[]
Atalet, Tembellik, Erteleme, Hedefsizlik, Özgüvensizlik problemlerim.
Arkadaşlar merhaba.
Ben 32 yaşındayım. Ben şu zamana kadar hayatımı genellikle annemden veya evde beraber oturduğum abimden harçlık alarak ve elime ara sıra geçen miras paralarıyla idame ettirdim.
19-29 yaşları arasında iki lisans bölümü okudum. Birinci lisansımın sonlarında aile arasında yüklü bir miras falan gelecek söylentileri yayılmaya başlayınca kendi kafamca ikinci bir lisans daha okuyayayım, bu sürede bana belki para gelir, iş hayatından kaçarım diye saçma planlarım vardı. İkinci lisansımın sonlarına doğru bana böyle bir miras gelmeyeceği belli olmaya başladı ancak ben buna rağmen inat edip bu bölümden mezun olduktan sonraki iki sene iş aramadım (2022 senesi).
Ancak bu senenin yaz aylarının başlarında Migros'ta asgari ücretle kasiyer olarak çalışmaya başladım. Sadece 2 aylık sigortam var.
Son zamanlarda hayatımda hatalı tercihler verdiğime anlamaya başladım. Bundan dolayı hayatımda bazı şeyleri düzeltmeye çalışıyorum. Düzeltmem gereken şeylerden bence en önemlisi iyi para kazanabileceğim bir kariyer bulmak. Ancak önümde o kadar fazla seçenek kariyer seçeneği varki bir türlü karar veremiyorum ve bunun sonunda zaman kaybediyorum.
Olası kariyer hedeflerimi söylemeden önce bitirdiğim lisans eğitimlerimi ve ortalamalarımı söyleyeyim.
İlk lisansım Latin Dili ve Edebiyatı idi ve bu bölümü iyi bir ortalamayla bitirdim (3.4). İkinci lisamsım ise İngilizce Mütercim Tercümanlıktı ve bu bölümü de 3.01. ortalamayla bitirdim.
Birinci bölümle alakalı Türkiye'de üniversiteler ve bazı liselerde Latince okutmanı, ve üniversitelerin belli bölümlerinde (Eskiçağ Tarihi, Ortaçağ Tarihi, Arkeoloji, Felsefe vb.) akademisyen olmak dışında bildiğim pek bir seçenek yok. Ayrıca bu bölümü bitirdimde yüksek lisansa başlamıştım ancak yüksek lisans tezini hem askerliği bedelli yapmak için kullandığım hem de tembellik yaptığım için bitiremedim. Yüksek lisansı bitirsem bile okutman, akademisyen olmak için kadro bulmak lazım. Kadro bulup akademisyen olsanız bile (gerçi okutman için bu geçerli değil) akademik kariyeriniz süresince makale, kitap vb. yazmanız gerekiyor, ben ise makale, kitap yazmaktan ziyade daha çok kitap okumayı (bilgi tüketmeyi) seven (daha doğrusu bunu daha kolay olduğu için tercih eden birisiyim).
İnternette yabancılara bu durumu bahsettiğimde (akademik ilgilerim olduğunu) ancak kitap, makale yazmayı tercih etmediğimi söyleyince bana birisi Kütüphanecilik (Library Studies) alanında burslu yüksek yapıp o alanda yurtdışında iş bulabileceğimi söyledi.
Bunun dışında ikinci bölümüm olan Mütercim Tercümanlık bölümünde okurken bir alanda uzmanlaşmadım ve bir çeviri bürosunda staj yapmadım ayrıca proz, translatorscoffee, upwork gibi sitelerde hesap açıp açmadım. Hesap açsam bile özgüvensiz birisi olduğum için reddit, facebook gibi sitelerde kendi bu hesaplarımın reklamını yapamadım ve ayrıca facebook'taki çeviri gruplarında ilan vermedim, çünkü özgüvensizlik ve mükemmeliyetçilik (imposter sydrome) problemlerim var.
İnternetten profesyonel bir çevirmene staj yapmadığımdan ve bir çeviri alanında uzmanlaşmadığımdan bahsettiğimde o bana İngilizce konuşulan bir ülkede yüksek lisans yapmamı ve orada eğitim alırken speaking ve writingimi ana dili İngilizce olan kişilerden feedback alarak geliştirmemi ve bir alanda uzmanlaşmamı söyledi.
Bu burslu yüksek lisans seçeneklerinin dışında önümde yazılım öğrenme, kabin memuru olma, turtist rehberi olma, kruz gemisinde çalışma, Almanya'da Ausbildung yapma, youtube hesabı açma vb. gibi aklıma gelen bir sürü seçenek var. Ancak bu zamana kadar herhalde hazır paraya alıştığım için ve ideal bir meslek hedefim olmadığı için bir türlü karar veremiyorum. Yani bana kalsa Emre Durmuş, Rotasız Seyyah gibi dünyayı gezmek falan isterdim ancak bunun için param yok ve param olmasa bile youtube kanalı, instagram ve gezi blogu açıp içerik doldurmak yaratmak için özgüvenim yok öyleki kendi fotoğrafımı çekip instagrama koymaktan yada whatsapp ve yine instagramda paylaşım yapmaktan çekinen birisiyim.
Bunların dışında bu yaşıma kadar çalışmadığım için üzerime çöken bir tembellik, atalet problemlerim var zamanın nasıl geçtiğini anlayamıyorum (25 yaşındayken bana Asperger Sendromu teşhisi kondu, ayrıca kendime DEHB olduğundan şüpheleniyordum ancak gittiğim DEHB doktoru bende DEHB olmadığı fikrinde olduğunu söyledi, muayene sadece 15 dakika sürmüştü.. Asperger Sendromu'na (ve belki de DEHB) sahip olmam ve daha da önemlisi bir hedef ve amacımın olmamaması (kısa, orta ve uzun) bunda büyük rol oynayabilir.
Ayrıca erteleme (procrastination) ve disiplinsizlik problemlerim var. Yani şöyle diyeyim son günlerde günlük, haftalık yapmak istediklerimi bir yere yazıyorum ancak onları yapmaya üşeniyorum ve erteliyorum. Disiplinsiz ve organize olmayan birisiyim. Dikkat dağınıklığım var.
Bunların dışında (bence kariyer hedefi ile en önemli sorun) özgüvensiz bir insanım. Reddit, Discord, Quora vb. başka platformlarda benimle aynı sorunlara sahip insanlarla yazışmaya bile çekiniyorum (çünkü beni ciddiye almayacaklar, görmezden gelecekler gibi kafamda düşünceler var, ancak insan derdini içine atınca ve paylaşmayınca da canı sıkılıyor) bunun dışında yine Discord vb. gibi platformlardaki benim gibi insanların olduğu serverlardaki konuşmalara (voicechat) katılmaya çekiniyorum. Ayrıca yabancı dil pratiği yapmak içinde bunu sesli görüşme ya da videolu görüşmelere çekiniyorum.
Kusura bakmayın, çok dağınık bir yazı oldu ve anlatmak istediklerimi umarım anlamışsınzdır. Sizce hayatımı düzene koymaya nereden başlamalıyım, neye öncelik vermeliyim?
Ben 32 yaşındayım. Ben şu zamana kadar hayatımı genellikle annemden veya evde beraber oturduğum abimden harçlık alarak ve elime ara sıra geçen miras paralarıyla idame ettirdim.
19-29 yaşları arasında iki lisans bölümü okudum. Birinci lisansımın sonlarında aile arasında yüklü bir miras falan gelecek söylentileri yayılmaya başlayınca kendi kafamca ikinci bir lisans daha okuyayayım, bu sürede bana belki para gelir, iş hayatından kaçarım diye saçma planlarım vardı. İkinci lisansımın sonlarına doğru bana böyle bir miras gelmeyeceği belli olmaya başladı ancak ben buna rağmen inat edip bu bölümden mezun olduktan sonraki iki sene iş aramadım (2022 senesi).
Ancak bu senenin yaz aylarının başlarında Migros'ta asgari ücretle kasiyer olarak çalışmaya başladım. Sadece 2 aylık sigortam var.
Son zamanlarda hayatımda hatalı tercihler verdiğime anlamaya başladım. Bundan dolayı hayatımda bazı şeyleri düzeltmeye çalışıyorum. Düzeltmem gereken şeylerden bence en önemlisi iyi para kazanabileceğim bir kariyer bulmak. Ancak önümde o kadar fazla seçenek kariyer seçeneği varki bir türlü karar veremiyorum ve bunun sonunda zaman kaybediyorum.
Olası kariyer hedeflerimi söylemeden önce bitirdiğim lisans eğitimlerimi ve ortalamalarımı söyleyeyim.
İlk lisansım Latin Dili ve Edebiyatı idi ve bu bölümü iyi bir ortalamayla bitirdim (3.4). İkinci lisamsım ise İngilizce Mütercim Tercümanlıktı ve bu bölümü de 3.01. ortalamayla bitirdim.
Birinci bölümle alakalı Türkiye'de üniversiteler ve bazı liselerde Latince okutmanı, ve üniversitelerin belli bölümlerinde (Eskiçağ Tarihi, Ortaçağ Tarihi, Arkeoloji, Felsefe vb.) akademisyen olmak dışında bildiğim pek bir seçenek yok. Ayrıca bu bölümü bitirdimde yüksek lisansa başlamıştım ancak yüksek lisans tezini hem askerliği bedelli yapmak için kullandığım hem de tembellik yaptığım için bitiremedim. Yüksek lisansı bitirsem bile okutman, akademisyen olmak için kadro bulmak lazım. Kadro bulup akademisyen olsanız bile (gerçi okutman için bu geçerli değil) akademik kariyeriniz süresince makale, kitap vb. yazmanız gerekiyor, ben ise makale, kitap yazmaktan ziyade daha çok kitap okumayı (bilgi tüketmeyi) seven (daha doğrusu bunu daha kolay olduğu için tercih eden birisiyim).
İnternette yabancılara bu durumu bahsettiğimde (akademik ilgilerim olduğunu) ancak kitap, makale yazmayı tercih etmediğimi söyleyince bana birisi Kütüphanecilik (Library Studies) alanında burslu yüksek yapıp o alanda yurtdışında iş bulabileceğimi söyledi.
Bunun dışında ikinci bölümüm olan Mütercim Tercümanlık bölümünde okurken bir alanda uzmanlaşmadım ve bir çeviri bürosunda staj yapmadım ayrıca proz, translatorscoffee, upwork gibi sitelerde hesap açıp açmadım. Hesap açsam bile özgüvensiz birisi olduğum için reddit, facebook gibi sitelerde kendi bu hesaplarımın reklamını yapamadım ve ayrıca facebook'taki çeviri gruplarında ilan vermedim, çünkü özgüvensizlik ve mükemmeliyetçilik (imposter sydrome) problemlerim var.
İnternetten profesyonel bir çevirmene staj yapmadığımdan ve bir çeviri alanında uzmanlaşmadığımdan bahsettiğimde o bana İngilizce konuşulan bir ülkede yüksek lisans yapmamı ve orada eğitim alırken speaking ve writingimi ana dili İngilizce olan kişilerden feedback alarak geliştirmemi ve bir alanda uzmanlaşmamı söyledi.
Bu burslu yüksek lisans seçeneklerinin dışında önümde yazılım öğrenme, kabin memuru olma, turtist rehberi olma, kruz gemisinde çalışma, Almanya'da Ausbildung yapma, youtube hesabı açma vb. gibi aklıma gelen bir sürü seçenek var. Ancak bu zamana kadar herhalde hazır paraya alıştığım için ve ideal bir meslek hedefim olmadığı için bir türlü karar veremiyorum. Yani bana kalsa Emre Durmuş, Rotasız Seyyah gibi dünyayı gezmek falan isterdim ancak bunun için param yok ve param olmasa bile youtube kanalı, instagram ve gezi blogu açıp içerik doldurmak yaratmak için özgüvenim yok öyleki kendi fotoğrafımı çekip instagrama koymaktan yada whatsapp ve yine instagramda paylaşım yapmaktan çekinen birisiyim.
Bunların dışında bu yaşıma kadar çalışmadığım için üzerime çöken bir tembellik, atalet problemlerim var zamanın nasıl geçtiğini anlayamıyorum (25 yaşındayken bana Asperger Sendromu teşhisi kondu, ayrıca kendime DEHB olduğundan şüpheleniyordum ancak gittiğim DEHB doktoru bende DEHB olmadığı fikrinde olduğunu söyledi, muayene sadece 15 dakika sürmüştü.. Asperger Sendromu'na (ve belki de DEHB) sahip olmam ve daha da önemlisi bir hedef ve amacımın olmamaması (kısa, orta ve uzun) bunda büyük rol oynayabilir.
Ayrıca erteleme (procrastination) ve disiplinsizlik problemlerim var. Yani şöyle diyeyim son günlerde günlük, haftalık yapmak istediklerimi bir yere yazıyorum ancak onları yapmaya üşeniyorum ve erteliyorum. Disiplinsiz ve organize olmayan birisiyim. Dikkat dağınıklığım var.
Bunların dışında (bence kariyer hedefi ile en önemli sorun) özgüvensiz bir insanım. Reddit, Discord, Quora vb. başka platformlarda benimle aynı sorunlara sahip insanlarla yazışmaya bile çekiniyorum (çünkü beni ciddiye almayacaklar, görmezden gelecekler gibi kafamda düşünceler var, ancak insan derdini içine atınca ve paylaşmayınca da canı sıkılıyor) bunun dışında yine Discord vb. gibi platformlardaki benim gibi insanların olduğu serverlardaki konuşmalara (voicechat) katılmaya çekiniyorum. Ayrıca yabancı dil pratiği yapmak içinde bunu sesli görüşme ya da videolu görüşmelere çekiniyorum.
Kusura bakmayın, çok dağınık bir yazı oldu ve anlatmak istediklerimi umarım anlamışsınzdır. Sizce hayatımı düzene koymaya nereden başlamalıyım, neye öncelik vermeliyim?
öncelikle yazınız çok uzun, şu zamanda 2 satır tweet okumayan insanlar daha ilk bakışta korkup kaçar :)
Bana göre probleminiz çalışma hayatınız şu ana kadar yeteri kadar olmaması , özgüven eksikliğiniz bundan kaynaklı olabilir büyük ihtimal, buna göre hedefinize uygun bir işte çalışmaya başlayıp aynı zamanda okuyabilirsiniz belki.
Kendinizi biraz sıkmanız gerek, sürekli harçlık almışsınız bu da sizde aşırı bir rahatlık ve buna bağlı tembellik, ve özgüven eksikliği vb. bunlar benim kendi görüşlerim tabiki.
Bana göre probleminiz çalışma hayatınız şu ana kadar yeteri kadar olmaması , özgüven eksikliğiniz bundan kaynaklı olabilir büyük ihtimal, buna göre hedefinize uygun bir işte çalışmaya başlayıp aynı zamanda okuyabilirsiniz belki.
Kendinizi biraz sıkmanız gerek, sürekli harçlık almışsınız bu da sizde aşırı bir rahatlık ve buna bağlı tembellik, ve özgüven eksikliği vb. bunlar benim kendi görüşlerim tabiki.
- Rao
(16.09.23 01:15:41)
Saoğolun hocam, cevabınız için.
- lodlest23 (16.09.23 20:41:43)
Seninle aynı dertten muzdarip bir yakınım var. Kendisi de dil edebiyat mezunu, kısa bir süre öğretmenlik ve editörlük yaptı. Şu anda ise rotasız bir gemi gibi gidiyor. Ne yapacağı konusunda kararsız ama eminim ki bunu yaşayan tek insanlar siz değilsiniz.
Benim önerim en başta paradan ziyade sevebileceğin, yaşıtlarının ve tarzının, eğitiminin kültürünün uyuştuğu insanların olduğu bir iş bulman. Neye ilgi duyuyorsan yani. Tabi bu işin de gelecek hedefi olmalı, kariyer vaad etmeli. Yaşadığın şehir de buna bir etken. Her şehirde öne çıkan farklı sektörler olabilir. Herkesin bir yeteneği mutlaka vardır. Bu sayede sevdiğin işi yaparken para vs dış etkenler düşünmeyeceksin. Tabi bu büyük bir şans. Tekrar tekrar denemen gerekebilir. Veya uzaktan çalışma imkânı olan bir iş de faydalı olabilir. Bir de işe girerken kendine bir hedef koymalısın. Bu işe gireceğim, yeni arkadaşlar edineceğim gibi. Bu işe gireceğim çünkü, yeni telefon alacağım gibi. Sizin uzun vadeli değil yakın vadeli minik bir hedefiniz bile olmaması ertelemeye yol açmış ve bir döngü haline gelmiş.
Bahsi geçen yakınım ayrıca küçük, kurumsallıktan uzak şirketlere de denk geldi ve bu süreç onu çok yıprattı, bu yüzden de çalışma hayatından soğudu. Yapılan işin belirsizliği, işyerinde çay kahve boya badana yaptırılması, düşük kültürlü çalışma arkadaşları, eksik sigorta eksik maaş, vaad edilen hiçbirşey olmaması kızın potansiyelini yıprattı ve dibe çekti. Bunları eksi yönlere dikkat etmen için söylüyorum. Psikolojik problemlere gelince uzman desteği alabilirsin, ama bence sevdiğin insanlarla birşeyler yapmak onların desteğiyle yavaş yavaş hayatın içinde olmak daha iyi gelebilir. Örneğin bir yere, bir aktiviteye abinle gidip, birkaç sefer sonra tek başına gidebilirsin. Bu sayede iş hayatına atılırken de özgüven gelebilir. İlk etapta işten ziyade, bir hobi edinebilirsin. Umarım senin için en iyisini bulursun.
Benim önerim en başta paradan ziyade sevebileceğin, yaşıtlarının ve tarzının, eğitiminin kültürünün uyuştuğu insanların olduğu bir iş bulman. Neye ilgi duyuyorsan yani. Tabi bu işin de gelecek hedefi olmalı, kariyer vaad etmeli. Yaşadığın şehir de buna bir etken. Her şehirde öne çıkan farklı sektörler olabilir. Herkesin bir yeteneği mutlaka vardır. Bu sayede sevdiğin işi yaparken para vs dış etkenler düşünmeyeceksin. Tabi bu büyük bir şans. Tekrar tekrar denemen gerekebilir. Veya uzaktan çalışma imkânı olan bir iş de faydalı olabilir. Bir de işe girerken kendine bir hedef koymalısın. Bu işe gireceğim, yeni arkadaşlar edineceğim gibi. Bu işe gireceğim çünkü, yeni telefon alacağım gibi. Sizin uzun vadeli değil yakın vadeli minik bir hedefiniz bile olmaması ertelemeye yol açmış ve bir döngü haline gelmiş.
Bahsi geçen yakınım ayrıca küçük, kurumsallıktan uzak şirketlere de denk geldi ve bu süreç onu çok yıprattı, bu yüzden de çalışma hayatından soğudu. Yapılan işin belirsizliği, işyerinde çay kahve boya badana yaptırılması, düşük kültürlü çalışma arkadaşları, eksik sigorta eksik maaş, vaad edilen hiçbirşey olmaması kızın potansiyelini yıprattı ve dibe çekti. Bunları eksi yönlere dikkat etmen için söylüyorum. Psikolojik problemlere gelince uzman desteği alabilirsin, ama bence sevdiğin insanlarla birşeyler yapmak onların desteğiyle yavaş yavaş hayatın içinde olmak daha iyi gelebilir. Örneğin bir yere, bir aktiviteye abinle gidip, birkaç sefer sonra tek başına gidebilirsin. Bu sayede iş hayatına atılırken de özgüven gelebilir. İlk etapta işten ziyade, bir hobi edinebilirsin. Umarım senin için en iyisini bulursun.
- deepness (18.09.23 16:00:12)
1
