Ekşi Duyuru

duygusal bir amaçla tekrar konuşmaya başlamak istediğim birisi değil. sadece varlığından ve konuşmaktan zevk aldığım birisi. aramızdaki yaş ve nesil farkının fazlaca olmasından ötürü aramızdaki diyaloğun arkadaşlık düzleminde kalmasında anlaşmıştık pandemi öncesinde. daha sonra neden konuşmadın derseniz eski sevgilimin rahatsız olması olarak özetleyebilirim. şimdi ben bu arkadaşla tekrar konuşmaya başlamak istediğimi ve neden bu kadar süre hiç iletişime geçmediğimi nasıl aktarabilirim? eski sevgilimle olan zaman zaman toksik bulduğum iletişim desem?

Selam!

İki sorum var:

Yaza düğünümüz olacak. Annemle babam ayrı, baba tarafından kimseyle görüşmüyorum. Muhtemelen babam da gelmeyecek düğüne.

1. Soru: babaya evlilik teklifi aldığımı söyledim. Hayırlı olsun içine sindiyse sevindim, tanışalım bir ara dedi. Baba farklı şehirde, damat yurt dışında, tanışabileceklerini sanmıyorum. Ayda 5-10 dk telefonda havadan sudan konuşuruz. Babaya yaza düğünümüz var nasıl diyeceğim?(ondan habersiz olup bitiyor herşey, baba olsam üzülürdüm)

2. Soru: davetiyenin aile kısmına kimin soyadını yazacağız şimdi?

Teşekkürler

Nedir?

Çok genel sordum ama olsundu. Günlük rutinleriniz nedir, ne yaparsınız? Konsere gitmeydi, Instagram'di vs gibi şeyler de dahil.

Merhaba duyuru,

Biliyorum hediyeler kisisel seylerdir, ilgi alanina gore verilir vs. evet kac kez ayni satirlari burada ben yazdim.

4 gun once birisiyle tanistim 3 kez bulustuk inanilmaz uyumluyuz vs. muhabbetimiz efsane o yuzden biraz hizli ilerliyor flort asamasi. 4 gun sonraki dogumgunu partisine davetliyim.

Ben 27e kendisi 27k olmak uzere. O yuzden tarihte ilk kez bir insanin generic bir hediyeye ihtiyaci var. Ne alabilirim sizce. Butce limitim yok ama tabii ki abartili bi hediye veremem. Kokulu mum diyorum ilk aklima gelen.

bu eylemi karşı cinsle yakınlaşmak için kullananlar hakkında ne düşünüyorsunuz?

arkadaş grubuma eşlik ederken dikkatimi çekti. kendileri hergün bu amaçla bir kafede bulunuyor.

aralarında muhabbet de yok sağda solda hemcinsleriyle oturan kişilerle bakışıp duruyorlar sonra onlar gidiyor bakışlar başka masaya yöneliyor.

anladığım kadarıyla mu eylemi sadece bizimkiler değil başkalarıda alışkanlık haline getirmişler.

fakat bir yere varmayan bu eylemi yapmak ne işe yarıyor? alkollü bir mekanda olsa bu davranışlar anlayacağım fakat çay kahve içip bakışmanın benim göremediğim bir sonraki adımı mı var?

bu hususta beni aydınlatırsanız sevinirim.

kaçtır sizce?

Merhaba biraz uzun,

İş yerime part time gelen bir erkek var. Bir arkadaş evinde tanıştık. 2 sene önce boşanmış, küçük çocuğu da var. Aklımdan hiç kötü bir şey geçmemişti. Güleriz eğleniriz diye düşündüm. İnstagramdan ekledik birbirimizi. Gel zaman git zaman 3-4 ay önce her iş çıkışı beraber vakit geçirmeye başladık. 1 saat kahve içelim diyoruz 7 saat falan oluyor. Mekanı kapatıyoruz. Görüşmediğimiz zamanlarda 2.5 saat telefonda konuşuyoruz. Bazen tün haftasonunu beraber geçiriyoruz. Evimden alıyor, bırakıyor, her şeyimle ilgileniyor vb.. bu davranışları beni biraz etkiledi açıkcası. Bu arada çocuğuyla tanıştırdı ve tanıştırmadan önce durmadan çok heyecanlıyım falan dedi. Çocuğunu çok seviyorum haftada 1 gün de beraber geziyorduk. Gerçekten benim açımdan hiç bir problem yoktu.

Bu tanıştığımız gün hayatında birinin olduğunu ama belirsiz olduğunu falan söylemişti, 2 hafta sonra sorduğumda bittiğini de söyledi vb..bu kişinin evine de gittim. Ama ben onun yatağında yattım o salonda. Hiç dokunmatik bişey olmadı. İkinci kere gittiğimde yine ayrı odalarda yattık. Dedim ki sanırım karşı cins olarak bişey hissetmiyor ben bunla yavaş yavaş irtibatı keseyim. Çünkü sevgili olmayacaksak neden 7 saatimi ona ayırayım ki? Hatta benimle ilgilenmediği için sitem ettim. Sonra ben 2 haftalık bi yurtdışı seyahatine gittim. Orada her gün aradı. Bu sefer ilgili davrandı. Bir an önce gel, özledim vb…

Ben döndüğümde her şeyi batmaya başladı. Beni değersizleştirmeye çalıştığını hissettim. Mesela oturuyoruz ben senin hiç instagramına bakmadım yaaa diyor, alakasız bir arabayı gösterip bu senin araban mıydı diyor. Belki bilerek yapmıyor ama artık iş istediğim yere gitmediği için batıyor. Bir kaç kere de bazı kızların ona aşık olduğunu ama onun friendzone a attığını falan söylemişti. Aşırı rahatsız oldum. Konuşmaya karar verdim ve hislerimi söyledim. Kızlar hakkında şunu dedin, arabamı bile bilmiyorsun vb… sonra kalktım gittim arkamdan gitme nolur falan dedi. Sonra bana mesaj atmış ben seni arkadaş olarak görüyordum diye. Neymiş benimle yürümeyi kahve içmeyi seviyormuş. Kalbimi seviyormuş. Ben de ben öyle sevmiyorum kusura bakma arkadaş olarak da kalmam sen de beni anla dedim. Anlıyorum haklısın iyi ol falan yazdı.

Bunlar olalı 1 hafta oldu. Hiç iş yerinde bile karşılaşmadık. İnstagramla alakası olmayan insan storylerime dakikasında bakıyor. Hiç story paylaşmayan insan story paylaşıyor çocuğuyla foto koyup kayahan şarkısı falan ekliyor. Sizce bu adamın amacı ne? Üstüme alınayım mı? Neden beni friendzone a attı? Ben kendi kendime gelin güvey olacak birisi değilim. Erkeklerle de gayet arkadaş olabiliyorum ama hem bazı insanlar sizin aranızda ne var yaaa gibi şeyler söyledi hem de ben his olarak öyle hissettim. Öpmesi davranışı falan farklı gibi geldi ama yanılmışım demek ki? Sizce bu olayı nasıl atlatırım? Sürekşi baksın diye story koyasım geliyor. Ben bu değilim. Gururum incindi.
Okuduğunuz için teşekkürler.

Bugun dogumgunum, sturbuck bedava icecek veriyor, baska kim ne veriyor, gidip faydalanayim

ne yapıyorsunuz

Bir buçuk haftadır yataktan sadece yoga, pilates ve ehliyet dersleri ve yemek/tuvalet/banyo için çıkıyorum. Bu derslerin hiç birinden zevk almıyorum ama gidiyorum yine de. Hali hazırda depresyon ilacı alıyorum, psikologumu görüyorum. İnanılmaz bir mutsuzluk var üstümde, doğru düzgün ağlayamıyorum bile. Yemek yemeye bayılırdım o bile zevk vermiyor.

Baktığımızda son bir buçuk haftada önemli bir şey olmadı beni buraya sürükleyen. Hava kötü biraz o modumu etkiliyor olabilir. Sporuma da gidiyorum. İlacımı da içiyorum. Ben daha ne yapayım?

iç dökeceğim yoksa olduğum yerde patlayacağım artık.

aynı bölümde olduğumuz bir kız var. bir arkadaşıma benden hoşlandığını söylüyor. işin iyisi ben de bu kızdan uzun zamandır hoşlanıyorum. daha önce hiç muhabbetimiz olmadı. geçen sabah da ben çay alırken konuşmaya çalıştı. ben de karşılık verdim ama ders vakti yaklaştığı için çat diye gittim görüşürüz diyip. daha önce de benzer bir diyalogda böyle basıp gitmiştim. bilerek değil valla, acelem vardı. o diyalogdan sonraki ilk konuşmamız bu oldu. o günden beri benim için kıpır kıpır. duramıyorum yani yerimde. ortak dersimiz yok ama girdiğini bildiğim bir ders için bugün sınıfın kapısında bir saat bekledim abartısız. gelmeyeceği tuttu. başka da hangi dersi alıyor bilmiyorum. koca bölüm. ortak arkadaşımız da yok. karşılaşmış olma süsü vermek istiyorum. gidip çat diye instagram'dan da yazmak bir seçenek ama oha.. hayır. belki yazar diye bugün bir sürü story attım, bir tanesine bile yazmadı. zaten niye yazsın? haftayaki dersten önce benim bir şeyler yapmam lazım. cidden olduğum yerde duramıyorum. ne yapayım? bir bahane mi bulsam? ne bahanesi?

Annem bana hamileyken rahmetli babaannem kaynanasının ona taktığı yüzüğü anneme vermiş, eşime onun adına takması için. Annem bir an evvel bana bu yüzüğü verip sevgilimin ölçüsüne göre ayartlatmak istiyor. Sorun şu ki sevgili kişisi asla takı takmıyor yani mevcuttaki yüzüklerden ölçerim gibi durum yok. Kuyumcuya götürsem olmaz. Önerilere ihtiyacım var. Şimdiden teşekkürler.

instagram, facebook, tiktok vs kullanmıyorum. aslında bu durumdan genel olarak memnundum ancak görüyorum ki örneğin instagram kullananlar arkadaşlıklarını daha kolay sürdürebiliyorlar. ben yeni birileriyle tanıştığımda çoğu zaman bağlantı bir süre sonra kopuyor, ama sosyal medya kullanıcılarında en azından o kanallar üzerinden iletişim bir şekilde sürüyor. bir de, bazen insan arkadaşlarının bir yakınının vefat haberini vs bile çok geç duyuyor ya da hiç duymuyor benim durumumda, bu da yine bağları kopartan bir şey gibi geliyor bana.

özetle, önceleri sosyal medya sosyalliği zedeler diye düşünürken şimdi tam tersini düşünmeye başladım, sizin görüşleriniz ne bu konuda?

soru başlıkta.

Okul ya da iş anlamında ya da başka bir anlamda farketmez. size göre hayattaki en büyük başarınız nedir ?

Bu bir anlamda; "bir sonraki buluşma olmayacağı için iletişime de gerek yok" mu demek olur ?

bi arkadasim aradi iftara cagirdi ama baskasinin evine :)
dedi ki x'lere gidelim mi iftara. dedim ki seni cagirmislar ben ne alaka, sen git. yok seni de cagirdilar dedi ama dogru oldugundan supheliyim. gidilecek kisi kari koca, ikisini de taniyorum. yakinligim da var ama oyle catkapi gidilecek yakinligim yok. beni cagiran arkadas onlarla daha samimi.

bence arkadas (bekar) tek gitmek istemediginden beni de ilave yapti davete.
ama bi davetin, davet olmasi icin bana direkt gelmesi gerekmez miydi?
gitmesem ve gercekten cagrilmissam da ayip olacak gibi.
napsam?

Kardeşim yurtdışında yaşıyor. Önümüzdeki ay orada evlenecek, Temmuz'da da İstanbul'da düğünü olacak.

Düğüne davet edilen kuzenim, içimize sinmeyen türde gayet bahane olduğunu düşündüğümüz bir gerekçe sunarak düğüne gelemeyeceğini (gelemeyeceklerini) bildirdi. Kendisi kardeş gözüyle baktığımız, bu hisleri beslediğimiz türde bir kuzendir. Zamanında biz kardeşimle onun nikahına da düğününe de gittik ve iki elimiz kanda da olsa gitmemezlik etmezdik. Bu kategoride gördüğümüz bir insan kendisi yani. Ama onun kardeşimin düğününde olmayacak olması açıkçası şaşırtıcı oldu. Sosyal olmayan, insan ilişkileri hayli zayıf olan kocasından kaynaklı olarak böyle bir durum oluştuğunu düşünüyoruz.

Siz de bahsettiğim kategoride gördüğünüz, konumlandırdığınız bir kuzeninizden bu tür bir durumda içinize sinmeyen bir geri dönüş alsanız ne yapardınız? Ne olursa olsun makul mu karşılarsınız? Yoksa bu durum geleceğe yönelik ilişkilerinizi etkiler mi?

Niye tüm arkadaşlarım çat diye bırakıp gidiyor?
Benle dertleşmek vakit geçirmek için can atan, saatin kaç olduğuna bakmadan arayacak yardım isteyedek samimiyette olan, yanımda hep gülen bütün arkadaşlarım eninde sonunda çat diye bırakıyor. Bıktım. Ben neyi yanlış yapıyorum? Eninde sonunda tüm dostluklarim o ghostingi yemekle bitiyor. Bende de gurur var gidip sormuyorum hayırdır ne oldu diye.

Ama merak etmeden de edemiyorum ve de sıkıldım. Zira aylar yıllar boyunca gecenin bilmem kaclarinda dertlerine çözüm olduğunuz arkadaşlarınız sizi terk ettigi için çareyi ekşi duyuru ile dertlesmekte bulunca insanın canı sıkılıyor biraz.

gelinin abisi neden kırmızı kuşağı bi kaç defa gelinin belinde dolayıp sonradan bağlıyor. nedir bu ritüelin anlamı?

Merhabalar. Çok yakın bir zaman önce rahmetli ve ünlü bir şarkıcının doğum günüymüş. Eşi olan hanımefendi kendisini anmayı ihmal etmemiş. Eşi kendisinin ölümünden sonra başkasıyla evlenmiş. Yeni eşi bu anmadan rahatsız olmamış gördüğüm kadarıyla. Siz öldükten sonra eşinizin başkasıyla evlenmesini ister miydiniz? Ya da eşiniz öldükten sonra evlenir miydiniz? Ya da birinin yeni eşi olsanız ve eşiniz rahmetli eşini ansa bu sizi rahatsız eder miydi?

Şarkıcı eşine belki bir sürü şarkı yazdı. Zamanına göre anlamlıydı ama şu an çok boş geliyor bana. Ölenle ölünmez, kimse tek yaşamak zorunda değil gibi bir sürü şey sıralanabilir. Bunlar zaten bilinen şeyler. Ama bir tarafta kulağa çok sağlıklı gelmese de bir ihanet, bir değersizlik duygusu oluşmuyor mu? Kimsenin mutluluğunda gözüm yok bu arada. Umarım mutlu yaşarlar. Hatta eşinize ve size sağlıklı ve uzun ömürler. Ben burada çok temel bir kıskançlık duygusundan bahsediyorum.

son birkaç aydır bu konu en büyük derdim haline geldi. şöyle bir alo dedikten sonra hemen akşam için plan yapabileceğim kimse yok etrafımda. ilginçtir, eskiden insanların sürekli birileriyle vakit geçirme isteğinde olmalarını tuhaf bulurdum, hatta güçsüzlük göstergesi sayardım. şimdi bakıyorum insanlarla mesafe koya koya etrafımda kimse kalmamış. kimseleri aramaya aramaya aranmaz hale gelmişim. bir de sosyal medya kullanıcısı olmamak da sanırım katmerlendiriyor bu durumu, iletişim tümden kopuyor. bunun bende bu kadar rahatsızlık yaratacağı hiç aklıma gelmezdi. ne yapayım sizce, eski arkadaşları bir listeleyip ara ara mesaj mı atayım? arayayım mı? bendeki bu yoksunluk hissi geçici bir şey midir yoksa gayet olağan mı?

Kendimde ve çevremde gözlemlediğim kadarıyla, bu yaş grubundakiler ne yapacaklarını hangi işte çalışacaklarını bilmiyorlar. Karakterin oturmaya başladığı yaşlar genel olarak bu yaşlar oluyor. Okul okuyanlar belki de okumayanlardan daha kötü durumda. 2 yıl boyunca kendini geliştirmek için html/CSS/JavaScript öğrenen arkadaşım şu an 9.500 liraya çalışıyor.

Liseyi bitirip, üniversiteye gitmemiş arkadaşım özel güvenlik kursuna gidiyor. Belki bir güvenlik işi çıkar da mesleğim olur mantığı ile. Bir diğerinin işi var ama işi bırakıp e ticarete atılma derdinde çünkü aldığı maaş ile ne evlenebilir ne ev alabilir kendine.

Bir de motivasyoncu tayfa var tabi. Bunlar da bütün gününü Instagram motivasyon sayfalarını takip ederek geçiren, spor yapalım abi vücut yapalım abi kadınlara değer vermeyelim abi diye geçiren beyni yanmış tipler. İş meslek falan yok tabi. Babalarından aldıkları para ile hayatlarını sürdürüyor. Tuzu kuru tipler.

Ben de spora yazıldım ama ilk günden bırakacağım gibi, çünkü doğru düzgün bir iş olmadıktan sonra geri kalan her şey boş. Zamanımı kendi değerimi yükseltmeye ayırmak, yani iş konusunda kendimi geliştirmeye ayırmak daha mantıklı geliyor. Benim de bir farkım yok aslında 25 yaşındayım elimde bir tane üniversite diploması var o kadar.

Bu konu hakkinda ne düşünüyorsunuz?

Neye ve ne kadar harcadınız ?

İlkokulda sınıfın en çalışkanı bendim sınıf öğretmenimiz beni hiçbir zaman tahtaya sözlüye kaldiramazdi daha 7-8-9 yaşındayken kafayı yiyordum neden parmak kaldırıyorum da bana söz hakkı vermiyor diye. Abim her gün bana hikayeler okuyup deftere yazdırırdı, sınıfın en güzel yazanı bendim yaptığım her şeyi zamanında ve full disiplinle yapardım.

Ortaokulda sınıfın en iyi okuyanı bendim. Hocalar her şeyi bana okuttururdu. Çok güzel okurdum, çünkü her gün evde sayfalarca kitap okurdum. Tiyatro oynayacaktık hoca direkt beni çağırırdı mesela, basketbol futbol kurslarına giderdim her takımda kaptan olurdum.

Ne olduysa liseye geçtik ondan sonra oldu. Belki hepinizin hikayesi aynıdır ama ben 13-14 yaşına kadar inanilmaz güzel bir hayat sürüyordum. Girdiğim her ortamda en iyisiydim, kızlar bana hastaydı, herkes beni takdir ederdi. Ne oldu da böyle olduk sizce ?

Ben internet, mastürbasyon ve fast Food 'a bağlıyorum bunun sebebini.

Bu sezon tiyatroya sardim. Gelecek sezon napcam hic bilmiyorum..

Seni "arkadaş olarak" tanımak isteyen flörtün aklındaki nedir? Birkaç ay boyunca arkadaş olarak tanımak istemek, araya soğuk bir mesafe koyarak konuşmak değil midir? Bu şekilde ne ilerleme kaydedilebilir ki zaten? Sadece tanımak istemek desek o her zamanki ilk evredir de arkadaş olarak tanımayı anlayamadım.

geçen bir kızla tanışmıştım. sevdiğim parçalardan diyip müslümden unutamadım şarkısını gönderdim kimi unutamadın diyor. şarkıyı seviyorum dedim.

başka gün Justin Bieber & benny blanco - Lonely şu şarkısını gönderdim kendini yalnız mı hissediyorsun diyor. alla alla bir şarkının fonetiğini sevemez miyim yaaa illa bir duygu mu barındırması gerekiyor.

uzinin makina parçasını atsam makine mi olacam yani :)

gerci burada dikkate aldigim kim varsa evli falan ama yine de gorusleri merak ediyorum. bana gore 18 yas alti yasal degil ama durtusel olarak ergenlige girmis sevisme yetisi olan belki de sevisen insanlarla iliski yasamak dogal geliyor. bunun ahlaki siniri ya da sizin siniriniz ne? kucukten ornek verdim ama kendimden 20 yas buyuk birine de babam gibi bakiyorum o daha ahlaksiz geliyo sjsjj yasal olan hepsi ahlakli geçer tabii de kendime gore olani belirttim.
not: yasal sinirlar disinda bir sey yasanmadi. gecen bir youtuber farketmeden liseli biriyle cikmis bundan bahsedince hepimizin basina gelebilir(!) diye dusundum de

anlatim bozukluklari icin sorry

Bir derdiniz olduğunda ya da üzgün olduğunuzda ya da bir sıkıntınız olduğunda belli eder misiniz? yoksa yaşamınıza devam mı edersiniz? hani derler ya üzgün ve sıkkın görünmeyin bu insanlar tarafından zayıf görünmenize yol açar gibi.

Karşı cins tarafından hislerinizden dolayı ya da direkt yürüyüp kaç kez red ya da istemediğine dair davranış gördünüz. Çetelesini tutan var mı ? :)

Böyle bir şey var mı? Bu konudaki düşünceleriniz nelerdir?

arkadaş çevresi geniş olan biri değilim Instagram kullanmıyorum. karşı cinsle tanışmak için ya da iletişim kurmak için Instagram şart mı.

numara istemenin yerini Instagram istemek mi aldı yoksa gerek yok mu. 20-30 yaş aralığı için soruyorum.

bunun tam ayrımı nasıl oluyor /maruz kalan açısından
takıntılı aşıklar da aşırı ilgili oluyor mesela

Sb.

Ne desem :) ilk kez böyle birşey yapacağım.

Ülkede yaşanan her şeyden (deprem, sel, yangın, ekonomi, siyaset) dolayı ben artık toparlanamıyorum. Özellikle bu depremden sonra iyice çöktüm bakın gerçekten pandemide vs asla böyle olmadım. Her gün mutsuz uyanıyor, mutsuz işe gidip geliyor, evde de mutsuzluk saçıyorum. Çevremdeki herkesi de rahatsız etmeye başladım bunun da farkındayım ama düzelemiyorum arkadaşlar. Evlilil arifesindeyim bi yatak olmuş 7-8 bin lira, insanlar yurtdışında bu fiyata 2.el araba alıyor biz burada ne yaşıyoruz ya, gerçekten mutsuzluk ve umutsuzluktan ölmek üzereyim.

Sevdiceğime dedim ki gel gidelim buralardan, araştırdık ettik, kanada, amerika vs neresi varsa. Tabii ki para ve zaman gerektiren şeyler bunlar ama bu süreçte ben nasıl ayakta kalacağım, nasıl iyileşeceğim, nasıl mutlu olup etrafımı eşimi dostumu da rahatsız etmeyeceğim? Gerçekten kendimi toparlamak istiyorum ama olmuyor. Mutsuzum işte. Tavsiyesi olan?

zorluktan kastım seninle konuşmak istemiyorum tarzında değil de soğuk davranmak diyebiliriz.

gerçi ben bugüne kadar hiçbir kızın ilk seferde olumlu davrandığını görmedim.

bu durumda ne yapılmalıdır yapacağımız şey ne olmalı, uzak mı durmalı yoksa rahatsız etmeden devam mı etmeliyiz ?

Ruh eşi diye bir şey var mı sizce eğer varsa denk geldiniz mi ?

Fikir verir belki planı olmayanlara.

Ben başlayayım: Golf oynayıp, date'im var. Akşamda halı sahada maçım var.

edit: date.

Artık bu tabir tarihe mi karıştı nedir ? Erkekler eskiden; "bu kızın peşinden az koşmadım" derlerdi. Keza kadınlar da; "bu çocuğu peşimden az koşturmadım" filan şeklinde.

N'oldu şimdi artık herkes 30dk'da birbirini kabul eder veya reddeder mi oldu da bu tarz bir ifadeyi duyamaz oldum ?

Yaş 24, flört ettiğim çok kız oldu ama doğru düzgün sevgilim hiç olmadı. istesem olurdu tip boy olarak fena değilim yürüyen çok oldu ama ben best one diyebileceğim birini arıyorum.

birçok kişiyle yüzlerce şey yaşamaktansa tek bir kişiyle her şeyi yaşamak istiyorum. arkadaşlarım skor peşinde mesela ama ben sevebileceğim, beni sevecek ciddi ilişki yaşayacağım birini istiyorum. sahtelikten samimiyetsizlikten nefret ederim mesela, samimi ve dürüst olan birini arıyorum. etrafıma bakıyorum neredeyse bütün kızlar gösteriş peşinde, bad boy peşinde, ya da 2 bira nasıl fazla içerim onun peşinde.

muhafazakar değilim karakterli biri olsun yeter, yani önüne gelene yürüyen ya da her yürüyen erkeğe mavi boncuk dağıtan biri olmasın yeter benim için.

bu düşünce yanlış mı, objektif ve dürüst olun lütfen.

Üniversite bittikten sonra ne zormuş yeni arkadaşlar edinmek.
İş ortamı harici yeni arkadaş nasıl ediniyorsunuz ?

Merhabalar,
Arkadaşım diyemem aslında tanıdık gibi birşey, sadece iş yerinde görüşüyoruz yaklaşık 6 aydır ve iyi kötü bişeyler paylaşıldı aramızda ancak dışarıda bir samimiyetim henüz olmadı evi nerededir bilmem. Sadece kocasını çocuğunu arabasını bilirim o kadar. Her neyse.
Bunun babası bundan borç istiyor oda veriyor 5.5k kadar ama ödemiyor bu acizlik oluyor kocasına söyleyemiyor daha önce de uyarmış uyarısına rağmen vermiş ve şimdide icralık olmuş geçen gün iş yerine kağıt geldi. Sana maaşı alınca veririm sende kredi kartı var çeker misin bana filan dedi tabi hem az tanıdığım için hemde miktarın çokluğundan söz veremem veremeywbilirim bende bu ay sıkışığım dedim geçtim.
Profilin iki yaşında çocuğu var kadın.

bu cok basit nezaket kurali neden bazilari icin zor bi sey?

burada da cok karsilasiyorum, disarida da.
kimseye iyi davranasim, yardimci olasim kalmiyor giderek.

birine yardimci oluyorsun ozelden burada, ustune iyi dilekte bulunuyorsun falan. tenezzul edip bi tesekkurler yazmiyor.
disarida da boyle bu. bi adres sorar bi sey yapar donup gider oylece.

sorum bunu yapanlara.
neden?
siz cok mu onemlisiniz.
vaktiniz cok kiymetli ve bu da bosa vakit harcamak mi oluyor.
bi daha gormeyecegim veya burada tanimadigim insandan bana ne mi.
nedir motivasyonunuz?

Azıcık uzun, okuyup yanıt verenlere teşekkürler.

üç seçeneğiniz olsun, hangisinden ilerlerdiniz?

1.seçenek: 8 yıldır hayatınızda. Yaklaşık 3 sene sevgili kalmışsınız parçalı sürelerde. Zamanında denediniz ve soru işaretleri taşıdı. Size karşı çok iyi. Uyumlu çiftsiniz ama gerçekten mutlu olmadığınızı gördünüz, emin olamadınız. Bunları emare kabul ettiniz, ayrıldınız. Son 3 yıldır siz istemiyorsunuz ama o aşık ve her fırsatta sizi istiyor. Bunu da dile getiriyor. Bu baskı belki normale döner ve denersiniz yada sizde alışırsınız diye envai çeşit yol denediniz ve sonunda birşey değişmedi. Arkadaşlık hukukunuzun suistimale uğradığını düşündüğünüzden arkadaşlığınızı ve iletişiminizi de bu durumu paylaşarak sonlandırdınız. Kırılmışlık yok ama birşey de kalmadı elinizde.

2.seçenek: 6 aydır hayatınızda. İnanış, dünyaya bakış olarak uyuşuyorsunuz. Karşınızdaki kişide olmasını beklediğiniz kriterler onda var. Onunkiler de sizde var. Çok daha genç biri, jenerasyon farkınız var ama bir şekilde iletişim kurabiliyorsunuz ve bu iki taraf için de birbirinize karşı asla sorun olmuyor.

Her iki kadın kişisinin de yada sizin aile yapısı birbirine uygun değil. Kalpleri ruhları güzel insanlar, yukarıda allah var. Anneleri tarafından seviliyorsunuz. İkisi de evlenmeyi istiyor.

3.seçenek: kimseyi seçmemek, yola devam etmek. aklınızdaki ve geçici seçiminiz ise bu. Size göre bunlar net yanıtlar değil. Ama bulduğunuz yanıtlarda ayıklama yaptıkça doğru mu yaptığınızdan emin değilsiniz. Diğer tüm kararlarınız net idi hayata dair. Bir şekilde o net yanıtları arama kültürüne ve bulmadan seçmeme kültürüne aşinasınız.

Ne yapardınız?
Tecrübelerinize göre başka bir yol var mıdır?
Hiç sormamaktansa, bilgi birikimine önem veriyorum. Deneyim yaşayarak oluyor ve siz ne derdiniz?

Edit 1: ilk yanıta göre detaylandırma.
Edit 2: yanıtlara göre edit.
Edit 3: tüm yanıtlar için teşekkür ediyorum. Bu sorunun hiçbir doğru yanıtı yok, kişisel yanıtları var. Ve ben kişisel yanıt verdiğim yoldan yürüyeceğim. çoğunlukla da aynı düşünüyorum. Buradan yanıt yazmayıp, dm atanlara da teşekkürler.

arkadaşlar aranızda benim gibi olup da sıkıntılarını çözemeyince terapiste gidenler olmuştur. uzun yıllar annemle babama küsmemek için terpaistlere gitmeyi reddediyordum, çünkü öyle hissediyordum ki hangi ekolde terapi alırsnaız alın, mevzu çocukluğa gelip dayanıcak ve çaresizce o zamanları suçlamaya başlıyacaksınız. sonrasında bu konuda güvenebileceğim birisi çıktı terapiye başladık, ama yine mevzu geldi çocukluğa dayandı ve içimde bizimkilerle yüzleşmeye başladım biraz sancılı bir süreçti. sonuçta onların da kendi yetişme süreçleri ve kendi travmaları var, bunları da bilmek gerekiyor falan filan.. neyse bu süreci atlattım sayılır.. barıştım herkesle (bütün mevzu içimde olup bitiyor bu arada) neyse mevzuyu çok uzatmayacağım..

bugun bir şarkı dinledim, sezen aksu - 1945

bu şarkı resmen bizden önceki kayıp nesillerin de aslında çoook daha üzücü bir dönemde büyüdüklerini anlatıyor ya =(

o yüzden lütfen içsel mevzularınızda onlara da çok yüklenmeyin. böyle içimden geldi bugun..

Gel asırlardan uzan da tut ellerimi sımsıcak
Yoksa bendeki çocuk da böyle çaresiz kalacak
Öfke ile beslenen çocuklar yalnızdırlar

Ve ümitleri çiçeklerden, acıları tarihlerden
Senin gibi benim gibi onlar da hep insandılar
Ve sevgiye inandılar ve saygıya inandılar
Senin gibi benim gibi

Onlar biraz terkedilmiş biraz küskün çocuktular
Sanki biraz incitilmiş sanki yetersiz sevilmiş
Sanki utandılar kavgadan ve sustular

Öp incilenen gözyaşları kurusun inançlarımda
Sene bindokuzyüzkırkbeş, onlar da hep insandılar
Ve sevgiye inandılar ve saygıya inandılar
Senin gibi benim gibi
www.youtube.com

5 senelik bir ilişki içindeyim. Son 2 yıldır da birlikte yaşıyoruz. Evimizi, hayatımızı ikimiz de ailelerden destek almadan birlikte kurduk, okullarımızdan birlikte mezun olduk, iş aradık değiştirdik, birbirimizin tam anlamıyla iyi ve kötü gününde hep yanındaydık.

Sevgilim mezun olup kıdemli bir mimarla ortak olup bir mimarlık ofisinde çalışmaya başladı.
1-2 ayda bir müşterileri ile birlikte içkili akşam yemeğine çıkıyorlar. Bu akşamlarda eve gelme saati belli olmuyor. Birkaç kez gece 2-3 gibi, sabaha karşı geldiği bile oldu. Baskıcı, maço bir tip değilim ancak bu beni çok rahatsız ediyor. Hem benimle geçirebileceği zamanı bu şekilde dışarıda geçirmesi, hem bir dönüş saati olmaması, hem de yemekteki herkesin karşı cins olması, bundan mutsuz olduğumu belirtmeme rağmen çözülmemesi bende travma oldu. Defalarca kez kavga ettik, özür diledi vs. vs. Pek bir şey değişmedi.
Önceden haber ver gecikeceksen diyorum, bildirdiği tek şey "gecikeceği" ve bunun ona istediği saatte eve dönme hakkı verdiğini düşünüyor.

Bu da yetmezmiş gibi bir de iş günleri, saatleri dışında da birlikte çalıştığı mimarla yazışıyor whatsapp'tan.

Geldiğimiz noktada, "ben böyle mutluyum, o yemeklerde mutluyum çünkü saygın biriyim, mimar X hanımım" diyor. "Onlarla A, B, C gibi senin ilgilenmediğin konuları konuşup paylaşabiliyorum." diyor.
Ben onun ilgi alanlarını paylaşmıyormuşum, benim mutlu hatırladığım eski anılarımızda bile onun çok mutsuz olduğu zamanlar varmış (eski yazışmalardan, mektuplardan örnekler gösteriyor), sen bana şunu demiştin, bana bunu yapmıştın, vs. vs.
Onu boğuyormuşum, sıkıyormuşum, benim yüzümden eve gelmek dahi istemiyormuş, onunla onun ilgi alanlarını, müzik zevkini paylaşmıyormuşum, vs. vs.

Geçmişte tabii ki de hatalarım oldu ancak onları kabul edip düzeltmek için elimden geleni yaptım.

Tüm bunlara rağmen yakın zamanda dahi hem iyi günde mutluluğu hem de kötü günde üzüntülerimi paylaşmıştı.
Kafamı karıştıran nokta da bu.
Artıları eksileri tartmaya çalışıyorum.

Kağıt üstünde evli olmasak da, biz her şeyde birbirimizin diğer yarısıydık, ve geldiğimiz nokta bu.
Siz ne düşünürsünüz?

Merhaba,
Bu gece içten, içimden; ailem, kendim için bazı konularla ilgili yürekten dua edeceğim...
Bir haksızlık karşısında çok aciz kaldık; büyük bi emeğin olduğu bazı iş, maddi, aile ilişkileri vb. konularla ilgili...

Bana enerji, güç, 'amin' ya da ne ise; sizin için hangisi uygunsa bana içinizden gönderir misiniz?..

Mazlumun duasındayım, omzumda ağır yükler...

Okuyanlara selam olsun; teşekkürler...

Yan tarafta daire içi girişi kapatılmış dubleks bir dairede iki aile yaşıyor. Çocuklarda var. Daha önce duyuru açmıştım zaten.

Mesele çocuklar olmaktan çıkalı çok oldu. Anneleri de bağıra bağıra kavga ediyor, çocuklar hiçbir düzelme olmadan ses yapmaya devam ediyor. Özellikle alt kata gitmek için pat pat bam güm sesler çıkarıyorlar. Alt kattan üst kata, üst kattan alt kata bağırarak haberleşiyorlar. Düzelme ihtimallerinden umudu kestim. Çok konuştum ama yok zerre kadar anlayış, empati yok. Bitmiş. Hayvanlar. Burada bayağı sövüyorum.

Bir insan neden sürekli duvara vurmak zorunda kalır, neden bam güm koşmak zorundadır ki böyle yapar? Sebebi ne yani?

Neyse esas mevzu şu ki ben bu evi ucuza tuttum diye sevinen kerizim. Sebebi de bunlarmış işte anlamış oldum.
Önceleri ses yalıtımı için ev sahibiyle görüşmüştüm de adam onlar yüzünden ben neden masraf yapayım demişti. Falan filan.

Eve taşındım taşınalı sayelerinde sürekli ev bakmaya devam ettim ve pes etmek üzereyim. Tabii ki fiyatlar arttı.

Şu anda en aşağı senelik yaklaşık 16 kağat az ödüyorum bu evde olduğum için. 16 kağat benim için iyi para. Fakat dayanamıyorum bir yandan. Bir yandan da taşınırım yine başıma böyle bir şey gelir diye tereddüt ediyorum. Bu işin sonu yok.

Eve gelmek istemiyorum artık sürekli ansızın çıkan bam güm sesinden bunaldım.

Ne yapacağım? Çaresizlik duyurusudur.

güzellik vs. ayrı konu da ben direkt oyunculuk yetenekleri olarak çok beğendiniz 40 yaş altı aktrisleri soruyorum. en az 5 tane yazarsanız sevinirim daha fazla yazabiliyorsanız daha iyi.

benimkiler: kristen stewart, rooney mara, margot robbie, jessie buckley, jennifer lawrence, scarlett johansson ve belki florence pugh'u da alırım bu listeye. 41 yaşında ama hadi natalie portman'ı da ekleyeyim.

edit: lea seydoux'u unutmuşum oha