[]
Bir yanda sevinç bir yanda hüzün...
Arkadaşlar işe giriş sürecim olumlu olarak noktalanmak üzere. Şöyle ki:
Dün işbaşı başlayacağım mağaza şahsıma iletildi. Fakat iki gün önce bir toplantı yaptık ve işe girişlerimiz ertelense bile mutlaka bir ay içinde yapılacak dendi.
Şimdi ben kendi şansımı ve durumu teraziye koyup düşününce en az üç veya dört haftayı gözden çıkarmıştım. Hatta öyle ki elimde kalan son parayı da dört haftalık bir plana göre bölmüş, gerekirse sadece makarna yiyeceğim günleri hesap etmiştim.
Öyle salmıştım ki kendimi, öğlen 12'de uyanmış, akşam beş olmasına rağmen yatıyordum, kahvaltı bile etmemiştim. Fakat bir telefon her şeyi alt üst etti. İnsan kaynaklarından bir hanımefendi, yarın sabah 8'de şu mağazaya gidin işbaşı yapın dedi. O kadar şaşkındım ki sabah mı diyebildim sadece. Telefonu kapatınca her şeyin farkına vardım.
Bir yandan çok seviniyordum fakat bir yandan da nasıl uyanacağım diyordum. Neyse ki sevinç ağır bastı ve kutlamak için üç bira aldım. Hem uykuma yardımcı olur değil mi? Gece oldu, biralar hiç fayda etmedi. Sarhoş bile olmadım. Saat iki gibi uyuyayım dedim sabah 6:30'da kalkacağım.
Talih beni yatakta bir o tarafa bir bu tarafa döndürdü. Saat dört olmuştu ve zerre kadar uykum yoktu. Televizyonu açtım öyle uyumaya çalıştım saat 5:30'da fakat olmuyordu. En sonunda bayılmışım ve alarm sesiyle uyandım.
Kalktım giyindim ettim yola çıktım sıkıntı yok. Sonra mağazaya vardım, birkaç kişiyle tanıştım ama hafiften mala bağlamaya başlamıştım. Biraz da iş kafa yorucu olduğu için korktum ve özür dileyerek aslında bugün hastane randevum olduğunu ve dün mesai saati geçtiği için insan kaynaklarına ulaşamadığımı, yarın işbaşı yapmak istediğimi söyledim. Aslında anlayışla karşıladılar ama bir yandan da vicdan yaptım. İş bulmak için neler yaptığımı, ne saçma bir işten çıkıp böyle düzgün bir iş bulduğumu düşündüm.
Anksiyete falan da olunca acaba yarın sabah gidince gelme mi derler, surat mı yaparlar düşüncesi içime oturdu. Ama kalsaydım gösterdikleri hiçbir şeyi anlamayacaktım. Hele öğleden sonra kendi derdime düşüp işi gücü salacaktım.
Haksızlık mı etmişim, yanlış mı yapmışım nedir?
Objektif düşüncelerinizi bilmek isterim. Teşekkürler.
Dün işbaşı başlayacağım mağaza şahsıma iletildi. Fakat iki gün önce bir toplantı yaptık ve işe girişlerimiz ertelense bile mutlaka bir ay içinde yapılacak dendi.
Şimdi ben kendi şansımı ve durumu teraziye koyup düşününce en az üç veya dört haftayı gözden çıkarmıştım. Hatta öyle ki elimde kalan son parayı da dört haftalık bir plana göre bölmüş, gerekirse sadece makarna yiyeceğim günleri hesap etmiştim.
Öyle salmıştım ki kendimi, öğlen 12'de uyanmış, akşam beş olmasına rağmen yatıyordum, kahvaltı bile etmemiştim. Fakat bir telefon her şeyi alt üst etti. İnsan kaynaklarından bir hanımefendi, yarın sabah 8'de şu mağazaya gidin işbaşı yapın dedi. O kadar şaşkındım ki sabah mı diyebildim sadece. Telefonu kapatınca her şeyin farkına vardım.
Bir yandan çok seviniyordum fakat bir yandan da nasıl uyanacağım diyordum. Neyse ki sevinç ağır bastı ve kutlamak için üç bira aldım. Hem uykuma yardımcı olur değil mi? Gece oldu, biralar hiç fayda etmedi. Sarhoş bile olmadım. Saat iki gibi uyuyayım dedim sabah 6:30'da kalkacağım.
Talih beni yatakta bir o tarafa bir bu tarafa döndürdü. Saat dört olmuştu ve zerre kadar uykum yoktu. Televizyonu açtım öyle uyumaya çalıştım saat 5:30'da fakat olmuyordu. En sonunda bayılmışım ve alarm sesiyle uyandım.
Kalktım giyindim ettim yola çıktım sıkıntı yok. Sonra mağazaya vardım, birkaç kişiyle tanıştım ama hafiften mala bağlamaya başlamıştım. Biraz da iş kafa yorucu olduğu için korktum ve özür dileyerek aslında bugün hastane randevum olduğunu ve dün mesai saati geçtiği için insan kaynaklarına ulaşamadığımı, yarın işbaşı yapmak istediğimi söyledim. Aslında anlayışla karşıladılar ama bir yandan da vicdan yaptım. İş bulmak için neler yaptığımı, ne saçma bir işten çıkıp böyle düzgün bir iş bulduğumu düşündüm.
Anksiyete falan da olunca acaba yarın sabah gidince gelme mi derler, surat mı yaparlar düşüncesi içime oturdu. Ama kalsaydım gösterdikleri hiçbir şeyi anlamayacaktım. Hele öğleden sonra kendi derdime düşüp işi gücü salacaktım.
Haksızlık mı etmişim, yanlış mı yapmışım nedir?
Objektif düşüncelerinizi bilmek isterim. Teşekkürler.
Bu arada tam işe giriş için sözleşme imzalayacaktım, o esnada hastane randevusunu söyledim. Adamın elinde kaldı kağıtlar ona daha çok takıldım.
- zaman
(14.03.19 10:03:29)
hiç bir şey olmaz. pat diye yarın gelin demişler sonuçta. ilk günler olur böyle şeyler. vakit tanısalardı kendinizi organize ederdiniz sonuçta. gerekirse ik ile de konuşun, olumsuz bir durum olacağını sanmıyorum.
- veritaslibertas (14.03.19 10:10:41)
farkli bir acidan yaklasacam. anksiyetenin en buyuk dusmani ozguven ve otokontroldur. olaylara ozguvenli ve tam kontrollu yaklasmalisin. boyle surekli kendince dusunup, olmadik seyleri dert edersen icindeki o canavari beslemis olursun. tum sureci korkulari, stresi unut. isi ertelemekle en iyisini yaptin. simdi daha iyi hissedip zimba gibi baslayacaksin. nokta. yok soyle dusunurler mi, yok boyle olur mu vs...gerisi fasa fiso. ha ise baslarken de bu otokontrol ve ozguveni koru. olaylar seni etkiliyormus, seni biryere goturuyormus gibi degil de sen olaylari kontrol ediyormussun; gunahiyla sevabiyla herseyi sen yonetiyormussun gibi dusun.
- dokunmakalbime (14.03.19 10:34:23 ~ 10:37:25)
1
