Ekşi Duyuru

Daniel kehlmann fena degil.

birisi cikip paul auster demeden onu da soyleyeyim.

Borges ve vazgeçilmezim Edgar E. Poe.

hector hugh munro ya da daha bilinen adıyla saki (:

(bkz: sait faik abasıyanık)
(bkz: roald dahl)

ayfer tunç

ihsan oktay anar. 10 numara.

@nawres, ihsan oktay onar'ın hangi öykü kitabı?

vüsat o bener
gabriel garcia marquez
oğuz atay(korkuyu beklerken)

açık ara aziz nesin.

uğur özakıncı

cemil kavukçu
tahsin yücel
barış bıçakcı
rasim özdenören
mustafa kutlu
temel karataş
sezgin kaymaz
onur caymaz
aklıma gelmeyen onlarcası..

ömer seyfettin :)
buket uzuner

emrah serbes?

sait faik abasıyanık
memduh şevket esendal
sabahattin kudret aksal
vüs'at bener
oğuz atay
orhan duru
adalet ağaoğlu
bilge karasu
füruzan
tomris uyar
necati tosuner
cemil kavukçu
barış bıçakçı

gogol
kafka
maupassant
camus
truman capote

Gavurlardan en çok Arthur Conan Doyle'u severim, Sherlock Holmes'e bayılırım. Poe'yu da severim ama bunlardan birini uçurumdan itmem gerekseydi hiç düşünmeden Poe'yu iterdim :) Sartre'ın "Duvar"ını okuduktan sonra öykü okumaktan soğudum epey bir süre :)

Ortaokul sıralarında Rıfat Ilgaz'ın öykülerine bayılırdım. Sonraki hiçbir öykü de onunkilerin yerini tutmadı. Aziz Nesin'in dilini severim.

İhsan Oktay Anar'ın öykü kitabı yok ama bildiğim bir öyküsü var: "Yavuz Sultan Selim Han Efendimizin Çaldıran Meydan Muharebesi". Adını hatırlamadığım bir dergide okumuştum. Servisle eve dönüyordum ve üstüste birkaç kez okumuştum. Keşke daha çok yazsa diye düşünmüştüm :)

eskiden kimleri okurdum, hatırlayamıyorum. kafam çok karışık. ama cevap verme aşkıyla da yanıp tutuştuğum için, ilk aklıma gelen birkaç ismi sıralayayım, dedim.
öncelikle, hep ayrı bir yere koyduğum barış bıçakçı var. sanırım biraz geç keşfettim, ama yazdığı hiçbir şey içimde şüphe bırakmıyor, ki seviyorum. öyle tanıdık kaygılardan bahsediyor ki. ama çok saklı şeyler hem de.
mustafa kutlu var, ki uzun müddet uzak durmuştum. ama önyargıyı kırmak lazımmış, böylesi akıcı, eğlenceli, sohbetvari bir dil/anlatım görmüyordum uzundur. üstelik hani klasikler, insanın evrensel ruh tecrübesi der ya sürekli. mustafa kutlu'nun belli bir kesimi esas aldığını biliyorum ama, anlattıklarının sadece onlara mal edilemeyeceğini fark ediyorum. (ya tahammül ya sefer için söyledim özellikle.) yanlış mı düşünüyorum?
sevinç çokum'un öyküleri de güzeldir. başka bir dünyayı anlatır, hem de öyle güzel bir dille anlatır ki. bunu demek ne kadar hoş bilmiyorum, ama edebiyatta kadın duyarlılığı bir başka hissediliyor.
tomris uyar'ın öykülerini kim sevmez! öyle güzel ayrıntılar vardır ki, nasıl olur da bir insan bunu bilebilir, diye düşünürüm.
selim ileri'nin bir öyküsü vardır, unutamam (ama ismini unuturum :) orada fincanların üstündeki desenleri anlatması, çizdiği dünya. çok güzeldir. selim ileri'ye kendini kaptırmak, bu dünyaya alışamamayı getiriyor. dışarı çıkıp, insanları görünce 'e hani böyle değildi bunlar' diyorum. romanlar hayatı yapsa.
yekta kopan, murat gülsoy, ayfer tunç, pınar kür (ummadığım kadar güzeldir, ah önyargılarım)... daha fazla devam edemeyeceğim, sayamadığım/sayamayacağım isimleri düşündükçe kötü oluyorum. :)
böyle işte. keyifli soruydu, teşekkürler.

oguz atay- korkuyu beklerken
kafka- ceza somurgesi

ihsan oktay anar'in yazdiklarinin oyku olmadigini bile bilmiyorum.

"seni doverim, hepinizi doverim ulen"deki limonata isteyen yasli amcayim ben.

metis in bastıgı 1002 geceler isimli fantastik öykü derlemesinde bir öyküsü var ihsan oktay'in. bir de ege üniversitesinin dergisi icin yazdigi yazilar var, aralarinda öykü de var sanırım.

bir de hayalet gemi tayfasi iyidir ki iclerinden bir kaci yazilmis zaten. tek başına hayalet gemi bile yeter öykü sevene.

sait faik. dedem olur kendisi.

@microfiction ihsan oktay anar'ın efrasiyab'ın hikayeleri