hakkında.
sürekli mamasını unutursam, suyunu unutursam diye endişeleniyorum. en ufak hareketinde veterinere götürmek istiyorum. sürekli gözüm onun üstünde acaba mutlu mu hasta mı oldu iyi mi diye. sonra kafamda kurduğum endişe o kadar gerçekçi geliyor ki minicik bir davranışından ölmek üzere olabileceği sonucuna götürüyor beni, ağlıyorum.

ne yapacağım? ne güzel düzelmiştim ben.

Kız arkadaşım beni delirtiyor. 5 yıllık bir ilişkimiz var. Üniversitede öğrenci evime geldiği için kendi düzenim vardı, bir problem olmuyordu. Yurtdışında staj yaptığımızda ve burada yüksek lisans yaparken bir süre beraber yaşadık. O zamanlar bu kadar gözüme batmıyordu fakat kullandığı bir şeyi yerine asla bırakmıyor.

Ben ortalığı toplamasam her yer yerde. Kıyafetler evin her yerine saçılmış, yatak hiçbir zaman toplanmamış ve üstünde bir sürü eşya, evin her yerinde küçük küçük eşyalar, peçete, bardak, bulaşık, ıvır zıvır.

Mutfakta da çok tartışıyoruz. Yemekleri ben yapıyorum. Her zaman yatmadan önce bulaşıklar halledilir ve tezgah silinir. Fakat kız arkadaşım daha bir şey neyle nasıl silinir bilmiyor. Öğretmeye çalıştığım zaman alınıyor. Nazik olmaya çalışıyorum, fakat orta yolu bulamıyoruz. Pislik içinde sarı bez ve bulaşık süngeri gördüğüm zaman çıldırıyorum.

Ben çok temiz ve düzenli bir evde büyüdüm. Belki benimki de abartı, ama bilemiyorum. Çok şey mi istiyorum? Kırıcı olmak da istemiyorum, zamanla orta yolu buluruz diyorum ama olmuyor.

Kendisi çok iyi bir insan, çok da seviyoruz birbirimizi. Ama bu yüzden delirme noktasına geldim çünkü dayanamıyorum.

Arkadaşlar merhaba, hikayenin başlangıcı için sizi şuraya alalım (git:1485633 )

**Kısa Özet***

Aşık olduğum kadın ve benim aramda geçen iletişim durumu

** Kısa Özet Bitti***

İnstagramdan takipleştiğim ve watsapptan da konuştuğum ortak bir proje üzerine geçen hafta sonu çalıştığımız kadın kişi film önermişti onu izledim ve yorumlarımı yazdım, kendisi yorumlarıma ortalama 1 er saat sonra dönüp birer cümlelik yorumlarda bulundu.

Örneğin ben 10 cümle yazmışım, o 1 saat sonra 1 cümle yazmış, sonra ben yine 10 cümle yazmışım yine 1 saat sonra 1 cümle yazmış. Dün akşam en son yazdığı yoruma bu sabah cevap verdim ama gelen giden bi yorum yok hala.

Şimdi, yengeç burcu bir denyo olduğum için '' ya işi gücü vardır canım kötü düşünme'' düşüncesi aklıma geliyor ama bir diğer yandan da '' Kardeşim yavaştan topla halatı, tekneyi başka limanlara doğru yönelt'' mi demek istiyor diye düşünmüyorda değilim. Bir daha yine böyle yorumlar yapıp gülücük atıp takım taklavatı toplayayım mı ?

Sizce durum nedir? Bu başak burcu arkadaş ne yapmak, nereye varmak istemektir ?

Evden çalıştığım için iş arkadaslarimin çoğunu tanımıyorum. Bir tane kızla da bir kaç kez çalıştık ama öyle samimi değiliz. Davetiye atmış gruba herkesi bekliyorum diye.

Ortak hediye alımına katılıyorum bence bu yeterli. Ekstra olarak gelmeyeceğim diye bahane uydurmak zorunda değilim çünkü zaten o da biliyordur gelmeyecegimi diye düşünüyorum. Evet, nezaketen mesaj atılmalı mı sizce? (Bence hayır :( ama emin olmak istedim)

Mesela sevgilisi olan kadına bakarken gözlerinden ona karşı duyduğu şefkat çok net anlaşılabilen bir erkeğin o kadına karşı fiziksel bir çekim duyabilmesi mümkün müdür?

Eşiniz sık sık kendisiyle sizi karşılaştırıyor mu? Sizden daha iyi olduğu şeyleri dile getirip bu durumdan motive olmaya çalışıyor mu? Nasıl tepki veriyorsunuz?

2-3 aydır diyetisyen kontrolünde kilo vermeye çalışıyorum. Eşimde diyetisyenden bağımsız olarak benimle birlikte yediklerine dikkat etmeye başladı. Günün sonunda sürekli kendisiyle beni karşılaştırıyor. Sen bu kadar kilo verdin ben bu kadar vermişim seni geçmişim ahaha diyip mutlu oluyor falan. Ben de kendimi kötü hissediyorum. En sonunda bundan rahatsız olduğumu söyledim. Ne var bunda, abartıyorsun çocuk musun sen, yok yere moral bozuyorsun diye tepki gösterdi. Beni mutsuz edip kendini motive etmesi bana normal gelmiyor. Bu kıyaslama hiç bitmiyor. Bugün konu kiloysa yarın başka bir şey oluyor. Bu durumu takmamak da bir çözüm olmuyor benim için. Konuşuyorum ama senin gibi düşünmüyorum diyerek kesiyor. Kendini dünyanın en haklı insanı olarak görüyor şu anda. İletişim sıfır.

Nasıl çözebilirim? Benzer durumda olanlar ne yaptınız merak ediyorum. Cins: K

sevgilim işe gidip gelirken toplu taşıma kullanıyor bazen de kendi arabasını. neyse merak ediyorum gittiğinde geldiğinde haber versin istiyorum. o da haber veriyor zaten, problem yok bunda. birgünden birgüne rahatsız olduğunu söylemedi/ hissettirmedi. sadece ben kendimi sorguluyorum, baskıcı olmak istemiyorum.

abartıyor muyum sizce? yoksa hangi ülkede yaşıyorsun; bu ülkede endişelenmen, merak etmen normal mi dersiniz?

Şimdi arkadaşlar nerden nasıl başlasam bilemedim eğer olur ise akış dağınıklığı için şimdiden özür dilerim.

Ortak çalıştığımız bir proje için bir araya geldiğim bir kadın arkadaş var, yine aynı proje için bir arya geldiğimiz 20 kişilik bir grubumuz var, bu gruptaki kimse daha önce birbirini tanıyan insanlar değildi. Neyse, cuma günü 1 saatte işimizi hallettikten sonra 2,5 saat sohbet ettik lafı lafı açtı çok keyifliydi, bu bizim birebir olarak ilk iletişimimizdi, hatta bir ara ''online da bu kadar keyifli sohbet ettiysek yüz yüze kim bilir nasıl olur'' dedi.

Sonra dünde projemizin çalışmasını 2 saat online de birebir çalışarak tamamladık ama sonra yine 1,5 saat keyifli sohbet ettik. Filmle'den, hayattan vs s konuştuk yine çok keyifli geçti. Ben laf arasında tatile onun yaşadığı yere geleceğimi ( orada bir arkadaşım var ve gerçektende gidicektim) onunlada görüşmek istediğimi söyledim çok sevindiğini o tarihlerde orada olacağını söyledi. Bana bi kaç ekşi linki attı burcuyla ilgili, film önerdik birbirimize ve kapattık zoom'u.

İkimizde instagram kullanıyoruz ama hiç takipleşelim gibi bi durum konuşulmadı, ben instagramını biliyorum,
1-Direkt eklesem denyoluk eder miyim ?
2- Gerçekten uzun zamandır bu kadar keyifli sohbet ettiğimi hatırlamıyorum buna binaen teşekkür amaçlı online bir etkinliğe bilet alıp hediye etsem denyoluk eder miyim ?
3-Önerdiği filmi izledikten sonra hadi gel film üzerine konusalım desem denyoluk eder miyim ?
4- Az çok müzik işleri ile ilgileniyorum, bu hafta bi enstrümantal yapıp, enstrumantal'ın adını de önerdiği film ismi yapsam ve ona atıp sence nasıl olmuş desem çok denyoluk eder miyim ?
5- Çok aşık oldum, gerçekten sizce ne yapayım ona kendi duygularımı açmak için ?

Ben erkek yaş 30
O kadın yaş 25

Dalga geçmek serbest, ama akıl verirseniz çok mutlu olurum :)