Ekşi Duyuru

lisede tek bir sevgilim oldu. ilişkimiz 2 küsur yıl lise ve üzerine de 2 sene, yaklaşık 4 yıl devam etti. yatılı okulda okuduk, bilenler bilir yatılı okullarda kurulan arkadaslik ve aşk ilişkileri daha farklı oluyor. o zamanlar çok toksik biriydim aşk ilişkimde. belki hala öyleyimdir ama o zaman çok daha fazla olduğuma eminim. şimdi bakinca aslında hepsi birer yardım çığlığıymıs, kendimle alakalı sorunları halledemiyordum. ailem çok sorunluydu. ister istemez bunları dışarı yansitiyordum, çok agresiftim. zavallı bir cocukmusum yani. acı verici bir şekilde ayrılmıştık, en azından benim için. sebebi " hayat şartları, mecburiyet". burayı çok detaylandirmayacagim. benim için çok özel biriydi, onu hiçbir zaman unutmadım. hayatımın her günü hala aklıma geliyor. çok saçma bulabilirsiniz, her gün muhakkak aklımdan geçiyor. 10 yıl olmuş liseden mezun olalı. bu süreçte 2 tane uzun ilişkim oldu. ikisinde de mutluydum, ikisini de sevdim. bunun onlara haksızlık olduğunu düşünmüyorum.

tekrar karşılassak, konuşsak nasıl hissederdim merak ediyorum. kafamda yüz kere kurmusumdur bu ihtimali. napıyor, mutlu mu, şimdi nasıl biri, arada aklından geçiyor muyumdur..... bunları düşünüyorum zaman zaman. çok sacma. o zamanki ortak arkadaşlarımızla da görüşmüyorum, hiç bilgim yok o yüzden kendisiyle alakalı.

ondan sonra üzüldüğüm her şeyde sanki ona üzülmüşüm gibi hissettim. eksik kaldım sanki. sürekli büyük bir açlığın içinde gibiyim.

benzer şeyleri yaşayan var mı? yasadiysaniz sonrasında o kişiyle hiç karşılaştınız mi, nasıl oldu? bunları hissetmem ve düşünmem tuhaf mi, evetse nasıl geçecek?

Tantrayı daha önce duymuştum ama ne anlama geldiğini bilmiyordum. videoyu izleyince baya şaşırdım. Yanlış anlamadıysam bol bol dokunmalı seks gibi bir şey.

Videoyu izleyen var mı? Suzan hanım ve diğerleri sanki yetişkin bir insanın kelime hazinesi onbeş yaşında bir çocuğa verilmiş de hadi anlat bir şeyler denmiş gibi saçma sapan konuşuyor. Politik sistem diyor, özdeğer diyor, çocuğa zorla yemek yedirmek aslında tecavüzdür diyor.. sanki sorun yeterince dokunmamakmış gibi birbirlerine dokunarak sevişiyorlar bütün o safsatanın ardından. Bir de konuşmaların arasına cinayet haberlerini falan sıkıştırmışlar nası bir alaka kurulduysa..

Gerçek tantra bu mu?
İkinci sorum, bu arkadaşlar polis baskını yemeden toplu sporlarını/faaliyetlerini icra edebiliyorlar mı?

statu gostergesi mi?
neden?

8 sene önce bir kursta tanışıp sonra bir daha yüz yüze gorusmemisler. Instagram vs muhabbet olmuş. Hatun kişi yeni işe girdiğinde de eleman çiçek yollamış. 8 senedir yüz yüze görüşmediğiniz ama instagramda ekli olduğunuz birine çiçek yollamak ince ince yürümek değil midir? Kabahat çiçek yollayanda değil bu arada bence, o şansını deniyor. Bu mevzularda biseyden şüphe ediyorsanız şüphe ettiginiz şey doğrudur diye düşünürüm ben hep. Rahatsız olmakta haksız mıyım?

Ya arkadaşlar sürekli bi kadın seni sevmiyorum derse devamlı ilgi beklerse sizin tavrınız ne olur ben soğuyorum o kişiden bende bi sorun mu var acaba?

8 ay asgari ücrete yakın işsizlik maaşı var
ailemle yaşıyorum
çok şükür para laızm değil

şimdi toplum baskısı bir kenara
çalışmaya değecek beyaz yakalı iş olursa çalışırım, başvuruyorum da

iyi bir iş bulana kadar
zanaat tarzı yerlerde beleşe/yemeğie/harçlığına mı çalışayım ne yapayım

y.lisans var tezli tezsiz, lisans yabancı dil devam eden üni var
bunlara mı ağırlık vereyim

tr'yi mi gezeyim

bunları nasıl part-time ayarlarım

şimdi esnafın yanına girsem adam gibi düzenli çalış der
güzel iş bulup da başlamasam 2. şans gelir mi

öte yandan tokilere başurdum ev yapmak istiyorum

garsonluk tarzı sosyal beceri skilleri de tavan yapmak istiyorum

yaş teorik olarak olarak ömrün yarısı

bir daha bu arayı bulamam gibi geliyor
bir de ortada bir şey olmasa da evlilik de düşünyorum o zaman da düzgün iş de lazım

yapacağım şeyi not almaktan sayfalar doldu 1 aydır ancak resmi yerlerdeki işleri toparlayabildim
ihtiyaç fazlalarını sattım

Işyerinde biri var. Benden hoşlanıp hoşlanmadığından emin değilim hatta bana instagramdan istek atana kadar beni umursamıyor zannediyordum. Takip ettikten sonra ilgimi çekmeye başladı. Zamanla muhabbetimiz arttı fakat öyle kaldı. Uzun uzun konusacak kadar fırsat olmuyor departmanlar baya farklı. Olsa da etrafta hep diğer iş arkadaşlarımız oluyor. Yani birebir çok konuşamıyoruz. Bir kaç kez ınstagram'dan işle ilgili komik şeyler yazdı uyuz olduğumuz birisiyle dalga gectik falan. 2 haftadır pek bir şey olmuyor. hep birşeyler olmasını bekliyorum sanki. Ben bir adım atayım diyorum nasıl yapacagimi bilmiyorum. Bir şeyler derken istedigim şey biraz daha samimi olmamız. Zaten bir ilişki çok erken birbirimizi tanımamız falan lazım. Instagramdan mi yazsam? Ya da ne yapabilirim? Bir şey yapmadan hep huzursuzum sinir oluyorum kendime. Telefondan yazdım yazım hataları için şimdiden özür diliyorum .
Yazdıklarım saçmadir belki derdini s falan diyebilirsiniz:D ama içimi dökmüş olmak istedim biraz

Alışabildiniz mi? Eski hayatınızda özlediğiniz ve yeni hayatınızla ilgili iyi ki oldu dediğiz şeyler neler? İlişki özelinden çok ev hayatı ile ilgili.

Aslında gönül işi değil
Ve bana da değil. Bir arkadaşıma, altın sarısı olmayan, metalik küçük düz basit bir küpe.
Nasıl tarif edeceğimi bilmiyorum ama kulaktan sarkan bir şey değil. Sade ama öğrenci işi de değil tabi.

Ben Tv ve tv için hoparlör aldım eve. Alırken de dedim aileme ileride götürürüm bunları peşinen söyleyeyim diye. (tabi ki evde ailem için başka bir tane daha tv var)

Geçende sohbeti açıldı. Bir arkadaşım dedi ki abim evdeki basküle kadar aldı götürdü evlenirken diye.

Sizin cevaplarınızı merak ediyorum.

karşılığını bekler misiniz? eşit derecede değer görmekten bahsediyorum.

Öncesine göre soğuk davranışlar sergileyen bir erkek arkadaş, ailesini ve sağlık sorunlarını gerekçe gösterip konuşmayı azaltıyorsa, hatta yalnız kalmak istediğini söylerse, bunu ne olarak algılarsınız? O günden beri kimse kimseyi aramamış.

Evlilik aşamasındasınız, kız tarafı size eşyaların çoğu var "çeyizim" hazır diyor. Durup düşününce aklınıza 10 ay önce evlilik aşamasında olduğu diğer kişi geliyor. Muhtemelen onunla seçip beğendiği eşyalar bunlar. Bu durum sizi rahatsız eder miydi? Eşyaları değiştirmesini ister miydiniz?

27 yaşındayım(E). 3 yıldır kurumsal bir şirkette çalışıyorum. Herşey iyi hoş derken, bir yıl önce ofise yeni bir kız iş başladı. Özet geçiyim ofisteki tek iş ortağım birbirimizin yedeğiyiz. Bildiğim herşeyi öğrettim. Dertleştik daha doğrusu o anlattı ben dinledim, halledemediği bir işi hallettiğimde çok mutlu oluyorum.

Zaman geçtikçe kendimde sonradan farkettiğim fizyolojik olgular meydana geldi. Yani yazarken bile utanıyorum. O yüzden anonim bir hesap içinde yazıyorum. Bu kızla telefonla konuşurken, yanyana olurken vs iç çamaşırımda bir damla kadar yapışkan (artık meni mezi ne haltsa) ondan geliyor. Bunun nedenini o kadar çok sonra anladım ki internette hastalık araştırıyordum.

Ama şunu belirtmek istiyorum kesinlikle ereksiyon durumu söz konusu değil. Porno izlemem , mastürbasyon alışkanlığım yok belki ayda 1 kez. En son lisede sevgilim olmuştu onda bile böyle bir şey yaşamadım.

Kızı seviyorum ama arkadaş olarak diyeceğim, bir çoğunuz dalga geçecek biliyorum. Neyim var benim? Yazarken utanıyorum. Belki sağlık sorunu diyeceğim ama tek etkeni bu. Aşık olmak istemediğim biri. Ortak yönümüz sıfıra yakın. Ama ilgisi çok hoşuma gidiyor veya herhangi bir konuda beni tercih etmesi..

paylaşmak istedim kimseyle böyle bir şeyi konuşamam bile.

Benim de yillar suren bir iliskim oldu ama ayrildiktan sonra hic konusmadik, ne gerek vardi cunku, diye dusunurdum hep. Ama son zamanlarda karsima eski sevgilisiyle arkadas kalan bircok erkek cikinca mantiklarini cok merak etmeye basladim. Hikaye de hep ayni: "uzun yillar beraberdik, birlikte de yasadik, zamanla seks hayatimiz kotulesti, iliskimiz arkadasliga dondu ve su an en yakin arkadaslarimdan biri." Yani bu insanlari yargiladigimdan degil ama bir turlu aklima mantigima oturmuyor, neden boyle bi sey var sizce?

sorum kadınlara.
resimli paylaşırsanız sevinirim.

Yerimde olsanız yılbaşında kimle olurdunuz?

Doğduğunuz günden beri yılbaşını aileniz ve yakın akrabalarınızla toplanıp kutluyorsunuz. Her aile kutlama için yemek hazırlar, şaraplar, rakılar, süslemeler hazırlanır, toplanılan evde kutlama yapılır. Tüm ailenin birlikte olduğu nadir mutlu günlerden biri bu, ve aile için çok önemli.

Fakat 6 yıllık bir ilişkiniz var ve üniversiteden mezun olduğunuzdan beri son yıllarda uzak mesafe ilişkisine dönmüş durumda, yılın yarısını birlikte geçirmeye çalışıyorsunuz. Kız arkadaşım işinden dolayı yaşadığı yerden ayrılamıyor, ben remote çalıştığım için seyahat edebiliyorum. Fakat evlilik durumu olmadığı için yılın yarısından fazlasını aile evinde geçiriyorum.

Maddi durumu ve iş/yaşayacak her konusunu tam olarak netleştirmeden evlenmek istemiyoruz. Bu durumda da mecburen belli günler, özellikle yılbaşında ayrı kalıyoruz. Dengeyi sağlamaya çalışsam da kız arkadaşım bu sefer de yılbaşını kendisiyle geçirmediğim için bana sitem ediyor. Kendisine hak veriyorum, 1 Ocak'ta yanına gidiyorum fakat bu sefer çok üzüldü, ben de uçak biletini 1 Ocak tarihine aldığım için pişman oldum.

Bu durumda olsanız yılbaşını nerede geçirirsiniz?

Yurtdışından iki şişe viski almıştım. Arkadaşımın arabasının bagajına koydum poşet içerisinde. Bugün aradığımda birisinin kırıldığını ve bagajın komple alkol koktuğunu söyledi. Yani bir şişesi mefta olmuş. Her gün görüştüğüm bu arakadaş şişeleri teslim ettiğim iki gün boyunca da ortalarda yoktu. Yarın sağlam kalan şişeyi alacam. Doğru söyleyip söylemediğini nasıl anlarım? Arabasını kontrol edemeyecem onu söyliyim.

Yeni tanıştığınız bir karşı cins var, tanıma flört amaçlı numaralarınızı paylaşmışsınız birbirinizle ve WhatsApp'tan bir iletişim yürütüyorsunuz.

Güzel, sıcak bir şekilde sohbet akarken en son siz ona bir şeyler yazmışsınız. O son yazdıklarınızı okumuş ve o an sohbeti devam ettirmemiş, sonrasında 3 gündür de hiç sesi çıkmamış.

En son yazan siz olmanıza rağmen yeniden yazar mısınız, yoksa bu tür bir durumda ilk sesi karşı tarafın çıkarmasını mı beklersiniz? İletişimi bir noktada sonlandıran o taraf çünkü.

Selam. Uzun olacak baştan uyarayım, ona göre başlayın okumaya :)

Birkaç ay önce sevgilimden ayrıldığım için baya tırt moddayım. Eskiden bu ayrılık sonrası üzüntü durumları mahvediyordu beni ama artık biraz daha düzeldim, gerçek hayata daha hızlı adapte olabiliyorum. Olmaz olaydım...

Neyse, iki hafta önce bi hanımla tanıştım bi app'ten. İki gün boyunca muhabbet ettik app üstünden uzun uzun, sonra da Cuma akşamına denk geldiği için buluşalım dedik en azından bir iki saat, baktık akıyo devam ederiz. Buluştuk bi mekanda ve buluşur buluşmaz benim samimiyetimi hissedince tüm hayat hikayesini anlattı.

35 yaşında gazeteci ve çevirmenlik yapıyor, bir yandan aile şirketinin işleriyle ilgileniyor. 20 yaşında Fransa'ya gitmiş ve orada bi elemanla evlenmiş, 2.5 yıl evli kalmışlar sonra boşanmış geri dönmüş. Neyse döndükten bir süre sonra da Türk bir çocukla takılmaya başlıyor ve çocukla ayrıl barış ayrıl barış 11 yıl geçiriyor... Hamile kalmış iki defa. İki kere de hastaneye yatmış eroinden dolayı, elektroşok falan vermişler. 3 yıldır kullanmıyorum dedi. Doktoru eroin dışında her şey serbest sana demiş, başka şeylerle zaman geçiriyo haftada bir. Bu arada aileden aşırı ötesi zengin. Annesiyle yaşıyo. Baba işe yaramazın teki, annesi çok başarılı bi mimar ve müteahhit. Çalışmaya falan hiç ihtiyacı yok. Bayağı hızlı bi hayat yaşamış ve sıkıntılı durumlar geçirmiş yani.

Buluşup birbirimize kendimizi hikayemizi falan anlattıktan sonra gel bizim arkadaşların yanına geçelim dedi, ok dedim gittik. 7-8 kişilik çok uluslu bir ortam. Yaş ortalaması 40'a yakın, modacı sinemacı instagram fenomeni komple sanat sepet tayfa. İçtik mekanda hayvan gibi sonra oradakilerin birinin evine gittik hepimiz. Afedersiniz pudra şekeri almışlar, onları çıkardılar, herkes payına düşen line'ı hırtladı, bize de ikram edildi iki üç sefer. O ara karambolde gey bi çocukla da öpüştüm, battı balık yan gider... Sonra evli evine köylü köyüne gitti, biz kaldık kızla. Ev sahibi de arka odayı gösterdi bize, gittik direkt uyuduk sevişmeden. Sabahına da kalktık içki içmeye devam ettik manyak gibi, yine sevişmedik. O gün ben kuzenlerimle buluşmam gerektiği için kalktım akşam 7 gibi gittim, gidene kadar da full yatakta takıldık sohbet gülmece öpmece koklamaca vs. Sonra gittim.

Sonra Pazar günü yine buluştuk, normalde başbaşa buluşacaktık ama sonra dedi ki plan değişti arkadaşımın terasına davetliyiz... Gittik arkadaşının terasına. Müthiş bir boğaz manzarası, lezbiyen bi çift. İçtik eğlendik dans ettik terasta JBL'den müzik açıp vs. Orda seviştik sonunda :D Seviştikten sonra ağladı, çok şefkatli olduğumu fln söyledi ve seni seviyorum dedi bi kez sessiz bi şekilde ama ağzından kaçırdı eminim. Ama terastan çıktıktan sonra sokaklarda el ele öpüşe öpüşe takıldık sürekli liseli gibi. Ben bir de kendisini aşırı beğendim, hiç makyaj yapmıyor ama dupduru bir güzelliği var. İnce, kısa boylu, mis gibi kokuyor. 35 olmasına rağmen 22 gibi duruyor. Neyse, aradan üç gün geçti, biz whatsapp'tan konuşuyoruz bi şeyler, bana bi anda şey dedi,

"bişey dicem, sen beni nasıl görüyorsun? Uzun soluklu mu"

Hemen sonra "dur cevap verme, 35 yaşında bi kadını görme öyle görme bence:D" dedi.

Sonra o da dedi ki "ben kendimden bu kadar küçük biriyle takılmak dışında bi şey yaşamadım ama seninle sürekli konuşasım görüşesim geliyo". Ben de ondan hoşlandığımı ama aslında sadece yoğun bi hafta sonu geçirdiğimizi, zaten duygusal ve depresif insanlar olduğumuz için ikimizde de böyle karışık hisler olması normal falan dedim coolluğumu bozmamak için. Ama onun o güzel bakışını ve gülüşünü görmek istiyor canım yani, iyice duygusal romantik kafalara düştüm. Sonra önümüzdeki Cuma'ya plan yaptık, annesiyle yaşıyo normalde ve annesi İtalya'ya gidicekmiş hafta sonu için, hafta sonu seni eve atıcam dedi. Ok dedim tabii ki.

Sonra noldu... Hiçbi şey olmadı. Cuma günü geldi, bana "akşam bi işim çıktı da erken biterse haber vericem" dedi. Ok sorun degil dedim. E yemeyiz bu ayakları tabii ki... O planı iptal ettiyse devam etmek istemiyor net. Zaten aradan 5 gün falan geçti bi kelime konuşmadık. Devam etmiyoruz belli ki, ben de yazmadım. Ama nasıl olacak yani şimdi? Ölü taklidi yapmaya devam mı edelim? Ben acayip yükselmiştim aramızdaki o romantik duruma, şimdi yalnızlık çöktü içime yeniden. Halbuki hiç olmayacak bi iş yani. Eroin nedir abi, tamam ben de yeşilaycı değilim ama eroin kırmızı çizgimdir ve 10 yıl kullanmış birine asla güvenilmemesi gerektiğini, her an kaçıp gidebileceğini falan biliyorum. O da benim sağım solum belli olmaz falan demişti terasta zaten. Oyun mu oynadı bu hatun benimle şimdi? Olay nedir?

Instagram'da şöyle bir şey gördüm. Katılıyor musunuz?

birini ariyorum mesela. telefonunu acmazsa hemen endiseleniyorum.
disaridaysam falan butun keyfim kaciyor.
basina bi sey geldi saniyorum. yani ortada anormal bi durum da yok. siradan telefonu acmadi diye endiseleniyorum

babami bekliyorum mesela. gec kaldi, aradim hala bekliyorum nerdesin dedim. babam diyor biraz gec ciktim ama simdi hizlica gelirim. aklima ya kaza yaparsa sorusu geliyor. arayip hemen, acele etme ben bi kafede bekliyorum falan diyorum.ve gelene kadar cok endiselenmistim.

hele iste su telefon acilmama olayinda aklima elli tane sey geliyor.
gecenlerde teyzem telefonunu acmadi diye evine gitmeye karar vermistim. yalniz yasiyor. 1 saat icinde 3 kere aradim. 1 saat kisa bi sure aslinda. tam en iyisi gideyim derken telefon caldi. sessizdeymis duymamis..

babamin yagli falan yememesi lazim mesela.
her gun ne yedigini soruyorum. iskender yedim dedi bi aksam konusurken. bi sey demedim guldum ama cildirdim o gece

sadece yakin cevrem icin bunu hissediyorum. benim icin cok onemli bi insan daha var hayatta ve biraz maceraperest biri ama ayni seyleri onun icin hissetmiyorum tam olarak bu sekilde. o genc, guclu bi adam basinin caresine bakar diyorum. halbu ki asil genelde o risk altinda oluyor.. dogaya falan da gidiyor.

bu artik anksiyete oldu bende. herkesi surekli kontrol ediyorum. telefonla hal hatir sorarak. sizde de var mi benzer durumlar.
doktora mi gitmeliyim. dusunuyorum birinin basina bi sey gelmesiyle hic basa cikamam ki :(

Herkese sevgiler,
kendimi uzun zamandır çok yorgun ve bitik hissediyorum.
Yaklaşık 5 yıldır aynı işyerindeyim ne uzadım ne kısaldım. Benimle başlayanların çoğu ya ekip lideri oldu (müdür olan da var) ya da farklı firmalara gittiler. Ekip olarak yurtdışı bağlantılı çalışıyoruz ekibin en eskilerinden olmama rağmen bir defa yurtdışı ofisine göndermediler , yeni arkadaşlar bile gitti.
İş yerinde gün boyu canım çıkıyor.15 kişilik ekibiz tüm yük benimle birlikte 5 kişide. Siz işi biliyorsunuz deyip her işi bize veriyorlar. İki gün izin alsam maillere bakmak zorunda hissediyorum kendimi. izin günümde bile en az 3 kere de telefon geliyor kusurabakma acil durum oldu diye.
Yaşım 30, çok değil biliyorum ama firmaya alıştığım için başka yere geçmekten de çekiniyorum.
eskiden beri insanların ne düşündüğünü önemseyen, insanlarla iyi geçinmeye çalışan hep alttan alan adam oldum. Bir şey yapmadan yüz defa düşünürüm. En ufak konuda bile birinden onay almaya çalışırım abimden, kız arkadaşımdan, patronumdan vs.
Her şeyi kuralına uygun yapmaya çalışırım. Bu yüzden ya geç kalırım ya da yapamam. Çok basit şeylerden bahsediyorum. İşyeri, dışarıda eğitime göndermişti iki hafta ve her gün eğitim saat 3'te bitiyordu. Kalan iki saatte yine çalışıyordum. Eğitimdeki diğer arkadaşlarım dışarıda her işlerini hallediyorlardı.
Kolay kolay yalan da söyleyemem, söylesem de çok basit konularda olur.

Bana ne önerirsiniz , ben nasıl insanları daha az umursayan, mutlu bir insan olurum.

iş ilanlarına bu menüden cv göndermek kafi mi
daha sonra hr'a msj mı kasmak gerekiyor
raconu nedir bu işin

2022 ne kadar memnun etti sizi? Toplumsal olarak zor şeyler yaşadık orası belli, kişisel hayatınızda neleri başardınız neler umduğunuz gibi gitmedi, şans sizden yana mıydı hangi burcun yüzü güldü merak ettim. :D Açıkçası 2022 benim hayatımın dönüm noktasıydı çok zor bi karar aldım ama bana yakıştı, çok iyi oldu çok güzel oldu. Bu sene yaşadıklarım hep aklımda kalacak eminim. Sizler için nasıl bir seneydi?

Not: önemsiz bir soru olduğu için gönül işlerinde açmak istedim soruyu.

Sinirlenince tarafların karşılıklı birbirinin damarına bastığı, ikisinden birinin hiç fren yapmadığı, ortalığı sinir harbiyle yakıp yıkıp(sözlerle) sonra pişman olunan böyle öfke kontrolsüz saçma sapan bir ilişkinin düzelme olasılığı var mı? Normalde gerçekten öfke kontrolü olan biriydim ama çileden çıkıyorum.

yaklaşık dört sene önce, üniversite son sınıfta hoşlandığımı söylediğim bir kız vardı. karşılık olarak ilişki düşünmediğini söyledi, öyle kalmıştı. iki ay önce tasadüfi şekilde bir arkadaş vasıtası ile tekrardan iletişim kurduk. fakat ayrı şehirlerdeydik. şehirlerimiz arasındaki mesafe yaklaşık üç saat. neyse mesajlaşma telefon trafiği başladı. baya ortak zevklerimiz olduğunu fark ettik, damak tadımız benziyor. izlediğimiz filmler vesaire bir çok ortak ilgi alanımız var. ciddi bir yolda ilerleriz diye düşünceler vardı ikimizde de.

bu arada ikimiz de kendi yaşadığımız şehirlerde yüksek lisans yapıp bir yandan da çalışıyoruz. baya yoğunuz gün içerisinde. sonuncusu üç gün önce olmak üzere, iki kere görüştük, yaşadığı şehre gittim. buluşmalar çok güzeldi, samimiydik. sarılmalar, yakınlaşmalar. fakat problemler aslında telefon iletişiminde başladı.

ben biraz daha sıcak kanlıyım kendisine göre. çok sık mesajlaşmıyorduk fakat akşamları mesela 20 dk kadar araşıyorduk uyumadan önce. ilk haftalarda daha bir neşeliydi ses tonu konuşurken, birbirimizi tanımaya çalışmak vesaire. bol gülümsemeli geçiyordu. hatta beni daha tanımıyorsun çok komik/neşeliyim falan diyordu. fakat son iki haftadır, “naber, nasılsın, günün nasıldı” minvalinde çok keyifsiz konuşmalar olmaya başladı. ses tonunda hiç cıvıltı neşe yok neredeyse. buna ek olarak, ben konuşmayınca telefonda sessizlik oluyordu. susuyorum o da susuyor. sonra hadi uyuyalım moduna giriyor. hiç konu açayım, muhabbet olsun diye bir olayı yok. haliyle telefon kapanınca keyfim kaçmaya başladı. ikinci son buluşmadan sonra düzelir, bir hediye alayım, hoşuna gider daha da renkleniriz diye düşünüyordum fakat değişen bir şey olmadı.

bardağı taşıran nokta da, dün yaşandı. ateşlendim salgından, hastaneye gittim eve geldim vesaire dinleniyorum. aradı akşam geçmiş olsun dedi. sonra hani bir tık samimi içten bi şeyler der diye bekledim. işiyle ilgili bi şeyler anlattı, yine çok donuk/tutuk bir sesle. hastayken de yansıtmasam da ilgili, candan bir şekilde yanımda olmasını beklerdim açıkçası. bir süre sessizlik oldu, tamam sen de hastasın dinlen deyip kapattı telefonu.

ben de hiç tartışmaya, neden böyle oluyor sorularına girmeden, on dakika sonra ben uzak mesafe ilişkisi yapamıyorum dedim. her şey için teşekkür ettim. o da teşekkür etmiş ve ilişkiyi bitirmiş olduk.

şimdi neden buluşmalarda daha samimisin ama telefonda böyle renksizsin vesaire gibi sorular sormanın saçma olduğunu, bunun pazarlığının yapılamayacağını düşünüp hiç uzatmadım, hem çocukça da olurdu. ilgisi azaldı diye düşünüyorum. insan sevdiği biriyle daha neşeli konuşur diye düşünüyorum. ya da karakteri böyledir bilmiyorum. ama öyle olsa, ilk haftalardaki cıvıl cıvıl neşeli halleri vardı. bir yandan da çok güzeldi kendisi. yüzü kaşı gözü. tam istediğim bir kadın tipi. hem de bazı konulara bakış açısı. bu saatten sonra gerçi bitti ama öyle bir iç dökmek istedim, hem de zihnim inanılmaz karıştı. bu tip durumlarda ne yapılmalı hiç bilmiyorum.

eski sevgili veya flört ile iletişim devam etmeli mi? sürekli iletişim halinde olmaktan bahsetmiyorum ancak ayrılıktan sonra ömür boyu iletişimin kesilmesi doğru mu? hatta bazıları hemen engelliyor. hemen engellemek bana saçma geliyor, rahatsız etmiyorsa engellemem, numarasını da silmem. ama bazen duygular devam ediyor, o zaman kestirip atmak gerekebiliyor. siz ne düşünüyorsunuz?

evlenme kararı verdiğinizde kafanızda soru işareti var mıydı karşınızdaki kişiyle ilgili? Güven vs sormuyorum, yani bunu kıvırabilir miyiz? Ayrılırsak ne olur vs gibi geleceğe yönelik var mıydı?

Böyle vardıysa ve devam ettiyseniz de yanıtlasanız olur. Sonu nasıl gerçekleşti?

Yani değer vermek herşeyi çözer mi yoksa başka şeyler de aramış mıydınız?

Dışarıdan eve gelince ellerini yıkamıyor. Veya eve kargo gelince kuryeden kargosunu teslim alıyor ve ellerini yıkamadan yemek sofrasına geri dönüyor. Geçen bir keresinde dayanamadım uyardım, gitti yıkadı ama çocuk gibi uyarmak da nereye kadar.

Hijyen anlayışınızın benzer olmaması soğuma sebebi midir sizin için?

Ilgi duydugum kisiye ilgimi belli edecek sekilde davrandim. Kendisinin bana ilgisi bir var bir yok gibiydi ama son raddede arkadas olarak görmeye baslamisti beni (sanirim onun aklinda baska biri var). Sonra da kendim zor bir durumdayken (ufak bir kaza yasadim) ondan ilgi görmeyince sitem ettim biraz. Sonra sitem ettigime üzüldüm, tekrar durumu telafi edecek birseyler yazdim. Ona olan duygularim komple ortaya sacilmis oldu. Kisacasi sictim yani. Karsi taraf simdilik sessiz, muhtemelen kaydedeger bir sey yazmayacak, tanidigim kadariyla sefkat dolu bir insan degil kendisi. Kendimi kabugu kirilmis kablumbaga gibi hissediyorum. Üzerime biraz moral atar misiniz?

Bir arkadaşınız var.Kötü gününde hep yanında oldunuz

Ve kavga ettiğiniz bir kişiyle görüşmemesi konusunda ricada bulundunuz ama o görüşeceğini söyledi tavrınız ne olur ?

Başlığı daha da iddialı hale getiriyorum. Hırvatlar dünyanın en güzelleri olabilir mi? Kameralar taraftarlara çevirince hepsi güzel. Kadını geçtim erkeklerin de eli yüzü düzgün, tam arı ırk gibi. Sarı, renkli. Latinlere bakıyorsun Arap gibiler.

Siz ne düşünüyorsunuz?

Hırvatistan'da bulunan ya da gezmiş, görmüş insanların görüşünü merak ediyorum

Der meister'in Hırvat sevgilisi vardı. O da görürse eğer duyuru onun fikrini de merak ediyorum. Gururumuzsun "Der Meister"..

Not: İzlandalılar da güzel ama şu an gündem Hırvatistan..

Bugün bir arkadaşım başına gelen bir olaydan bahsetti. Bir çocuk sahibi de olan boşanmış bir kadınla berabermiş bir süredir, dün kadının eski kocası yolda arkadaşımın karşısına çıkmış. "Çocuğumun annesinden uzak duracaksın" ile başlayıp tehditler savurmuş.

Bu şekilde boşandığı eski karısının özel hayatına müdahale eden adamlar memleketimizde nadiren mi oluyor sizce, yoksa sıklıkla karşılaşılabilen bir durum mudur? Sizin de böyle duyduğunuz hadiseler oluyor mu?

Şu an berbat durumdayım. Ama hiç belli etmedim. Çok mutlu olduğumu söyledim. Gülücükler attım. Ama içim acıyor. Kalbimi kırmadan bana bişeyler söyleyebilir misiniz?

Bu şu an hissettiğim his nasıl geçer?
Hayata tutunabilmek için bana bir sebep verebilir misiniz ?

zorunlu çevremdeki insanlarla hayata bakışımız tamamen farklı. zorunlu çevreden kastım tabii ki iş, yer vs vs.

kendi öz çevrem ise yıllar geçtikçe hayatın getirdikleri ile bir bir uzaklarda kaldı ya da bitti. yalnız kaldım.

entegre olamadığım bir hayat yaşıyorum. sonuç olarak da içedönükleşmeye hatta bazı konularda nihilistleşmeye başladım.

aslında asla böyle yetiştirilmedim fazla sosyal, aktif bir gençlik dönemim oldu.

büyüdük. sonra bir takım yanlış ya da zorunlu kararlar dolayısıyla yetişkin hayatım tamamen bir "sabır mücadelesi"ne döndü.

aslında pandemi döneminin de bir etkisi olduğu söylenebilir bu entegrasyon sorunu ve gitgide içedönükleşmeyi pekiştirdi.

ne zaman günlük olarak insanlarla konuşsam hep maske takınıyorum. çok klişe geliyor kulağa ben de sevmedim yazarken ama başka açıklauyacak bir ifade bulamadım.

artık millete kendimi anlatmaya ya da her önüme konulan durumla da mücadele etmeye de gücüm kalmadı. duyduğum ya da içine düştüğüm her konuda içimde hayretlerle karşılasam da uyum sağlamaya çalışıyorum. başarıyorum ama ben yıpranıyorum. içsel sorunlara yol açıyor.

kendimce bu yaşıma kadar da belli bir hayat görüşü edindim. hayata baktığım etik bir pencere var. bunların hiçbiri de çoğunluğun benimsediği şeyler değil. bilmiyorum belki de altkültür diyebileceğimiz daha birçok farklı konuda azınlık ya da marjinal kalabilecek noktalarda geziniyor beni ben yapanlar. niye böyle oldu bilmiyorum? çocukluğumdan beri hep bunun peşinden koştum belki de...ortalamayı kovalamak aslında daha rahat ettirecekti tabii ki. peki ne oldu? gayet ortalama olmak zorunda olan bir hayat içinde hapis kaldım. haliyle bir maske altında sabır ederek yalnız yaşıyorum. çünkü, tahmin edersiniz, çoğunluk çoğu zaman bu tahakkümü istemeden kuruyor.

kısa-orta vadede değiştirebileceğim bir hayatım yok. aslında artık genç yaşta da sayılmam uzun vadede de pek değiştirebileceğim bir şey yok.

tutunduğum bir iki umudum var. onlar da sanki çok kırılgan.

bazen başaramadığımı düşünüyorum. kendime iyi bir hayat yaratmayı başaramadım. sorun yok bu konuda aslında. insanın başarısızlığı kendi elinden olunca çok da isyan edemiyor. ama ne kadarı benim yüzümden ne kadarı dışsal aslında bu da başka bir husus. eh bi sağlığım vardı gerçi o da gidici.

buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim.

soru sormam lazım biliyorum benim gibi olanlarınız varsa ne yapıyorsunuz? ne yapacağız?

Sizi çektiği fotoğraf ya da videoyu flörte atmak sizce soğuma nedeni mi? Olay oldu bitti de sizce abartılacak bir şey mi? İçeriğinde sadece sizin olduğunuz bir fotoğrafı sırf eski sevgili çekti diye problem çıkartmak ergence değil mi?

Malum kişiyle iş ortamında 2 ay kadar önce tanıştık. Güzel bir elektrik oluştu aramızda derken dışarı davet ettim konuştuk sohbet ettik bol bol yürüdük. Hangi filmden bahsetsem izliyordu aynı şekilde ben de onun bahsettiği filmleri anında izliyordum. Bir araya geldiğimizde elini tuttum elini öptüm ciddi itirazı olmadı sonra yanağından öpmeye başladım ama fazla ileri gitmedim. Bu arada evine davet edip anne babasıyla tanıştırdı. İş yerinde duyulmasın diye hep bir hassasiyeti olduğunu belirtti. En son evine çiçek gönderdim akşamında iş yeri olarak eğlenceye gittik güzel bir geceydi. Gelelim işlerin karıştığı noktaya. Toplu eğlencede muziplik olsun diye birkaç mesaj attım watsaptan ama sağdan soldan görülür yazismayalim diye cevap verdi. Program bittiğinde birkaç kız arkadaşıyla yemeğe gittiler. Normalde gitmezdim ama araç olmadığı için mecburen guruba takıldım deyince sıkılıyorsan gelip alayım dedim ama gören olur diye kabul etmedi. Ben gecenin coşkusuyla birkaç samimi itirafta bulundum teşekkür etti ve gün bitti. Ertesi sabah yazdığım mesaja çok soğuk cevap yazdı ve sonra konuşmamız gerek dedi watsaptan. Akşam oturduğumuzda bu birlikteliğin duyulduğunda kendi imajına çok zarar vereceğini söyledi ve devam etmeyelim dedi. Çok fazla üstelemedim ama ayrılırken kendi elleriyle ördüğü kaşkolu hediye etti.
Aklımdan bir an olsun çıkmıyor ama olayı nasıl yorumlayacağımı ve nasıl adım atmam gerektiğini bilmiyorum. Acaba çok mu hızlı davrandım. Beni çok fazla tanımıyor sonuçta. Yaşanacak bir olumsuzlukta tırnak içinde adının çıkmasından mı korkuyor? Yorumları bekliyorum teşekkürler. Telefondan yazınca biraz dağınık oldu ama kusura bakmayın

doğum günü size bir anlam ifade ediyor mu, beklentiye giriyor musunuz?

Selamlar herkese. Birkaç kez kalabalık gruplarda buluştuğum sohbet ettiğim bir kız var. Sohbet ederken onun da eğlendiğini düşünüyorum. Ortak ilgi alanı denilebilecek bir konuyla ilgili whatsapptan yazıp sohbet de ettim ama o kadar. Instagramini bulamadım onu bulup takip etsem niyetimi belli edebilsem daha iyi olurdu ama olmadı.

Bana göre "yarın akşam şurda olacağım birlikte kahve mi içsek" samimiyeti hala oluşmadı. Ona ilgim olduğunu grup içinde de belli edebildim mi emin değilim. Flörtöz bir konuşma hiç olmadı ve karşı taraftan o da benden hoşlanıyor sinyali almadım. Yine de whatsapptan birebir buluşma için "cumartesi boşsan kahve içelim mi" gibi birşey yazayım mı yoksa birkaç buluşma daha grupça buluşup sohbetin ilerlemesini mi bekleyeyim?

Ya şimdi durup dururken şöyle güzel bir yemek yiyeyim, iki kadeh rakı guzel.masa e meze takilayim gibi. İr şey canım çekti ama cumartesi akşamı rez olmadan böyle bir şey mümkün değil gibi geliyor.
Ne diyorsunuz?

arada bir geleceğe dair planlar yapıp heyecanlanırsınız ve 40-50 sene içinde (belki 30 sene) büyük ihtimal öleceğiniz aklınıza gelir ve tüm enerjiniz söner. yaşıyor musunuz?

edit: ölümden korkmaktan bahsetmiyorum. "zaten öleceğiz ne gerek var." hissi.

29 yaşında zamanında müdürlük yapmış biri olarak, halen daha biri bana x bey diye seslendiği zaman saliselikte olsa duraksıyorum. Beraber yemek yediğimiz, yaşça büyük bir abi telefonuna beni .. bey diye kayıt etmiş bunu görünce, içten içe sen bey'sin lan diyorum. Biraz gülesim geliyor. Kendimi çoçuk gibi mi hissediyorum bilmiyorum ama adını koyamadığım bir duygu yaşıyorum. komik gibi diyim.

Acaba kendime saygım falan mı yok ey freud'lar:). TAbi kadınlarda soruma cevap verebilir.

Biz öleceğiz. Bütün sevdiklerimiz ölecek. Hayat her şeye rağmen bütün umursamazlığıyla devâm edecek. Bizler yaşlanacağız, dünkü bebeler ergen olacak. Daha da yaşlanacağız o ergenler yetişkin olacak. Bu sırayı da bozan nice ölüm haberlerine şâhit olduk, olacağız. Dünya buyken hayat için bunca çabalamaya, didinmeye, acı çekmeye değer mi? Nedir bunca kalp atışının, nefes almanın gâyesi? "Bir hoş sâdâ bırakmak" mı?

Az evvelki duyuruya kaynak yapayım dedim. tanışıp flört ettiğiniz, sevgili olduğunuz ya da evlendiğiniz kişiler oldu mu? evet çoğul.

Hayırsa eğer; siz değil ama bildiğiniz var mı tanışan eden, takılan, ciddi düşünen ya da önce takılalım sonra bakarız diyen kimseler?

Sevgiliniz veya flörtünüz olan birisi de sizin gibi bir duyuru kullanıcısı veya burayı takip eden biri olabilir, böyle bir durum mevcutken yazdıklarınızın kendisi tarafından okunacağını da bilerek "gönül işleri" kategorisinde duyurular açıyor musunuz?

selamlar, makul bir yalana ihtiyacım var. yalan söylemek çok iyi olduğum bir konu değil ama tereyağından kıl çeker gibi halletmezsem hiç iyi olmayacak.
şimdi, görüştüğüm iki kişi var, sevgilim değiller, daha çok sosyalleşme ve cinsellik maksatlı bir araya geldiğim iki farklı insanlar. arada hiç sevgi yok değil, ikisine de "muhabbet besliyorum" diyeyim. fakat kimsenin kimseye verdiği bir söz yok. ikisi ile de uzun zamandır tanışıyorum. birisi ayşe diğeri fatma olsun isimlendirme olarak.
ben yoğun biriyim, yani geç saatlere kadar çalışıyorum bazı günler. önceki gece 11 gibi işimi bitirdim ve biraz ayşe ile muhabbet ettim, sonra yorgun olduğumu söyleyip biraz boş takılacağım yarın görüşürüz dedim, o da 'ok ben de yorgunum dizi izleyip yatacağım' dedi. ayşe whatsapp kullanmadığı için imessage uygulamasından yazışıyoruz.
neyse ben gerçekten de işte boş boş takılıyordum kendi evimde ama sonra fatma aradı, istersen buyur gel dedi ve çıktım fatma'ya gittim. fatma daha önce 1-2 defa telefonumdan bir şeyler baktı, hiç yalan söylemeyen şeffaf birisi olduğum için ihtiyacı olduğunda telefonumu verdim. gerçekten de normalde hiç yalan söylemiyorum ama ikisi de başkası ile görüştüğümü bilmiyor, yani ben bu detayı söylemedim ve onlar da sormadı ama aramızda böyle bir sevgililik sözleşmesi de olmadığı için ben de bir şey sormadım onlara hiç. 3lü olarak işimizde gücümüzde insanlarız zaten, onlar da benim kadar yoğun işlerde çalışıyorlar.

şimdi zurnanın zırt dediği yere geliyorum; ben fatma'nın evine girince telefonu do not disturb moduna aldım. fakat görünen o ki ekstra bir ayar yapmazsan imessage uygulaması karşı tarafın bildirimlerini sessize aldığını diğer görüşmeciye bildiriyor!
eve çok yeni girmiştim ve koltukta fatma ile yan yana otururken telefona baktım ve ayşe'den gelen "niye sessize aldın telefonu" mesajını gördüm. ben bu uygulamanın karşı tarafa gittiğini bilmediğim için aşırı derecede panikledim. hemen modu değiştirdim ve telefonun sesini açtım ve ayşe'ye telefonu sessize aldığımı nasıl bildiğini sordum. ayşe de korkumu körükleyerek "heeer şeyi görüyorum canım, nerde olduğuna kadar bilgim var;)" yazdı. ben de bunu okuyunca kan beynime sıçradı çünkü ikisinin de evi birbirine çok yakın. biri caddenin başında diğeri caddenin sonunda diyeyim yani 200 metre yok arada.
o an niye bu kadar mantıksız düşündüm bilmiyorum ama ayşe'nin gerçekten telefonumdaki her şeyi gördüğünü düşündüm ve hoş olmayan bir süprizle karşılaşmaktan korktum. şimdi bu yazışma sürerken tam dibimde fatma'nın oturduğunu ve telefonun sesini açtığımı kafada tutun. ve ben kem küm bir şeyler yazınca ayşe beni aramaya başladı, hem de inanılmaz tacizkar ve ısrarlı şekilde. ben her telefon çaldığında reddedince, fatma "kim arıyo açsana iştendir belki" dedi ve o esnada telefonda kimin aradığını gördü. şimdi burası kritik çünkü iki insan tanışmasa da birbirinin ismini biliyor, haliyle "patronum arıyor" gibi bir şey diyemedim. saatin de o esnada 00.30 olduğunu hatırlatayım, yani birisi ölmediyse kimse kimseyi o saatte aramaz. durumu fatma'ya açıklama fırsatını ısrarlı telefon çalışı sebebiyle bulamadım ve bi noktada telefonu açtım. o esnada kalkıp diğer odaya geçemedim ama fatma sağolsun bir yan koltuğa geçti ve ayşe şaka yaptığını ve bildirimi imessage'da gördüğünü söyledi ben de he tamam dedim ama tam o anda inanılmaz bir sessizlik oldu. fatma yan koltuktan anlamsız şekilde gözlerimin içine bakıyor (böyle kriz anlarında donakalma gibi bir huyu var), ayşe telefonun ucunda susuyor ve ben mal gibi kalmışım böyle. o an 30 saniye sürdü (bana 30 yıl gibi geldi) ve bir şey demeden telefonu kapattım.
fatma'ya bir arkadaşım acil bir şey sordu ve istedi dedim ve üstelemedi konuyu ama yüzü düştü ve sonrasında benle konuşmadı, hiçbir şey demeden kalkıp yatağa geçti.
sabahtan beri ikisinden de ses seda yok. ki normalde ne bileyim bi reelstir bir komikli tweet atmaktır falan bir paylaşım olurdu.
benim şu an içinde doğruluk payı da olan mantıklı bir yalana ihtiyacım var ama aşırı saçma geliyor her şey. ikisi de olayın tam ne olduğunu bence anladılar fakat kurtarma payım var. fatma'nın telefonda ayşe'nin ismini gördüğüne %90 eminim ama görmemiş de olabilir. ayşe ise telefonda başka yerde olduğumu anlamış olabilir ama onu'da cover edecek tutarlı bir şey söylemem gerekiyor.

ikisine de "ben başkasıyla da görüşüyorum ha" deme durumum yok. bunun 2 sebebi var, birincisi "ya görüş tabii ben de görüşüyorum zaten" lafını duyma ihtimalim var, ikincisi "ama ben seni çok sevmiştim sen sadece benle görüş ve gel sevgili olalım" durumuna hazır hissetmiyorum henüz. ayşe'ye özellikle beni tacizkar şekilde aradığı için yükseldim mesajda ama bunun dışında elimde koz yok.

okumayanlar için özet: telefonu do not disturb moduna almayın. alırsanız da kimseye bildirim düşmediğinden emin olun.

5 yıldır tanışıyorlar. 2 sene kadar çıkmışlar. 3 yıldır ayrılar. kız ciddi birliktelik istiyor, çocuğun aklında birliktelik yada iletişim kurmak yok ki kız 3 yıl önce de söylemiş ama kızı da kıramıyor olanı biteni anlatıyor sadece, hayatıma bakacağım demiş en son. Ama kız çok sevdiği için kıramıyor.

Kızı bende tanıyorum, iyi biri. Çocuğun hayatına başkaları da girdi, rutin devam ediyor yaşamaya. Ama kız kimseyi almamış bu sürede. En son "sadece düzgün, doğru birini arasam bu kızla olurdum zaten ama ben aşık olacağım birini arıyorum, kimseyi de olumsuz etkilemek hayatını mahvetmek istemiyorum" dedi.

Ben de onun hayatı da diye karışmadım açıkçası tavsiye falan da vermedim. Dinledim. Ne yapacaksın bile demedim yönlendirmiş olurum diye. Sizce ne yapsın? Ve sizce ben doğru mu davrandım, yani sonuçta karışmamak en iyisi gibi gelir hep bana böyle zamanlarda.

Teşekkürler şimdiden.

Selamlar,

8 yıldır beraberliği olan ve geçen ay evlenen bir arkadaşım var. Ancak bu arkadaşım son bir sene içerisinde bu evlendiği beyefendiyi sürekli olarak aldattı. Yani dört beş ay boyunca o diğer eleman ile çift gibi dolaştılar ettiler. Evlenme aşamasındayken bile hatta bu görüşmeler vs. devam etti. Evlilikten önce de hem bana hem de bu 3. şahsa evlenmeyi istemediğini, evliliğin kendisine göre olmadığını, karşı tarafın ailesi ile milyon tane sorun yaşandığını vs. vs. anlattı. Dilinde sürekli olarak bir boşanma, ayrılma lafları var. Şu ana kadar kendisiyle konuşmadık bu durumları henüz doğru düzgün fırsatımız olmadığından ama bu şekilde başlayan bir evlilik ne kadar doğru? Ne kadar ilerleyebilir ki? Ben kendisine şu an evli olduğu çocuktan ayrılması gerektiğini ilk daha bu 3. şahıs ortaya çıkmadan defalarca söylemiştim ancak her seferinde içinde ukte olarak kalmasını istemediğinden ve herkese, her şeye karşı sorumlu hissettiği için yapamayacağından bahsetmişti ancak diğer çocukla iletişimde olduğunu da tahmin edebiliyorum az çok. Ne diyorsunuz?

Kaç kere görüşelim dediğim lise arkadaşım benimle hiçbir şekilde görüşmedi. Bu duruma oldukça bozukken kız istemesine ve nişanına davet etti. Bozulduğumu söylemedim. Aşırı samimiyetim yok gitmeyi düşünmüyorum. Laf olsun diye mi davet edildim sizce? Benzerini yaşayan oldu mu? Böyle durumlarda nasıl yaklaşılmalı?