Ekşi Duyuru

Merhaba arkadaşlar, 14 yaşında bir kız kardeşim var ve son zamanlarda kendisini çirkin gördüğünü, fotoğraflarda çirkin çıktığını, vücudunun biçimsiz ve diğer kızlara göre şişman olduğunu söyleyip ağlamaya başlıyor. Çoğu zaman aynaya bakıp bana "aynadaki gibi mi gözüküyorum?" diyor. Yalnız bu değil aynı zamanda etrafındakilere de (başta annem olmak üzere) agresif bir tutum sergiliyor. Bazen iyi geçiniyorlar fakat ters düştükleri bir durumda anneme bağırmaya başlıyor. Ben üniversiteden yeni döndüğüm için bu durumun ciddiyetini yeni fark ediyorum. Bazen yatma saatlerinde yanıma geliyor ve bahsettiğim sebeplerden dolayı ağlamaya başlıyor. Dilim vardığınca onu teselli ediyor, bir iki güldürüyor ve sakinleştiriyorum. En sonunda duruluyor, bana sarılıyor ve yatmaya gidiyor. İşin kötü yanı bu konuşmalar sürekli tekrarlanıyor ama bir sonuca varamıyoruz. Ertesi gün tekrar aynı sebepten ötürü geliyor ve ağlamaya başlıyor. Böyle olsa yine iyi, ben sessizce bizimkilerin haberi olmadan onu sakinleştirip yatmaya gönderiyorum fakat çoğu zaman oturma odasında otururken ağlama krizleri başlıyor. Bu sefer bizimkilere sataşıyor, genelde babam koruyucu, annem de olayın üstüne giden taraf oluyor. Böylelikle kardeşim anneme karşı daha öfkeli cevaplar veriyor. Güzel güzel konuşsa bile annem, kardeşim ona bağırarak cevap veriyor. Babam da bu sefer gitme çocuğun üstüne diyor. Annemle babamın aralarında bir fikir ortaklığı olmadığı için de kardeşim bu sefer babama nazlanıyor. Odasına gidip sesli bir şekilde ağlıyor. İlk başlarda bu durumu normal olarak görüyor ve ergenliğe vuruyordum ama artık kardeşimin biraz ilgi görmek için bu şekilde durup dururken evin huzurunu kaçırdığını hissetmeye başladım. O yüzden ilk başlardaki sevecen abi tavırlarını bırakmak zorunda kaldım. Anneme bağırdığı zaman sinirlerim iyice geriliyor ve belki yanlış yapıyorum ama ben de kardeşime bağırmaya başlıyorum. Aslında aileye bağırma durumu olmasa sakin kalacağım ama bizimkilere yaptığı saygısızlıklar beni sinirlendiriyor.

Kendisini ebeveynlerinden akıllı gördüğünü de düşünüyorum çünkü bu krizlerdeki çatışmalarda bizimkilere "siz nereden bileceksiniz de böyle konuşuyorsunuz, siz uzman mısınız, cahilsiniz" gibi cümleler sarf ediyor.

Kısacası arkadaşlar bu durum bu akşam da yaşandı ve ailenin huzuru yine kaçmış oldu. Derslerini yaparken birden yine parladı ve ben çirkinim, sınıfımdaki kızlar çok güzeller gibi laflar etmeye başladı. Aslında ortada iki sorun var, ilki ailesine karşı tavrı, ikincisi de kendisini beğenmemesi. Biraz araştırma sonucu "dismorfofobi" diye bir hastalık gördüm, bahsedilenler kardeşimin davranışlarıyla örtüşüyor. Psikolog arkadaşlar varsa aramızda ya da konuyla ilgili bilen, bilgisi olanlar, bu durumda ne yapılmalıdır, hangi yollara başvurmalıyız, cevaplarsanız çok sevinirim. Teşekkürler.