Ekşi Duyuru

burada yazilan 1 paragrafla kimse size hangi rahatsizlik oldugunu soyleyemez. Ne oldugunu bilmeden de genetik gecisli oldugunu kimse soyleyemez.

Nasil ki kol kirildiginda alciya aldirmak gerekiyor, psikolojik rahatsizliklar da gozle gorulmese de gercek rahatsizliklardir. Bi sikintiniz varsa ihmal etmeyin, profesyonel birine gidin. Ara ara degil, surekli gidin, sorunlarinizi acikca anlatin, soylediklerini dinleyin uygulayin. Sonuclari da hemen gormeyi beklemeyin, belli bir sure devam edin. Tek cozum yolu bu.

emdr, bilişsel, şema terapi hepsini araştır. psikolağa git. kitap oku çocukluk yaşantılarını iyice tanı. hatta yaz günlük tut. en son karar ver, ilaç kullanıp kullanmamaya.

@ icim ürperiyor.

Çok kez gittim psikiyatriste. Düzenli 1 ay 2 ay 3 ay şeklinde verdikleri antidepresanları kullandım fayda görmedim bi tek antipsikotiklerden (o ile başlayan bir ilaç) biraz fayda gördüm.

Benim sorunum psikotik bir rahatsızlık mı bilemedim. Sanki yanlış bir tedavi izlendi. Benim gibi içinizde bunu tecrübe etmiş birilerine denk gelir,belki özelden iletişime geçeriz diye düşündüm.

@ geveze

karın bölgemde çok ağrılarımda oluyor. ibs dediler onun da ilaçlarını kullandım fayda görmedim. 3-4 kez endoskopi kolonoskopi yapıldı. ultrasonlar belki 10 kere. mr ve tomogrofide dahil.çölyak a bakıldı. glutensiz kazeinsi diyet de denedim. etobur diyeti de yaptım. bi tek antipsikotiklerden fayda gördüm.

ağrılar her gün oluyor. ağrıyor ağrıyor sonra bitkin düşürüyor. bir de hergün işe gidip çalışıyorum. akşam eve geliyorum hiçbirşey yapacak dermanım kalmıyor.

aklımın içinde sürekli sesler konuşmalar reklam müzikleri radyodaki reklam anonsları dönüyor. susturamıyorum. sonra fiziki sesler duyduğumu sanıp kalkıp pencereden bakıyorum.

okuyorum. okuduğum şeyleri kuşkuya yorup saçma düşüncelere dalıyorum.

bazen ne gerçek ne değil ayrımını yapamıyorum.

Çalıştığım için ilaç kullanınca işimi yapamıyorum.

Kısır döngüden çıkamadım.

Bi üniversite hastanesinin psikoloji kliniğine gidip beni yatırın tedavi edin diyeceğim. Çalışırken olmuyor. haptığım iş stresli.ilaçlar uyutuyor. Kafam çok kötü oluyor.

çok olumsuz düşüncelere odaklanıyorsun. düşünce gücüyle tedavi kitabını oku. iyi şeylere odaklan bunun dışında dediğim gibi genetikse yaşadığın şeyler buna emin olunca git hastaneye.

antipsikotikler iyi geliyorsa, bence yaşadığınız sıkıntıları paylaşmaktan korkmayın, gizlemeden güvendiğiniz bir psikiyatristle konuşun. onunla tüm endişelerinizi paylaşın ve mümkünse hep aynı psikiyatriste gidin, onun takibinde olun. düşünce gücünü filan da boşverin:)
psikotik bozukluklarda sorunu erken yakalamak önemli. halisünasyon ya da hezeyanlar ilaçlarla giderilebiliyor ama tedavi geciktikçe özellikle hissizlik ve içe kapanma artıyor ve bunları ilaçlarla gidermek daha güç olabiliyor.
etiketlenmek ya da iş hayatından kopmak gibi korkularınız çok anlaşılır ama bu sebeple alabileceğiniz yardımı geciktirmek de aynı oranda zarar verici olabilir. önünüzdeki örnekleri unutun, her insan biricik, her hastalık biricik. kendiniz için en iyisini umut edin ve tedavinizi de semptomlarınızı gizleyerek ihmal etmeyin. kolaylıklar ve şifa dilerim.

bir şizofren ben şizofrenim demez kabul etmez. psikoz hastalar hastalığının farkında değildir, genel olarak gerçeklik algıları düşüktür.

bir uzmana danışmanız gerekir buradan ne bir psikolog ne psikiyatrist sizi yönlendirip tanı koymaz. ayrıca buralara yazarsanız yanlış olabilecek yorumlar sizi etkileyebilir.

bir psikiyatrist veya psikoloğa danışın.

dostum selamlar. doktor ya da psikolog değilim ama bu konu hakkında çokca okumalar yapmış, bolca sıkıntı yaşamış bir garip kulum ben de. cevremde de sizofreni tanısı almış insanlar mevcut. olma ihtimali var tabii, genetik gecisle riskin arttıgı malum ama olmama ihtimali de var ve önleyici çabalarla olmasının önüne gecebilirsin. dolayısıyla hiç ihmal etmeden cok iyi bir psikiyatr araştır, psikoterapist bir psikiyatr olsun mümkünse. bence psikolog vakit kaybı olur senin icin. bu konudaki goruslerim yuzunden linçlenebilirim diye detaya girmeyecegim ama benim tercihim de bu yönde oldu.
hayatın icinden bir iki örnek de vermek isterim, en yakın arkadaslarımdan birinin annesi bu duruma sahip ve ilaçlarını kullanmadıgı icin çok verimli bir hayat geciremiyor. öte yandan babamın öğretmen bir arkadası 50li yaslarında bu rahatsızlıga yakalandı ve iki oglu da doktordu. farkeder farketmez önlemini aldılar ve ilaçlara son derece uyum saglıyor ve biz önceki haliyle herhangi bir fark hissedemiyoruz bile.
dolayısıyla hızlı aksiyon almak önemli, seni bu durum olsa bile bunla yargılayacak insanlar hayatında bulunmasın zaten. insanların ne düşündüğü değil senin iyilik halin öncelikli olan. ve erken müdahale psikolojide de hayat kurtarır hiç merak etmeyin. belki de kaygıya baglı ataklardır ve ben bosu bosuna bu kadar yazmısımdır:) bu da kuvvetli bir ihtimal. ama yine de düşünüp önlemi almak gerekir.
karın agrıların bence kesinlikle anksiyete kaynaklı, somatizasyon bozuklugu ve conversiyon bozuklugu terimlerini araştırmanı öneririm. sevgiler

Merhabalar öncelikle psikiyatrist ve daha sonra mutlaka bir terapist ile görüşmenizi tavsiye ederim. Ben de psikoloğum ama burada okunanlar ile kimse net bir şey söyleyemez maalesef. Psikiyatristin bir süre takip etmesi, ilaç etkilerini takip etmesi ve gerekirse değişiklikler yaparak doğru tedavi kombinasyonunu bulması gerekir. Bir terapi sürecini de tavsiye ederim fakat psikanalitik çalışan biri daha uygun olacaktır.