Ekşi Duyuru

Mesaj atıyor, yanıt yazmıyorum. Mesela bir mesaj attı farklı sosyal ortamdan, emoji bırakıp geçtim. like falan atmaya başladı sonra. Dışarı falan çıkmak istedi. Resim çekilme vs isteği. Cevap vermedim ama beğenilere devam ediyor. Acaba yürüdüğünü fazla hissettirdiği yerde iletişimi keseceğimi anlayıp ona göre mi hareket ediyor? En çok beni karıştıran konu da: yürüyor yürüyor sonunda tam tepki vereceğim orada benden önce davranıp abi diyor. Abi kelimesini görünce içimden "sorun yok" diyorum sonra yine yürüme adımına geçiyoruz. Ne yapmaya çalışıyor? Benim bildiğim biri sana abi diyorsa sana yürümemeli. Yürümüyorsa sıkıntı yok, aksi durumlar beni rahatsız eder diye soruyorum.

Normalde umrumda olmaz ama ailelerimizin ileri gelenlerinin tanışıklığı var. Hatta geçen hafta yemek yedik iki maaile. Dolayısıyla kırmak, üzmek istediğim biri değil. Zaten bu tanışıklık olmasa da bana yakıştıramam o sebeple nasıl davranmak doğru olacaktır, rica etsem tavsiyede bulunabilir misiniz?

Merhabalar herkese güzel ve sağlıklı günler dilerim.
Yaklaşık 2 seneye yakın süren bir ilişkim var. Bu sürecin başında da bazı sancılı durumlar yaşandı örneğin; eski sevgilisi gelip bununla birlikte olma saçma biri vs minvalinde konuşma dahi yaptı ancak ben eski defterlerin fikirleri ile hareket etmeyi değil karşımdakini tanımayı tercih ettiğim için pek fazla umursamadan devam etti.
Bu süreç içinde klasik fazla heyecanı olmayan bir ilişkiye sahip oldum.
Sonrasında aynı şehirlerde yaşamaya karar verdik( verdi. ) çünkü ben yanıma gelmesini desteklemedim bana maddi açıdan bir devrilme ile geleceğini biliyordum ve neyse olan oldu. Bu süreçte eylül ayında geldi ve halen iş bulamadı doğru düzgün ( fazla çabası yoktu görünürde max çabası kariyer.net-ilan-başvur butonuna tıklayıp tamam yaptım başvurdum başvuruyorum işşte çabalıyorum demesiydi) her neyse halen bulamadı ve bu süreçte gerekse kirası gerekse faturası gerekse diğer masraflarını benden talep etti ve ocak ayına kadar karşıladım ( bu arada kadınım ) sonrasında çevreminde baskısı ve bana da ağır gelmesi ile karşılamamayı tercih ettim ( 24 yaşımdayım 28 yaşında ) tabi hal böyle olunca ipin ucu kaçtı ilişki ilişkilikten çıktı aynı şehirdeyiz görüşürsek max haftada 1 kere görüşüyoruz onda da heyecan duymuyorum hemen bitsin gidelim derdine girip ruhum sıkılıyor bununla birlikte tabi yoruluyorum ancak bir yandan da vicdan yapıyorum benim için geldi şuan yüz üstü bırakmam hata olur diye sabrediyorum ( ki benim için gelmediğini söyleyen tanıdığımda var bu birazda önceden birkaç kişiyi dolandırdı bu sebeple kaçtığını söylüyor ve sadece tahmin). Durum bu olunca bende hem boşlukta hemde dertli kederli sürükleniyorum. Gün içinde aklıma gelmiyor bir yere alayım götüreyim muhabbetlerine hiç girmiyorum çünkü hep ben yönlendirdim ve yoruldum. Romantik durumları hiç sormayın bir romantik sofra kurmuşluğu bile yok 6 aydır aynı şehirdeyiz. Ne yapmalıyım? Vicdan yapmam normal mi fazla mı salağım açık olabilirsiniz.
Edit: Dün güzel bir konuşma yaptığımı düşünüyorum. Konuşma içinde bencillik yaptı ağırlıklı olarak ve bugünde sanki ben sorun yaratmışım gibi trip atıyor. :)

kadıköyde sessiz sakin, rahatsız edilmeden uzun uzun oturabilecek bir yer biliyor musunuz? sevgililerin ayrılık konuşmasının yapılmasına uygun, yani ağlayan sevgililere, dramatik anların yaşanmasına müsait bir yer olması lazım. uzunca bir ayrılık konuşması yapılması lazım fakat ev yok. duygusal, ağlamalı sarılmalı enstantaneler yaşanabilir, rahat konuşabilmek ve rezil olmamak açısından :(

Bir erkek karısını karısının haberi olmadan aldatsa bu kişiye kötü diyebilir miyiz?Ama düşünün bu erkek herkese iyi davranıyor merhametli düşene yardım ediyor.Sizin görüşünüz nedir çok merak ediyorum

İçinde olduğum arkadaş gruplarının hepsinde yalnız olan tek kişi benim. Son 1 yılda iki denemem oldu ikisi de başarısız. Zaten kendimi bildim bileli yalnızım, birkaç kısa dönem dışında. Bilmiyorum ki nasıl anlatayım, olmuyor işte. Okuldan iş yerinden veya yeni tanıştığın birinden arkadaşın arkadaşından twitterdan instagramdan şurdan burdan bi şey bi muhabbet bi elektrik bi kaynaşma olmaz mı, olmuyor. Her içki içtiğimde bu "olmuyor işte" durumunu hatırlayıp sessizce ağlarken buluyorum kendimi. Yalnızlığı ezikliği beğenilmezliği iletişim kuramazlığı karşı cinsi etkileyemezliği hayatı yaşayamamış olmayı her şeyi kabûllendim. Ok. Ama bunlara alışsa da insan yine de sakin kafayla bu problemi düşünmeden edemiyor. Kafamdan çıkmıyor.

Tanımadan, kişiliğini tarzını falan bilmeden bi şey söylemek zordur, zaten 'garanti tavsiye' de beklemiyorum. Ama merak ediyorum, bi arkadaşınız bunları yaşasa kendisine ne önerirdiniz?

Fikir vermesi için kendimden bahsedeyim biraz. Yaş 28. En son 4 sene önce ilişkim oldu. Tipim ortalama bi tip işte ama majör bi çirkinlik de yok. Para pul işlerine girmiyorum zaten o tarz önceliği olan insanlar olmuyor çevremde. Saygınlık maygınlık desen iyi bi üniversitede yüksek lisans yapıyorum, işim de normal masabaşı bi iş. Yetenek sıfıra yakın, sanat spor becerileri hak getire, sadece sosyal bilimler ve siyaset mevzusu. Onda da bilgimi insanlara yansıtacak bi hitabetim yok. Hepsinden önemli bilgi: Sosyal anksiyete bozukluğu var bende. Çekingenim.

Dün doğum günümdü. 28 yaşına girdim. Yakın arkadaşlarım vardı ama zamanla onlarla uzaklaştım. İnsanlara bakıyorum arkadaş grupları var. Benim olmaması garip geliyor ve üzülüyorum. Kendi ofisimdeyim iş ortamında kimseyle tanışamıyorum yani tanışayım desem nereden/nasıl olacak bilmiyorum. Sizce bu durum büyük bir eksiklik midir?

10 numara ekildim ha, süper ekildim,

toplamda 4 kere başka zaman verilerek ekildim sabah 9 dedik ben anlaştığımız yerdeydim 11 yapalım dedi bekledim 13 dedi lan dedim bari başka yerde bekleyeyim başka yere gittim. 15 dedi takıl sen dedim sonra akşam 7 dedi 7de aradım uygun değilim ya sonra görüşürüz dedi, iyi dedim.

olum ne güzel ekildim lan, baya profesyonel ekildim
yani çalışsan planlasan bu kadar güzel ekilmez bir insan
baya lab faresi gibi gezindim ortalıkta
atladım arabama bi oraya bi buraya gittim baya insan gördüm yollar tanıdım
bildiğin 300km yapmışımdır

ama hakkını vereyim güzel ekildim
uzun zamandır böyle ekilmemiştim
ya olm bazı insanlar ne güzel ekiyor ya
yani düz insan olsa böyle katmerli ekemez kimseyi
işin uzmanı olunca ayrıca bi güzel ekiliyorsun

keşke yarın yine ekilsem öyle güzel bir ekilmeydi yani

peki siz max kaç saat ekildiniz? sonra ne oldu?

Aslında gönül işi vs değil
Deprem dolayısıyla mesafeli bi tanıdığa bi mesaj metni yazdım ama atarsam komik duruma mı düşerim diye yollayamadım
Özelden mesajı size atsam bunu okuyunca ne düşünürsünüz kabaca fikir verir misiniz
Bunca dert içinde saçmalamış bu demesini istemediğim için emin olamadım

Merhaba. Öncelikle soruyu sormamın tek amacı yardım almak, hayatımda ilk defa tanımadığım insanlara kendimle ilgili bir şey soruyorum.

Genel olarak sessiz, sakin, ağırbaşlı biriyim. Tanımadığım insanlara karşı yani dışarda böyleyim. Tip olarak birçok kişiden iyi olduğumu duydum, bu kişiler akrabalarım değil :) Ben de zaten objektif biriyim tip ve görünüş olarak iyi olduğumu düşünüyorum. Sessiz sakin biriyim ama sosyal fobisi olan biri değilim yanlış anlaşılmasın.

Üniversitede ve sosyal hayatta bana ilgi gösteren kızlar da genel olarak hep girişken hareketli tipler oluyor. İlgi göstermelerinden kastım da çok açık ilgilenmek değil de bir konuda yardım istemekte oluyor gel yemek yiyelim de oluyor değişiyor. Benim yaptığım tek iyi şey muhabbet çevirebilmek yani benimle konuştuklarında asla sıkıcı muhabbet geçmiyor eğlenceli biriyim bu konuda.

AMA ben hoşlandığım kişiye karşı nasıl davranacağımı hiç bilmiyorum. Ne telefon numarası nasıl istenir ne bir kız dışarıya nasıl davet edilir ne de bir kıza nasıl ilgi gösterilir hiçbir şey bilmiyorum.. Birçok kız benim bu pasifliğimden şikayetçi olduğu için uzaklaştı çünkü nasıl davranacağımı hiç bilmiyorum. Her ne kadar bu kızlar girişken dediğimiz kızlardan olsa da benden bir adım beklediler.

Bana yardımcı olabilecek biri olursa hayatım boyunca memnun olurum.

Boşandığım eşimin şifrelerini biliyordum. Ancak o bilmiyordu bildiğimi. Boşandık. Ancak bu bende büyük bir yük oluşturmaya başladı. O kişiyi unutamıyorum her gün girip fotograflarına bakıyorum. Kendimi kontrol edmiyorum. Sizce arayıp şifrelerini değiştirmesini mi söylesem bakmamak için kendimi daha fazla kontrol etmeyi mi denesem.
Şifrelerini değiştir e sebep olarak bakmaktan kendimi alamıyorum gibi acındırık bir duruma da sokmak istemiyorum

Selam herkese,

Hayatımın günde 13-14 saat çalıştığım ve dolayısıyla başka hiçbir şeye zamanımın kalmadığı bir dönemindeyim. Buradaki işten kasıt, bedensel değil zihni bir faaliyet. Gece yarısı, uykuya 2-3 saat kala ancak boş kalabiliyorum ve gün bittiğinde zihnen tamamen tükenmiş oluyorum. O saatten sonra da ne spor yapılabiliyor ne dışarı çıkılabiliyor ne de sosyalleşmek mümkün. 6 ay kadar da böyle devam edecek.

Akşamları kafayı boşaltmak için ne yapabilirim? Bütün günüm okumakla geçtiği için çizgi roman okumaya bile (ki çok severim) mecalim kalmıyor. Dizi-film izleme işini zaten dil öğrenme sürecimin bir parçası olarak yaptığım için ondan keyif almıyorum, kafayı da boşaltamıyorum. Zaten Almanlar da doğru dürüst dizi çekemiyorlar ya neyse.

İki yıl kadar önce doktora tezimi yazarken benzer bir durumdaydım. O zamanlar Stardew Valley'de uslu uslu çiçek sulayıp arka planda Beyaz Futbol dinlemek iyi geliyordu ama bilgisayar oyunlarından da bu tür boş programlardan da çok soğudum geçen zaman içinde.

Şu an aklıma yeni bir şey gelmiyor. (Yani meditasyonu saymazsak. Bence o da bir çeşit iş. İstediğim öyle bir şey değil.) Bütün gün çalışıp sonra da uyuyana kadar sıkılıyorum resmen. Bir tavsiyeniz varsa alırım. Teşekkürler.

Ek bilgi: Otuzlu yaşlarda erkeğim ve yalnız yaşıyorum. Sosyal medya kullanmıyorum.

Yine yollardayız, hiç çıkmadık.
İçkimizi içiyor, geçmişi yad ediyor, önümüze bakıyoruz.

Siz de ne var ne y o k ?

düzenleme: yazarken aklıma geldi www.youtube.com

Eksikliğini hissettiğim bir kişi var. İhtiyacını duyduğum. Dertlerimden uzaklaştıran bir az olsun iyi gelen bana o. Bunu kendisi de biliyor. Ama yok resmen. Fazla bir şey değil dediğim. Bir mesaj iki hal hatır konuşma. Birbirimize iyi gelme. Ama yok yapmıyor. Söylememe rağmen yapmıyor. İnanılmaz ortada kalmış ve yalnız hissediyorum bu yüzden. Tersi durumlarda ben böyle yapmadım. Ama şimdi ben yalnız kaldım gibi oldu. Ne yapmalıyım ? Kötüyüm zaten iyice değer verdiğim kişi tarafından da umursanmıyorum hissi ekstra kötü geliyor. Şaşkınım ve kendi hislerimi beklentilerimi ve karşı tarafı sorgulamaya başladım. zor zamanımda göz göre göre böyle davranmasını asla unutmayacağım ama geride bırakabilir bu yapılanı artık bilmiyorum. Ne yapmalıyım ? siz olsanız ne yapardınız?

bir şekilde bulaştı bu, random gülme harfleri
genelde gençler kullandığı için içten içte garip de geliyor

:) daha da garip hale geldi

düşünceleirnizi alayım, çıkmazdayım

Terk edilmenin de birinci yıldönümü.(kutlu olsun!)
Nelerle meşgul oluyorsunuz?

Bir de Manga'nın Cevapsız Sorular şarkısı başlangıcında seslendirilen Macarca şiir çok güzel deyil mi?(evet deyil)

www.youtube.com

Şiyir: eksisozluk.com

bunu bazi istisnai durumlarda yapilabilir buluyorum ama su durumlar cok itici geliyor: mesela karsilikli konusulan bi durum var. karsi taraf hassas dusunup yapici bir uslupla yazarken obur taraf cirkinlesiyor ve karsi tarafa soz hakki birakmamak icin bir de engeli basiyor ustune.
bunu yaptiginiz oldu mu hic. ne dusundunuz bunu yaparken.
benim icin prenses sendromlu birinin yapacagi bi sey bu.
sizce?

Severek ayrılmak diye bir şey olur mu sizce? Bir takım sebepler buna sebep olabilir mi?

O sırada bıraktığınız gibi miydi hala? Ne kadar süre geçmişti?

Şimdi uzaktan ilişki yürütüyorsunuz iş sebebiyle ayrı yerlerdesiniz sevgilinizle. Kısıtlı vakitte görüşebiliyosunuz. Tatil planı yapıyorsunuz sapancaya. Tatile gitmeden önce bi işiniz var ondan istanbula uğramanız lazım.izmir istanbul arası yol var yani. sevgiliniz size hiç sormadan, bi abisi ve eşini olaya dahil ediyor diyor ki onları da ist bırakalım geçerken. Size hiç sormadan planı en son size söylüyor. Sinirlenmekte haksız mıyım? Sonuçta kısıtlı bi vaktimiz var ve ben tatile yayıla yayıla gitmek istiyo da olabilirim her gün görüşen çiftler değiliz ki biz? Sinirlendikten sonra yaptığı açıklama da kızlarını göremiyorlar zaten maddi durumlar sebebiyle, bizi de bırak dediler kıramadım. Ben de zaten başka yaptığı şeylerin birikimiyle ciddi patladım. Şuan sinirlenen ben olduğum için kendisi suçlu hissettiriyor beni. Sizce sinirlenmekte haksız mıyım

Is seyahatine cikacagim diye hanımı ailesine bıraktım iki hafta için.
Vallaha ertesi gün özledim evde canım sıkıldı onsuz :/
Kahveyi bile yalnız içmek çok sıkıcı geldi arkadaş...

Ne yapıyoruz?

Ben sabah kalktım etrafı toparladım, temizliği de yaptım(bardak yıkadım:() sonra da çıktım yürüyüşümü yaptım. Daha ne yapayım?
Kahvaltımızı ettik, meyvemizi yedik sıra geldi ev yapımı biramızın hakkını vermeye. Şimdi de ne gerekiyorsa onu yapıyorum, ne eksik ne fazla.

Siz ne yaparsınız?

Şarkı eklemesi: www.youtube.com

www.eksiduyuru.com
Aynı kişiyle muhabbetimiz yavaş yavaş tekrar oluştu. Yılbaşında bileklik hediye ettim o da bana kitap aldı filan. Geçen pazartesi telefon görüşmesinde rüyamda gördüm bunun üzerine bir hikaye yazmak istedim ama sonradan vazgeçtim dedim. Çok merak ettim, heyecanlandım sabırsızlıkla bekliyorum dedi. Ben de gaza gelip aramızdaki önemli anları temel alıp aşkımı ayan beyan ilan eden bir hikaye yazdım. Eve gider gitmez okumuş beğenmiş. O akşam aramızdaki muhabbet iyiydi ama yelkenleri tamamen suya indirmediğini de anlayabiliyordum. Bendeki coşku seli dinmedigi için sonraki gün yani dün bu kez şiir yazdım gönderdim ama yine aradığım sıcaklığı bulamadım. Fazla hızlı gidiyorsun mu demek istiyor yahut başka bir anlam mı çıkarmalıyım bilmiyorum. Her şeyi açık açık konuşup bu ilişkiye olumlu ya da olumsuz bir ad koymalı mıyım yoksa onu bir cevaba zorlamadan akışına mı bırakmalıyım?
Not: Size karşı duygularından emin olduğunuz birinden hikaye yazmasını beklemek nasıl yorumlanmalı alelade bir istek olabilir mi

Kötüyüm çok. İki ay önce boşanmamız gerçekleşti. Öncesinde tartışmalar kavgalar ve karşılıklı inatlaşmalar sonucu böyle oldu.
Sürekli kendimi suçluyorum geçmişe dönmek istiyorum. Acaba böyle böyle yapsaydım iyi olacak mıydı diye deliriyorum. Eşime ulaşıp özür dileyip düzeltebileceğimi söyledim. Olmadı.
O bambaşka bir dünyada artık. Evliyken benim kabullenmeyeceğim şeyleri ayrılınca hiç vakit kaybetmeden yapmaya başladı. Bir gün bir kafede başka biriyle görüştüğünü gördüm. Sadece arkadaşı olduğunu kendinden çok küçük olduğunu bunu nasıl da düşünebileceğimi söyleyip isyan etti. Akabinde de görüşmeyi kesip engelledi. Kafamı bozma sevgili yaparım bak diyerekten.
Burada şimdi önemli olan benim aşırı kötü olmam. Artık her gün rüyamda görüyorum. Eşimi böyle düşünmek bana öyle zor geliyor ki. O kadar psikolojim bozuldu ki. Sanki hayat artık tıkanmış. Hiç bir şeyden zevk alamıyorum. Onu başkasıyla gördükten sonra intiharı bile düşündüm. Psikoloğa gittim olmadı. Antidepresena başladım olmadı bıraktık. Başka bir uğraş edibemiyorım. Tek istediğim bir 6 ay önceye dönmek. Bana yardım edin

Hayatımın bana en güçlü, zirve şeyler hissettiren o ilişkisi sonlandıktan sonraki süreçte yeni bir kadınla ne zaman tanışsam hemen sıkıldığımı fark ettim. İstemsizce beynim her karşıma çıkanı eskisiyle kıyaslıyordu, olmuyordu, hiç heyecanlanamıyordum. Sürekli başa sarmalar, yeni denemeler falan aşırı lüzumsuz gelmeye başlamıştı. Bu durum beni zamanla yeni insan tanıma hevesinden uzaklaştırdı. Kendime, işime, sporuma, yakın arkadaşlarıma odaklı bir hayatım var artık.

Ve tüm bu durumların beraberinde getirdiği bir sonuç olarak da sekssiz, kadınsız yaşamaya alıştım. Çok uzun zamandır seksi zerre aramıyorum, canım çekmiyor. Biraz canım istese birileriyle tanışmak için dating app vs. denerdim ama yok, sıfır. Zamanında pek çok haltı yemiş 30'lu yaşlarında hetero bir erkek olarak şu an bu durumdayım. Bitmiş biri ilişkimden sonraki yeni denemelerimde aradıklarımı hiç bulamayınca adım adım bu noktaya geldiğimin de altını tekrardan çizmiş olayım.

Aseksüel olmuş olabilir miyim acaba? Sonradan olunabiliyor mu?

dün arkadaşım anlattı işin içinden çıkamadık. sizin de fikrinizi alalım istedik.

3 yıldır birliktelikleri devam eden, neredeyse birlikte yaşayan avukat çiftimiz var. oğlan 1 yıldır piyasada. kızımız da piyasaya atılma aşamasında.

oğlan direkt ofisini açmış. hiç çevresi olmamasına rağmen çok güzel paralar kazanacak çevre kurmuş, dosyalar almış. 1 senede kazandığım para aylık net ortalama 30-40 diyor.

avukat camiasını bilen bilir. çevre olmadan ilk sene bunu başarmak çok zordur. çocuk bir şekilde, ingilizceyle vs. yapmış bravo.

kızımız da şu anda kendi ayakları üzerinde durmak üzere bağlı çalışmayı bırakmış bulunmakta.

ve kavgalar anlaşmazlıklar bu noktada başlıyor.

oğlan kıza diyor ki, ben seni destekleyeceğim. bana gelen işlere yaptığın yardımlar karşılığında ödemeler yapacağım. sırf bu ay vaktim olmadığından başka avukatları adliyeye, duruşmaya, cezaevine vs.. gönderdim. belki 10 bin liraya yakın parayı tanımadığım insanlara ödedim. (tevkil deniyor buna. avukat müsait değilse ilan veriyor. diğer avukatlar ücret karşılığı o işi yapıyor. bir duruşma ücreti 350 tl'dir mesela)

işte uyuşmazlık bu noktada doğuyor.

kız da diyor ki, biz seninle bir türlü "biz" olamıyoruz. sana gelen dosya benimdir. bana gelen dosya senindir. parayı ikiye bölmemiz gerekir. sen her ne kadar şu an iyi kazanıyor olsan ve ben henüz başlangıç aşamasında olsam da gün gelecek benim kazancım seninle eşitlenecek, belki geçecek... o zaman bana sakın ortak olalım deme...

oğlan diyor ki, ben seni başlangıç aşamanda desteklemek istiyorum. parayı niye ikiye bölelim. ortak olalım tamam, ama herkesin dosyalar ve müvekkiller üzerindeki sorumluluğu farklıdır. ilerde sana 100 bin liralık dosya gelirse ben onun üstünde ortak olsak da 50 bin liralık hak iddia etmem, edemem. emeğim varsa 20 bin atarsın.

kız da diyor ki böyle ortaklık olmaz. sen şimdiden böyle yapıyorsan evlenince de böyle olursun..

sonrası dargınlık.

iş bize geldi. ne desem bilemedim.

Taraflardan biri kendi işini yapan ve iyi kazanan diğeri memur olan çiftimiz ayrılmaya karar veriyor. İyi kazanan ayrı eve çıkıyor ama diğerinin kirasını, aidatını, araç masraflarını, benzin masraflarını her şeyini ödüyor. Her türlü yardıma ihtiyacında maddi olarak yanında. Ama memur olan taraf kendisine ev almadığı taktirde ondan boşanmayacağını söylüyor. Ev fiyatları malum iyi geliri olsa da şu an alamayacağını söylüyor. Bu durum boşanmayı sürekli uzatıyor. Sizce memur olan taraf ısrarında haklı mı?

şirket aile şirketi baba kurmuş çocukları devam ettiriyor.

Ofisinizde evli insanların flörtleşmesine tanık oluyor musunuz? Bu sizi rahatsız ediyor mu? Bunu normal karşılıyor musunuz? Sizce bu normal karşılanmalı mı? Başınıza gelse nasıl tepki verirsiniz? Cevaplar için teşekkür ederim.

sevgililerini genellikle internet üzerinden bulan biriyim. ve mutlak surette yoğun bir iletişim kurduğum kişilerle sonunda sevgili oluyorum fakat bu fazla ilgi sonrası bir soğuma hissi geliyor. önceki ilişkilerimde bir erkek olarak fiziksel olarak çok beğenmesem de karakter olarak beğendiğim için sevdim diyebilirim. fakat önünde sonunda ilk ilgimi mutlaka bir derece kaybediyorum. onunla ilgilenme sürem, mesajlarını çok umursama derecem düşüyor. son olarak sevgili olma yolunda ilerlediğim, hem karakter olarak hem de yüz güzelliği olarak 8/10 diyebileceğim bir kız var. henüz buluşmadık ve ilk başlarda, "sonunda her iki yönden bana hitap eden biri" derken yine aynı ilgi kaybı durumuna düşmeye başladım.

öz eleştiri yapmak gerekirse ortalama bir erkeğim ve böyle bir kız benden çok daha iyilerini bulabilecek iken beni seçmesine rağmen kendimi kızın kusurlarını ararken buldum. neyime güveniyorum bilmiyorum ama çok seçici ve güzellik takıntılı biriyim. buna rağmen eğer bu kızı kaybedersem muhtemelen kendime uygun hissettiğim birini bulamayacağım.

ona karşı çok kibarım ve o da öyle, bu arada henüz yeni bir ilişki/flört.
bu durumu nasıl aşarım?

1-siz ve eşiniz alyans takıyor musunuz?
2-Alyansın sizin açınızdan önemi nedir?
3-Eşiniz alyans takmaktan hoşlanmıyorsa bu duruma yaklaşımınız nasıl olurdu?
4- alttaki duruma yorumunuz nedir?
Not:cinsiyet belirtirseniz sevinirim.

Kendi cevaplarımı da ekleyeyim:
1-ben takmıyorum, eşim bazen takıyor
2-bence şık bir takı ama kullanışlı değil
3-ben hoşlanmıyorum, o başta bir kaç kez söyledi, sonra çok önemsemedi, herhangi bir problem yaşamadık, o takmadığında da çok umursamıyorum.
Er kişiyim.

Çevremde bu konuya çok takan insanlar görüyorum, acaba ben mi tuhafım? (soru 4)

Aşık olunca, özellikle de kavuşamayınca ya da araya ayrılık girince bu düşünce sizde de oluyor mu?

Sanki artık ondan başkasına aşık bile olamayacakmışsınız gibi, yerini kimse dolduramayacakmış gibi, onun çok özel yaratılışlı farklı biri olduğunu hissediyor musunuz siz de?

Peki asıl soru, bu hissiyat geçiyor mu, yoksa harbiden de bulunmaz hint kumaşı mıydı o?

En büyük işlerden en ufak işlere kadar herkes en iyi olma peşinde. Meslek anlamında anlayabiliyorum ama bi hobide de hırs çok saçma geliyor.

Mesela bir tiyatro ekibinde herkes başrol alma derdinde. Benim için o ekibin parçası olmak yeterli aslında. Öyle olunca insanlar tarafından küçümseniyorum. İnsanlar hırslı enerjisi yüksek, diyecekleri olan birilerinin yanında olmak istiyor. O noktada yalnız kalıyorum ve moralim bozuluyor.

İlla en yükseği mi hedeflemeliyim etrafımda insanlar olması için?

Diğer bir konu ise;
Geçmişte bir çok duyuru açtım insan ilişkileri ile ilgili. Artık gerçekten zorlanıyorum insanlarla anlaşmakta. Yalnız asla kalamıyorum kalmakta istemiyorum ama insanların tercih edeceği bir kişi değilim. Yani insan ilişkileri nasıl yürüyor çözemiyorum. Ben sosyal olmak, iletişimde olmak yoğun olmak istiyorum. Buradaki herkes kendimle barışmamı söylüyor ama bu çözüm gibi gelmiyor bana. Benim kendimle sorunum yok ama dediğim gibi tercih edilir biri değilim. Ne sosyal ortamımda ne aşk hayatımda çok büyük yalnızlık yaşıyorum. 30 yaşımı geçtim, en son 5 sene önce bi sevgilim oldu. En eski arkadaşım 3-4 yıllıktır. Her 3 senede bir yeni ortam kurmak için uğraşıyorum. Çünkü daha uzun sürmüyor ilişkilerim. Yani hayatın benim için bir anlamı yok sabah işe gidip akşam eve geliyorum. Ne arayanım var ne soranım. Flört çabalarım hep hüsran, arkadaş bile olamıyorken sevgili olmak zaten çok zor. Hayır şüphelenmeye başladım acaba konuşmamada mı bi sorun var, yoksa kötü mü kokuyorum yada aslında zihinsel engelli biriyim de hayata mı dahil olmaya çalışıyorum insanlarda beni idare ediyor filan. Öyle olsam farkında olurdum herhalde.

Ya ben bu dünyaya niye geldim hiç anlayamıyorum.

Nerede hata yapıyorum anlamıyorum, şu an konuşmaya çok ihtiyacım var ama hiç kimse yok beni dinleyecek.

Yakın zamanda bir arkadaşımın aldatıldığını öğrendim ve kendisine söyleyip söylememek konusunda kararsızım.

Arkadaşım (E.) ve karısı (K.-o da arkadaşım) üniversite 1. Sınıftan beri birlikteler. 3 yıllık evlililer. Hiç uzun süre ayrı kalmadılar. Genel olarak uyumku ve mutlu bir çiftler. İkisi de ayrı ayrı mutlu olduklarını ve evliliği tavsiye ettiklerini defalarca söylemişlerdir. Birbirlerini sevdiklerini de biliyorum.

Yakın zamanda yeni bir iş yerine başladım. Orada benimle aynı fakülteden üst dönemim bir kişiyle tanıştım. Önceden sadece göz aşinalığımız vardı. Kendisi E ve K ile yakın arkadaş olduğumu bilmiyor. Muhabbet ilerleyince bana bizim dönemden sevgilisi olan bir kızı yatağa nasıl attığını anlatıp böbürlenmeye başladı. O kızın K olduğunu söylediğinde başımdan kaynar sular döküldü. Önce inanmak istemedim ama ilişkileri ile ilgili çok özel şeyleri bile bildiğini fark ettim.

Normalde böyle bir durumda asla söylemeyi düşünmezdim. Bir seferlik bir hata olmuştur diye düşünüp geçebilirdim.

Ancak aldatmanın koşulları ve detayları o kadar mide bulandırıcı, o kadar haince ki buraya yazmak bile istemiyorum. Olayı öğrendiğim 2 gündür uyuyamıyorum. Bir insanın bırakın yıllarca sevgili olduğu kişiye, düşmanına bile yapmayacağı kadar onur kırıcı.

Arkadaşıma söylesem hayatına nasıl bir iyilik etmiş olacağımı bilmiyorum. Yuvası yıkılacak. Onuru kırılacak. Belki bir daha hiçbir kadına güvenemeyecek. Ama ben olsam gene de sahte bir mutlulukla kendimi kandırmaktansa bilmek isterdim. Siz ne dersiniz?

bi suredir eski bir diziyi seyrediyorum.
her bolum farkli basrollerin oldugu bir dizi.
10 yil falan oncenin dizisi.
bi sey bi suredir giderek dikkatimi cekiyor.

basroldeki kizlar- bence guzeller ama -kimisinin simdilerde "niye yaptirmiyosun ki" denilecek "yanaklari" var. burunlar deseniz simdiki gibi hepsi ayni degil. buyuk burun da var, cikintili burun da. ama basrolu kapmislar. cunku o zaman goze batmiyormus. algi simdiki gibi degildi yani. o kizlarin simdilerde bi dizide yer almasi maalesef ki imkansiz. muhtemelen bazisi sonradan estetik de yaptirmistir, belki kendi istemistir oyleyse sorun degil ama bazisi da " zorunluluktan" yaptirmistir.

tabii ki guzellik caglara gore degisen bir sey. cok eskiden, sisman diyecegimiz kadinlar daha saglikli gozuktugunden daha on plandaymis mesela gibi...

simdi insta yuzunden eskinin guzeli bile artik guzel gorulmuyor. cunku estetikle kendisini bastan yaratti en siradan kisi bile. eskiden estetik sadece mankenlerin yaptigi bi seydi.

buna katiliyor musunuz ve evetse bu sizi rahatsiz ediyor mu?

ve insanlarin en ufak seyi kusur olarak gorup direkt bunu karsisindakinin yuzune soyleyebilmesine de sahit oluyorum. bu da cok ilginc geliyor bana. sizce bunun sonu nereye gidiyor? ve en merak ettigim kendinizi siz de artik "cirkin" buluyor musunuz?

31 yasinda evlenmemis bir kadinin evlenmesine engel ne gibi potansiyel problemleri olabilir?

Normalde her gün devamlı konuştuğumuz bir arkadaşım 10 gündür kendini kapattı.

10 gün önce biraz canım sıkkın dedi, üstüne düşmemi istemedi. Ok dedim. Sonra ara ara mesaj da attım merak ettiğim için, cevap vermedi. Bir yandan yalnız hissedip bunalmasın diyorum bir yandan da istemiyosa ısrar etmesem diyorum. Aramızda bir problem olmadığına eminim bu arada. Söylemiyor da ne derdi var. Yardıma ihtiyacın var mı yazdım, bir gündür ona da cevap yok. bu ara işe gitme gibi bir durumu da yok, yani öyle yüzyüze denk gelmek de olanaklı değil.

Ne yapsam bilemedim. Ne yapayım?

is bitince kosa kosa eve gitmek, olabildigine evde sevgiliyle bolca zaman gecirme bagimlisi oldum adeta. dun arkadaslarla bulustuk basima agrilar girdi kendime gelemedim evde erkek arkadasim gelince iyilestim jdjdk bi yere gideceksem de onla gitmek istiyorum. ama maksat gezmek degil de onla olmak gibi. cok yakin kiz arkadasimla normalde asiri gezerdik ve simdi zamanlarimiz daha cok uyuyor rahatca tatile gidebiliriz buna ragmen ikimiz de istemiyoruz. sevgililerimizle gidersek gideriz diger turlu zorrrla cikiyoruz cay kahveye. evde oturmaya daha okayiz gibi. gecen bi bilet baktim soyle nereye gudebiliriz diye sanki yer bitti, gezdik, eglendik, doyduk mu? yaslandik mi? boyle konusuyorum ama yine de bircok kisiden daha hareketli yasiyorumdur buna ragmen eskiye nazaran o isteksizlik sebebini anlayamiyorum. orneklerle, ic dokmeli bir icerik oldu. yorum ve onerilerinizi dinlerim. sevgiler
28yas

gecen bi devlet dairesinde isim vardi.
birkac kisinin oldugu bir lobi alani gibi bi sey.
biz de bekliyoruz iceride vatandaslar olarak :)

simdi olay su; beklerken masalardan birindeki isimlik dikkatimi cekti. ismi hemen hatirladim. o sirada masada kimse yoktu.
sonra bi kiz geldi masaya dogru. daha masaya yonelmeden tanidim ben kendisini. liseden arkadasim. ortaokulu da birlikte okumustuk. ayni sinifta.
siniflar da maksimum 15 kisiydi hep. yani herkes herkesi tanir.
kizlar olarak 4 -5 kizdik okul hayatim boyunca.

neyse kiza merhaba diyeyim diye dusundum. isimi bitireyim de firsat olursa dedim.

baktim benim islemi bu yapacakmis. neyse gectim. kimligimi verince beni tanidin mi dedim. hayir dedi. su okuldan tanisiyoruz dedim. evet o okula gittim ama taniyamadim dedi. ben de guldum, 7 yil ayni siniftaydik ama peki dedim.

neyse "memur kiz", hafizam kotu benim, her seyi, herkesi unutuyorum ben dedi. bi sey demedim.
isleme devam ettik...

yahu ben sokakta en pespaye halimle, hic gorusmek istemedigim anlarda, en gorusmek istemedigim eski arkadaslarimla hep denk geliyorum (yakin zamanda) ve istisnasiz herkesi taniyorum. beni de taniyorlar yani kacamiyorum bazen kacmak istesem de.
bu kadar kolay mi? hic bakmayip, biri de gorunce aa hafizam kotu uzgunum iyi gunler falan diyebiliyor muyuz?!

cok sasirdim. belki populerlik, siliklik uzerinden gidecekler olabilir. ben o kiza gore birkac kat daha populerdim. zaten hepi topu kac kisiydik ki. sizce yalan mi soyledi, gercekten bazi kisilerin hafizasi bu kadar kotu mu oluyor?

ben diyemem mesela boyle bi sey. hani bi yerde calisirsin birkac ay, kisi seni unutmaz ama sen unutabilirsin ama 7 yil ayni sinif bana komik geldi. sizce neydi bu?

Bu ara bu mevzularla duyuruyu çok meşgul ettim. Cevap veren herkese şimdiden teşekkürler. Biliyorsunuz geleneklerimiz göreneklerimiz sağ olsun evlenmek isteyen iki insana direkt çok stres yükleniyor. Bunlardan biri de isteme ve nişan… annemle babam 10 sene önce boşandı. Hiç görüşmüyorlar. İsteme mevzularına aile büyükleri dahil ediliyor malum. Aile büyüğü olarak saydığım anneannem vefat etti. Onun dışında aile büyüğü olarak gördüğüm kimse de yok. Annem ve kardeşim dışında bir ailem olduğunu düşünmüyorum. Yani işte teyzeler falan var ama hiçbirini yakın ve samimi hissetmiyorum. Biz küçükken samimi olduğumuz annemin dayısı vardı iyi kalpli yaşlıca biri, annem tutturdu ondan istesinler seni diye. Ama ne münasebet yani neden babam ölmüş gibi annemin dayısından isteniyorum? Annem teyzenleri çağırmazsak ayıp olur büyük dayıyı çağırmazsak ayıp olur. Ben söyleyemem ara istemediğini sen söyle o zaman falan demeye başladı. Eşimin ailesinden de teyzeler falan 8 saat yol gelip istemeye katılmak istediklerini söylemişler. Biz böyle bir şey istemiyoruz. Çok gerildik. Ne yapacağımızı bilmiyoruz.

İşte tüm bunları düşününce isteme olayları çok saçma hissettirdi bana. Babam zaten sürece hiç dahil değil olması da annemden dolayı mümkün değil. Durum böyleyken ben bu isteme olayını nasıl aşabilirim? İsteme istemiyorum demem büyük bir drama konusu olacak gibi hissediyorum. Herkes gelmek istiyor ve çağırmazsak gönül koyacaklar. Direkt “isteme istemiyorum!” demek çözüm olur mu sizce?

Teşekkürler

devamlı aynı ortamda bulunduğumuz birisi var, bana uzaktan bakıp duruyor, ya da bana baktığını hissettiğimde kafamı ona çevirince, anında kafasını çeviriyor. hasbelkader laflamak için yanına gittiğimde asla durmuyor, başka yere gidiyor, konuşmaktan kaçıyor

bu kişinin derdi nedir benimle?

cinsiyetleri belirtmeyeceğim.

hic tam olacakken olmayan, olamayan, kisacasi baslamadan biten ozel iliskileriniz oldu mu?

bu kisiyi/kisileri ara ara dusunuyor musunuz, acaba nasil olurdu diye yani?

bir de stalkladiniz mi hic bu kisileri, evli olani falan gorunce ne hissettiniz?

Ufak çapta bir konu diyelim partnerinize alındınız içinizde tutunca normale çabuk döner misiniz? Bunun sağlıklısı normali sizce nedir? (Küçük meseleler sonrası alınganlıklardan bahsediyorum)

Sevgilimin bi arkadaşı var aslında benim de arkadaşım yakınız baya seviyorum da ama sürekli X (sevgilim) beni senden daha çok seviyor, sen istesen yapmaz ama ben istesem yapar gibi şakalar yapıyor (gay değil %500 şaka kesin). Fotoğraf çekilirken son anda X'e sarılıp koydum bak sana falan diyo :D tamam şaka eyvallah da bi sinir olmaya başladım sanki ya neden bi anlamsız yarışın içindeyim gibi bi trip geldi bana. Siz sinir olur muydunuz? Yoksa saçmalıyor muyum?

(git: music.youtube.com

bir ilişki çıkmazına son noktayı koymak adın fikirlerinize ihtiyacım var dostlar.

daha önce belirttiğim şekilde iş yerinde önce teklif reddi yapıp sonra da kendi telifte bulunan bir kadın arkadaşımız mevcut.

teklifi sonrası buluşulan ilk görüşme iş ortamında gerçekleştiği için özel konular konuşulmadı ve ayrıldık.

sonraki adım için karşı tarafın daha önce reddettiği ve diğer tarafın reddedildiği düşünüldüğünde bir çıkmaza giriliyor.

sizce buluşma sonrası ilk adımı kim atmalı?

eğer bu erkek tarafı ise direkt bir sahne sanatına davet etmek doğru olur mu? zira böyle bir teklif sonrası ikinci bir olumsuz yanıt kişiye ciddi bir psikolojik rahatsızlık verecek.

Rüya gibi, peri masalı gibi hayal ettiğiniz bir ilişkinin; aslında hiç ilişki boyutuna kavuşamamış olması ve onca zaman yalnızca ümit edip karşılık bulamayacağından artık emin olmak ve üzerinden geçen 1 seneye rağmen yeni kurulabilecek hiç bir ilişkiye dair heves, arzu, istek olmaması sizce normal mi?

bi arkadasim var. yakiniz da. kendisinin bi hareketi var. bugun anneme de yapmis aynisini.
arkadasim daha once anneme birkac kez geldi. kendisi yemek yemeyi sever, annem yapmayi. annemin yemeklerini her yerde over hatta.

yaptigi sey de su mesajlara cevap yazarken emoji birakiyor sadece. dogum gunumde bile pasta emojisi yolladi. bi yazi falan yok.

bi sey gosteriyorsun mesela bi etkinlik. nasil gitsek mi diyorum. thumbs up koyuyor. sonrasinda hicbi sey demiyor. ben soruyorum yine, pazar gunu nasil diyorum mesela, thumbs up. saati sen belirle diyorum, thumbs up. ve konu da oyle kapaniyor haliyle.
veya isyerinde olan bi seyi anlatiyorum ornegin. gorunce okur fikir verir diye. mesajin sonunu "cok sinir oldum" diye bitiriyorum, bakiyorum uc bes mesaj sonrasindaki o cumleye thumbs up birakmis. baska bi sey yok.

anneme gelince, gecen onun cok sevdigi bi yemegi yapmis. seni hatirladim yapinca, bi gun bulusalim da kittieyle sana yapayim demis. thumbs up birakmis. annem de bana diyor ki sizin araniz mi kotu niye cevap vermedi.

ortak arkadaslarimiza sordum. herkese ayni seyi yapiyormus.

kendisi yaziyor istediginde bu arada. hic konusmuyor degiliz. bulusmalarimiz da hep o bi yere cagirinca oluyor. cunku ben sordugumda thumbs upla sonuca varamiyoruz tabii. bulustugumuzda da cok samimi. ya da kendi yazdiginda. bulusmalarimiz da oyle alisveris falan gibi amacli bi sey olmuyor yani bi cikar da gormuyorum. ama tek tarafli garip bi iliski degil mi? bu kizin derdi ne ve sogur muydunuz kendisinden?

not: isleri yogun biri degil. olsa bile insan sonra doner bi sey yapar.
anlam veremiyorum.

1 yıl öncesine kadar kronikleşmiş bir depresyonum ve bir sürü içsel meselem vardı. hayatı zeki demirkubuz filmlerinde gibi yaşıyordum bir nevi. sonra korkularımın üstüne gittim, hayata atıldım. param var, istediğimi alıyorum, istediğimi yiyorum. işten geriye bolca zaman artıyor, kendime ve ilgilerime zaman ayırabiliyorum. hayatımda beni daima destekleyen, yargılamayan, tatlı bir adam var. psikolojik açmazlarımdan sıyrıldım.

AMA

bu yaşıma kadar bir şeylerin tuhaf ve kendine özgü lezzetleri vardı. üzgünsem üzülmenin, neşeliysem neşeli olmanın, özlemenin, eğlenmenin, bunalmanın... çok yoğun lezzetleri vardı. o lezzetler bana ne olursa olsun, en kötü günlerimde bile derin bir haz veriyordu.

şimdilerde bunların hiçbiri yok diyebilirim. duygularım seyreldi. eskiden mesela bir müzikale gidip onun güzelliğine hayran olurdum, bir saniyesini bile kaçırmamak için gözümü kırpmadan izlerdim. şimdi tv'den bir dizi açmışım gibi hissediyorum normalde beni çok etkileyecek şeyler karşısında bile. bir şeyler görmek, yeni şeyler tatmak şöyle hissettiriyor: "hmm, iyiymiş. tamam." kimseye karşı çok derin duygular besleyemiyorum, çok eğlenemiyorum, çok üzülemiyorum. her şeyin yoğunluğu çok çok düşük. sadece memnun ya da memnuniyetsiz hissedebiliyorum.

acaba bunun sebebi yaş almak mı (27 bitti 28 oldum) yoksa ülkenin genel havasından mı yoksa benim kişisel deneyimlerim mi beni bu noktaya getirdi? sizlerde de olmuş muydu böyle şeyler. normal olan bu mu? heyecansızlık ve tutkusuzluk içimde bir oyuğa dönüşüyor her geçen gün. acaba hayatım boyunca dengeli şeyler hissetmeye alışık olmadığım için şimdi sağlıklı olan bir şey bana tuhaf geliyor olabilir mi?

sizlerde durumlar nasıl?

Herkese merhaba.

Mümkün olduğunca kısa özetlemeye çalışacağım.

İnternetten tanıştığım bir kız var. 1 sene önce biraz konuştuk, atıyorum 1 ayda 5-6 kere konuştuk. Sonra benim sağlık sorunlarımdan dolayı araya 1-2 ay süre girdi, onun da sınav senesi olduğu için görüşme olayını askıya kaldırdık.

Sonra biz kızla internette 1,5 ay önce yine denk geldik. Size şöyle anlatayım, konuştuğum birçok insanla görüşmemek için kaçarım. Görüşsek de sohbet muhabbet olsun diye buluşurum ve hiçbir şekilde ilişki düşünmediğimi ilk buluşmada söylerim. Ama bu kızla geçen ay tekrar konuşmaya başladığımızdan beri bir his var, kız zaten güzelliğiyle beni etkilemişti, konuştukça daha da emin oldum onunla ciddi ilişki istediğime.

1 ay önce buluşacağımız zaman ben acayip hasta oldum ve çok uzun süre evden çıkamadım, şu gün mü buluşsak dedi ama ben ailemdeki ve bendeki sağlık sorunlarından dolayı sonraki hafta olabileceğini söyledim ve cevap alamadım. Sonra instagram'ı kapattı ve birkaç gün sonra geri açtı. Yazdım, sen bahane uyduruyorsun görüşmek istemiyorsun demek ki plan yapmaya değer görmüyorum dedi.

Sonraki birkaç gün gergin mesajlar oldu. "Şu konuda yalan söylediğini düşünüyorum, konuşacak bir şey kalmadı, selametle" gibisinden ayrı ayrı birkaç mesaj ve her mesajda ben uzun uzun kendimi açıkladım. Bir yerden sonra içimden geçenleri karşı tarafa aktarabildiğimi hissediyorum. Çünkü her mesajda "artık konuşacak bir şey yok son defa yazdım" dese de benden bir açıklama bekledi ve her seferinde attıklarımı okudu, cevap yazdı.

Şu gergin mesajlarda bile doğru insan olduğunu hissettirdi, gerçekten olgun birisi yaşına göre, zeki, iletişim kurabilen birisi; ve çok güzel kız. Bu kızla konuşmaya başladığımdan beri başka kimseyle konuşmadım bile, ki bu günümüzde çok bulunan bir şey değil bence. Yaşadığımız gerginliğin tamamı onun güvensiz birisi olması, ama biraz tanışsak bunu da aşacağına eminim.

En son 3 gün önce bir şeyler yazdı son mesajıymış gibi, ben cevabımı yazdık yine uzun uzun ve dedim ki "bazı mesajlarında uzun uzun ekrana bakıyorum sadece ve ne dersem diyeyim boşa çabalıyormuşum gibi hissediyorum". İşler burada ilginçleşiyor. Dedi ki "hiçbir söylediğime bir yorum bile yapmadın çok ilginçsin konuşma bitmiştir". Ben şaşırdım tabii, önceden yazdığım cevabı attım hemen. Okudu hemen, sonra cevap yazdı. Gece sakin kafayla yazayım dedim ve saat 4-5 gibi mesaj atmaya girdim. Instagram hesabını kapatmış yine. Ben bir şeyler yazayım açtığında görür falan derken geri açtı hesabı. O sırada yazdıklarımı o an okudu, umursamadığın birinin de gece 5'te attığı mesajı okumazsın anında diye düşünüyorum. Baya uzun uzun yazmışım yine (uzun dediğim yazması uzun da 1 dakikada okunacak şeyler. Sabah bütün mesajları okudu ve cevap yazmadı.

Ben ne istediğini bilen birisiyim, yıllar sonra birisi için çaba harcıyor/harcayabiliyor olduğum için de çok mutluyum aslında. Ama kız biraz "hiç görüşmediğin birisi için bu kadar yazman normal değil" düşüncesinde. Haklı kısmen, ama takıntılı birisi değilim. Sadece çok istiyorum tanışmayı ve eğer düşündüğüm gibi olursa birçok şey paylaşmak istiyorum, ki birçok açıdan uyumluyuz bunu konuşmalarda %100 gördüm.

Başka konuştuğu biri olsaydı engellerdi bu arada, şimdiki kızlar leblebi gibi engelliyor. Şimdiye kadar niye engellemediğini de anlayamadım zaten.

Şu anda yapabileceğim son bir hamle hakkım var. Olursa ne güzel, olmazsa da netleşsin çok uzatmadan diyorum. Şimdiye kadar kendimi anlattığım mesajlarda bence biraz olsun "doğru kişi mi acaba" sorusunu aklına yerleştirdiğini düşünüyorum o kadar cevap yazması ve hala açıklama beklemesi yüzünden. Şimdi mesaj attı mı acaba diye sürekli instagram'a girip bakıyorum, bundan dolayı instagram'ı 1 haftalığına kapatma kararı aldım. Bunu yapmadan önce ufak bir mesajla "seninle konuşmak güzeldi. seni daha yakından tanımak isterdim ama olmuyorsa da uzatmanın anlamı yok. hoşçakal" diye bir mesaj atsam mı diye de düşünüyorum. bence her fırsatta cevap veren good boy konumundan çıkmam lazım artık. bunu sadece instagram'ı kapatarak sağlayabilir miyim emin değilim, farkına bile varmaz belki eski mesajları sildiyse mesaj kutusunda beni göremeyeceği için. ama mesaj atıp daha net bir veda mesajı verirsem, üstüne bir de hesabı kapatırsam iyi bir etki olabileceğini düşünüyorum. (Not: amacım manipülasyon değil kesinlikle.

Tavsiyenizi bekliyorum dostlar. Yıllar sonra birine karşı bir şeyler hissettim, bu hissi kaybetmek istemiyorum.

Teşekkürler.

10+ yıldır tanıdıgım kız arkadaşlarım, spora gidip daha iyi bir görsele sahip olduktan sonra daha fazla yanıma oturmaya, temas etmeye vs. başladılar. (özellikle yılbaşı gecesinde) aralarında evli olanlar da var. çok eski arkadaş oldıugumuzdan bir şey kondurmak istemiyorum ama garip geldi. farkında olmadan yapıyor olabilirler mi?

Benimkiler bariz kabak gibi haksız oldukları tartışma konularında bile asla alttan almazlar. Burunlarından kıl aldırmazlar, gönlümü de almaya hiç çalışmazlar. Bu huylarından aşırı memnuniyetsizim yıllardır.

Siz anneniz veya babanızdan özür mahiyetinde sözler duyuyor musunuz, duydunuz mu hiç? Böyle şeyler sadece filmlerde mi yaşanıyor diye meraktayım, hiç bana denk gelmediği için.

Merhaba. Bugün benim doğum günüm ve flört bana iyi geceler yazdı ve uyudu. Çok üzüldüm. doğum günümü hatırlamamasına değil ama, aptallığıma. Kendime acıyorum, üzüntüden kalp krizi geçireceğim