Ekşi Duyuru

Gelişim psikoloğuyum. Cevabım: Kaybetmezsiniz. Doğumdan sonra ihtiyaçlarınız olacak, örneğin uykusuyla ilgili zorluk veya gaz problemi yaşayabilirsiniz. Daha ileride yemekle ilgili sorunlar olabilir. Bu tür spesifik sorunlarınıza yönelik okur, izler, kendinizi geliştirirsiniz. Ancak o noktada açık görüşlü olmanızı öneririm. Yani "yardıma ihtiyacım yok, ben kendim çözerim" derseniz tabi ki bir ihtimal çözebilirsiniz ama tekerleği yeniden keşfetmek gibi olur bu, sizden (ve bebeğinizden) duygusal olarak götürüsü olabilir.

Özetle dert etmeyin, içinizden geldiği gibi hareket edin. Ama açık bir bakış açısı tutmayı, bebeğinizin ihtiyaçlarını gözlemlemeyi, bunlara cevap bulmayı da ihmal etmeyin.

Umarım sağlıkla bebeğinize kavuşursunuz, ve ebeveynlik çok keyifli bir yolculuk olur sizin için.

bugün doğru denilen şeyler bir süre sonra yanlış olabiliyor .
bebek ve çocuklar için düşünecek olursak bir dönem kundaklama vardı sonra yanlış denildi sonra tekrar kundak modası çıktı .
bebek mamaları ve beslenmesinde de aynı şeyler .
bence en doğrusu annelerin anneannelerin denenmiş yorumları . sorun yaşarsan bir iki büyüğe danışmak yeterli olur diye düşünüyorum .

Benim çocuğum yok ama bir arkadaşım yeni anne oldu. Hamile olduğunu öğrendiğinde çok kalın bir kitap aldı adını hatırlamıyorum. Her şeyi anlatıyor kitap. Bebeğin aylara göre nasıl bir gelişim gösterdiğinden, uyku eğitimi ve tuvalet eğitimine kadar. Bence oku, belki doğru bildiğin bir şey yanlış çıkabilir. Daha iyi öğrenirsin. Ben okurdum hamile olsam. Hatta hamile olmaya bile gerek yok okumak için. İsteyim de ondan ben de okuyayım. Tebrikler bu arada. Sağlıkla, huzurla,kolayca gelsin.

Ben okurdum. Şöyle düşünüyorum;
Spora ilk başladığım zaman bir çok saçma şey denedim, yaptım. Neyin doğru yanlış olduğunu bulmak zaman aldı. Misal şimdi sürekli kitap okurum spor hakkında özellikle bu konuda yaşı kemale ermis, her hatayı yapıp öğrenmis kisilerden. Çünkü bizden daha deneyimli kisilerden bilgi almak, onlarin ne düşündüğünü öğrenmek önemli.
Aynısı misal is hayati icin de geçerli.

O sebepten kendime sunu diyorum; spor ve iş hayatı için bile kitap okuyorsam, hatanin geri donusunun zor olduğu çocuk yetistirme konusunda niye okumayayim? Buna ek olarak bir şeyler konusunda bilgi sahibi olmak beni rahatlatiyor. Misal köpeğim var ve köpeğim konusunda kitaplar okudum ve bu beni rahatlatti.

Herkesin kendi fikri tabi. Ama ben okurum, bu demek değil ki orada yazilani yaparim ama okurum.

Benim annem de okumus zamaninda, çocuk psikologu arkadasiymis ondan da öğrenmiş çok. Malesef kimse otomatik olarak iyi ebeveyn olamiyor. Zaman gerekiyor.

Gelişim ve bakım bambaşka şeyler, ayrıca içerikleri de çok geniş. Bebeğe doğru zamanda verilmemiş sevgi, güven vb karakterini olumsuz yönde etkiler mesela, bu bilgilere sahip değilseniz, çocuk bu ağlar susar diye bırakırsınız.
Çocuklar anneye babaya çeker çünkü rol model sizsiniz çok normal. Temizlik hastalığınız da geçebilir, anksiyete seviyeniz de, sorun çözme yaklaşımınız da, ses tonunuzun yüksekliği de. Bunlarla ilgilenmeyen aileler sokak köpeği yetiştirir gibi büyütüyor zaten çocuklarını. Ebeveynliklerine yeterince iyi demek oldukça zor benim için. Ortaçağ âdetleri ile de çocuklar büyüyor da bu çocuğa hayal ettiğiniz tek gelecek sizin gibi olacak olması ise bir durup düşünün neden bir çocuk dünyaya getiriyorum diye. Tarlanıza amele mi lazım, savaşa asker mi lazım? Size sevecek bir oyuncak mı lazım? Yoksa yaşamın gücünü gözlerinizle görüp, bir bireyin hayatı keşfedip tanımasına tanık ve destek mi olmayı mı seçmek isterdiniz?

Şimdi şöyle bir olay var.
Çocuğun kişiliği 0 ila 3 yaş arasında otururmuş, sonrakiler eklenti olurmuş.
3 sene şöyle mi yapsam, böyle mi davransam diye düşünmek için çok kısa bir süre. Önceden bir hazırlık yapmakta fayda var.
Çocuk dinleyerek değil gözlemleyerek öğrenen bir canlı. Senin eşine, eşinin sana, senin çocuğa, senin çevreye davranışın çok önemli.
Çocuğun bir herşeye hayır dediği dönem var. Dişini fırçala demekle fırçalamıyor. Sen ve eşin yatmadan önce mutlaka diş fırçalıyorsanız sizi taklit ediyor.
İşten gelir gelmez televizyon başına geçen, hayatında eline kitap almamış babanın çocuğa ders çalış demesi bir anlam ifade etmiyor. Günde 2 paket zıkkım içen annenin çocuğuna sigarayı kötülemesi gibi bir şey bu.

Bu arada kitaplar bir gömlek sunuyor. O gömleğin bizim topluma ne denli uygun olduğuna dikkat etmek gerek.

Çocuk 4 saatte bir acıkır, meme ister. Bir zamanlar biri kitap yazmış. 4 saatte bir emzirirsen çocuğun biyolojik saati gelişir, herkes mutlu olur diye. Çok insan da bunu uygulamış, hiçbir bebek de ağlamamış. Bilmiş 4 saatte bir ağzına meme dayanacağını.
Sonra görülmüş ki memeye ulaşmak için hiçbir gayret göstermeyen çocuklar, dünyada her şeyin hazır olarak önlerine geleceğini sanarak büyümüşler ve antisosyal kişilik bozukluğu teşhisinde bir patlama yaşanmış.

Derin konu yani bunlar.

benim cocugum yok hamile degilim yakin gelecekte de olacak gibi durmuyor ama ben bile okuyorum.
nörobilim, sosyal psikoloji bunlari bilmek sana avantaj saglar bence.
netflixte baby diye bir belgesel var. onu bari izle :)

kitap okumak üşendirici geliyorsa video belgesel vs izleyin

@jülsezar, üşendiğim için değil de gereksiz gördüğüm için okumuyorum. Video vs de izlemek istemiyorum.

@mirket, aslında çekincem tam olarak son paragrafta anlattığın şey. Yani kitapta anlatılanların doğruluğundan emin olamayız zaten düşünüyorum. O sebeple yanlış şeyler çocuğa yüklemektense içgüdülerimle hareket edeyim diyorum

e okumayacaksın, izlemeyeceksin, öğrenmeyeceksin. çocuğa nasıl bakmayı planlıyorsun? gaz masajı yapmayı biliyor musun, hangi ateş derecelerinde nasıl müdahale edilir biliyor musun, emzirme nasıl olmalı-bebek hangi pozisyonda emzirmeli biliyor musun? ani bebek ölümünden kaçınmak için bebek nasıl uyutulmalı, hangi pozisyonda yatırılmalı biliyor musun?

kundak demişler mesela, kundak nasıl yapılır, nasıl yapılmaz, hangi bölge sarılmalı, hangi bölge serbest bırakılmalı biliyor musun?

kitap okuma tamam okey ama ÖĞRENMEYECEĞİMMMM diye tutturmak saçma. bebek bakımının cahili olmak istemek büyük risk.

Abi ben tutumunu yanlış buldum. Özellikle son cumledeki "okumayacagim, izlemeyecegim, ogrenmeyecegim". Hayatta herhangi bir şeyde bile bunu demek bana göre yanlış hele çocuk yetistirmede. Ben 14 yıldır spor yapıyorum hala okuyorum, izliyorum. Sen ilk çocuğun olacak "içgüdülerimle hallederim" diyorsun. Tabi herkesin kendi karari da ben genel bakış acisi olarak yanlış buluyorum su anki tavri, herhangi bir şey için.

Çocuk yetistirmek içgüdü ile olsaydi etrafimizda bu kadar fazla kötü yetismis çocuk olmazdı. Misal ben kendi ailemi bile düşündüğüm zaman yaptıkları bir iki hatayi görüyorum benim gelişimimde. Yine de iyi gelmiştim ama daha iyi de olabilirdi.

Okuduğun şeyleri uygulamak zorunda degilsin. Gene aynı örneği veriyorum; spor kitapları okuyup direkt uygulamiyorum. Ama bilgileniyorum, farklı Bakış acıları görüyorum. Bu sporda bile bu haldeyken çocuk yetistirmede bilemiyorum yani. Hayatımda okudu, izledi, bilgilendi diye daha kötü olan duymadim.

@elorelia, bahsettiğim şey çocuğun temel bakımı değil. onları öğrendim zaten. fiziksel şeylerden bahsetmiyorum daha çok davranışsal eğitim yöntemleri.

valla o zaman uyku konusunda çok çekmiş bi anne olarak en azından doğru uyku alışkanlığı nasıl kazandırılır, uyku rutini nasıl oluşturulur, bunu bir öğren derim.

Oğlum 4 aylık. Çocuk gelişimi ve yetiştirilmesiyle alakalı çok araştırdım, ek olarak eşim yenidoğan hemşiresi onun da yaklaşık 10 yıllık tecrübesine güvendim. Doğum öncesinde bilgi sahibi olmak tabi ki çok iyi oldu yalnız bazı konularda kafa karışıklıklarına sebep oldu. Mesela bir uzman aşılar çok önemli özel aşılar dahil hepsini yaptırın demesine rağmen bir başkası aşı yaptırmayın diyor. Bunun gibi çok konuda birinin ak dediğine bir başkası kara diyebiliyor. Eşim de 10 yıldır bebeklerle ilgilenmesine rağmen annelere yapmayın değim ne varsa çoğunu kendim yaptım dedi. O yüzden biz saldık artık bebeğim nasıl rahat ve mutlu oluyorsa ona ayak uyduruyoruz. Çok kucağa almayın kucağa alışır diyorlar ya hiç aldırmadık, kucağımıza alıştırdık evet ama ben bebeğimi şimdi değilse ne zaman kucağıma alıp seveceğim. Tavsiye olarak şunu da söylemek istiyorum. Bebeğinizle geçen her anın kıymetini bilin bol bol sevin, birlikte vakit geçirin ve beraber fotoğraf çekin. Çok hızlı büyüyüp gelişiyorlar bazen bebeğinizin 1 aylık aylık 2 aylık halini özleyebiliyorsunuz.
İlave olarak bebeğiniz hayırlı olsun vatana millete hayırlı evlat olsun.

Davranış konusunda da oku. Her şeyi bil. Mesela 2 yaş sendromu diye bir şey var. Ebeveynler çok zorlanıyormuş. Her şeye hayır diyor, inatlaşıyor, çılgın gibi ağlıyor. Nasıl davranman gerektiğini öğrenirsin. Hatta babası da okusun, birlikte okuyun. Baba da öğrensin.

O kitabi cocugun icin okuyacaksin.
1 tane kitabi bile okumak istemeyen bi insan nasil ebecy olacak anlamasin cok güç. Cocugun atesi cikti direk gece 4 acile mi goturuceksin her seferinde yada gazi var esin annesini mi ariyim sorucak gece vakti. Bence yaptigin hareketin akla mantiga sigar yani yok. Allah gostermesin cocuga bisi oldu tikandi vs napicaksin. Kitap okumak cok onemli.

@Zetnikov daha önce de yazmıştım. bahsettiğim şey çocuğun temel bakımı değil. onları öğrendim zaten. fiziksel şeylerden bahsetmiyorum daha çok davranışsal eğitim yöntemleri.

davranışsal olarak çok bir kayıp olacağını sanmıyorum. çocuğa huzurlu bir ortam sunmak ve sevildiğini hissettirmek, sabırlı davranmak dışında yapmanız gereken pek bir şey yok ki bunlar da kolay işler değil. bebekken bile etraftaki gerginlikten ve huzursuzluktan etkileniyorlar. büyüdüğünde bu halini ne kadar özleyeceğinizi düşünün ve ona karşı hep sevgi dolu ve sabırlı olun. kusursuz olma şansınız yok ancak çocuklar özünde sevildiklerini bildikleri sürece inanılmaz affedici ve onarıcı olabiliyorlar. muhteşem güzel şeyler.

Kedi evladım var bence ebeveynim:)
Amerika’yı baştan keşfetmeye gerek yok diye düşünüyorum. Siz ilk defa çocuk sahibi olup yetiştireceksiniz. Bu süreçleri incelemiş insanların deneyimlerinden faydalanmakta fayda var. Deneme yanılma yapmanızın çocuğa bir faydasının olacağını sanmıyorum. Yeğenim var. Ara ara onun yaş aralığı ile ilgili postlara denk geliyorum ve bakıyorum. İşime gerçekten yarıyorlar. Çorap giy dediğinizde, sırf inadına giymeyeceğim diyebiliyor. Ben inat ediyor diye düşünürken, postta kendi kararlarını kendi vermek istiyor, dikte edilene hayır diyor yazıyordu. 3 çift çorap çıkarıp hangisini giymek istersin diye sorunca, kendi birini seçince istediği olmuş oluyor. Boşuna inatlaşarak canımızı sıkmamış oluyoruz.
Bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almanızı dilerim.

ben ve eşim okuduk. bir gelişim psikoloğu kadar bilemem ama alanın asıl uzmanları çocuk gelişimciler bence.
kitaplarda genel doğrular var, abudik gubidiklik size kalmış. @fotrsapka +1 bakış açısı kazandırıyor, ben genelde araştırma okudum eşim genel geçer bilgileri içeren kitapları okudu. bakış açısı kazandık uygulayabildiklerimizi uyguladık.

bu işleri abidik gubidik gören arkadaşım kendi çocuğunu 4 yaşına kadar emzirdi, 4 yaşında bez bırakma sürecini çocuğa çok travmatik şekilde atlattı. çocuk hasta olacak diye 5 yaşına kadar da okula göndermedi. ben böyle bir ebeveyn olmamak için okudum.

@mikahakkinen bu örnekler de çok uç bence. herkes bilir zaten çocuk kaç yaşında ne yapması lazım hangi aya kadar konuşmazsa sorun vardır vs. bunlar kitapla olacak şey değil ki.

şu inatlaşma mevzusu mesela. çocuğa seçim yaptırarak gönlünü hoş edip ikna etmek için kitap okumaya gerek yok ki. o yüzden abidik gubidik diyorum. o yazanları zaten biliyoruz yeni bir şey yok.
bir de uyku eğitimi diye çocuğun canı çıkana kadar ağlatmak filan. manasız saçma şeyler. niye ağlasın yani.
ben fazla merhametli ve aşırı sevgi dolu bir insanım zaten kedime de bebek gibi bakıyorum. o yüzden ihtiyacım yok gibi.

@yenibirgüzelnick

okuduğumuz kitaplar bulunmamış efsanevi yöntemleri bulup çocuğa dünyayı farklı gösteren kitaplar değildi zaten. örneğin ben çift dilli büyüme, dil gelişimi vb. kitaplar okudum. eşimde çocuğa dair temel bilgileri edindi. emin olun abidik gubidik şeyleri aramadık zaten.

uyku eğitimi vb. efsanevi buluşlar çocuğun mizacına çevresine göre değişiyor kesinlikle. bazı belli yöntemlerde dönemsel değişiyor zaten. 90larda normal olan bir davranış tarzı şu anda kabul dahi görmüyor. ben okumanın boş olduğunu düşünmüyorum siz bence oku diye şartlandırılma durumuna kızmışsınız.

son sözüm dünyanın kaç bucak olduğunu çocuğum doğunca anladım. anamı babamı da çocuğun olunca görürsün diye bize söylendikleri zamanda ciddiye almadığım için çok pişmanım. dünyadaki en ince iş çocuk bakmak yetiştirmek. Kısaca anaların hakkı ödenmez.

Bence bu çok kibirli bir bakış açısı.
Çocuk yapmak istediğini yapıyor o ayrı mesele ama sen nasıl bir aksiyon alacaksın, aldığın aksiyon karşısında çocuğun tepkisi ne olabilir falan bunların hepsini içgüdüsel olarak bilemezsin. Sen aklına gelen tüm seçenekleri tek tek denerken çocuğunda aslında gerek olmayan bi davranış patterni oluşur.
Her şeyin kolay yöntemini iç güdülerinle bulmana imkan yok.
Seçeneklerini bilip neyi uygulayıp neyi uygulamayacağını sen seçebilirsin.
Sen bildiğin şeylere bakıp ben zaten temel şeyleri biliyorum diyorsun. Bilmediğin konuları bilmediğinin bile farkında değilsindir zaten. Sen bilmediğini farkedip öğrenene kadar çocukla beraber eziyet çekersiniz.
Seçenekleri bilip uygulama kararını vermek en mantıklısı.
Bildiğini düşündüğün konuları yine atlarsın zaten ama körlemesine bu işe girilmez. Evet sonucunda kimse ölmez ama şöyle düşün,
Ben çevremdeki insanlara baktığımda çocukken ailesinin ne gibi yetiştirme hataları yaptığını az çok kestirebiliyorum. Birisi çok fazla pohpohlanmış, kimine her yaptığı şeye aferin diyip onaylamışlar, bir başkası düşmesin diye sürekli arkasında durmuşlar falan. Bizim jenarasyonda zaten çocuklar çoğunlukla körlemesine, içgüdülerle yetişti. Fiziksel konularda aile büyükleri ve doktorlardan destek alındı ama çocuğun her gösterdiği resme, puzzle a, oyuna aferin diyip alkışlamanın aslında çocuğun ilerleyen yaşamını zora sokacağını kimse söylemiyordu. Herkes bol keseden aferin benim çocuğuma diyip sevgi dolu gülücükler saçıyordu çocuklarına elindeki küpü doğru delikten soktuğu için. sonra ileride kendi kendini onaylamayı bilemeyen, aferini öğretmenlerden, yöneticilerden, partnerlerden, arkadaşlardan bekleyen insanlar olduk.

Senin çocuklarınla aynı jenarasyonun anneleri babaları bunları okuyarak büyüttü çocuğunu. Çocuk düştüğünde tepki vermediler, bu hayatta düşmek de kalkmak da var diye öğrendi çocukları. Ya da sürekli çocukları onaylamadılar, aferin demediler, çocuklar kendi tatminlerini kendilerine vermeyi öğrendi çevresinden beklemek yerine.

Bizim jenerasyonda biz karakterinde bir sürü tramva olan bir toplumla beraber yaşadık. Ama senin çocuğunun arkadaşlarının anne babası bu konuda daha bilgili yetiştirmiş olacak cocuğunu. Senin çocuğun onlara uyum sağlamak zorunda kalacak, onlarla yarışacak.

Herkes farklı farklı. Ama ben çocuğuma bu kötülüğü yapmam.

Hocam biri size "bunlari okumazsan anne olamazsin" falan diye baski mi yapti? Yersiz bir direnc ve inat sergiliyorsunuz.

Yukarida insanlar nazikce "su acidan faydali olabilir, uygulamasaniz da perspektif kazanirsiniz" dedikce "yaa hepsini biliyorum, cok sevecenim zaten" falan diyorsunuz.

Kitap mitap tiriviri, bence ise bu direncinizi kirmaya calismakla baslayin.

Eminim cok iyi bir anne olacaksinizdir ama daha iyi olmak icin bi goz atin en azindan. Ne zarari olacak?

(Somut olarak sana ne faydasi oldu derseniz de; kitap okumadim ama yaptigim arastirmalar onu daha iyi anlamami sagladi. Hic bir manasi olmayan hareketlerinin aslinda bir manasi oldugunu cozunce daha sabirli ve cozum odakli oldum. Kendilerine has bir dilleri var ve bunu kendi yeteneklerinizle cozmeniz baya zaman alir. O zamana kadar da cocuk buyuyup karakteri yerlesmis olur.)