[]
Kardeşi kıskanmak/kıyaslamak
Merhaba,
Geriye dönük bir şey konu ama aklıma takılıyor şimdilerde. Biraz uzun olacak gibi, yarı soru yarı zihnimi boşaltma.
Kardeşimle aramızda 6 yaş var. Ben 28 o 22, o üniversite öğrencisi.
Annem babamla aynı şehirde bir üniversitede okuyor. Ben aynı sehirdeyim ayrı yaşıyorum onlardan.
Neyse yakın zamanda kardeşim kız arkadaşı ile eve gelmiş gündüz vakti (bizimkiler çalışıyor) annem de işten erken çıkmış o gün.
Üstüne geldiği olay şu:
Kardeşimin burnu kanıyor epey (burun kılcal damarlarında bir sorun var, sık sık olur) üstüne kan dökülünce de çıkarmış tisortunu. Salonda otururlarken annem sahneye giriyor, çığlığı basıyor sen oğlumun üstüne mi kalacaksın bilmemne bir şeyler demiş.
Sonra kardeşim eve gitmedi epey. Parça parça bende kaldı bir arkadasinda kaldı yaklaşık 1 ay. Sonra annem kızı bilhassa yemeğe çağırmış, ikisinden de özür diledi tatlıya bağlandılar. Şimdilerde kız sık sık, birkaç gün üst üste yatıya geliyor kalıyor.
Neyse kıskanma kıyaslama kısmına geleyim:
Benzeri ben öğrenciyken bir defa oldu kız arkadaşımi eve davet ettiğimde. Ben o ara part-time çalışıyordum, bir iki de öğrencim vardı ders verdiğim ilkokul öğrencisi. Fena kazanmiyor olmamdan cesaretle kız arkadaşımla birlikte eve çıktık olay akabinde. 2 sene kadar, mezuniyete kadar da birlikte yaşadık. Annemlere de ara sıra uğradım işte.
Kıyaslama/kıskanma ile ilgili başka birkaç şey daha var.
Ben lisede burs alıyordum devletten, harcligim oydu yani, dershanede de bursluydum. Gittiğim bölümü bırakmaya karar verince de (şehir dışındaydı) kaldığım yurttan da kalmayacağım dönemin parasını tahsil etmek için dava açacaklarını söylediler avukat aracılığıyla (alamayacakları belliydi çünkü sözleşmede de yazmiyordu senet de yoktu). Bu mevzu peydah olunca da annem "senin yüzünden bir sürü para vereceğiz yok yere, hem o kadar para harcadık boşa gitti minvalli konuştu durdu. Dava falan olmadı tabii. Ertesi yıl da hem çalışıp hem üniv. sınavına hazırlandım, istediğim yeri de kazandım, cep harçlığım dışında da anneme verdim kazandığımi harcadiginin karşılığı olsun gibisinden. Üniv.'de ilk yıl hariç çalıştım çeşitli islerde.
Sonra askere gittim, yedek subaydim. Biriktirdigimle de mesleki bir eğitime gidiyorum, onda kısmen destek oldular (benim talebim üzerine) ama verdiklerine de aldığıma da lanet ettirir bir tutumla, şimdi eğitimin bitiş tarihiyle ilgili bir değişiklik oldu geçen ay (biraz uzayacak ve daha fazla para vereceğim toplamda) bir telefon konuşmasında bahsettim nasılsın sorusu üzerine annemin bu uzama meselesinden ve "mm nasıl olacak ki, bizim durumumuz da belli ben veremem haberin olsun" minvalli konuştu, ben de zaten para istemediğimi, halimi anlattığımi söyledim.
Kardeşim;
Hiç çalışmadı şu ana kadar (çalışmasın da istemiyorsa bence de, annemle babam rahatlıkla idare edecek kadar kazanıyorlar, mezun olunca sudan çıkmış balığa dönecek ama ikaz ettim ben, yine de kendi karar versin)
4 senedir davul dersi alıyor (ayda 900 TL), eve bir bateri kursu. ki ben lisedeyken keman dersi istemiştim, yine olmadı tabi pahalı vs. diye.
Vs. vs.
Neyse, bu en son eğitimle ilgili durumu paylastigimda annemin "ben veremem para " demesi epey koydu bana. önceden takilmadigimi düşündüğüm bir sürü şeyi kiyaslamaya basladim o zamandır. Bebeklige kadar gittim (ben 6 aylıkken falan bırakmışım emmeyi, annemin gece vardiyalari falan oluyormuş o dönem, babaannemin boş memesini emip aglamisim bir dönem; kardeşim 3 yaşına kadar emdi hatırlıyorum).
Uzatmayayim daha,
Bunları düşünüyorum düşünüyorum gözlerim doluyor şu ara "ben üvey evlat mıyım p*c miyim" diye iclenip duruyorum, bağıra bağıra aglayasim geliyor.
Ama kardeşime çatmak anlamsız, onla bir alakası yok çünkü.
Anneme oturup hesap sormaya kalksam hepsi olmuş bitmiş seyler, manası yok, bir şey de elde edemeyecegim.
Bir yandan da kendime "sen gurur yapıyorsun kardeşin öyle yapmıyor ondan böyle olmuş birçok şey" diye düşünüyorum kendime dair. Ama sinirimi de yatiatirmiyor bu.
Ne düşüneyim, nasıl ele alayım konuyu?
Bir süre ağlayıp zirlayayim geçer mi dersiniz?
Geriye dönük bir şey konu ama aklıma takılıyor şimdilerde. Biraz uzun olacak gibi, yarı soru yarı zihnimi boşaltma.
Kardeşimle aramızda 6 yaş var. Ben 28 o 22, o üniversite öğrencisi.
Annem babamla aynı şehirde bir üniversitede okuyor. Ben aynı sehirdeyim ayrı yaşıyorum onlardan.
Neyse yakın zamanda kardeşim kız arkadaşı ile eve gelmiş gündüz vakti (bizimkiler çalışıyor) annem de işten erken çıkmış o gün.
Üstüne geldiği olay şu:
Kardeşimin burnu kanıyor epey (burun kılcal damarlarında bir sorun var, sık sık olur) üstüne kan dökülünce de çıkarmış tisortunu. Salonda otururlarken annem sahneye giriyor, çığlığı basıyor sen oğlumun üstüne mi kalacaksın bilmemne bir şeyler demiş.
Sonra kardeşim eve gitmedi epey. Parça parça bende kaldı bir arkadasinda kaldı yaklaşık 1 ay. Sonra annem kızı bilhassa yemeğe çağırmış, ikisinden de özür diledi tatlıya bağlandılar. Şimdilerde kız sık sık, birkaç gün üst üste yatıya geliyor kalıyor.
Neyse kıskanma kıyaslama kısmına geleyim:
Benzeri ben öğrenciyken bir defa oldu kız arkadaşımi eve davet ettiğimde. Ben o ara part-time çalışıyordum, bir iki de öğrencim vardı ders verdiğim ilkokul öğrencisi. Fena kazanmiyor olmamdan cesaretle kız arkadaşımla birlikte eve çıktık olay akabinde. 2 sene kadar, mezuniyete kadar da birlikte yaşadık. Annemlere de ara sıra uğradım işte.
Kıyaslama/kıskanma ile ilgili başka birkaç şey daha var.
Ben lisede burs alıyordum devletten, harcligim oydu yani, dershanede de bursluydum. Gittiğim bölümü bırakmaya karar verince de (şehir dışındaydı) kaldığım yurttan da kalmayacağım dönemin parasını tahsil etmek için dava açacaklarını söylediler avukat aracılığıyla (alamayacakları belliydi çünkü sözleşmede de yazmiyordu senet de yoktu). Bu mevzu peydah olunca da annem "senin yüzünden bir sürü para vereceğiz yok yere, hem o kadar para harcadık boşa gitti minvalli konuştu durdu. Dava falan olmadı tabii. Ertesi yıl da hem çalışıp hem üniv. sınavına hazırlandım, istediğim yeri de kazandım, cep harçlığım dışında da anneme verdim kazandığımi harcadiginin karşılığı olsun gibisinden. Üniv.'de ilk yıl hariç çalıştım çeşitli islerde.
Sonra askere gittim, yedek subaydim. Biriktirdigimle de mesleki bir eğitime gidiyorum, onda kısmen destek oldular (benim talebim üzerine) ama verdiklerine de aldığıma da lanet ettirir bir tutumla, şimdi eğitimin bitiş tarihiyle ilgili bir değişiklik oldu geçen ay (biraz uzayacak ve daha fazla para vereceğim toplamda) bir telefon konuşmasında bahsettim nasılsın sorusu üzerine annemin bu uzama meselesinden ve "mm nasıl olacak ki, bizim durumumuz da belli ben veremem haberin olsun" minvalli konuştu, ben de zaten para istemediğimi, halimi anlattığımi söyledim.
Kardeşim;
Hiç çalışmadı şu ana kadar (çalışmasın da istemiyorsa bence de, annemle babam rahatlıkla idare edecek kadar kazanıyorlar, mezun olunca sudan çıkmış balığa dönecek ama ikaz ettim ben, yine de kendi karar versin)
4 senedir davul dersi alıyor (ayda 900 TL), eve bir bateri kursu. ki ben lisedeyken keman dersi istemiştim, yine olmadı tabi pahalı vs. diye.
Vs. vs.
Neyse, bu en son eğitimle ilgili durumu paylastigimda annemin "ben veremem para " demesi epey koydu bana. önceden takilmadigimi düşündüğüm bir sürü şeyi kiyaslamaya basladim o zamandır. Bebeklige kadar gittim (ben 6 aylıkken falan bırakmışım emmeyi, annemin gece vardiyalari falan oluyormuş o dönem, babaannemin boş memesini emip aglamisim bir dönem; kardeşim 3 yaşına kadar emdi hatırlıyorum).
Uzatmayayim daha,
Bunları düşünüyorum düşünüyorum gözlerim doluyor şu ara "ben üvey evlat mıyım p*c miyim" diye iclenip duruyorum, bağıra bağıra aglayasim geliyor.
Ama kardeşime çatmak anlamsız, onla bir alakası yok çünkü.
Anneme oturup hesap sormaya kalksam hepsi olmuş bitmiş seyler, manası yok, bir şey de elde edemeyecegim.
Bir yandan da kendime "sen gurur yapıyorsun kardeşin öyle yapmıyor ondan böyle olmuş birçok şey" diye düşünüyorum kendime dair. Ama sinirimi de yatiatirmiyor bu.
Ne düşüneyim, nasıl ele alayım konuyu?
Bir süre ağlayıp zirlayayim geçer mi dersiniz?
Ailelerin evlat kayırması gibi bir durum var evet. Şartlar ve koşullara bağlı bir değişiklik gösteriyor sadece. Mesela benim şeytanlıklarım sayesinde abim cok dayak yemiş Ya da hak sahibiyken kaybeden taraf olmuştur. Demem o ki bazen kardeşlerde birbirinin kuyusunu kazıyor. Kardeş konusundan eminsen ortada bir aile gerçeği var ve şu durumda ya bağrına taş basıp belli bir mesafede olacaksın ya da üzülmeye devam edeceksin.
- fıytfıyt
(08.04.19 04:19:41)
Sartlar genelde iyiye gittiginden kucukler daha rahat buyur. Normal.
Bir de yas ilerledikce daha rahat oluyor ana baba. O da var.
Bir de yas ilerledikce daha rahat oluyor ana baba. O da var.
- brkylmz
(08.04.19 05:33:52)
sartlarin iyiye gitmesi, kardeslerin daha rahat olmasi, kucugun daha cok sevilmesi falan hep birer etken.
fakat, bence asil mevzu iliski dinamikleri.
yani butun insanlar farkli, butun insanlarin da butun insanlarla iliskileri ve iliski dinamikleri farkli gercekten. ben bunu kayirma, esitsizlik olarak gormuyorum cunku en cok aile icinde ortaya cikiyor bu durum. birincisi en cok ailemizle vakit geciriyoruz, ikincisi bi sekilde iliskileri yurutmemiz gerekiyor cunku arkadas degil ki yenisini bulasin.
yani sunu demeye calisiyorum, kardesin muhtemelen kucuklukten beri bu sekilde buyudu. onun kredisi hep fazla oldu. belki bebekken istedigini aglayarak alan bi bebekti, oyle alistilar. belki istedigini alamayinca mizmizlanan bi insan, onun davul dersi falan hep garanti ve ailenin gozune batmiyor.
belki sen sessiz sakin bi cocuktun, kendi isini kendin gordun, kafalarinda zaten sana masraf kalemi ayirmamislardi. veya belki beklentileri bu sekilde devam etmen yonunde. yani bilemiyoruz, dedigim gibi dinamik isi bunlar.
ben de kendi abimle ozellikle para ve dertlenme konusunda cok farkliyiz. ben ilkokul hayatimdan beri daha ailemden ikinci kez harclik istemedim. ne verdilerse o kadar harcadim. universitede bile. bi donem hatirlarim 1 hafta parasiz kalmistim, hesapladim o hafta bim'den konserve yemek ve gunluk ekmek param vardi sadece. konserve dedigim 2 liralik barbunya. yemek yapmaktan daha ucuza geliyor. ama abim o kadar masrafliydi ki zaten fazla aldigi paranin yaninda annemin ziynet esyalari, eksi bakiyedeki kredi kartlari, kisisel borclari falan hep ailem tarafindan karsilandi. ustune ben para gonderdim, ustune is kurcam dedi aileyi ben ikna ettim tekrar para gonderdik. annemin baskasindan borc alip abime para gonderdigini bilirim cunku banka islemlerinden anlamazdi, hep ben bankamatikten gonderirdim parayi.
veya yine kisilikle alakali, ben daha hicbir sikintimi aileme direkt anlatmadim. ozellikle eger cozemeyeceklerse hic anlatmadim. mesela su an yirmilik dislerim hayattan sogutuyor beni, hemen cektirme durumum da yok. ama daha haberleri yok durumdan. oysa simdi telefon etsem, kesin abimin bi problemi vardir, saatlerce mizmizlanmistir ve annem kederlidir su an. daha gecen hafta arabasiydi, araba arizasi yuzunden tribe girmis annem de ona uzulmus. annemi hal hatir sormak icin arayinca abimin problemlerini dinliyorum genelde.
velhasil, bu dogrudan kisilikle ve iliski dinamikleriyle alakali. alismislikla alakali. oyle bi kiyaslama-kayirma durumu oldugunu sanmiyorum. fakat gercekten kimse kimseyle ayni degil. evlat bile olsa farkli oluyor.
cok da seyapmamak lazim hehe.
fakat, bence asil mevzu iliski dinamikleri.
yani butun insanlar farkli, butun insanlarin da butun insanlarla iliskileri ve iliski dinamikleri farkli gercekten. ben bunu kayirma, esitsizlik olarak gormuyorum cunku en cok aile icinde ortaya cikiyor bu durum. birincisi en cok ailemizle vakit geciriyoruz, ikincisi bi sekilde iliskileri yurutmemiz gerekiyor cunku arkadas degil ki yenisini bulasin.
yani sunu demeye calisiyorum, kardesin muhtemelen kucuklukten beri bu sekilde buyudu. onun kredisi hep fazla oldu. belki bebekken istedigini aglayarak alan bi bebekti, oyle alistilar. belki istedigini alamayinca mizmizlanan bi insan, onun davul dersi falan hep garanti ve ailenin gozune batmiyor.
belki sen sessiz sakin bi cocuktun, kendi isini kendin gordun, kafalarinda zaten sana masraf kalemi ayirmamislardi. veya belki beklentileri bu sekilde devam etmen yonunde. yani bilemiyoruz, dedigim gibi dinamik isi bunlar.
ben de kendi abimle ozellikle para ve dertlenme konusunda cok farkliyiz. ben ilkokul hayatimdan beri daha ailemden ikinci kez harclik istemedim. ne verdilerse o kadar harcadim. universitede bile. bi donem hatirlarim 1 hafta parasiz kalmistim, hesapladim o hafta bim'den konserve yemek ve gunluk ekmek param vardi sadece. konserve dedigim 2 liralik barbunya. yemek yapmaktan daha ucuza geliyor. ama abim o kadar masrafliydi ki zaten fazla aldigi paranin yaninda annemin ziynet esyalari, eksi bakiyedeki kredi kartlari, kisisel borclari falan hep ailem tarafindan karsilandi. ustune ben para gonderdim, ustune is kurcam dedi aileyi ben ikna ettim tekrar para gonderdik. annemin baskasindan borc alip abime para gonderdigini bilirim cunku banka islemlerinden anlamazdi, hep ben bankamatikten gonderirdim parayi.
veya yine kisilikle alakali, ben daha hicbir sikintimi aileme direkt anlatmadim. ozellikle eger cozemeyeceklerse hic anlatmadim. mesela su an yirmilik dislerim hayattan sogutuyor beni, hemen cektirme durumum da yok. ama daha haberleri yok durumdan. oysa simdi telefon etsem, kesin abimin bi problemi vardir, saatlerce mizmizlanmistir ve annem kederlidir su an. daha gecen hafta arabasiydi, araba arizasi yuzunden tribe girmis annem de ona uzulmus. annemi hal hatir sormak icin arayinca abimin problemlerini dinliyorum genelde.
velhasil, bu dogrudan kisilikle ve iliski dinamikleriyle alakali. alismislikla alakali. oyle bi kiyaslama-kayirma durumu oldugunu sanmiyorum. fakat gercekten kimse kimseyle ayni degil. evlat bile olsa farkli oluyor.
cok da seyapmamak lazim hehe.
- icim urperiyor (08.04.19 06:01:55)
Benim fikrim, büyük kardeşlerde oluyor bu genelde. Hem aileler ilk çocuk acemiliğini atmış oluyor, hem durumlar düzeliyor biraz daha.
Tabii annenin tavrı, kullandığı kelimeler hoş değil ama gerçekten düşünceli ve vicdanlı bir insanın bu ülkede barınması çok zor. Herkes sırtınıza binmeye çalışıyor, maalesef buna anne baba da dahil bazı durumlarda.
Anlattığın kadarıyla kardeşin de gamsızın önde gideni, bu durumda "dafaisss nasılsa başının çaresine bakar" diye kardeşine kanalize olmuşlar gibi. Doğru demiyorum, çok yanlış bir tutum bence ama yapabileceğimiz bir şey yok. Tamamen aynısı olmasa da benzer örnekleri yaşamışlığım çoktur küçükken.
Ya sınırı koyacaksın hissettiklerini net bir şekilde anlatıp, ya da takılmamayı öğreneceksin maalesef. Bu kadar kendi kendine düşünme, gerek yok. Ailen de olsa kimse senden önemli değil.
Tabii annenin tavrı, kullandığı kelimeler hoş değil ama gerçekten düşünceli ve vicdanlı bir insanın bu ülkede barınması çok zor. Herkes sırtınıza binmeye çalışıyor, maalesef buna anne baba da dahil bazı durumlarda.
Anlattığın kadarıyla kardeşin de gamsızın önde gideni, bu durumda "dafaisss nasılsa başının çaresine bakar" diye kardeşine kanalize olmuşlar gibi. Doğru demiyorum, çok yanlış bir tutum bence ama yapabileceğimiz bir şey yok. Tamamen aynısı olmasa da benzer örnekleri yaşamışlığım çoktur küçükken.
Ya sınırı koyacaksın hissettiklerini net bir şekilde anlatıp, ya da takılmamayı öğreneceksin maalesef. Bu kadar kendi kendine düşünme, gerek yok. Ailen de olsa kimse senden önemli değil.
- piremses (08.04.19 08:27:32)
Kardeşim hiç takma, üvey olmadığının garantisini ben veriyorum sana.
Bende ilk çocuğum aileyi boşver komple sülalenin en kariyerlisiyim, sülalenin hemen hemen ilk üniversite mezunuyum ilk mühendisiyim. 5 senedir gece gündüz çalışıyorum. Evliyim 1 kızım var hatta. Şuan 3 num. erkek kardeşim evlense hemen bana sen evden çık (babamın 2. evinde kalıyorum.) Kardeşin otursun sen oturdun 3 sene derler.
İmkanım var ben gayet çıkarım hiç sorun etmiyorum günlük hayatta bir sürü benzer vaka var. Benim kredi taksitlerini ödediğim otomobili (bekarken) ben doğru dürüst kullanamadım. Haftada 1 gün ancak almama izin veriyordu babam. Şuan Kardeşim Her gün o araba ile özel üniversiteye gidiyor. Her akşam dışarı çıkıyor.
Bu bence üveylikle ya da sevmemeyle alakalı değil. Başka birşey. Küçük diye mi? bilmiyorum.
Bende ilk çocuğum aileyi boşver komple sülalenin en kariyerlisiyim, sülalenin hemen hemen ilk üniversite mezunuyum ilk mühendisiyim. 5 senedir gece gündüz çalışıyorum. Evliyim 1 kızım var hatta. Şuan 3 num. erkek kardeşim evlense hemen bana sen evden çık (babamın 2. evinde kalıyorum.) Kardeşin otursun sen oturdun 3 sene derler.
İmkanım var ben gayet çıkarım hiç sorun etmiyorum günlük hayatta bir sürü benzer vaka var. Benim kredi taksitlerini ödediğim otomobili (bekarken) ben doğru dürüst kullanamadım. Haftada 1 gün ancak almama izin veriyordu babam. Şuan Kardeşim Her gün o araba ile özel üniversiteye gidiyor. Her akşam dışarı çıkıyor.
Bu bence üveylikle ya da sevmemeyle alakalı değil. Başka birşey. Küçük diye mi? bilmiyorum.
- wolfg (08.04.19 08:48:17)
Bence yanlış düşünüyorsun kardeşin senin rakibin değil ki kime daha iyi bakıldı diye hesap tutasın? Kardeşlik böyle bir şey değil en azından. Benim zamanında yaşayamadığım veya ulasamadigim imkanlar kardeşime verildiğinde çok mutlu olurum. Üniversitede kardeşim benden daha rahat okusun hiç dert yaşamasın isterim, abim de öyledir.
Kardeş yahu bu rakip gibi kıyas olur mu hiç. Benim annem de küçükken titizlik hastasıydı bizi bu konuda çok sıkardı kardeşim doğunca değişti o gönlünce dağıtıp eğlenirdi bundan çok mutlu olurum hep en azından ona bu şekilde davranilmadi diye.
Kardeş yahu bu rakip gibi kıyas olur mu hiç. Benim annem de küçükken titizlik hastasıydı bizi bu konuda çok sıkardı kardeşim doğunca değişti o gönlünce dağıtıp eğlenirdi bundan çok mutlu olurum hep en azından ona bu şekilde davranilmadi diye.
- kaptan maydanoz (08.04.19 08:50:28)
Birinci olay icin anneniz buyuk terbiyesizlik yapmis, kiza yani, kiz da buyukluk etmis o eve gitmis bir daha. Ama kardesiniz tavrini net koymus, aferin. Siz koymamissiniz ya da koyamamissiniz ya da baska sekilde caresine bakmissiniz. Anneniz de hatasinin farkina varmis. Buyumus, olgunlasmis ne ise.
Emzirme konusu ise, imkanlari musait degilmis, calismak zorundaymis, bir kadina bunun icin hesap sorulmaz, bir cok sebep olabilir onun da hesabi yapilmaz bence su noktada. Ama diger konular icin, konusu acildiginda, ne hissettiginizi biliyorsunuz artik sakince konusun bence, icinizdekileri dokmemenin, bilenmenin bir faydasi yok, belki makul bir aciklamalari vardir, belki yoktur, siz icinizi dokmus olursunuz, hala iciniz sogumazsa araniza mesafe koyarsiniz.
Ayrica iki aglayip sizlayip gecer mi? Gecmez, yasamayan algilayamiyor ama iyi bilirim o hissi, biri de beni gorsun diyor insan.
Emzirme konusu ise, imkanlari musait degilmis, calismak zorundaymis, bir kadina bunun icin hesap sorulmaz, bir cok sebep olabilir onun da hesabi yapilmaz bence su noktada. Ama diger konular icin, konusu acildiginda, ne hissettiginizi biliyorsunuz artik sakince konusun bence, icinizdekileri dokmemenin, bilenmenin bir faydasi yok, belki makul bir aciklamalari vardir, belki yoktur, siz icinizi dokmus olursunuz, hala iciniz sogumazsa araniza mesafe koyarsiniz.
Ayrica iki aglayip sizlayip gecer mi? Gecmez, yasamayan algilayamiyor ama iyi bilirim o hissi, biri de beni gorsun diyor insan.
- kassiopeia (08.04.19 10:21:30)
Cok okumadimda sanirim olay buyuk cocuk kucuk cocuk sorunu.
Kucuk kocuk sana gore kardes daha tatlidir. Neden boyle bilmiyorum ama ona cogunlukla daha cok izin para imkan vs verilir.
Bizde de oyle cok soyleyecek birsey yok bana kalirsa.
Kucuk kocuk sana gore kardes daha tatlidir. Neden boyle bilmiyorum ama ona cogunlukla daha cok izin para imkan vs verilir.
Bizde de oyle cok soyleyecek birsey yok bana kalirsa.
- dedim dedim de kime dedim (08.04.19 11:03:51)
Ben de büyük kardesim. Türlü imkansizliklarla kendimi gelistirerek bugünlere geldim.
Kardesim üniversiteyi 2. girisinde kazandi. 5 sene boyunca okudu, para harcadi. Babam emekli maasini direkt ona gönderiyordu yasam masraflarini karsilasin diye. Ben özel üniversitede burslu okumama ragmen part time islerde calisiyordum ki hobilerimi yapabileyim diye.
Kardesler icin genelde imkanlar daha iyi oluyor cünkü ailenin ekonomik durumu iyilesiyor, tecrübe kazaniyorlar. Ilk cocuklarinda yaptiklari yobazliklari sonrakilerde yapmiyorlar.
Kardesim üniversiteyi 2. girisinde kazandi. 5 sene boyunca okudu, para harcadi. Babam emekli maasini direkt ona gönderiyordu yasam masraflarini karsilasin diye. Ben özel üniversitede burslu okumama ragmen part time islerde calisiyordum ki hobilerimi yapabileyim diye.
Kardesler icin genelde imkanlar daha iyi oluyor cünkü ailenin ekonomik durumu iyilesiyor, tecrübe kazaniyorlar. Ilk cocuklarinda yaptiklari yobazliklari sonrakilerde yapmiyorlar.
- chitosan (08.04.19 12:06:59)
evde duran kayriliyor. siz evi terk etmissiniz.
- jimicik (08.04.19 12:12:26)
Valla annenizin kıza tepkisi çok feciymiş...
Ebeveynler evlatları arasında ayrım yapıyorlar maalesef. Siz kardeşinizle aranızı iyi tutun, bir süre geçince vicdan azabından bu sefer sizi hoş tutmaya çalışacak anneniz.
Ebeveynler evlatları arasında ayrım yapıyorlar maalesef. Siz kardeşinizle aranızı iyi tutun, bir süre geçince vicdan azabından bu sefer sizi hoş tutmaya çalışacak anneniz.
- SiyamkedisiZorro (08.04.19 12:38:44)
1
