Ekşi Duyuru

var mı böyle serüvenleriniz. herhangi bir konuda.

arkadaşlar belli bir yakınlığım olan kız, polonyada yaşıyorum, snapchatten konuşuyorduk bu akşam içmeye davet ettim şöyle bi soru sordu ''okay but what time and i am not possessing now nothing stinky, cause i am asking i cant be late'' dedi. özellikle i am not possessing kısmını anlamadım. 3 yıldır ingilizce konuşuyorum.

Ben yaşadığımı hissetmiyorum.

Diyen kişi ne yapmalı ?

Uzun süredir istediğiniz bir şeyi gerçekleştirmek için imkan bulmuşsunuz. Belki hayatınız tümüyle değişecek ve hep içinizde kalan, hayalini kurduğunuz bir şeyi gerçekleştirmiş olacaksınız.
Ama aileniz buna karşı çıkıyor. Karşı çıkmalarında geleneksel tavırlara ve düşüncelere sahip olmaları, bu şey sonucu sizin aileden biraz uzaklaşacak olmanız vb. gibi sebepler etken. Bunu gerçekleştirmemenin karşılığında da ''evi senin üstüne yapalım'' veya ''sana araba alalım'' gibi süper (!) teklifleri var. Sanki derdiniz paraymış gibi...

Eğer istediğiniz şeyi yaparsanız çok çok üzülecekler ve ilişkiniz onlarla eskisi kadar iyi olmayacak, yapmazsanız da siz çok çok üzüleceksiniz çünkü bu fırsat bir daha gelmeyecek. Ne yapardınız?

bir arkadaşım var. kendisini seviyorum aslında ama yazdığında arayıp sorduğunda mutlu olduğumdan çok, cevap yazmadığında arayıp sormadığında vs.
mutsuz oluyorum. uzun bir süre geçip yazdığında yine hiçbir şey yokmuş gibi iyi davranıyorum, kin de tutamıyorum.

ama bu gelgitler beni çok yoruyor. sıkıldım açıkçası bu şekilde hem yakın hem de uzakmış gibi..

ne yapsam optimum bir çözüm bulabilirim?

Son yıllarda çevremde çok fazla boşanan, sürekli kavga eden, birbirinden şikayet eden çift var. Bu çiftlerin yaşları 27-35 arasında. Kimisinin evliliği daha beş seneyi dahi doldurmamış. Ama aralarındaki iletişim korkunç bir hale gelmiş. Eğitim ve kariyer açısından ülke geneline göre çok iyi seviyedeler. Çoğunun arasında kültür farkı da yok. Hele çocukları henüz 4 yaşına bile gelmemiş çiftlerin kavgaları daha korkunç oluyor.

Artık evli ve mutlu çift sayısı bir elin parmaklarını geçmiyor gibi. Bu insanlar kavga etmek, boşanmak için evlenmiyor ama bu hale gelmeleri dramatik değil mi? Çok üzücü.

1) Fazla dokunan kadın sevgililer hakkındaki düşünceleriniz neler? Her ortamda vıcık vıcık değil de işte genel olarak kedi gibi sürtünmeyi, dokunmayı, sarılmayı, omuza baş dayamayı, öpmeyi, okşamayı vb seven diyelim.

2) Dokunulmayı özellikle sevmeyen erkekler sevgililerinden rahatsız oluyor mu?

Asılma sorusu oldu sdfkjfldfk
Benim sanal oyunlarda tanıştığım ve sadece whatsapptan konuştuklarım hariç sıfır (0) arkadaşım var. Aslında çok kolay arkadaş edinen biriyim ama ortamım yok. Ofiste 3 kişiyiz. 2si erkek. Benimle yaşıt, arkadaşlık edebileceğim kimse yok. Eski arkadaşlarımın hepsi evlendi ve kocişçi falan olup kocam izin vermiyo, kayınvalideme gidicez falan kafasındalar ve buluştuğumuzda da tek muhabbetimiz kızım kediye pisi pisi dedi, oğlumun altını değiştirirken suratıma işedi vs.
Arkadaş edinmek için bi ortamım da yok, o yüzden kendimi bazen yalnız hissediyorum. En yakın arkadaşım eşim ve her şeyi ama her şeyi onunla konuşabiliyorum ama yine de başka arkadaşlarım da olsun isterdim.
Nasıl arkadaş edinebilirim? Ve benim gibi arkadaşsız olanlar var mı? Arkadaşı olmayanlar bu durumdan ne derece memnun?

merhaba. bugün babam öleli 1 yıl oldu. sizin inancınıza göre şu an nerededir ve ne yapmaktadır?

ve yalnızlıkla? Etrafta herkes çiftken, ailesini kurmuşken siz yalnız olanlar, sevilmeyenler ve büyük ihtimalle de yalnız ölecek olanlar nasıl başa çıkıyorsunuz bununla? Ben kabullenemiyorum bir türlü. Çok zoruma gidiyor.

Bir dişinin benden hoşlanma ihtimali olup olmadığını nasıl anlayabilirim ?

İş sürekli arkadaşlığa gidiyor. Anladığım kadarıyla bir noktada gidişata müdahale dip işin seyrini değiştirmeliyim ama hangi nokta ?

Geliyor samimi samimi davranıyor. Bende sazan gibi düşüyorum. Güzel şeyler söylüyorum hediyeler filan alıyorum. Bi bakıyorum 'ama ben seni arkadaş olarak görüyorum bestami' diyor.

Yav madem arkadaş gibi davransana hayvan evladı. Beni niye tereddütte bırakıyorsun?

50 kız yan yana duruyor, hepsiyle belli bi samimiyetim var ama onlar hakkında hiç 'acaba benden hoşlanıyor mudur?' diye düşünmüyorum. Lakin senin gelişin sarılışın konuşurken yavru kedi gibi bakman çok farklı.

Be mübarek insan madem beni arkadaş gibi görüyorsun neden yavru kedi gibi bakıyorsun.

Ayrıca aptalsın kusura bakma.'he' desen bütün dünya senin olacak. Hayatında olmadığın kadar mutlu olacaksın. Daha iyisi varken ben biliyorum saçma sapan varoşlara gideceksin. Üzüleceksin. Arayıp yavru kedi gibi ağlayarak aldatıldım diyeceksin.

Beni tercih etsen 1-2 seneye minik yavru kedilerimizi olabilir halbuki

Nasıl anlayacağız arkadaş mıyız ? Dost muyuz ? Bilader miyiz ? Bacanak mıyız?

Yoksa ben mi gelin ve güvey olmakta ustalaştım ? halbuki gelin olması gereken sensin yavru kedi. Duysan keşke beni, bak zaman geçiyor.

Hadi kalk karavanımıza binip bi ege turu yapalım ateş yakmacalı...

Flört ettiğiniz, sevgili olduğunuz insanlarla ilişkiniz nasıl etkilendi bu süreçte? Sizce bundan sonra bu devam eden süreçte ilişkiler nasıl etkilenecek? İş yerleri evden çalışmaya ediyor, üniversitelerin ne zaman açılacağı belirsiz. Yeni insanlarla tanışacak yerler kalmadı neredeyse. Üstelik virüs nedeniyle insanlar endişeli.

Merhaba, garip bir soru oldu ama bu beni çok içten içe kemiren bir şey. Aşağı yukarı 10 yıldır birkaç yılda bir major depresyon dönemlerim oluyor. Yani doktora gittiğimde (gidersem) o da bunu söylüyor bana (aslında sürekli minor depresyonum varmış da arada dibe vuruyor işte). Ama içten içe hiç derdim olmadığı için (ki hani gerçekten yok, ailem sağlıklı, çok sevmesem de iyi bir işim var, herhangi bir travmam hiç olmadı, aslında çok şanslı olduğumun farkındayım) kendime dert yaratıyormuşum, şımarıklık yapıyormuşum gibi geliyor. İnanmıyorum yani. Gerçekten derdin olsaydı bu fasa fiso işlerle uğraşmazdın diyor içimdeki ses hep. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda? Sadece benim burada anlattıklarım bazında değil, genel olarak.

Bir vatandaş var. Korona yüzünden arkadaşlarıyla görüşmeyi %70 kesti.
arkadaşlarına kötü davranıyor, bazıları alınıp küstüler. belki hiç görüşmeyecekler bundan sonra.
öğretmenlik yaptığı için dışarı da çıkmıyor.
iki- üç günde bir yürümeye anca çıkıyor tenha saatlerde.
bir arkadaşının dükkanına uğramak zorunda kaldı, dükkanda arkadaşı maske takmadı diye dertlendi, sinirden başı ağrıdı.
böyle de bir adet çıkardı, birilerine sinirlendiği zaman başı ağrıyor.
acile gidip ağrı kesici vurdurmuşluğu falan da var koronadan önce.

yavaş yavaş kafayı yiyormuş gibime geliyor.
yoksa normal mi?

Bu aralar böyle bir hal içindeyim. İnternette veya gerçek hayatta bir insan yanlış olduğunu bildiğim bir konudan çok iddialı bir şekilde bahsediyorsa doğrusunu söylemeye üşeniyorum. Zaten o kadar gereksiz bir kesinlikle konuşuyor ki anlatsam da anlamayacak diye düşünüyorum.

Az önce burada bir sorunun altına yazılan bir cevapta oldu yine bu. Cevabı yazan kişi o kadar emin yazmış ki... Belki doğrusunu yazsam soruyu sorana çok faydası olacaktı ama yapmadım ben de. Tartışmayla uğraşmak istemedim. Böyle zamanlarda ''e araştırsın o da'' diyerek kendimi avutmaya çalışıyorum. Bu ne kadar doğru, etik bir davranış sizce? Zaman zaman bunu yaşıyor musunuz?

Ve hiçbişey yapamayacak kadar da moral olarak çöktüğünde vs ne yapıyorsunuz? Anlatabildim mi bilemiyorum. Yani mesela normal sıradan bir gün, birisi size birşey diyor ve tüm keyfinizi, modunuz vs anında berbat bi hale geliyor.

O anlardan birini yaşadım 15 dk kadar önce. Ve dayanamadım ağladım otrudugum yerde. Allah tan evdeyim, evden çalışıyorum. Müdür bi laf dedi çöktüm adeta.

Düşünüyorum, buna bir çare bulmam lazım. Ofiste de olabilirdim ve ofise dönünce bu çok fazla olacak. Eski kız arkadaşım da orada ve yeni ayrılıkdık. İnanılmaz bir boşluk ve özlem var. Gördükçe modum düşecek biliyorum.

Belki de bundan dolayı bu kadar moralim çöktü bu olayda.

Ama bir çşare bulmalıyım. Yani bu yine tekrarladığonda, nokta atışı gibi beni direk bok gibi bi moda sokmayacak bir yöntem var mı önerebileceğiniz. Hemn şumunyap vs gibi. Tavsiyeleriniz. Tşk ederim.

K O N U - 1
Dışarıda gördüğüm ve hoşlaştığım bir dişiye instadan istek attım (profili kapalı) kabul etti ama o beni takip etmedi. 400 takipçi 320 takip ettiği var.

Bu olay olalı 1 seneden fazla oldu. Öyle duruyor. 2 fotosunu beğenmişim değişik zamanlarda. Bütün storylerine bakıyorum, o benimkilere bakamıyor beni takip etmediği için.

Mesaj atsam tersler mi? Geç mi kaldım?

K O N U - 2
Dışarıda gördüğüm ve hoşlaştığım bir dişiye instadan istek attım (profili kapalı) kabul etti o da beni takip etti 710 takipçi 595 takip ettiği var.

Bu olay olalı 1 seneden fazla oldu. Öyle duruyor. 4 fotosunu beğenmişim değişik zamanlarda. Attığım storylerin bir çoğuna bakıyor bende onunkilere bakıyorum.

Mesaj atsam tersler mi? Geç mi kaldım?

3, 4 senelik iliskilerinizde artık çok sevmediğinizi hissediyorsanız, cinsel açıdan da cekici gelmiyorsa artik, ama ayrılmak istemiyorsanız bi yandan da, bakarsınız,naptınız boyle durumlarda

Sizin de dinledikleriniz ruyanizi sekillendiriyor mu?

Dostlar selam, direkt aciklayayim sorumu. Bir arkadasinizdan x esyayi odunc rica ediyorsunuz. Cevap hayir. Hayir cevabi vermesinde hic sorun yok, uzayip kendi isinize geri donecek iken, surada su kadara var, satin al diye akil veriyor. Bu durum sizi irite eder mi?

Sevgiler

Yaklaşık 7 8 ay önce nişanlımın olduğu şehire yerleştim.(İstanbul’dan İzmir’e) normalde ailem ile yaşıyordum, şimdi tekim. Şimdiye kadar 3 kez İstanbul’a gittim. En son gidişimde annem kapıda bayağı ağladı, hep İstanbul’da bir iş bulup geri gelmemi Ümit ediyor. İlk defa böyle yolcu ederken ağladığını gördüm. İstanbula dönmeyi düşünmüyorum Şu aşamada, İzmir’de ev kurup yaşamak istiyorum. Ama anne faktörü de içimi parçaladı bugün. Nasıl bir yol izlemem gerekiyor bu konuda ne önerebilirsiniz

Zamanında 15 bin sıralama yapmıştım.
500 bin 300 bin olup baba parasıyla özelde okuyan, 2 soru çözmekten aciz vasıfsız arkadaşlarım mezun oldu ve bu durumu benim yüzüme vuruyorlar. Bir şey demiyorum ama siz olsanız söver miydiniz?

sb

Üç gündür sözlükte bir kızla konuşuyorduk. Sorunumuz yok. Muhabbet baya iyiydi. Dün sabah ''günaydın. istanbulda bugün hava çok kötü.'' yazmış. Ben bunu gece gördüm ve ''iyi geceler. haklısın. yağmur hala yağıyor.'' dedim. Mesajımdan sonra entry yazdığı halde bana cevap vermemiş. Anlamıyorum sorun ne? Niye cevap vermedi? Nerde yanlış yapıyorum da böyle oluyor bana?

Bu duyuruyu,belki başınıza gelir,temkinli olunması açısından yazıyorum.
34, yasındayım ve internetten kimseyle tanışmadım,meslekle ilgili bir grup vesilesi ile biri yazdı ,konustuk,hemen gelmek tanışsmak istediğini,artık yaşlarmnzn 30 larda oldugu için bir an önce yol alalım filan dedi.Ben de hayatımın annemim hastalığı filan vesilesi ile cok bunaldıgım,evlenmemenin belki bir şeylerden daha iyi olacağı ,aileme ,bana iyi geleceği düşüncelerindeydim,bu olay da tam üstüne geldi.Dedim kendime abartma yolda,sokakta,vesile ile de tanısabilirdin.Neyse geldi,evet okumuş etmiş gayet düzgün bir insan.Anlamadım ama olay olduktan sonra düşününce baxı şeyleri evet planlı her şey,en ince ayrıntısına kadar.Velhasıl bir gece burda kaldı ertesi gün aksam,gitmeliyim ,amcam cok hasta para istiyorlar ptt bulalım dedi,para göndereceğim,sonra bir baktı 500, tl si var cebinde,bin beş yüz istediler dedi ama benden istemedi.Ben hastalık oluncs dayanaamadım ve cektim 1500, tl verdim.Sonra hemen ucakla gidecegini söylemşti,yanımda bilet almadı beni tramvaya bıraktı geri döndü,sonra aradı nerdesin dedim,valizimi otelden aldım uçak servisini bekliyorum dedi,kosarak gittim evet ordaydı ama ordan servis geçmiyordu.Bana ısrarla git dedi filan.Bekliyeyim servis gelene kadar dedim Hayır hemen git dedi.Sonra tabi iş işten geçti,berbat bi şekilde arkadasıma gittim,bütün düğümler çözüldü.Özellikle kadın arkadaslara ,olur ya boş bulunursunuz,olur belki dersiniz,asla asla kimseye güvenmeyin.1500 tl gitti ,umrumda mı cidden değil ama insanın kendine olan saygısı ,acizliği daha berbat,yeri zor dolan bir şey.Para kazanılır,kaybedilir.Ama kimse asla kendini bu durumlara düşüirmesin diye bu gönderi...

Merhaba eski nişanlımla 2 sene sonunda 2018 de ayrıldık. Bir sene ayrı kaldık. Bir sene sonunda tekrar deneyelim dedik. Ben bir senede bir kişiyle görüştüm ama ilerlemeden bitti. Ona da birileri oldu mu diye sordum, bir kişi olmuş ve birkaç kez yatmışlar. Ben başkası olduysa söyle sorun etmem dememe rağmen ısrarla bir kişi dedi. Ben bu arada iki kişiyle daha yattığını öğrendim. Biraz şans eseri. Biraz kurcalasam daha fazla da çıkardı belki. Ben kaldıramadım ve bitirdim tekrar. Şimdi hala özlüyorum yalan söylemiyim. Fakat yattığı kişiler mi rahatsız ediyor beni yoksa yalan mı bilmiyorum. Sizce bitirmek doğru muydu? Ve sizi başkalarıyla yatması mı yoksa yalan mı soğuturdu?

Er kişi benim.

Edit: Olayı şöyle anlatayım. Yattığı kişilerden biri 12 senelik arkadaşı. Ben rahatsız olduğumu bu kişinin gereğinden fazla samimi davrandığını söylediğimde “o benim arkadaşım öyle bişey yok” demişti. 2 kez bu çocuğun evinde birlikte olduklarını öğrendiğimde bitirdim aslında. Çocukla heryerden konuşmaya devam ediyorlardı rahatsız olduğumu belirtmeme rağmen.

Ocakta salsa-bachata kursuna başladım.
Üniversiteye sınavdan sınava gidiyorum, o yüzden insanlarla sosyalleştiğim tek ortam orası, ona da ne kadar sosyalleşmek denirse.
Hobim yok, elektro gitarım var ara sıra çalmaya çabalıyorum ama başlangıç seviyesinde bile değilim.
Dans kursuna sırf iş olsun diye, biraz insan göreyim diye gidiyorum, arkadaşım yok.
Ama çok saçma geliyor, bir de aylık 200 lira, o parayla fitness'a giderdim.
Siz olsanız ne yapardınız?
Sevgilim olsa tango kursuna giderdim mantıklı olurdu fakat böyle ne bileyim çok saçma geliyor, sınıfta erkek sayısı fazla zaten, eşleşirken açıkta kaldığım da oldu 1 2 kez.
Hele 1 akşam saç baş yapmadan bakımsız gittim, 100 kiloluk bir abla seçti beni hem salsa hem bachata dersinde. O akşam bırakmaya karar verdim fakat ailem git de insan yüzü gör dediği için devam ettim, dedikleri mantıklı gelmişti.
Hazır kurs kapalıyken bırakmayı düşünüyorum komple, siz olsanız napardınız?

"oğlu" ile biten bir soyadım var ve patriyarkal (ataerkil) olduğunu düşündüğümden dolayı, bir kadın olarak kullanmak istemiyorum. sizce saçmalıyor muyum yoksa düşüncem makul mü?

merhaba, sorum başlıkta. kaç yaşıma geldim hala çekiniyorum ya.

Fazla yapacak bişey de yok, insanın bağımlı kişiliği değişmiyor ama çocukluğumdan beri hiçbi iş başaramadım. Arkadaş sayım bir elin parmaklarını geçmiyor, ailem desen babamla aramı iyi tutmaya çalışıyorum, annemle pek iyi anlaştığımız söylenemez... İnternette de kendimi ifade edemiyorum, 1-2 kelam etmeye kalktığımda gelen yorumlar hep olumsuz, kimse benimle hemfikir olmuyor... Evcil hayvanlarım dışında yararlı olduğum bi canlı yok, yaşıtlarımın hepsi yurtdışına gitti, benim burda sahip olduğum tek iyi şey işim, ona da şükür ama... hayatımdaki boşluğu tamamlamıyor. İş arkadaşlarının samimiyetini sevmiyorum ve onların arasına girmek istemiyorum. Hata bendeymiş gibi hissediyorum ama değiştiremiyorum mizacımı, herkese karşı sevgisizim. Çok stres yapıyorum ve bi gün bu stres bi yerimden bi hastalık gibi pörtleyecek, böyle hissediyorum. Yengem kansere yakalandı en son, onun ardından bu yazıyı kaleme almak geldi içimden.

sevdiğim biri de olsa 1 dakikalık şeyi aşırı detay vererek 5 dakikada anlatan birine tahammül edemiyorum. tüm enerjim çekiliyor, adeta hasta oluyorum. çok samimi olduklarıma sadede gel diyebiliyorum ama bu kadar samimiyetimin olmadığı insanları kırmaktan çekindiğim için nasıl davranacağımı bilmiyorum. en iyi ihtimalle kusura bakma yorgunum vs diyip tüm sorumluluğu kendi üzerime alıyorum.

sizce karşıyı incitmeden ama kendimi de halsiz bırakmadan (sonra enerji toplamak için aşırı yeme bozukluklarına neden oluyor) nasıl davranabilirim? yani ne yapsam iki taraf da mutlu şekilde bu sohbetten ayrılırız?

Arkadaslar, kendimi bildim bileli hep yuksek model ya da sifie km cok guzel arabalarim oldu. Cesitli maddi sebeplerden dolayi küçülmeye gittim. Arabami falan sattim. Bir suredir arabasizdim. O kadar alismisim ki arabam olma fikrine, adeta psikolojimi derinden etkiliyordu.

Nihayetinde alacak karşılığı elime cok temiz, gicir gicir boyanmis, boyle bakınca yikik dökük gorunmeyen skoda favorut geçti.

Araba sorunsuz. Her turlu isimi goruyor. Benim icin gayet guzel bir durum. Ancak eski model arabaya binmeye hic aliskin degilim. Zannediyorum ki herkes bana bakip kucumsuyor falan. Halbuki hic hoş bir dusunce degil bu benimkisi. Aliskanliklardan dolayi boyle saniyorum. Arabayi satmayi bile düşündüm hemen ama su virüs surecinde toplu ulasima mecbur birakmamasi bile lutuf.

Alacak karsiligi motor alacaktin, cesaret edemeyince bunu aldim dört teker olsun diye.

Sorum ise sudur ki, sizde favoritin intibaı nasil? Trafikte vs gorunce ne dusunuyorsunuz?

aslında bu konu başka bir duyuruyu görünce dank etti.

lise/universite döneminde basladığı ilk ilişkisine evlilik ile devam eden, hayatı boyunca tek bir insanla birlikte olmuş insanlar oluyor. bu kişilere karşı bir ön yargınız olmuyor mu sizin bu durumu ögrenincr? herhangi bir yargı geliştiriyor musunuz olumlu veya olumsuz?

Yada yaşayacağım kadar yaşadım kel olsam ne olacak mı diyordur?

Bi meslek lisesindekilere bakın bi anadolu fen liselerine. Liseye 2010da başladım. O yıl ek yerleştirme rezaleti olmuştu. 70 puan yüksek, ist.un en iyi liselerinden birine şansa geçiş yapmıştım. O okulda 1 hafta geçirmiştim, övünmek gibi olmasın ama benden iyi görünümlü çok az insan gördüm. Geçiş yaptığım yerde ise güzel kız yakışıklı erkek çoktu, babaları anneleri doktor pilot mühendis falandı, onun dışında nerdler vardı onlar çirkindi, benim gibi fakirlerdi ama zekadan kurtarmışlar.
Hadi onu geçtim. Yakışıklı güzel insanlar akademik olarak batırsalar bile bir yerden hayata tutunup yükseliyorlar, garibim tipsizlere ise hayat yerden vuruyor.
Not:tipsiz grubundayım
Makyaj o yeaaaa’cılar gelmesin.

Selamlar. İlişkiler konusunda taktik/akıl verebilecek var mı? Özelden yazsam?

Özellikle sabah kalkınca olanları merak ediyorum.

Ben uyanıyorum, bir diş fırçalama, düzgün yüz yıkama, 1 bardak su içme, sonra yok efendım birkaç yağ yeme içme, cevizimi yeme, vitaminlerimi alma, çişe gitme, bitkilerime su verme, yatağımı toplama odamı havalandırma, limonlu karabiberli çayımı içme vs vs uzuyor.

Bazen şey gibi geliyor insanlar yataktan kalkıyor pat hazırlanıp işe gidiyor. Bu nasıl olabilir :D

Sizin de rutinleriniz var mı? Yoksa yüzünü bile yıkamadan çıkanlardan mısınız?

Rutinlerinizin zamanınızdan çaldığını düşünüyor musunuz?

Annem vefatından sonra oluşan hüznümü üzerimden halen tam atamadım. Zaten haftanın 3 günü mutlaka aglıyorum. Neşeli gibi gpzukmeye çalışsam da o gülücük ve enerji üzerimde en fazla 5 dk duruyor. Sonra yine aynı. 7 aydır böyle. Bu hüznü atmak için bana ne önerirsiniz. Bi de covid patladı, kimse kimseyle görüşmüyor.. can sıkıcı durumlar.

6 yıldır aynı iş yerinde çalıştığım bir arkadaşım var, 30'larında bir kadın. kendisini ilk gördüğümde elindeki dosyaları masaya fırlatıp 'her işi bize yaptırıyorlar, bıktım' diye öfkeli öfkeli söyleniyordu. öyle ki beni fark etmemişti bile. o gün 'kusura bakma, bugün sinirliyim'le başlayan süreçte 6 yılda sürekli istanbul'u ne kadar sevmediği, doğada ne kadar mutlu olduğunu dinliyoruz. yazları izinlerinin üzerine ücretsiz izin alıyor uzun süre gelmiyor. geldiğinde sürekli denizi anlatıp, istanbul'da yaşamanın ne kadar zor olduğundan bahsediyor. bir şey hakkında güzel şeyler söylersem 'siz dayanıp seviyorsunuz işte, ben hiç mutlu olamıyorum kapalı mekanlarda'diyor. 'nasıl çalışıyorsun, nasıl dayanıyorsun' cümleleri sanki iyi bir özelliğimi övüyormuş gibi görünüyor ama aslında kendisini özel hissettiğini fark ediyorum.'sen duygusuz da yaşayabiliyorsun ne güzel', 'istemediğin halde oturup işlerini bitiriyorsun, ne güzel' cümleleri.. kaldı ki ben çalışmayı çok severim ve önceki işlerimle kıyasladığımda inanılmaz basit ve rahat bir işimiz var. geçenlerde ayağını sakatlamış birini gördüm yemekhanede, gittim 'siz oturun ben yemeklerinizi masanıza getireyim' dedim. dediğim gibi yaptım. masaya döndüğümde 'aaa senin hislerin varmış demek'diyor. bu arada ben yıllardır koruma altındaki bir grup çocuğa gönüllüyüm vs..hissiz dediği insanı tanıyın diye diyorum.

dün aylar sonra ilk kez işe geldi, 1 günlüğüne. yüzünden düşen bin parça.hemen yazlığa dönmek istiyormuş. 'çalışma istersen' filan diyorum. o da asla bir seçenek değil. sürekli amirine kızgın, arkadaşlarına kızgın.. sinirlendiği zaman da bana çok laf sokuyor bu arada.

soru değil aslında yazarken fark ettim, bilmiyorum böyle insanlar var mı karşınızda.. çalıştığım, hayata adapte olduğum, çalışmayı sevdiğim için duygusuzlukla, bir odaya kapatılıp ses çıkarmamakla itham ediliyorum mesela. ilginç geliyor. 'buraya gelip yazacağına arkadaşına söyle' demeyin diye açıklayayım, çok kez belli de ettim söyledim de. verdiği rahatsızlığı asla görmüyor.

Merhaba herkese. 7 senedir belediye şirketinde idari işler ve satın alma bölümünde çalışıyorum. Maaşım yaşadığım ile göre iyi sayılır ama ben yaptığım işten çok sıkılmış, bunalmış durumdayım (en ufak alımın bile kamu ihale kanunlarına göre bir sürü detayı, evrağı mevcut). Şirkette yükselme imkanım da bulunmuyor, yükselsem dahi idari işler ve satın alma müdürü olmak böyle bir yapıda şimdiki halimden çok daha stresli olacaktır.
Yapı olarak da strese dayanıksızım, antidepresan kullanıyorum. Haftada 3-4 gün spor yapardım, pandemi nedeniyle o da aksadı. Uyku için bile düşük dozda yardımcı ilaç kullanıyorum ama istemiyorum ilaçla yaşamamı sürdürmek, bir sürü yan etki, sersemlik, kilo aldırması vs...
İşten ayrılıp biraz dinlenesim, daha sonra kendimi başka bir sektöre yönlendirme isteğim var ama kafam maalesef çok karışık. Çalışma arkadaşlarım da beni sever, yardımcı olurlar, destek olurlar, böyle bir arkadaş ortamı da zor bulurum diye düşünüyorum. Stresten sağlığımı kaybedeceğim diye de bazen çok endişeleniyorum ( kanser olmak, kalple ilgili sıkıntılar vb. )
Yazımdan da anlayacağınız üzere zihnim karışık, gel-gitler yaşıyorum. Dertleşmek, tavsiye vermek vb. konularda mesaj ya da bu duyuru üzerinden yazışmak, fikirlerinizi almak isterim.
Herkese sağlıklı, mutlu, huzurlu günler dileklerimle...

benim çok farklilasti. acaba havadan, gezegenlerden falan mi diye size de sormak istedim

buyrun ankete, anılara, hüzünlere, özlemlere ve güzel sonlandıysa/devam ediyorsa mutluluklara

ben başlıyorum

ikinci kez buluştuğum, o an henüz müstakbel olan kız arkadaşım onu pahalı bir restorana davet ettiğim için ve hesabı ödeyeceğimi tahmin ettiği için (ilk yemeğe çıkışımızdı) elinde hediye bir powerbank'le gelip ”sen çok geziyorsun, mağazada görünce aklıma geldin, aldım” deyip bana vermişti.


23M

sizleri etkileyenler, aklınızda kalanlar nelerdir?

2 yıl önce on kişilik bir grupta davul dersleri alıyordum. Gruptaki kızlardan birini beğendim. Hoca hayko ve deniz yılmaz ile çalışmış geçmişte. Bu yüzden kızlar arasında popülerdi. Sempatik neşeli bir adam. Her zaman kızlar onun dibinde. Ama benimki onunla hiç ilgilenmiyordu. Cıvık tipleri sevmezdi. Duruşu olgun ve sakindi.

Bunu bir ara kahve için davet ettim. Kabul etti. İçtik ama beklediğim ilgiyi göstermedi. Muhtemelen heyecanlıydı. Tekrar davet ettiğimde reddetti. İçime kurt düştü ve araştırmaya başladım. Yakınlık dozunu da arttırdım rahat hissetsin yanımda diye. Kız soğuk yapmaya başladı. Bu hareketlerden utanıyordu büyük ihtimalle. Alışık değildi sanırım. Ders için toplandığımızda uzak duruyordu benden. İyice üzüldüm içten içe.

Zaman geçtikçe muhabbeti ilerlettik sınıftakilerle ben de ordan bir arkadaşa anlattım bu durumu. Dedi ki o kız hocayla takılıyor. Beynimden vuruldum. Yedekte tutmuş gibi beni bunca zaman. Yavaş yavaş hoca da ters yapmaya başladı bana. Anladım ki kız dolduruyor onu da. Bir derste başka bir konudan hocayla restleşince basıp gittim kurstan.

Bu 2 yıl önceydi. O zamandan beri kızı ve hocayı çeşitli mecralarda stalkladım takip ettim. Bir saplantı değil. Üzüldüğüm için. Birbirleriyle ilgili hiç paylaşım yapmıyorlardı. Ayrıldılar sanıyordum. Züğürt tesellisi:)

Asıl konuya geliyorum. Geçen ay bu herif canlı yayın yapıyordu hesabından. Tıkladım. Kız yanında. Meğer ayrılmamış bunlar. Ve nişanlanmışlar aynı evde yaşıyorlarmış. Sinsi gibi saklamışlar birlikte olduklarını 2 yıl boyunca.

Çok üzgünüm. Hayal kırıklığı. Yediremiyorum bunu. Hala umut mu vardı içimde kıza karşı bilmiyorum da. Keşke çıkıp benimle görüştüğünü söyleseydim kızın adama o zaman. Sindiremiyorum bir türlü olanları. Nasıl atlatılır böyle üzüntüler? Geçer mi? Nerde hata yapıyorum da sürekli yarıyolda bırakılıyorum? Ve sürekli olarak bu duruma düşüyorum. Hep yalnız kalıyorum. Kendimi bulamıyorum. İçim yanıyor duyuru. Tavsiye bekliyorum. İçimi döktüm. Okuduysanız teşekkür ederim.

25 yaşındayım, kadınım. Sevgilim 26 yaşında, erkek. Bu yüzden mümkünse kadınlar cevaplarsa sevinirim aile içinde kız çocuğunuz anne babayla ilişkisi farklı olduğu için ama erkeklerden de tavsiyelere/görüşlere açığım.
Durumum şöyle, çok utangaç ve içe kapanık bir insanım çocukluğumdan beri. Ailemle romantik ilişkilerimi değil arkadaşlarımla ilişkilerimi bile konuşmam öyle söyleyeyim. Hiçbir sevgilimi de tanıştırmadım şimdiye kadar, ki onlar da muhtemelen öyle gereksiz yüz göz olmak istemezlerdi her sevgilimle. Ama şimdi durum değişti çünkü seneye yazın evlenmeye karar verdik sevgilimle. Annem birkaç ay önce tanıştı, ki o buluşma da kendi adıma çok gergin ama genel olarak güzel geçmişti. İlk onaydan geçti yani. Şimdi hem babamla da tanışmasının zamanının geldiğini, hem de artık evlenmeyi düşündüğümüzü nasıl söyleyeyim nasıl açayım? Her türlü öneri ve deneyiminizi bekliyorum, isteyen özelden de yazabilir. Panik atak geçiriyorum lütfen yanıtsız bırakmayın asdghasda.

Bir test çözerken bile eğlencesine "en son ayrıldgnz sevgiliniz den ayrılma sebebiniz"İ soruyor. Oysa cevremde 20li yaşların ortasında, hiç ilişki yaşamamış, sosyallesme sorunu olan bireyler var. Evet psikolojik sorunlari olan bir ortamım var ben de çok normal değilim zaten. Ama bu asosyal insanlar iyice dışlanıyor gözlemlediğim kadarıyla.

merhaba, erkek tarafıyım. kendimi dizginlemeye çalışsam bile yapamadığım, aklımda kurmadan duramadığım bir kıskançlığım var. böyle olmak istemiyorum. karşı tarafa yarattığım psikolojik boyutu bir yana kendimi baskılamaktan dolayı hasta olacağım neredeyse. kriz gelince kendime yaptığım ısrarlı telkinler de yetmiyor.
ne yapmalı? var mıdır hal çaresi? böyle olmak istemiyorum.

Selam ahali,

Geldim 30 yaşına ama iki adet 4+yıl üstü ilişkiden sonra hala neyi yanlış yaptım neyi doğru yaptım bilemiyorum. Bu nedendendir ki fikrinizi almak istedim.

Soru şu;
Şimdi düzgün bir ilişki başlayınca, nasıl davranmamız gerekiyordu bizim ya? Böyle baya sevgi kelebeğine falan döndüm ben, bi yanım olduğun gibi görün diyor, değeri "margarita bak sonra adamlar seni cepte görüyor, azcık ağır ol, cool ol" diyor. Hangisi olayım? Cool olmaya çalıştım ama max. 15 dk sürüyor, sonra yine duyguları uçta yaşamaya devam ediyorum.

Dert de dert değil tam ama merak ettim genelde sizler nasıl yapıyorsunuz diye.

28 yaşında erkeğim

günlerin nasıl geçtiğini anlayamıyorum. ailemle aram pek iyi değil çünkü herkes huysuz ve birbirine zarar veriyor. artık içim sanki o kadar çok doldu ki zehir doldum. aileme geri kusmaya başladım.

içimde sanki kocaman bir boşluk var. dolduramıyorum. yapmam gereken herşeyi yarım yapıyorum. zoruma gidiyor. günler çabuk geçiyor. kendimi çok yaşlı ve ölü gibi hissediyorum. spor yapıyordum ona bile isteğim kalmadı. yaşayamıyorum çöküyorum ya. işe yaramayan, boşu boşuna yaşayan gereksiz dengesiz bir mahluk gibiyim. her planım beklenmedik bir sebepten bozuluyor. her denemem başarısız. kimsem yok gibi. napacağımı bilemiyorum. arkadaşlarımdan kaçmak istiyorum. bilmiyorum ya

arkadaşlar merhaba, şimdi sözlükte gördüm adam 10 gün evli kalmış 31 yıldır nafaka ödüyormuş. adaletli olmadığı aşikar. şunu anlarım 20 yaşında bakire(bunu toplumsal ve mahkeme huzurunda bir karşılığı olduğu için yazıyorum) bir kızla evlenirsin 10-15 evli kalırsın sonra sıkılıp başkalarıyla gezmeye başlarsın ve sosyoekonomik olarak kızı zorlu bir şartlarda bırakıyorsan ömür boyu ödesin adam nafakayı hatta öldükten sonra da ödesin :) ama kendimden örnek veriyorum benim gibi çalışan beyaz yaka bir hanımla evlendim diyelim. 30 yaşında daha önce ilişkileri olmuş plaza çalışanı upper intermediate beyaz türk bir hanım. 1-2 yıl evli kaldık sonra boşanıyoruz. kız herhangi bir mahalle baskısına uğramayacak o da ben de hayatımıza rahat bir şekilde devam edebileceğiz bulunduğumuz ortamlarda. yine de mahkeme bana da ömrümün sonuna kadar nafaka yazacak mı? öyleyse erkekler için ya da en azından benim için mantıklı bir karar değil. kadınlar ilk başta nafaka istemeseler bile avukatın veya ailesinin bastırmasıyla nafaka istiyorlar gibi geliyor bana. sizin fikriniz nedir ?

Hafta içi; deli gibi pazar günü gelsin diye bekliyoruz. Pazar günü gelince de dışarı adım atasım gelmiyor. Uyanıyorum kahvaltı yapıyoruz tekrar uykum geliyor ve uyuyorum ve gün bitiyor. Eşimle de tartışıyoruz bu yüzden, kadın da haklı akşama kadar evde. Hiç enerjim yok. İşte çok yoruluyorum, öyle ki; geçen gün 20:00 de uyumuş kalmışım. Markete bile gitmek işkence geliyor bana. Akşam işten gelimce de 1 saat playstation ve tv. Nedir bu durum? Neden böyleyim? Ben de hafta sonu eşimle dışarıda kahvaltı yapmak, bir yerlere gitmek istiyorum abi? Yaşlandık mı? Yaş 30 daha be?