Ekşi Duyuru

Arkadaşlar selam.

Çok uzun zamandır şöyle şeyler yaşıyorum:

- Tanımadığım numaralar arayınca falan kesin başımda bir bela var hissine kapılıyorum.

- Allah korusun da, devamlı surette çocuğumun (3 yaşında), diğer sevdiklerimin başına kötü şeyler gelme korkusu yaşıyorum, gözümde felaket senaryoları canlanıyor.

- Yüksek lisans yapan bir askere özel ders veriyorum mesela. Sonra baya arkadaş olduk. Çok da severim kendisini. İnsan gibi insandır. Ama ara sıra aklıma "ya malum olaylara karışmış da kendini saklamışsa ve şu an takibat altındaysa, benle de sık sık görüşüyor, benim de başımı yakarsa" gibi şeyler geliyor. Hatta ben hep komutanım diye hitap ederdim, o da o kadar samimiyiz, komutanım ne alaka abi de geçsin derdi. Ben de artık bir telefon görüşmesinde "abi bak, artık komutanım demiyorum abi diyorum ehehehe" dedikten sonra yine aklıma "ya telefonları dinleniyorsa, ya malum yapıdan zannedilirsem vs." diye yersiz endişeler yaşıyorum. Ama yaşamaktan da alıkoyamıyorum. Halbuki ben kendimi biliyorum, bulundukları semtlerden bile geçmemişim, yakın zamanda ben de devlet memuru olarak atandığımdan aşırı kapsamlı bir güvenlik soruşturmasından da geçmişim, devlet beni biliyor ben devleti. Ayrıca adamla tanışalı 1 sene olmuş. Öncesinde tek bir iletişimin bile yok. Bunun neyini izah edemezsin ki? Bu neyin endişesi diyorum, fakat buna rağmen paniğe kapılıyorum. Sorunum da bu zaten. Bilmeme rağmen endişe yaşıyorum.

- Fazla kimseye bulaşmam, dalaşmam ama tartışmak, kavga etmek icap ettiğinde gayet cesur davranırım. Fakat mesele kapandıktan sonra çeşit çeşit senaryolar gelir aklıma. Ya tartıştığım adam gurur meseelsi yaptıysa, ya takip eder de sabah arkamdan bıçağı takarsa vs.

- İnsanlara karşı iyi niyetli sözlerimin asla anlaşılmayacağını, farkedilmeyeceğini, ama artniyetim olmamasına rağmen söyleyeceğim şeylerden insanların kesin kötü bir mana çıkaracağını zannetmekten kendimi devamlı insanlara açıklama gereği duyuyorum. Şunu dedim ama sakın bunu anlama vs. gibi.

- Hep başıma kötü bir olay gelip tepe takla gideceğimi, batacağımı, iflas edeceğimi, muhtaç kalacağımı düşünüyorum. Hani bir şey olacak, kaza bela vs. ve ben elimdeki herşeyi kaybedecekmişim gibi.


Bunlar anksiyete belirtileri mi? Çok ağır şartlardan ve zamanlardan geçip hayatımı yeni düzene oturttum, depresyon mu, yoksa bu yeni düzenimi kaybetme, eski günlere dönme korkusu mu bu sizce?