Ekşi Duyuru

- Öncesini sonrasını bırak ya, anı yaşayalım. Carpe diem canım.
- Anda kalalım güzelim, anın zevkini çıkaralım.
- Akışta kalalım, günü yakalayalım.

Ve benzeri cümleler kuran erkekler...

Meali şey değil mi "Seninle pek tanışamadık ama tanışmaya gerek de yok, ben zaten seni merak etmiyorum. Şu an anda sevişelim ama sonra yokum ben. Tekrar seninle anda kalasım gelirse yine bir yoklarım seni, sonra yine kaybolurum."?

Bunların ekseriyetle kaşı gözü da ayrı oynar, hep bir aşırı elli kollu konuşurlar. Genelde keten ve salaş giyinirler. Şarap severler. Ağızları iyi laf yapar, çok konuşurlar. Yatmaya çalıştıkları kadınlara bile sıklıkla ağğbiee, brocum diye hitap ederler. Her zaman bakımlı, çekici erkeklerdir. Neredeyse tamamı beyaz yakalıdır veya eğlence sektöründendir.

Ben bunları gördüm mü kaçıyorum doğrusu.

Hep mi bu kadar çoktu bunların sayıları ya da bana mı son dönemde bu denli çok denk gelmeye başladılar bilmiyorum.

Sizin düşünceleriniz ve tespitleriniz nedir bu erkek türü hakkında?

Soru başlıkta.

Anne baba kardes
Ben konusmuyorum abimle. Bilen bilir. Beni hep kandirdi, salak yerine koydu, maddi olarak dolandirdi ki kendisinin durumu gayet iyi.
Kendi isi var, 2 araba, iyi bi semtte bi ev.
Onu hayatimdan silmis olmak beni hic uzmuyor.
Olum konusunu cok dusunuyorum ama. Dun de ruyama girdi cok dusundum diyedir.
Olunce vicdan yapar miyim?
Bi yandan da asil o vicdan yapsin diyorum.
Magdur taraf benim.
Sizin de boyle kisileriniz varsa ne dusunuyorsunuz bu konuda?

Daha cok cevremin ustume gelecegini dusunuyorum benden once olurse? O kadar yapti etti herkes biliyor bana verdigi zararlari. Gecenlerde mailime (watsaptan engelli) bi emoji atmis. Pasta emojisi. Bi tane emoji. Konu basligi bi sey yok :)) dogum gunumdu. Ben bunu komik bulup kuzenime anlattim. Takdir ettim kendisini dedi ahaha
Mailim aklina gelmis ordan kutlamis diye. Bunu soyleyen kuzen de cahil falan degil.kariyeri, yasi oturmus biri 50lerinde bi insan.

Herkes beni suclu goruyor sanirim.

Dünyanın her yerinde ahlaksızlık var, ama Türkiye’de ahlaksızlık sanki utanılacak bir şey olmaktan çıkmış gibi. İnsanlar, yaptıkları uyanıklıkları, hırsızlıkları ve yalanları bir marifetmiş gibi anlatıyor ve merakla takip ediliyorlar.

- Siz de etrafınızda veya medyada övünçle ahlaksızlıklarını anlatan insanlara rastlıyor musunuz?
- Türkiye’nin bu konuda dünyanın geri kalanından daha kötü durumda olduğunu düşünmekte yanılıyor muyum?

Not: Ahlaksızlık derken seksle ilgili şeylerden bahsetmiyorum; seks konusunu dışarıda tutalım lütfen.

Merhabalar,

Biliyorum yüz karasıyım ama bunu sormak istiyorum.

Eşim kendi ailesi ile görüsürken bana sormadan eve cagiriyor, planlar yapiyor. Ya da ne bileyim eve çıkarıyor mesela ben işteyken. Asla bunlara itirazim yok yanlis anlasilmasin. Gelecekler tabi ki.

Ancak ben bunu yapamiyorum. Mesela annemlere gelin diyemiyorum. Ya da mesela eşim yokken eve cagiramam. Çekinirim eşimden. Çünkü evlenmeden önce halamlara evi gezdirmiştim 10 dk. Hosuna gitmemisti eşimin. Laf etmişti. Annemleri cagiralim dedigimde 1 2 kere böyle şaka yollu, hiç ağirlayacak halim yok kimseyi demişti.

Annem falan eşimi arayinca tansiyonum yükseliyor, carpintim oluyor. Annem aman yanlis bir sey demez insallah diye dua ediyorum.

Erkek adam korkar mi diyenler olursa da haklisiniz valla.

Mesela ailesini davet etmis. Tamam güzel. Annemleri de epeydir görmüyoruz. Annemler de gelse mi diye soramiyorum bile. Amcasi da gelecekmiş. Amcam rahat oturamaz diye annemleri cagirmamis. Yani annemler yiyecekler mi amcasini sanki.

Bu korkakligim ne olacak bilemiyorum.

Ben az önce gözlerimi kapatıp nefesimi saymaya başladım. Olduğum yerde hafif uyuklayınca yarım saatte bayağı sakinleştiğimi fark ettim. Dışarıda, işyerinde, metrobüste de deneyeceğim aynı tekniği.

Sizin var mı özel bir tekniğiniz?

Teşekkür ederim.

21 yaşımdan beri hayatımda, evlilikte 11. yıl dönümümüze gireli fazla olmadı. öncesinde hayatımda başka kimse olmamıştı -bununla ilgili olabilir sanırım.

kimseye karşı bi ilgim yok. eski eşi artık sevmiyorum, bunu biliyorum. ama sadakat duygum hala var? başka erkeklere karşı hiç ilgim yok. yıllardır ayrıyız zaten ama artık sevmiyor olma kısmı yeni.

berbat bir türkçeyle anlattım, kusura bakmayın. ben de istiyorum başkaları ilgimi çeksin, duygusal ya da cinsel ya da başka bir şey. ama sıfır. biz evliyken o başka kadınlarla da ilgileniyordu (erkek doğası falan değil, birçok kadında da mevcut bir durum ve aldatma olmadıkça da normal -sanıyorum).

hayatıma devam etmek istiyorum. bıktım artık. yıllardır yalnızım zaten. bu hissi/durumu nasıl aşacağım? sorunum ne olabilir? neden kimse ilgimi çekmiyor? neden cinsiyetsiz gibiyim?

not: hukuki olarak sadakat yükümlülüğü var, onu biliyorum. yokmuş gibi yazdım.

Ben bir daha yaz mevsimine parasız ve işsiz girmem. Bu sıcakta bütün gün baba evinde oturmak dünyanın en korkunç şeyi cidden. Hayatımda kendimi bu kadar aciz hissettiğim pek çok an olmuştur ama bu durum beni ayrı bir yordu, hırpaladı. Bütün hayatımı yazın parasız ve işsiz kalmamak üzerine programlıyorum bu saatten sonra.

Sizin var mı böyle "Bir daha asla!" dediğiniz bir şey?

Teşekkür ederim.

Onu kendimizden üstün görünce, hak etmediğimize inandığımızda mesela.

Ve artık şöyle düşüneceğim, diyerek zihnimizden ve kalbimizden geçenleri hemen değiştiremediğimizde.

Ne yapalım, ne düşünelim, kendimize ne diyelim de bu hislerden kurtulalım?

Eğer önemi varsa benim hikayemde malum kişi bir erkek.

Benim son icadım; sinüs temizleme şişesinin içine kaya tuzu katıyorum. Sinuslerimi onunla temizleyip güneşin en tepede olduğu zaman balkona çıktığımda denizden çıkmış gibi hissediyorum. Birebir aynı his neredeyse. Gözünü kapatıp azıcık hayal gücünü kullanmaya bakıyor.

Yirmili yaşlarda da daha çabuk sarhoş olmak için alkolle çikolata yiyordum. Biradan viski, viski ne scotch randımanı alıyordum.

Sizde var mı böyle kısayollar, hacklemeler?

Teşekkür ederim.

Arkadasiniza noldu?

Benimkiler (önem sırasına koymadan);

Atatürk ve temsil ettikleri
Her insana asgari bir anlayış ve saygı gösterme zorunluluğu
Fikir özgürlüğü ve genel anlamda özgürlük
Kadın hakları
Kişisel alan
Boş zaman

Aklıma geldikçe eklerim belki. Kırmızı çizgilerimiz de diyebiliriz.

Sizinkiler neler?

Teşekkür ederim.

Karmaşık bir his değil mi? İnsanın kendi bedenini algılayışı da bir enteresan zaten, bazen başka bir insan senin vücudunun bazı ayrıntılarını senden iyi biliyor (burada seksüel bir çağrışım hedeflenmedi). Yani mesela ben sırtımı hiç bilmiyorum. Sırtını daha iyi bildiğim insanlar var. Az önce bebeklik fotoğrafıma baktığımda da bilinç üzerine düşündüm. Elektriğe takılmamış bilgisayar gibi geldi oradaki bebek (ya da şarjı olmayan). Donanım var, yazılım henüz yok ya da uyanmamis. Çok tuhaf değil mi bir insanın kendi bebekligini görmesi?

Siz neler hissediyorsunuz?

Teşekkür ederim.

Arkada çalsın: open.spotify.com

yalnız olduğunuzu düşünüyor musunuz ya da yalnız hissediyor musunuz? ben bugünlerde yapayalnız hissediyorum, sadece bir his değil bir gerçek bu. yalnız olmanin başımıza gelecek en kötü şeylerden biri olduğunu düşünüyorum ve bunla yaşamakta zorlanıyorum.

Benimki; YouTube'da röportaj izlerken soru bana sorulmuş gibi geriliyorum. "Ben şu an orada olsam apışıp kalırdım!" diye tribe giriyorum.

Sizinki nedir?

Teşekkürler.

9 yıllık evlilikte erkek kişisi neredeyse 1 gün bile kendisiyle baş başa kalamadığını iddia ediyor. bu normal mi? yani ben sıkılırdım. insan arada bir kendisiyle buluşmalı bence. 9 yıl demek 3 bin küsur gün demek :) var mı böyle evlilikler cidden.

Başlık durumu net anlat(a)mıyor muhtemelen de, açacağım:

32 yaşındayım. Ben bu sosyal baskının sadece kadınlara has olduğunu düşünüyordum ve kenardan "yapılmasa keşke" dediğim bir şeydi de öyle değilmiş.

Tabii sosyal çevreye de bağlı sanırım bu.
Biraz aynı dertten muzdarip birilerinin yorumlarını duymaya ihtiyacim var sanırım.

Ama 30'uma girdim gireli böyle bir mesele var, etrafimdaki herkes tarafından "ne zaman evleniyorsun" vs vs. Sevgili şeklinde söyleyeni de var. Bu konuyu açan rastgele birinin üstüne saldıracak kıvama geldim bir ara "sanane lan" diyerek. Neyse bu tepki de pek normal değil de, şimdilerde sakinlestim biraz en azından ama yine de sinir bozucu.
Alakasız konularda şöyle şeyler söyleniyor.

- senin çocuğun yok bilmezsin
- ne zaman evleniyorsun
- bir de sevgili yapman lazım senin
- evli olsan x konusuna bu kadar takılmazsın
- vay ben senin gibi bekar olsam xyz yaparım

Bunları söyleyen çeşitli yaş gruplarından erkek tanıdıklar.

Farkli yaş gruplarından kadın tanıdıklar da ya birileriyle tanistirmayi teklif ediyor ya da birini bul "artık" kendine diyor.

Soru kısmı, belki şu olabilir:
Nedir bunun kaynağı ve amacı? Anlayamiyorum çünkü biriyle tanistirmayi teklif etme dışında (şayet kendi beyan ettiği bir isteği varsa o da) kimsenin sevgilisi ya da evliligini vs takip etmiyor ya da yaşamındaki alakalı alakasız şeyleri buna baglamiyorum. Bu nedir nereden çıkıyor?

Arkadaşlar fiziksel özelliklerimden bağımsız olarak (ben önerilerinizi kendime modifiye ederim daha sonra), beni burada az çok tanıyıp bildiğiniz kadarıyla, bana nasıl bir stil, nasıl bir tarz gider? Sadece burada sizlere sunduğum veriler üzerinden. "Kim bu lavuk?' diyenlerin de başımın üstünde yeri var.

Ben böyle şeyler üzerine hiç kafa yormadim. 15 gün sonra yeni hir işe başlıyorum ve bu sefer her şey guzel olsun istiyorum. Yani kendimi doğru ifade edebilmek isterim.

Bilmeyenler için; kadınım, 40 olmak üzereyim. Öğretmenlik yapıyorum. Boy iyiz Murat Dalkılıç diyelim. Kilo 60 desek. Saçlar uzun.

Bana ne gider?

Çok teşekkür ederim.

10-15 sene önce educatedear'ı yaşlı sanırdım, adam benimle yaşıt çıkmıştı. Mahmut Orhan'ı yaşıtım ya da 40+ sanıyordum, adam daha 27 yaşındaymış. 'Feel' şarkısını 20 yaşında yayınlamış.

Bunları gördükçe öğrencilerime insan gibi muamele edesim geliyor (şaka, burası şaka. Linclemeyin, şaka!). Vay anasını çoluk çocuk neler yapıyor cidden?

Sizin var mı böyle yeteneğinden & başarısından ötürü yaşlı sandığınız ve sonunda genç çıkan insanlar?

Teşekkür ederim.

Sokagimizda bir kedi var.
1 yasindayken ciddi bir hastalik gecirdi.
Tedavi ettirdim tek basima.
Param yoktu o kadar ama durumu bilenlerden bir kisi bile elini cebine atmadi.
Hic ortada yokken bi masraf cikti ama onu olume terk edemezdim.
O zamana kadar hayatimda bi yeri yoktu. Sadece her gun gordugum bir hayvandi.

Tedavi sonrasi eve almadim. Hem bi bagliligim yoktu hem de veteriner umutlu konusmamisti. Nuksederse bu sefer para veremezdim. Bi kere bi iyilik yapmis olayim diyip sorumluluk almak istemedim.
Kedi 3 yili devirdi. Nuks falan olmadi.

Yalniz tedaviden sonra bana cok yakin davranmaya basladi. Mesela biri tam mama vericek buna, bu da bekliyor, o sirada apartmandan ben cikiyorum ve mamayi birakip bana kosuyor ki bende mama yok. Biraz sevdiriyor, surunuyor falan.

Arada sirada dusundum onu eve almayi ama sartlar musait degildi benim acimdan. Simdi bi yavru kedi varmis bana soylendi sahiplensene diye. Cok da tatli bi sey ama yetiskin kedi icimi acitiyor. O sokaktayken ben baska bir hayvana konforlu bir hayat saglamak istemiyorum. Boyle hissediyorum. Ya onu alayim, ya hic.
Normal mi bu durumum, hissim?

Düşününce bir milyon şey çıkıyor ama benim için başlıca ikisi, yemek ve bilgi.

Sizinkiler nelerdir?

Teşekkür ederim.

Eşimle büyük sayılabilecek bir tartışma yaşadık. O da hoş olmayacak şeyler söyledi bense eşeklik ederek çok daha da kırıcı konuştum. Söylediklerimi annesine paylaştı o da kayınpedere. Kayınpeder astığım astık otoriter bir tip. Koruma refleksiyle sana böyle konuşan adamın yanında ne işin var vs. Seni yanımıza alalım diye eşime epey konuşmuş. Şimdi bana da tavır aldı. Eşim de haklı üzülüyor. Şimdi bu krizden nasıl çıkılır sizce?

Benimki Ahmet Mümtaz Taylan. Durup dururken "Zaten öfke de uzun zamandır gidecek yeri olmayan üzüntüymüş." diyecek gibi geliyor. Çok korkuyorum bir yerde benimle konuşacak diye. Fobi diyebiliriz.

Teşekkürler.

Bana bir öğretmen arkadaşım, "Çok mantıklı birine benziyorsun." demişti. Kendisine buradan selamlarımı yolluyorum; elimde bayandan az kullanılmış, ikinci el köprü var, düşünürse.

Sizinkiler nedir?

İyi tatiller.

1.5 yıl kadar önce aileme ait eve taşındım. Öncesinde boş duruyordu ama, kardeşim (ailemle yaşıyor) ev 7-8 yıl önce ev satın alındığından beri genellikle kız arkadaşi ile ailemden gizli zaman zaman kaldığı da bir evdi bu. Taşınırken bunu "tahminen" biliyordum diyeyim, çünkü evin anahtarının kopyasını almak için zamanında babama "biz Ahmet ve Mehmet ile takılıyoruz arada, gitar vs prova yaptığımız da oluyor" diyerek almış, o arkadaşlardan Ahmet'e sordum, hiç böyle bir şey olmadığını söyledi. (Üçü de muzisyen).

Neyse, tasindigimdan beri sırasıyla olanlar:
1- eve tam yerlesemedim, çünkü bir oda gayriihtiyari onların odası zaten. Bunun sonucu da, çalışma odam, yatak odam ve genel olarak her şey tek odaya tikildi. En azından yatak ve çalışma odalarını ayiramamak asabımı bozuyor.
2- birkaç defa rastgele odama girdiler (kız da kardeşim de) uzanıyordum, ve bu cat kapı giriş beni acayip irrite etti. İkaz ettim, devam etmedi.
3- evden çalıştığım günlerde, iş içeriği sessizlik gerektiriyor, bunu bilmezlerin rağmen geldiklerinde zili çalıyorlar. Konuştum, bu defa da cat kapı gelip gitmeye başladılar.
4- kavga gürültü babamla konuştum. Sonuç "o senin kardeşin, biz napalım" minvalinde bir cevap oldu.

Bunlardan sonra, baktım çözüm yok durumu yok saymaya başladım yoksa sinir yapıyorum, huzurum kaçıyor, neyse şimdilik kalsın diye.

Kız ile de şöyle bir şeyler oldu, ilk tasindigimda: Muhtemelen evleniriz aşkım ev de hazır diye konuşuyordur kardeşim (onceki kiz arkadasindan biliyorum), ki ikisi de yirmili yaşlarının sonlarindalar ve işsizler. Neyse, geldiklerinde "bu ev de çok karanlık değil mi, zor olmuyor mu zemin kat minvalinde konuşup durdu, asabımı bozdu.

Neyse, devamına geleyim, bu defa, evin anahtarını içeride bırakmaya başladılar geldiklerinde, bu da bazen eve girmek için kapıda beklemek demek oluyor. Bu da o yok sayma halimi yine tetikledi, şimdi sinirlerim zıp zıplıyor. Sınır bozucu olan, müsamaha gösterip çözmeye çalıştıkça daha çok tepeme binmeleri, ikincisi de evden çalıştığım günlerde eve girip çıktığım olduğunda bir iki defa toplantılara geç kalmama sebep oldu bu.

Bir de, çekindiğim şöyle bir şey var, bu kız arkadaşını çok tanımıyorum da, kardeşimin önceki kız arkadaşı, kardeşimin yakın bir arkadaşına beni taciz ediyor vs diye iftira attı, iftira diyorum çünkü konu bir bakıştan çıkmış, ve gerçek olmadığı açığa çıkınca ayrıldılar kızla. Onceki kız arkadaşlarıyla da ben,er mevzular var, farklı konularda iftiralar ve kardeşimin inanıp cevresindekilerle arasını bozması. Biraz da bu yüzden, fevri davranmak da istemiyorum.

Şu an, aklıma gelen çözümler:
1- hicbir sey demeden kapı kilidini değiştirmek ve bir şey olmamış gibi yapmak.
2- babamla tekrar konuşmak ve kardeşimle konusmasini istemek, ki muhtemelen sonuçsuz kalacak...
3,4,5... önerileriniz?
Napsam bilemedim.

Benimki sırayla;

Yatakta 20 dk kendimi uyanmadığıma ikna etmek
Uyandığımı anladığımda lavabo
Küçük abdesti aldıktan sonra tartılmak (2 gündür yapıyorum bunu diyette olduğum için)
Biraz su içmek
İlk sigara
Kahve pişirmek
Balkonda kahve & sigara, o esnada YouTube'dan bir video açıyorum
Bir buçuk, iki saat sürüyor bu kahve arası.
Modumu yakalamak için 2000'lerden hareketli bir Türkçe pop şarkı dinliyorum (son favorim; Gökhan Özen - Aramazsan Arama).
Günün ilk sodası
Tekrar yatağa dönüp bir beş dk daha uzanmak
Uyandığıma kesin olarak emin olup güne başlama


Sizinkiler nedir?

Teşekkürler.

Zorunlu edit: youtu.be

Arkadaşlar merhaba,
Cinsiyetim erkek. Yaklaşık 3.5 yıl süren bir evlilik yapmış biriyim ve 8 sene önce boşandım. Şu an görüştüğüm birisi var, yaklaşık 1 senedir beraberim. Kendisi de boşanmış bir kadın. Evlilik yolunda ilerliyoruz, muhtemelen bugün teklif etsem kısa süre sonra evleniriz. Fakat evleneceğim kişinin geçmişini düşününce biraz duraksıyorum. Acaba evlendikten sonra kıskançlığım olur mu. Yani ne bileyim işte evlenmiş boşanmış vs. Sığ bir bakış açısı olabilir ama özellikle sorum boşanmış bir kadınla evlenmiş olan erkeklere. Siz tekrar evleneceğiniz kadın önceden boşanmışsa ve çok uzun yıllar süren ilişkisi sonrası evlenip boşanmışsa bu durumu kabullendiniz mi? Yani geçmişi hiç rahatsız etmedi mi?

Gayet modern bir ailede yetişmiş bir insanım. Ama evlilik sonrası aklıma eşimin geçmişi gelirse rahatsız olur muyum acaba soruları geliyor. Garip bir durum. Geçmişini tamamen yok sayıp evlilik yoluna devam etmeli miyim?

Kafam karışık biraz. Siz anlamışsınızdır.

Boşanmış ve 2. Evliliğini boşanmış bir kadınla yapmış olan arkadaşların cevap vermesini rica ediyorum.

Bir günleri nasıl geçer? Muhabbetleri sarar mı? Türkiye'de bu kadar ünlü olduklarından haberleri var mı?

Teşekkürler.

Sadakat bir ödev midir? Ahlaki olduğu için mi tek eşlilikten yanayız?

Atış serbest!

Teşekkürler.

Ben ne zaman birisinden hoşlanır gibi olsam ama karşıdan aynı ilgiyi görmesem, ya da tam tersi bana ilgisi bariz birisine aynı şekilde hoşlantı duyamasam, arkadaşların yorumu hep şöyle oluyor: Bilinçaltın seni senden hoşlanmayacak kişilere yönlendiriyor, erişilmez olana çekim duyuyorsun, seninle sevgili olmaya müsait ve düzgün insanlardan kaçıyorsun, senin değerini göremeyen kişilere kendini sevdirmeye çalışıyorsun.

Buna ne kadar katılıyorsunuz? Benim mantığım daha düz çalışıyor: Bazı insanlar güzellikleri veya diğer özellikleriyle bana daha ilgi çekici geliyor ama onların gözü benden daha yukarıda olabiliyor. Diğer insanları daha az arzuluyorum ama bu onların beni beğenip beğenmemesiyle çok alakalı bir durum değil, bana ilgi gösterdi diye normalde arzulayacağım birine ilgim kayboluyormuş gibi gelmiyor bana. Bu konularda her şeyi bilinçaltıyla, travmalarla, kendini sevme gibi şeylerle açıklamaya çalışmak biraz gereksiz komplike geliyor. Siz ne düşünüyorsunuz?

Selam, kac yasinda evlendiniz. Ve nerede nasil tanistiniz, cinsiyet nedir.
Bekarspor

Ne kaldı elinizde mesela.
Hala tutunabildiğiniz bir dalınız, hobiniz, merakınız, aktiviteniz kaldı mı?

Ben bitmişim galiba.
Festivaller dışında sinemaya gitmiyorum.
Tiyatroya ara verdim, sezonda 4-5 oyun anca izliyorum.
Neredeyse bütün platformlara üyeyim ama ne izliyorsun derseniz hiç.
Pandemi başından beri okuduğum kitapları toplasan 20 yapmaz.
Bu yılın başı bi hareketlendim ama şimdilerde yine duruldum kendimde o enerjiyi bile bulamıyorum.

Neredeyse iki aydır spora başlayacağım başlayamıyorum yıllık üyeliğimin başında 3 ay kadar gittim sonra saldım. Ekim'de üyeliğim bitecek, diyorum en azından önümdeki süreci değerlendireyim ama o ilk adım var ya o asla atılamıyor.
Kendime o an o kadar mantıklı bahaneler buluyorum ki :)

Siz ne yapıyorsunuz?
Böyle, size gerçekten iyi geleceğine inandığınız ama bir türlü fırsat bulamadığınız! şeyler için nasıl harekete geçiyorsunuz?

Ben sanki içten içe kendimi baltalıyormuşum gibi hissediyorum bunu bir türlü kıramıyorum.

Cevap veren herkese şimdiden teşekkürler.

24 temmuz judas priest konserine gidecektik arkadaşla ben gidemiyorum biletimi de arkadaşa verdim sen sevgilinle git bari dedim çünkü o çok istekliydi. Bugün sordum gidiyorsunuz dimi ne yaptınız diye konuşma ss'i atmış. İçerik şu tarz:

Kız çok istekli ama sevgilisi "canım istemiyor sen arkadaşlarına çevrene sor üşeniyorum gidecek birini bulamazsan ben gelirim" demiş.
Kız da o zaman arkadaşlarıma sorayım ama içlerinde erkek arkadaşlarım da olabilir senin için uygunsa diye söylüyor çocuk da tamam diyor.

Neyse benim kız/erkek arkadaşım bana söylese ben başkasıyla gitmesindense ne olacak en fazla konser der giderim yani ama arkadaşın sevgilisindeki bu sırf canı istemiyor diye başkasıyla göndermesine okey olması garibime gitti.

Arkadaşıma da söyledim garip bulduğumu o da aslında bozulmuş gibi tam olarak söylemiyorsa da bana öyle geldi.

Size de sorayım ben mi mağarama döneyim yoksa arkadaşımın sevgilisi mi çok modern.

Merhabalar.Ben ve partnerim yakın zamanda birlikte olabiliriz.
İkimizde bekarız ve rızamız dahilinde olacak.
Soru şu : Olurda istenmeyen bir hamilelik sonrası
bir çocuk doğarsa ve partnerim (bayan) bunu bana
karşı nasıl kullanabilir ?
Çocuğun babası olmak durumunda kalır mıyım?
Veya masraflarını üstlenmek zorunda olur muyum?
Soruların cevaplarını hukuki açıdan beni
ne kadar bağlar merak ediyorum.
İşim gereği zorda bir durumda kalmak istemiyorum.
Şimdiden teşekkür ederim.

öncesinde de inatlaşan bir bebek olan kızım 2. yaş doğum gününden sonra daha da beter oldu. kızım gitti, bir üst versiyonu geldi.

ben ise ona bağırıp 2 yaş bebesiyle kavga ederken buldum kendimi.

hem üzüyorum hem üzülüyorum.

2 yaş sendromu diye bir şey yok, yeni nesil ebeveyn saçmalığı vs diyecek olanlar hiç kendilerini yormasın.

konu hakkında tecrübe, tavsiye, komik hikayeleriniz varsa yazın lütfen.

Benimki: bak sevgi öyle olmuyormuş işte, anladın mı? sevgi sözlerde olmaz güzelim, sevgi sevdiğini söylemekle olmaz. sevgi sadakat ister önce sadakatli olacaksın, önce ait olacaksın birine. birine ait olursan eğer zaten kazanırsın

open.spotify.com

Çalmayın abi şöyle şarkılar!

Sizinki nedir? Teşekkürler.

Çekiştirme ve yorumlama sorusudur. Umarım kınanmam. Son dönemde hem gerçekte hem sosyal medyada çok rastlıyorum bu modeldeki kadınlara, zaten neredeyse hepsi birbirinin aynısı. İşin ilginç tarafıysa erkeklerin etraflarında hep kul köle olması, fır dönmesi. Genellikle parası bol erkeklerle birlikte olmaları da şaşırtıcı değil.

Peki neden? İşve cilve, kadınsılık, dişil enerji vb. ıvır vızır az çok herkeste var. Güzellik, çekicilik desem öyle çok bir güzellik de göremiyorum şahsen. Benim (belki de bir önyargı olarak) yüzeysel, giyinip süslenmek, lüks mekanlarda bol etiketli fotoğraf paylaşmak ve estetik yaptırmak dışında hiçbir mahareti veya vasfı/niteliği olmadığına inandığım bu kadınların peşinde bu denli kuyruk oluşmasının sebebi ne? Beğenenler, siz bu kadınlarda neyi görüyor ve beğeniyorsunuz?

www.instagram.com

www.instagram.com

Hepimiz birbirimizin fiziksel özellikleri hakkında tahminlerinizi yazalım. Örneğin; işte saç rengi, şekli şöyle, göz rengi böyle vs.

İsteyen karakter özellikleri hakkında da yapabilir tahminini.

Pazartesi eğlencesi olsun.

Kendim hakkında renk vermeyeceğim :))

Benimkiler; şikayet etmemek, öfkeyi sindirmeden tepki vermemek, kahkaha atmak. Şimdilik aklıma gelenler bunlar.

Sizinkiler nelerdir? Teşekkürler.

Merhaba herkese,
3 aylık evli erkeğim. Eşimle 1.5 yıl önce tanışıp 3 ay önce evlendik. Bunun öncesinde 1 aylık arkadaşlık var. Birbirimizi tanımak için fırsat bulacak kadar birlikte vakit geçirdik diye düşünüyordum. Aile ve çocukluk öykümüz birbirine çok yakındı. Evlilikten çok önce çocuk istemediğimi ve belki çok ilerde isteme ihtimalim olabileceğini ve kendisi istiyorsa ona mani olmak istemeyeceğimi söyledim. O da ben istemiyorsam benimle çocuksuz bir hayat geçirebileceğini söyledi.

Ben mantıkla hareket eden bir insanken o sevgisini de siniri de çok uçlarda yaşayan, tamamen duygularıyla hareket eden, çok kaygılı şüpheci biriydi. Sanırım bu da bizi yakınlaştırdı. Belli sabit tartışma konularımız olsa da aynı evi paylaşınca kaygılarının yersiz olduğunu anlayacağını düşünüyordu ve ben de buna inanıyordum. Sevgisinden ve dürüstlüğünden fazlasıyla emindim ve kendim de aşıktım. onunla bir hayat yaşamak istediğimden emin olduğum için evlenme teklif ettim ve evlendik.

Evlilikte çok tartışmalar olsa da çift terapisi alarak düzeltme yoluna girdik. Tam iyiye gittiğimiz dönemde yani 1 hafta önce vücudundaki miyomların ağrı yapması sonucu 1 yıl içinde çocuk sahibi olmazsa bir daha hamile kalabilme ihtimalinin zayıf olduğunu öğrendi. Burdan sonra başka bir insana dönüştü. Haberi aldığında boşanmak zorunda kalmaktan korktuğunu söyledi. "Aile dediğin en az 3 kişiden oluşur. Ben çocukken bile hep anne olmak isterdim. Anne olmak benim için çok önemli. Anne olamazsam içimdeki pişmanlık, mutsuzluk hiç geçmez" gibi şeyler söyledi. Ben çocuk istemiyorum biliyorsun deyince "Böyle bir durumda yanımda olmayacaksan bir daha olmana gerek yok" gibi şeyler söyledi. Kabaca boşanma resti gibi konuşmalar geçti. En son ailelere bu boşanma konusunu söyledik. Ben, terapist ve aileler bu konuyu rafa kaldırıp evlilikte mutlu bir süreç yaşamadan bu konuyu düşünmememiz konusunda hemfikirdik ama eşim sürekli ağlamaklı bir şekilde oturmaya başladı. Sürekli çocuk yapabilmek için ihtimalleri düşünmeye başladı. Hem benim hiç olmadığım bir senaryoya hazır değil hem de çocuğu hayatının amacı olarak görüyor.

Ben de bu stresli dönemde çok kilo verdim ve rahatsızlandım o yüzden bir süre uzak kalalım dedim kabul etti. Şimdi ne yapacağım bilmiyorum. Sürekli bir ağlama hissi var. Evi beraber dizdik herşey onu hatırlatıyor. Şehrin belli yerlerini onunla defalarca gezdik otobüslerde yolda hep ağlıyorum. Çocuk konusunda geri adım atsa tekrar bir araya gelmek isterim ama o da zor gibi.

Ben bunu nasıl atlatabilirim bilmiyorum. Tavsiyeler, yorumlar vs herşeye açığım.

sizin hayata bakış açınız, ilkeleriniz, düşüncelerinize ters bir hayat yaşayan ancak size bir zararı olmayan ve saygısızlık yapmayan arkadaşlarınız var mı?

aklıma gelen en basit örnek: diyelim ki alkollü araba kullanmaya, trafikte makasa falan çok karşı birisiniz. arkadaşınız da kendi hayatında sürekli alkollü araba kullanıyor ama sizin yanınızda yapmıyor.

ve önemli nokta: bunun gibi bir sürü örnek de var diyelim ki.

bu kişi ile bana bir zararı yok diye görüşür müsünüz yoksa arkadaşlık ortak yönler, özellikler, ortak dünya görüşüdür diye düşünüp görüşmeyi keser veya çok azaltır mısınız?

3 4 yıldır devam ilişkim son aylardaki kötü gidişat sonucu bugün itibarıyla bitti. Son zamanlarda kendime yaptığım kötülükler karşı tarafı da etkiledi. Çok yanlışlar yaptım. Ben olsam galiba çok daha önceden terk ederdim kendimi. O yüzden kızamıyorum ama üzgünüm. Binlerce fotoğraf, mesaj , anı nasıl silicem hiç bilmiyorum. Nasıl geçecek bu süreç tecrübeliler yazabilir mi? Erkek kişisiyim.

Madem el birliğiyle duyuruyu eski parlak günlerine döndürdük, bu başarıyı efsane bir zirveyle taçlandırmayalım mi?

strawpoll.com

Teşekkürler.

Edit: 10 kişi gelirim demiş yayınladığım ankette. Ağustos başı ya da ortası müsait bir gününüz varsa yapalım. Musaitlik durumunuzu mesajla iletebilirsiniz dilerseniz. Ben varım yani, ortamda bir 2009 rüzgarı estirelim.

Edit 2: "Ankara'da olursa gelirim." diyen arkadaşlar için; isterseniz zirveyi Ankara'da organize edeyim. Ben gelemeyebilirim ama orada yaşayan bir yazar arkadaş mekan ayarlama gibi konularda yardımcı olursa oradaki arkadaşları buluşturalım. Zirveler iyidir, harareti alır:p

90'lar tandanslı bir onedio sorusuyla karşınızdayım. Şu guzel6, güneşli Pazar gününde hem biraz nostalji yapalım hem eğlenelim.

Ben Cemil'im. "Sevim koş, katil geldi!"

Siz?

Bunun bazi kademeleri vardir heralde

Mesela evlendikten sonra yatakta mayismiskrn osurmak icin lavaboya kalkip herseferinde gitmiyorsunuzdur diye dusunuyorum. Yoksa osurugunu tutup farkli odada mi saliyorsunuz merak ediyorum.

Ayni sekil sadece erkekler degil bayanlar napiyor onuda merak ediyorum

Dogrusu nedir sizce anlatabilirsiniz

Günün ortasındayız daha ama belki aramızda erkenci kuşlar vardır. Ben uykusuz spor yapılamadığını öğrendim. Buraya yazıyorum ki unutmayayım.

Siz ne öğrendiniz? Teşekkürler.

Bir grupta bir kişi bütün gruba bu tarz duyguları hızlıca bulaştırabilir mi? Veya iki kişi arasında bulaşır mı?

uzun zaman once istanbul-arnavutkoy'de bir balikcida tesadufen bir alman aileyle tanismistim. anne, baba ve iki de kizlari vardi ve aramizda baya hos, kaliteli bir sohbet gecti. sonra sizin icin bir sakincasi yoksa bu yemegin uzerine bir tatli iyi gider diye galata kulesinin oradaki viyana kahvesine goturup san sebastian cheesecake ismarlamistim, kaldiklari otel de o bolgedeydi zaten ve hem onlari birakmis oldum, hem de iyi bir sohbet oldu. cok memnun oldular, ben de oyle. babanin numarasini aldim, kizlardan birini instadan ekledim. baya kaliteli aileydi ve kizlarinin da masallahi var cok guzellerdi.(biri 25, digeri 28 yasinda) derken kizin baya fancy bir hayat yasadigini gordum; kisin isvicre'deki kayak merkezleri, yazin ispanya sahilleri... ama aramizda instagram'da birbirimizi takip etme disinda hic bir etkilesim yok; ne bir like, ne bir mesajlasma...

gecenlerde moralimin cok bozuk oldugu zamanlarin birinde bu bana mesaj atti ve aramizdaki mesajlasmayi isim bolumlerini silerek aynen paylasiyorum; (tek atimlik kursunum vardi ve iyi kullanamadim gibi hissediyorum.)

-Hi B! How are you doing?
So sad that Turkey and Germany didn’t reach the finals of the Euro!
-I wanted to ask if you have any good contact for designer bags in Istanbul? If not, don’t worry I just thought I’d ask you as you might know the ones that have the best quality
-Greetings from Munich!
+Heyy V;
All is good! We don't play anymore but the tournament continues wonderfully... I like the organisation.
+Link(konuyla alakali/belki beklentiyle alakasiz)
+I'm not so good about bags but I saw that bags in Istanbul recently and they produce that kind of things in Turkey. Maybe is there any specific bags for you?
+and Greetings from Istanbul!

Burada goruldu oldu ve mesajlasma kesildi.
Gururumu ayaklar altina alip son bir hamle yapayim dedim ve soyle bir mesaj gonderdim.

+I realized that when I read it carefully If we should talk about designer bags, as a last product for the customers I don't think we've good prices. But it can be some of the manufactury of them in Turkey. As you wish I can try find it out. Otherwise I have been designer outlets in Switzerland and there is more oppurtinities(for the specific brands) in my opinion.

Bu da goruldu ve aradan yaklasik 36 saat gecti.

(arada yerinde kullanilmis emojiler var ve buradan bu kadar aktarabiliyorum.)

Biliyorum cok sensational bir konu degil ve etkileyici mesajlar da degil. Bi mana aramaya da gerek yoktur ama uzun zamandir ciddi iliski yasayabilecegim nitelikte birisi karsima cikmiyordu ve bu kiz icin tum kozlarimi oynayabilirdim. Sanki biraz ne istedigini anlamadan tum tuslara basmis gibi mesajlastim ve sansimi kaybettim gibi hissediyorum, siz ne dusunuyorsunuz...

Çok çalışkan, pes etmeyen, diğer insanlara karşı kötü davranmayan bir insanın başarısız olduğunu hiç gördünüz mü?

eskiden istemeden de olsa kalbini kırdığını düşündüğünüz, belki haksızlık ettiğiniz, belki bir nedenden terslediğiniz ama haksız olduğunuz veya belirli nedenleriniz olsa da o kişinin bilmediği ve artık görüşmediğiniz birine yıllar sonra ulaşıp özür dilediğiniz, helallik istediğiniz oldu mu?

hikayeniz neydi, nasıldı?

veya evet öyle biri var ama aramaya cesaret edemiyorum diyen var mı?

peki hiç öyle biri olmadı ama olsaydı arardım / aramazdım diyen çıkar mı?

(illaki eski sevgili, flört vb biri olması şart değil, eski sevgili veya eski arkadaş, eski komşu, eski iş arkadaşı, askerlik arkadaşı vb. de olabilir.)