Ekşi Duyuru

-Bu daha çok klasik iç dökme konulu saçmasapan bir karalamadır belki ilerleyen dönemlerimde ne kadar ergenmişim diyip gülmem için bir hatıra maksadıyla. Bu yüzden bu gereksiz konuyu ciddiye almamanız tavsiyedir. Yaşama karşı anlamsızlık hissi duyanların olup olmadığını öğrenmek isterdim yine de.-


Şu an aslında çoğu gecenin aksine melankoliden uzağım nedense. İçimde sıkıntı yok, sadece bir süredir gerçekleşmekte olan anlamsızlık hali belki %99 a yaklaştı. Hayatın hiçbir anlamının olmadığını söylediklerinde hadi oradan derdim eskiden, meğer hayatın tek anlamı anlamsızlıkmış. Ergenlik meselesi de değil üstelik, sadece geçiş süreci bu tıpkı dinden çıkış gibi. Meğer hayatın hiçbir anlamı yokmuş. Bunu zaman içinde ve farkında olmadan idrak ettim. Bir şeyin anlamının olabilmesi için öncelikle kalıcı olması gerekir. Peki kalıcı olan nedir? Kalıcı kelimesi bile kalıcı değil. "işte anlam bu!" dediğimiz her şey ise bir tür zamansal ilüzyon. Bu ilüzyonların en güçlü üyeleri sevgi, aile, para ve syaşama isteği gibi ağır toplar. Sevgi, güzel bir şey. Aile, her şeyin temeli. Para, olmazsa olmaz. Yaşama isteği ise tüm bunların toplamı. Fakat evren 13.5 milyar yaşında. Ben ise geleceği merak ediyorum. Bugünden tam 666 milyar yıl sonrasını. Ya da 1 kattrilyon yıl sonrası? Evren yok olsa bile.. Evrenin yok olması düşünülemez, eğer düşünülüyorsa anlamdan hiç söz edilemez.

Atatürk gibi vatanı kurtarmak, İskender gibi diyar diyar fetih yapmak, Sokrates gibi kızılcık şerbeti içmek ya da Che gibi özgürlük için mücadele etmek... Tüm bunlar neydi, ne anlamı vardı? Değil 666 milyar yıl sonrasını, bir milyoncuk yıl sonra hatta 100 bin yıl sonra hatta 10 bin yıl sonra hatta biz öldükten sonra tüm bu dünya yaşamının ne tür bir anlamı kalacak? O sevginin sözde ebedi anlamı nerede, o paranın rahatlığı, o ailenin anlamı nerede olacak biz çürürken mezarda? Zamanda ileriye gidelim yine ve 1918 yılına gidelim. Nasıl ki -2 ve +2 mutlak değerce eşittir, 1918 ile 2118 de bizim için eşittir. 1918'de biz neredeydik? 2118'de olacağımız yerde, hiçlikte.

Ölüm yaşamdaki bütün anlam kargaşasını silip süpürüyor. Ölümün kendisi bile anlamını yitiriyor ölünce. Sokakta ayağımın dibinden geçip arabanın altına saklanan kedinin ta kendisi olabilirdim. Olmadım çünkü evrimsel aşamada o kedi olarak evrildi, ben değil hepsi. Karınca da olabilirdik. İnsan olduk, insan da bir hayvan türü. Diğerlerinden tek farkı gelişmiş bir tür olmaları. Bunun da gelişim süreci ve sebepleri ortada. Gelişmiş olmaları onlara özel ruh ve anlam olacağı anlamına gelmiyor. Bilinç yüzünden yaşamı anlamlandırma gereksinimi duyuluyor. Fakat genelgeçer evrensel bir anlamdan söz edilemez.

Hayatın anlamsız olması yaşamak için büyük bir motivasyon ve güç kaynağı bana göre. En büyük özgürlük aynı zamanda. Eğer hayatın sahiden bir anlamı olsaydı, o anlamı kuran varlığın sahnesinde oynanan birer kuklalar olurduk her şeyin çoktan belirlenmiş olduğu, böylelikle özgürlükten bahsedilemezdi. Ancak yaşamın bir anlamının olmaması, kişiyi kendi yaşamının kendi anlamını kurabilme özgürlüğü verir. Bu ise en kutlu özgürlüktür. Kendi yaşamının anlamını kuran kişi bu dünyada geçirdiği birkaç on yılı huşu içinde yaşar ve sahneden çekilir. Oyun bittiğinde, kendi anlamını oluşturmak yerine hazır satılan anlamları kabul eden ve onları ömrü boyunca savunan kişilerden hiçbir farkı kalmaz. Ancak oyun bitene kadar yaşamı değerlendirme üstünlüğü kendi yaşamının anlamını arayanların değil onu yaratanların elindedir. Anlamsız hayatta kendi anlamını yaratan insan anlama en yaklaşmış insan olabilir. Mesele tüm bu beylik sözlerin anlamsız, saçma ve komik olduklarının farkına varmak. Ancak öte yandan yaptığımız ettiğimiz neyin doğru düzgün elle tutulur bir anlamı var ki? İş, trafik, insan ilişkileri, siyaset, cinayet, kötülük, aşk... Vapurun etkisiyle deniz köpürür encrypted-tbn1.gstatic.com bu beyaz köpükleri gören balıklar hayranlıkla büyülenirler ve işte! derler. Demek ki köpük varmış. Denizde oluşan köpükler bir dakika geçmeden dağılır ve denizin kendisine karışır. Sadece bir ilüzyon olduğuna inanmak istemez yine de balıklar. Tıpkı hiçlik denizinde bir süreliğine gözüküp sonra yine hiçliğe karışan yaşam denen köpük gibi.