Ekşi Duyuru

Uzun ve yoğun bir ilişki içindeydik, bugün evleri ayırıyoruz. Dün bavulunu ve eşyalarını topladık, birazdan da yolcu edeceğim. Uzunca bir süredir buna kendimizi hazırladığımız için ölüyor bitiyor halde değilim, ama yine de üzgün hissediyorum doğal olarak. Ev bazen üstüme üstüme geliyor gibi. Ayrılık daha önce yaşamamış olduğum bir şey değil ama ilk defa iliklerime dek aşık olduğum biriyle ayrılıyorum. Çaresi zaman, ve meşguliyet, biliyorum. Yine de size kendimi açmak istedim, öyle işte. Önerilerinize açığım, iyi ki varsınız.

1. Hemcins arkadaşınız eşinin ya da sevgilisinin dedikodusunu yapsa genelde nasıl bir konum alırsınız? (dedikodu dediğim klişeler: benimle hiç ilgilenmiyor, evde bakımsız geziyor vb..)
2. Karşı cins arkadaşınız eşinin ya da sevgilisinin dedikodusunu yapsa nasıl bir konum alırsınız?
3. Eşinizin/sevgilinizin karşı cins “yakın arkadaşa” dedikodunuzu yaptığını, sizinle ilgili dertleştiğini öğrenseniz tepkiniz ne olur?

Hep hafta sonları böyle. Hepiniz bir yerlere mi gidiyorsunuz?

Bakalım soruma cevaplar gelecek mi, gelmezse tespitimde haklıyım :)

Selam

Her türlü ikili iletişimde diğergâmlık (muhataba kendinden daha öncelikli davranmak) yönü daha ağır basan insanlar varsa onlara sormak istiyorum,

Herkes ben odaklı iken sen odaklı yaşamak çok yormuyor mu? Nasıl başa çıkıyorsunuz? Nasıl var hissedebiliyorsunuz, nasıl ait hissedebiliyorsunuz, o kişiyle aranızdaki iletişimde nasıl bir yerinizin olduğuna ikna olabiliyorsunuz? Bir türlü yer kaplayamamak, bir türlü bir parçası olamamak gibi duygularınız var mı?

Bunun çözümü nedir?

Benimki bayağı sıkıntılı, geçmişten gelen bir problemin yankısıyla başladı, olmak istediğim bir yerde devam ediyor.

Sizinki nasıl geçti?

hangisi? ve neden?

yaklaşık 2-3 aylık beraberliğimiz sona erdi. bitirme sebebi kendi içinde soğumuş hissediyorum, seninle alakalı değil gibi bir şeyler zırvaladı. süreç hastalığıyla biraz başladı. işte mesajlara geç dönme veya dönmeme gibi. birkaç haftada bu noktaya nasıl geldiğimizi pek anlamadığımdan bir takım cevapsız sorularla başbaşa kaldım. ilişkiden veya benden sıkılması gibi. birkaç kez de duygusal tepki (sinirlenmek gibi) verdim, bununla ilgili de olabilir mi gibi.

ilişkiye başlarken biriyle olarak konuştuğunu burç uyumundan yakaladım. ilişki süresince de telefonunu hep benden gizledi. birkaç saniye bile ekranına bakmam hemen rahatsız ediyordu.

çok bir beklentim yoktu ama erken bitmesine üzüldüm. nasıl değerlendirirsiniz?

ablasını tanımıyorum çocukla yakınız takı takmalı mı yoksa düz katılıp döneyim mi?

selam herkese
annem el sanatları öğretmeni, bir iki yıldır el emeği takı ve çantalar yapıp satıyor. makrome de yapıyor ama daha az. bulunduğumuz yerde talep de görüyor yaratıcı bir kadın. ben de bu işi instagrama ya da sophiere taşıyalım diye düşündüm, ön hazırlıklarını yaptım. isim halen bulamadım. önemli nokta şu, annemim yaptığı inci çantalar çok profesyonel olduğu için işletmeyi ilerleyen zamanlarda gelin aksesuarlarına çevirme fikrim var. şimdi hem takılara hem bridal olayına gidecek şık bir isme ihtiyacım var. aklımda bir isim fikri var ama şimdi yazmayacağım sizin önerileriniz etkilenmesin diye. buyurun meydana.....

fırtınalı bir tartışma ile yaşadığımız aşkta iki taraf da sessiz. ben iletişime geçtim ama o yola çıkacaktı. sonra da aramadı, bende aramadım. içimde kaldı bu mesele. biriyle tanışasım falan da gelmiyor onu özlüyorum.

ne yapayım? acı çekerek vakit kaybetmek istemiyorum.

Gecen actigim sorudan sonra kendisini sorgular oldum.
Bazen bos muhabbet yaptigimizi dusunuyorum.
Surekli araya atasozleri serpistiriyor falan surekli ama. Ve konuyu mutlaka ikili iliskiye getiriyor. Ciddi bi sorun icin baslamistim ve o zaman da araya bekar olusumu sokup duruyordu. Ben konuma odaklanmak istiyorum diyordum.
Bu ciddi sorunumu da o mu cozdu, yoksa kullandigim ilac beni sakinlestirdi de mantkkli bi sonuca mi vardim bilemiyorum.
Hani biri sorsa o sorunu neyle cozdunuz diye hic cevabim yok.
Kendisine bile sordum bu nasil oldu dedim.
Laf kalabaligi gibi geldi cevap. Ustunde durmadim...

Su siralar da asil (ona gore asil) sorunuma odaklanmamiz gerektigini soyluyor. Bana diyor elin yuzun duzgun, cok akillisin, entelektuel seviyen yuksek vs seyler siralayip pekiii bunlara ragmen kittie niye bekar bu cok onemli bir sorun diyor.
Tercihli bi bekarlik seninki cunku diyor.
Hayatinda biri olmasi lazim diyor surekli.

Ya da boyle yasam kocu gibi davraniyor bazen. Isimle ilgili bi sorundan bahsediyorum. O isi birakip soyle bi ise mi girsen falan diyor ve 15 dakka sanki bir istihdam burosunda gibi hissediyorum kendimi.

Bir de bu terapi seanslari nasil bi sey genelde? Doktor /psikolog neyse artik, konusuyor ve siz dinliyor musunuz? Veya bir seans siz anlatiyorsunuz ve iki seans knu mu dinliyorsunuz.

Hep okuyorum, ufkum acildi falan diyor insanlar ben oyle bir farkindalik hissetmiyorum. Sadece ilac sayesinde sinirlerimi, duygularimi kontrol altinda tutuyorum ve fevri hareketlerden kacinip daha mantikli bakmaya calisiyorum olaylara.

Yani simdiye kadar somut bir sey fark etmemis olmam normal mi?

Kuzenimin düğünü var diye birçok şehirden akrabalar falan geldi. Bizim ev büyük diye de iki aile bizdelerdi. Kuzenler yine buluştuk dışarı çıktık, yedik içtik, muhabbet ettik. Sonra dugun bitti herkes evine gitti. 4 günün sonunda yıllık izinli, bomboş evde kaldım yine. Ne güzel alışmıştım kendi başımın çaresine bakmaya, yalnızlığa. Şimdi yine başa sardım. Küçük bir depresyon atağı geçiriyorum, sıkılıyorum. Birazdan kuzenimin hediye olarak getirdiği Jack kola viskilerden birkaç tane alıp terasa çıkacağım.

Siz de ne var ne yok?

ben böyle aşırı duygularını gösteren biri değilim, ağzı açık şaşırmalar, gözleri belertmeler falan filan bende yok yani doğal olarak yok.

çevremdeki insanlar ile herşeye inanılmaz yüksek tepkiler veriyorlar. geçen bir şarkıcının konserine gittik mesela popüler bir şarkısı var. içimizden biri diyor ki ben şu şarkıyı çalmasını bekliyorum, herkes böyle sanki şarkı orada yazılacakmış gibi bir tepki veriyor.

tamam insanlar özellikle kadınlar duygu değişimlerini seviyor çoğu duyguyu yaşamak istiyor ama böyle saçma sapan, çok basit şeylere inanılmaz yüksek tepkiler vermek sizede yapay gelmiyor mu?

sonra ben ortamda somurtan oluyorum. sırf jim carry gibi ağzımı sağa gözümü arşa değdirmemişim diye bir bira için.

bira lan işte, her gün içtiğin paketli gıda. ne kadar iyi olabilir konser birası?

ben mi abartıyorum yoksa insanların fazla yüksek tepki verme hakları var mı?

Şu saatte şakşuka yapıp, yememem için acil motivasyon lazım. Evde malzeme var ve kendimi zor tutuyorum. Uyursam unuturum dedim ama şakşuka isteğim yüzünden uyuyamıyorum enteresan bir şekilde. Gerekli motivasyon sağlandığı takdirde duyurumu sileceğim.

Kendi işini yapan bir arkadaşımın böyle yaptığını öğrendim. Bagkurunu ödemiyor odeyebilecegi halde. Şöyle bir mantığı varmış, "zaten 65 yaşında emekli oluyoruz, 15 yılı ileride gerekirse doldururum.." "kronik bir hastalığım yok nasılsa" "kenarda birikimim de aar ani bir saglik harcamasi gerekirse" biraz ideolojik açıklamaları da var kendince. Konu şeyden açıldı, bir süredir flört ettiği kişi çok ustelemis bu konuyu ve kavga etmişler ayrılmışlar.

Ne düşünüyorsunuz?
Bu mantıkta olan biri ilişkiyi başlamaya ya da devam ettirmeye engel mi sizin için?

Evlenirken masrafları aileniz mi üstlendi kendiniz mi yaptınız? Takı, düğün, yemek, ev eşyası vs.

Aileniz ne kadar destek çıktı? Ne tür sorunlar, kavgalar yaşandı?

Kendinize dışarıdan baktığınızda, objektif bir gözle değerlendirdiğinizde siz sevgili olunacak birisi misiniz?

İyi geçiyordur umarım, üzücü durumlar olsa da.

Güzellikler ve iyi şeylerin olması umuduyla...

ne anlama gelir? sb.

not: aşırı yorgunken açılan başlık :d hayırlısı
edit: hatun oyundan çıkan oyuncu, kadın oyuna giren oyuncu :d

Bu saatte canınız tatlı çekiyor, eldekiler bunlar.
Hangisini yersiniz?
Çoğul cevap verecekler sıralama yaparsa sevinirim.

Selamlar.
Yaşım 33, erkeğim.

Bir kuzenim var, 40’larının başında. Onun da eşi 20’li yaşların ortasında.
Bu kadın önüne gelen küçük büyük demeden ismiyle hitap ediyor. Kuzenim kime ismiyle hitap etse kendisi de çoğunlukla ismiyle hitap ediyor abi-abla demeden.

Hadi, bunu es geçelim. Bir arkadaşım daha var. Kendisiyle aramda 4 yaş var. Eşiyle aramda 8 yaş var.
Bu kadın da bana adımla hitap ediyor.

Tabii ki “m e b abi” denilip durmasını istemem ama bana “Sana nasıl hitap edeyim?” sorusu gelmeden böyle cart diye sadece ismimle hitap edilmesine de gıcık oluyorum.

Kısacası arkadaşlarımızla aramızdaki abilik-ablalık yaş farkına rağmen sırf samimiyet var diye abi-abla hitabının ortadan kalkması, muhatabımızın eşlerine de aynı hakkı veriyor da ben mi bilmiyorum?

Malum kişiyle ilgili durumu burada sormuştum, cümbür cemaat uzun uzun konuşulmuştu. Kendisinden sorudan sonra birkaç gün içinde ayrıldım, orada sorun yok da...

Dün beni bir akrabası aradı. Ailenin reisi gibi olan, aklı başında olduğunu iyi bildiğim, herkesi çekip çeviren, tatlı sert yapısı olan ve benimkinin de az buçuk çekindiği dayısı. Daha önce birkaç kez görmüştüm, biraz mesafeli ve sert biriydi. Bana "aralarında böyle bir durum olsaydı bunu ilk ben öğrenirdim ve zaten ona ailecek tavır alırdık" dedi. Altını kalın kalın çizdi aralarında asla asla böyle bir durum olmadığının, kadını yıllardır tanıdıklarının, benimkinin ona kardeşim dediğinin, kızın baba sevgisi görmediği için annesinin bütün arkadaşlarına fazla samimiyet gösterdiğinin...

Aklımı bir şey dürtüyor. 86-87 yaşındaki adamı benimki nasıl ikna etsin de bana böyle bir şey dedirtsin? Zaten çekindiği, sert biri dediğim gibi. Ona birinin şöyle de dediğinde bunu yaptırabileceğini sanmıyorum. Adamın bir de benden ne çıkarı olacak da ben ayrılmayayım diye uğraşacak? Dümdüz bir kadınım. Aslında diğer kadın profil olarak benden ballı. Kendi işinin patronu, zengin, eli kolu uzun. Çoğu erkek için daha prestijli bir profildir muhtemelen.

Bu tatil durumu tabii ki bana anormal ve uygunsuz geliyor, kabul edemem. Öte yandan yakın arkadaşlarım bile romantik bir tatil olsaydı kızla sevgilisi olan çocuğun orada olmayacağını söylüyor. Uzaktan durumu duyan pek tanış olmadıklarım bile "ya biz de gittik karşı cinsten arkadaşımla tatile, ne var ki bunda?" diyor.

Malum kişi dediği tarihten önce döndü hiçbir şey demememe rağmen, orada 1,5 gün kalmış oldu. Genelde bir iki erkekle tüm gün iç mekanda takılmış. Onu etiketleyen ve muhtemelen orada tanıştığı bir adamın paylaşımlarında gördüm. Aynı gün 36 farklı şey paylaştığı için onları orada Ruhsar gibi gözetlemiş kadar oldum. Kadınsa sürekli plajda kızı ve çocukla güneşlenirken paylaşımlar yapmış. Bunu duyan arkadaşlarım da adamın günahını aldığımı, her şeyin normal olduğunu söylemeye başladı. Bir de benimkine aslan abim diye diye dilinde tüy bitmiş çocuk o kadının tatil fotoğraflarının altına da kraliçem, aslansın ablam, helal olsun, ömrümüze güneş gibi doğdun, bebek gibisin ablam benzeri şeyler yazmış. :d Çocukta bir sıkıntı var herhalde. Bu ne abi abla aşkıdır yahu?

Ayrılmak en doğru karardı benim için, değil mi? O kadar çok kişi tepki gösterdi ki... Bu yolda "en doğrusunu yaptın, aslansın" diyerek arkamdan ittirecek üç beş destek bekliyorum sanırım. Bu birkaç yeni bilgi (?) ışığında siz önceki düşüncelerinizde devam mı etmektesiniz? Herhangi bir değişiklik oldu mu ya da "yav adamın da bir suçu yokmuş ki" noktasına geldiniz mi? Bana daha fazla vurmayın, kale düştü zaten. :P

dört yıldır tanışıyorlar 2 yıl kadar çıkmışlar.

ayrılınca kadın seviyor ama erkek soru işaretleri olduğunu ve devam edemeyeceğini söylüyor. bir sebepten tekrar konuşuyorlar, kadın durumu anlatıyor. erkek yine aynı şeyler. üstelik erkek şehirden ayrılık planı yapmış. kadın da gitmek istiyor onunla. ama erkek aile, ekonomi, ilişkiye dair kuşkularını söylüyor. kadın da bunları çözebileceklerini.

benim anladığım; erkek kişisi artık sıkılmış ve tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyor. arkadaşım ise aşık bu çocuğa. erkek ‘ben evlenirsem üzüleceksin, düşünmüyorsun hiç’ demiş. arkadaşım da ‘düşünüyorum evet ama buna birşey yapamam’ diye yanıtlamış.

sizce ne yapsınlar? böyle bi ilişkiye taraf olsanız tepkiniz ne olurdu?

Allah başka dert vermesin tabii de. Kamp tatilinde tanıştığım ve hoşlandığım kişiyi instagramdan ekledim geri eklemedi. 40 saat olacak. Kamptaki herkesi eklemiş. O da benden hoşlanıyor, aramızda flörtsel şeyler var zannediyordum. Komik duruma düştüm gibi oldu biraz. Friendzone a atılmaya alışığız da friend bile olamamışız bu sefer.
Durup durup offf rezillik diyorum, yolda giderken yerin dibine giresim geliyor. Bu durumun üstesinden nasıl gelebilirim? Reddedilmek önemli değil de onun da benden hoşlandığını zannetmem aşırı cringe. Teselliye ihtiyacım var. Sizce arkadaşlıktan çıkarayım mı?

Aslında kutlanacak bir gün değil çünkü her şeyin sağlaklara göre dizayn edildiği bir dünyada yaşıyoruz. Hatta sırf bu dizayn yüzünden geçmişte ölen işçiler olmuş. Sağlaklara göre hazırlanan makineleri kullanmaya çalışırken hayatlarını kaybetmişler.
Beni de çok üzen şeyler oluyor uzun bir süredir ama yine de başta kendim olmak üzere tüm solak kardeşlerimin günü kutlu olsun. Hâlâ solak görünce şaşıranları da kınayalım. Sizler de kutlamak isterseniz diye açtım duyuruyu.

aslinda o kadar da sevmemisim mi diyorsunuz yoksa cok asiktim ama bitti mi?

Karşılıklı iç dökelim diye çok katmanlı bir soru soruyorum. Sevgilinizi ne sıklıkla övüyorsunuz? Beğenmediğiniz durumda dahi o mutlu olsun diye övüyor ya da beğendiğinizi söylüyor musunuz?

Geçenlerde soru sormuştum en yakın arkadaşı olan kadın ve kadının kızı ile kızın sevgilisiyle tatile giden (eski) sevgilim bey hakkında. Kadın benimki adım atsa yapıştırıyordu "adamsın, aslansın, kralsın" laflarını.

Sonra üniversitedeki eski sevgilimi düşündüm. Amatör rock grubu vardı, Kadıköy'de sahne alıyorlardı. Bir klip çekmişlerdi kendi imkanlarıyla ama tam rezaletti. Nasıl bulduğumu sormuştu, "fena değil ama şunlar şöyle olsa daha mı iyi olurdu sanki?" diye birkaç öneride bulunmuştum tüm tatlılığımla. Çok alınmış ve ben müzisyen olmadığım için "sen ne anlarsın ki zaten?" demişti. :P Hala amatör klipler çekiyor, sözü bestesi kendisine ait şarkılar yayınlıyor ve her biri bambaşka kalitesizlikte fakat karısı hepsinin altına "yine süpersin, müziğe farklı bir seviye getirdin, helal olsun, yüzyılın şairisin" gibi cümleler döşemiş. Bariz kötü ama hepsi.

Bir ara da stand-up yapmak isteyen bir sevgilim vardı. Ona "komik değilsin, oralara çıkıp kendini rezil etme" diyememiştim çünkü çok hevesliydi. Gösteri tarihinden önce neyse ki başka bir sebepten ayrılmıştık.

Böyle anlarda bazen şeyi düşünüyorum, beğenmesek de beğendim mi demeliyiz? Kalbi kırılmasın, mutlu olsun diye kusurunu söylememeli miyiz? Övesimiz yoksa da övmeli miyiz? Kendini geliştirme imkanı nasıl bulacak hep böyle yaparsak? Karşılıklı olarak birbirimizi beklemeyeceksek, hatalarımızı gün ışığını çıkarıp süpürmeyeceksek birlikte olmamızın anlamı ne?

Ha ben yine ne düşünüyorsam onu söylüyorum, sadece gerçekten beğendiğimde bunu dile getiriyorum fakat erkeklerin çoğunun beklentisi tam tersi gibi geliyor artık. Gelin bunu konuşalım.

diyelim ki bir kadın var ve güzellik standartlarına göre açık bir şekilde güzel. ama kendisini beğenmiyor ve çekici görmüyor. ilişkide bunu erkeğe söylemesi erkekler için ne kadar dezavantajlı? güzel bir kadın bunu söyledikçe erkeğin kadına bakış açısı da değişir mi, değişiyor mu?
kendim için sormuyorum elbette.

Selam

Ailenizden biri veya birkaçı hakkındaki sıkıntıları üzüntüleri yakın arkadaşla konuşmak gerekir, her arkadaşla konuşulmaz, doğru mu?

Peki ben neden şimdilerde yaşadığım problemleri mesajlaşarak da olsa konuşacak arkadaş bulamıyorum?

Tatil yapabildiniz mi?

karşı cins yakın bi arkadaşım para istedi. bu 2.kez oluyor.

ona para vermek istedim ama emin de olamadım. bi sevgilisi var evlenecek.

çocuk aklıma geliyor bu olaydan dolayı araları açılır diye -çocuktan istiyor mu bilmiyorum

bugün de oldu param vardı ama bu sebepten hayır dedim.
kendimi kötü hissediyorum.
çözdü gerçi ama yine de kötü hissediyorum.

ne yapmalıyım, nasıl düşünmeliyim. yol gösterin

Uzun zaman boyunca sizi yakın markaja alan, bu süreçte size asla arkadaşça yaklaşmayan, sizi iltifatlara boğan, aldığınız enerjiyle sizin de aynı şekilde karşılık verdiğiniz bir kadını kahve içmeye davet ettiniz ve kibarca bu isteğiniz reddolundu.

Halbuki muhabbeti sürekli bulunulan mekânın dışına taşımak istediğini ifade eden cümleler kuruyordu. "Biliyor musun? Servis şuraya da gidiyormuş." diyerek sizi yönlendiriyordu. Vaktiniz çok dardı ve bunun sebeplerini açıklayarak bir gün muhakkak birlikte oralarda zaman geçirmek istediğinizi belirtmiştiniz.

Reddedildikten sonra araya o da siz de mesafe koydunuz. Taraflardan hiçbiri çirkinleşmedi. Fakat iki hafta sonra, kadın tarafı yine kendini tutamayarak, tıpkı genişçe vakit geçirdiğiniz zamandaki gibi davranmaya başladı.

Aynı ortamda bulunmamak istememenize rağmen her fırsatta yanınıza sokuldu. Üzgün olduğunu kalabalık ortamda size duyurdu. İlgilenmediniz. Çok sık denk gelmeseniz de her karşılaştığınızda bunu tekrarladığını görüyorsunuz. Epey ağırbaşlı ve çekinilen bir tipsiniz. Sizinle yeniden vakit geçirmek istediğini türlü imalarla bildiriyor.

Olabilecek bir şeyi, belirsiz bir sebeple reddedip heves kırdıktan sonra tekrar yeltenmenin amacı nedir?

Bunları neye yorardınız?

Duyuru ya da sözlükten arkadaşınız var mı? Gerçekten arkadaş edinilebiliyor mu duyuru ve sözlükten? Şu anda bu iki platformdan edindiğiniz ve görüştüğünüz ya da ilişkilerinizin koptuğu kişiler var mı?

Merhabalar,

Bu aralar bir çıkmazdayım yada öyle hissediyorum herşey ortada belkide.

Yaklaşık olarak 2 yıla yakındır otomotiv sektöründe satış danışmanlığı yapıyorum.

Genel olarak zor bir iş olduğunu söyleyebilirim, saatiniz belli değildir, çalıştığınız gün ve bilinen bazı genel sorunlar elbette bu meslek kolunda da var.

Herşeye rağmen çok severek başladığım ve icra ettiğim meslek idi.

Artık bu işi yapamayacağımı düşünmeye ve bu düşünceden kendimi alıkoyamamaya başladım. Sürekli şöyle sabretsem şu da olsa diye diye buraya kadar geldim ancak değişen hiçbir şey olmadı düşüncelerimde.

Temel olarak sebebi; işin gerekliliklerine alışsanız dahi tüm sıkıntılarımı atlatabileceğim bir ortamda çalışmıyorum. Mobinge maruz kalıyorum, terfi aldıktan sonra yalnızlaştırılmaya başlandım ve bu tip sorunlardan dolayı ayaklarım geri geri gitmeye başladı.

İstemediğim bir lokasyona istemediğimi söylememe rağmen gönderildim, bundan rahatsızlık duyduğumu söylediğimde geçici olarak gidiyorsun zaten denilerek yine de gönderildim ve o günden beri yani yaklaşık 3 aydır iyi hissetmiyorum.

Defalarca çalışamadığımı yada çalışmak istediğimi müdürüme aktardım o ise dalga geçer tonda çalışırsın çalışır diyerek geçiştirdi ve telefon konuşmasını sonlandırdı.

Ciddi bir şekilde tekrar karşısına geçtiğimde ise tekrardan madem çok çalışmak istiyorsun orada da çalışırsın ben sana x işleride kitlerim (gerçekten değiştirmeden direk aktarıyorum) canın sıkılmaz çalışırsın dedi ve ben bu laf karşısında sinirlerime maalesefki hakim olamayarak bu saatten sonra bayraklarımı indiriyorum çalışırsam da benim adım x değil şeklinde cevap verdim.

Bu konuşma üzerine bir ay daha çalışmaya devam ettim ( olduğu kadar ) bu süre zarfında istifa etmeyi çok fazla düşündüm ve istifadan önce yapabileceğim birşeyler var mıdır diye halen düşünmekteyim.

Sorunun ana sorunu şuanki çalıştığım kadın milletinin oradaki şefte dahil olmak üzere dışlamaları bile isteye yalnızlaştırmaları ve tabiri caiz ise köpek çekmeleri benimse bunlara tepkisizmiş gibi davranıp çalışmaya devam etmemi sürdürmeye çabalamak ve bu çabamın müşterilerime de yansıdığına inanıyorum çünkü yoruluyorum.
Tüm gün neredeyse birimimde tek başıma çalışıyorum sorunum olursa tek başıma diğer birimler aracılığı ile çözüyorum (diğer birimdeki arkadaşlarımla aram bizim şefin onlarla olan ilişkisinden daha iyidir bu arada tek telefonumla çoğu kişi yardımıma koşar ve hallederiz o bile bazen hayretle bakar)
Anlayacağınız genel olarak sevilen ve terfi aldığım süreçte de herkesçe tek tek tebrik alan biriyim ve bunu onlar benden fazla istemişti zamanında terfi almamda etkileri dahil oldu.

Ancak şuanki konumumda mutlu değilim, çözülemeyecek bir problem olmadığına inanıyorum çözmek için yaklaşıyor konuşmaya çalışıyorum ancak geri tepiyor ve çabalarım yersiz yada yetersiz kalıyor bu sebepten ötürü huzurumu ve akıl sağlığımı / psikolojik olarakta eksildiğimi kaybettiğimi düşünmeye başladım. Çaremin işi bırakmak olduğuna inanmaya başladım.

Abartıyor muyum? Kafam çok karışık.

Mesela ben, sene 17 fi izledigimde ilk defa insan insan dinlemiştim. Benim için müthişti. İlk defa, o an dinliyordum bu şarkı/şiiri.

Sizinkiler hangisi?

Ailesiyle yaşayanlar ailesiyle vakit geçirir. Peki yalnız yaşayanlar evde bir gününüz nasıl geçiyor, sıkılıyor musunuz?

illa ask iliskisi olmak zorunda degil.

güveninizi zedeleyen biriyle üzerinde ugrasip tekrardan güvendiginiz oldu mu?

Bütün hayatınızı etkileyeceğini düşündüğünüz büyük dönüm noktalarınız var mı?
Olur olmadık yerlerde aklınıza geliyor mu?
Hiç acaba bu değil de o olsaydı şimdi nerede ne yapıyor olurdum gibi kurcalıyor mu kafanızı.

Benim iki tane olayım var mesela kıyısından döndüğüm.
Biri; çocukken kaçırılmanın eşiğinden dönmüştüm.
Biri de 6 yıl kadar önce; yaşansa %90 öleceğim bir kazanın eşiğinden dönmüştüm, bir adımla kurtuldum (gerçek anlamda 1 adım).

Bunlar böyle bazen birden bire geliyor aklıma ve neredeyse birkaç saatimi yiyor.
Dindar olmadığım için şükretmek gibi bir yere varmıyorum da hani bazen şanssızlığımdan şikayet etmekte haksızmışım gibi geliyor.
Sanki tüm şansımı bu iki olayda kullanmışım gibi.
Daha ne istiyormuşum gibi...

Var mı sizin de böyle hikayeleriniz.

napiyorsunuz?

Bahsettiğim 10+ senelik ilişkiler. Bayağı insan üstü bir çaba gerektirmiyor mu sizce de? Belki aynı eve girmek, çocuk yapmak, ailelerin birbirini tanıması ilişkiyi sağlamlaştırır ama ne bileyim, bugünkü benle 5-10 sene sonraki ben bambaşka insanlar, keza eşiniz için de bu böyle. Bu nasıl bir toplumsal sözleşme ya da ne tarz bir divaneliktir ki bir insanla hayatının uzun bir döneminde ayrı alanda hizalanip birlikte hareket etmeyi becerebiliyorsun? Hala seviyor, değer veriyorsun? İki sene önce beğendiğim insanların büyük çoğunluğunu şu an beğenmiyorum. Ya onlar benden ileri gitmiş oluyor ya ben onlardan. Çiftler bu senkronizasyonu nasıl sağlıyor? Aşırı zahmetli bir iş değil mi?

Teşekkür ederim.

Nasıl kurtulur insan bu huyundan?

ondan ayrılmanız için sebep mi?

hiçbirşey yapmasınız da sevmeye devam etmesi gibi.

Arkadaşlar merhaba
Yazlıkta bizim arkadaş grubu var. Birbirimize arabayla maksimum 5 er dakika uzaklıktayız. Gittiğimiz bir akşam sahili var o da hepimize yürüyerek 20 dakika gibi.
Bir arabalı arkadaş (a/erkek) gruptan mesaj attı ben biraz erken gideceğim diye. Diğeri yürüyecekmiş evden çıkmış. 5 dakika sonra ben bu a kişisini aradım beni de alsın diye, telefonuna bakmadı. Ardından gruba yürüyerek geleceğimi ve gecikeceğimi yazdım.
Sonra b kişi (kız) gruba beni a alacak onu bekliyorum diye mesaj attı. Hiç seni de alalım falan yok. Ben de bi gıcık oldum. Çünkü b kişisiyle evimiz dip dibe. 9 ev falan var arada. Neyse dedim gıcık olma giy mayonu git, denize girip dönersin.

Aradan 10 dakika geçti a kişisi aradı işte aramışsın da duymamışım da şimdi b yi aldım da senin evi de geçtik de ama döneriz de vb…andersenden masallar. Ben de siz gidin ben gelirsem gelirim dedim. Siz olsanız gider miydiniz? Sinsi geldi.
Sonra c kişisi aradı kız. Sen yürüyeceksin diye ben sana göre sahile geldim lütfen gel gel deyip durdu ama tadım kaçtı. Ne yapayım? Hevesim kaçtı.

Merhaba,
1,5 yıldır çalıştığım iş yerinde hibrit çalışmayla ilgili yöneticimle konuşmaya verdim. İş görüşmesinde bu konuya değinilmemişti; ama başka departmanlarda benim pozisyonumda çalışan herkes hibrit devam ediyor. Ben diğer arkadaşları örnek gösterip kendim için de aynı şartları talep edeceğim. Trafikte yoruluyorum, kendime yeterince zaman ayıramıyorum diyeceğim. Mesai saatim 07:00-16:30. Hafta içi bir şeyler yapsam 3 gün kendime gelemiyorum. Cuma da dahil buna.
Sorum şu; direkt hayır derse ve tahmin ettiğim gerekçeyi öne sürerse ben kendimi biliyorsam ya öfkeden kendimi yiyip bitiririm ya da direkt "O zaman bana müsaade!" derim.
Acaba hiç bu topa girmeyip bir yandan hibrit bir iş mi baksam? Cazip bir teklif alırsam bunu koz olarak kullanabilirim belki.
Son alternatif ise dizimi kırıp oturmak. Evden çalışma imkanı olmaması dışında şirketle ilgili büyük bir sorunum yok.

Çok mutsuzum ve önüne geçemiyorum artık.
Özellikle yeni işimde baglı olduğum kişinin yaptıgı zorbalıklar, bagırıp durması ve işi bırakamayacağım şekilde hayatımı degiştirniş olmam çok koyuyor.
Bunun da haricinde kendimi yalnız, kötü, sevimsiz ve tatsız hissediyorum. Gönlümdeki hayatı yaşayanadığım için çok kırgınım.

En bastan sevgili olma niyetiyle tanissaydik muhtemelen günde yarim paket sigara icmesini görüsmeye devam etmeme sebebi olarak görürdüm. Ama kendisini is arkadasim olarak taniyorum. Aramizda cekim olustu, hoslanmaya basladim, sanirim karsilikli. Is dolayisiyla tanistigimizdan dolayi zaten cok agirdan almaya niyetim var. Is ortamindan sevgili yapmak benim de tercihim degil ama bulundugumuz yerde tanisan sevgililer mevcut, bu konuyla ilgili negatif bir algi yok. Ama is ilerlerse sigara icmesini kabul edebilecek miyim sorusu kafami kurcaliyor. Is ortamindan tanimasam belki bir deneyeyim, nasil hissettigime bakarak karar veririm derdim ama is arkadasligi oldugu icin daha bir temkinliyim, denerim olmazsa devam etmem demek daha zor geliyor.

Sigara icenle olmaz gibi düsünürken yine de oldurmaya calistiginiz bir durum oldu mu? Ya da siz icerken sigara icmeyen biriyle? Nasil bir deneyimdi?

Çok detaya girmiycem, sabit fikirli ve kendi doğruları haricindeki fikirlere ön yargılı yaklaşan bir kadına aşığım. Doğru düzgün tartışamıyoruz bile; ya benim fikirlerimi baştan yanlış olarak değerlendirip ciddiye almıyor ya da mantık ışığında yaptığım üst üste açıklamaları "saldırı" gibi görüp çirkefleşiyor.

Mesela dişlerini yemekten önce fırçalamanın daha faydalı olduğunu düşünüyor, dişlere koruma kalkanı oluyormuş. Öyle olmadığını anlatıyorum kibarca, hatta bilimsel makalemsi şeyler de okutuyorum; ikna olmuyor. En fazla hmm olabilir diyor ama yine kendi bildiğini yapmaya devam ediyor.

Bunun gibi sokağa çıkıp herkesin çoğunluğun yanlış düşünüyormuş diyeceği örnekler de var, yüzde yüz doğruya ulaşılamayacak şeyler de. Ne olduğundan bağımsız, ama peki şöyle de olamaz mı diye kendi fikrimi temellendirmeye çalışıyorum, agresifleşiyor.

Okumuş etmiş mesleği elinde bir kadın, 30 yaşında. Anksiyete ve majör depresyon öyküsü var. Geçmişinde dini muhafazakarlık var ama onu aşmış mesela, şu anda dinsiz. bu bile aslında açık fikirli olabildiğinin göstergesi. Ama fikri olarak bildiği doğrulara muhafazakar biçimde yaklaşıyor.

Ben yapı gereği kendi bildiklerini sorgulayan, biri o öyle değil böyle dediğinde dur bakayım diyen biriyim. Fikirlerine önem veriyorum ve entelektüel tartışmalardan da zevk alıyorum ama bu sebepten ciddi-fikri sohbetlere giremez oldum.

Yöneticisi de bu minvalde eleştirmiş kendisini geçen, bana sordu. Evet inatçısın biraz gibilerinden yüzeysel geçiştirmeye çalıştım ama bozuldu. İnatçı olduğunu da kabul etmiyor, sen de öylesin diye ad hominem yapıyor. Evet ben de öyleyim ve bunun farkındayım, bunun insanları rahatsız edebileceğinin de farkındayım; o yüzden törpülemeye çalışıyorum dedim. Ama ben bunu kabul ediyorum, sen kabul bile edemiyorsun dedim. İnatçı ve sabit fikirli olmadığını düşünüyor.
Sonunda tatlıya bağladık ama bu konu üzerine konuşamayacağımızı anladım.


1 seneye yaklaştık, ciddi de düşünüyorum ama bu konu kafamı kurcalıyor. Aslında Günlük hayatta beni çok etkilemiyor, bazı konularda he diyip geçmeye de başladım ama bu da hoşuma gitmiyor. Evet insanlar birbirlerini idare etmeli ama daha ciddi mevzularda sıkıntı yaratabilir gibi geliyor bu huyu.

Gelelim soruya: sizce bu değişrbilecek bir huy mu? Törpülenir mi, olursa nasıl olur, nasıl yaklaşmalıyım? Sabit fikirli bir insan nasıl daha açık görüşlü hale gelir?
Değişmeyecekse, idare etmek nereye kadar sürer. Ne yapmamı önerirsiniz?

Ben sanırım 1. Mustafa'yım. Osmanlı hanedanının sonu gelmesin diye kardeşi tarafından öldürülmeyip sarayda bir kafese kapatılmış, gün yüzü görmemiş. Orada delirmiş, ilk kez tahta çıktığında 96 gün saltanat sürmüş. O esnada ne bir cariyeye bakmış ne bir reform ya da çıkartma yapmış. "Lan bu deli mi, ermiş mi?" diye milletin kafasını karıştırmış. Tahttan indirip Genç Osman'ı geçirmişler, bunu tekrar kafese yollamışlar. Genç Osman dört sene sonra çok afedersiniz hayaları sıkılmak suretiyle feci şekilde öldürülünce kimseyi bulamayıp yine bunu çıkarmışlar tahta, bir yıl sonra tekrar indirmisler. Çok yazık bir karakter.

Siz kim olurdunuz?

Teşekkür ederim.

Sözlükte " özlenen hissiyatlar" diye bir başlık görünce aklıma geldi. Sizinkiler ne?

doğum günü için beklentilere giren biri değilimdir normalde. şimdi yaklaşık 10 aydır falan yakınlaştığım bir arkadaş grubum var iş yerinden. önden şunu da belirteyim gruptaki tek erkek benim 3 de kız arkadaş var. bu gruptan biri için 3-4 ay önce doğum günü yemeği düzenlendi yenildi içildi eğlenildi. benim doğum günüm de 23 temmuz, grupta başka bir arkadaşın da 27 temmuz x diyelim bu arkadaşa. böyle olunca ben herhalde ikimize ortak bir organizasyon ayarlanır zamanı gelince diye düşünmüştüm o zamandan. özel bir beklenti değil bu da yani madem böyle bir şey yapılıyor grupta aynısı herkese yapılır herhalde. hem de 2 doğum günü üst üste olduğundan 1 taşla 2 kuş vurulur daha rahat olur millete de dedim. neyse iş yerinde görüştük kutladılar doğum günümü, ofise pasta masta söylendi ama bir organizasyondan bahseden olmadı. bu arada 3 ay önce kutladık dediğim arkadaşın da dışarda yemeği ayrıydı ofiste pastası ayrıydı (bence ikisine birlikte hiç gerek yok o ayrı). ben de x'le konuştum onun bildiği bir şey var mı diye, bir de zaten grupta en yakın olduğum kişi x ayrı bir samimiyetim var onunla. o da baya şaşırmıştı duruma, üzgündü. olmadı biz ayrıca bir şey yapalım falan dedi garip geldi diğerlerinin tavırları ikimize de.

şimdi bunların üstüne birkaç saat önce yani cuma akşamı haftaya x için doğum günü yemeği yapalım diye bir mesaj geldi bana. 3 ay önce doğana yemek ayarlanıp şu an o topa girilmemesini de aklamıştım ben aslında kendi içimde. demek ki o zaman öyle bir moddaydı millet bu sıra değiller falan dedim kendi kendime. bir de o zamanlar iş dışında da sık görüşüyorduk gecelere kadar oturuyorduk son 3 aydır ofis dışında çok nadir görüşüyoruz. o da gruptaki bizi organize eden arkadaşın ilişkiye başlamasından kaynaklı aslında. ama şimdi ben bu duruma acayip fitil oldum yani aralarında 4 gün olan 2 kişiden 1'i için yemek verilip diğerine kutlayıp geçmek hakaret gibi bir şey. en başta dediğim gibi doğum günü hiç önemli değil benim için gerçekten de bu hareketin beni pek sallamamak gibi bir karşılığı olması canımı sıkan şey. bana sürpriz mi yapılmaya çalışılıyor diycem ama sürpriz niyeti olsa hiç söylenmezdi x'e doğum günü yemeği yapalım diye. ayrıca zaten bir yerde yemeğe gidilecek nihayetinde en geç 1 gün öncesinde söylemen lazım durumu, sürprizlik bir şey olmuyor bir yere gitmeli organizasyonda. öğlen atılan mesaja cevap veresim gelmedi hala mevzuyu anlamlandıramadğım için.

benim aslında napacağım belli ama sizin yorumunuz ne bu duruma ve siz somut bir karşılık verir miydiniz onu merak ettim? benim tepkim ve davranışlarım çoğunluktan çok mu farklı kaçıyor onu merak ediyorum aslında. ben gene 27'sini beklerim diye düşünüyorum tepki vermek için. saçma da olsa bir sürpriz ihtimali var hala ama ondan sonra duruma göre bakarım. bakarımdan kastım şöyle normalde insanlara küsen veya trip atan biri değilim normalde. sadece kırıldığım, canımı sıkan davranışları olursa birinin o kişinin o özelliğini not alır ona göre davranırım ben de. mesela yalanını mı yakaladım güvenmem bir daha ya da beni ekmeye mi çalıştı hiçbir yere çağırmam bir daha ama grupça görüşünce o kişiyle eskisi gibi goygoyumu yapmaya devam ederim aynı şekil. burada da arkadaşların 27'sindeki tavırlarına göre ilişkimi şekillendiririm. yüzlerine gülmeye devam ederim ama bende pek değerleri kalmaz.