Ekşi Duyuru

Yeni yıl için istekleriniz, hayalleriniz, kişisel hedefleriniz neler?

Amacım paramın değerini korumaktı. 20 aralık gecesi ana paramdan 30 bin lira kaybettim. Elbette her şeyin başı sağlık fakat bariz hatam olmadığı halde böyle bir zarara uğramak çok ağrıma gitti. Tekrar kazanmam uzun zaman alacak haliyle morallerim çok bozuk. Buna benzer durumlarda kendinizi nasıl motive ediyorsunuz?

Bir süredir freelance iş yapıyorum. Proje bazlı değil saatlik fiyat veriyorum. Ayıptır söylemesi müşterilerimin de hepsi çok memnun, elimden gelenin en iyisini yapıyorum.

Ama istisnasız HERKES pazarlık yapmaya çalışıyor. Adama 50$ diyorum, 40$ olmaz mı diyor. Bugün, daha önceden de yıllarca beraber çalıştığımız adama, çok fazla da parası yok, bir de o kadar tanışıyoruz, hukukumuz vardır diye 35$ dedim, 30 olmaz mı dedi. Yani durumu 5$'a ihtiyaç duyacak kadar kötü değil, jest olsun diye 50 dememiştim halbuki.

Yani bunun çok basit bir çözümü var, 50 istiyorsam 60 derim, pazarlıkla 50'ye ineriz ben yine istediğimi alırım. Ama bu yaklaşım bana "çakallık" gibi geliyor, içim rahat etmiyor. Ben hesabımı kitabımı yapıp sana bi rakam söylemişim, niye beni çakal varsayıp direkt pazarlığa girişiyorlar anlamıyorum ve bu durum çok canımı sıkıyor.

Bi de bu durum evrensel. Yani Amerikalı da aynısını yapıyor, Arap'ı da Avrupalısı da Türk'ü de. Adama diyorum ki ben şuraya 5 saat daha ayırayım, daha güzel olsun diyorum. Hemen "bu 5 saatlik harcama bana kaç müşteri daha getirecek" hesabı yapıyor. Bilmiyorum abi, ben sadece daha güzel olsun istiyorum, o yüzden yapayım dedim. "Daha çok para alayım" derdinde değilim, öyle olsam baştan pazarlığı ona göre yapardım, ama bi iş sırf güzel olsun diye milyon dolarlık projede 200-300$ para harcamaktan kaçmak bana aşırı çiğ bir hareket gibi geliyor.

İçimi döktüm, sorularım şunlar:

1- Benzer gözlemleriniz var mı, siz ne düşünüyorsunuz?
2- Boşuna mı dert ediyorum bunları? Nasıl çözeriz?
3- Bu çağda sırf güzellik için, maddi bir karşılık beklemeden iş yapılamıyor mu?

tek gecelik iliski sonrasindaki gün kendimi yalniz hissediyorum (halbuki normal yasantima dönüyorum) acaba o napiyordur,mesaj atsam mi diye düşüncelere daliyorum. bu normal midir, nasil atlatilir.

Merhaba bu duyuru kuzenim hakkında.
25 yaşında ve dış görünüşüne baya düşkün. Daha önce burun estetiği , dudak estetiği ve göğüs estetiği yaptırdı. Teyzem (annesi) de çok moralini bozuyor şimdiden bu kadar çok müdahale yaptırırsa ileride ne olacak diye.geçen ay beni aradı kızımla bir konuş dövme yaptıracakmış vazgeçir diye. ( bu sanırım 4. Dövmesi) Bir de maaşının neredeyse tamamını kuaför ve makyaj malzemesini harcıyor. Abi olarak bir konuş kuzeninle dedi teyzem. Ben de 18 yaşından büyük , üniversitesini bitirmiş aklı başında ben ne söyleyebilirim ki dedim açıkçası. Bu arada kuzenim ile aram iyi . özgürlüğüne baya düşkün biri bu yüzden bir şey söylesem biliyorum aramız açılır. Ama şimdi de teyzem benimle konuşmuyor , yanlış mı yapmışım

siyaset, iletişim, ima dili bilmeyen saf bir insansınız.
Bir yandan aşırı kaygılı, hayır diyemeyen absürt bir yapınız var.

Hayat malum. Sosyal iletişim. Genelde ‘bunu yapmadık acaba ayıp oldu’ mular üzerine dayalı. Sizse sürekli belki küçük ve anlık ‘yapılması gereken’leri kaçırıyorsunuz. İnsanlar da bu farklılığınızı farkediyor. Size tavır alıyor, kızıyor, sinir oluyor.

Belli dozda geliştiriyorsunuz bu yönü. Fakat evet dediğiniz şeylerin de başınıza iş açtığını görüyorsunuz. Ben neden hayır dediğimde hep suçlu hissediyorum. İçimde bir olmamışlık oluyor diyorsunuz. Bu kaygı, özgüvensizlik halini bir ölçüde aştınız.

Fakat narsist, manipülatif, kibirli tipler karşısında bu yarım özgüven de yok oluyor. Çözüm nedir?
Mıknatıs gibi çekiliyorsunuz bu tipte arkadaşlara. Bir yandan yakın akrabanızsa bu kişiler hayır diyememenin öfkesini kendinize duyuyorsunuz. Kullanılmanın, istismar edilmenin kendinize öfkesi.

Neden benim sınırlarım yok. Bu sınırları artık oluşturmak istiyorum.
Ne yapmalı? Spor bu konuda çok işe yaradı. Ama kişiliğin değişmesi, ailede alamadığım şu özgüven zımbırtısını 30a merdiven dayarken almak için başka ne yapmalı?

bilmediğim ve ufkumu 2 katına çıkartacak şeyler önerebilir misiniz?

Merhaba arkadaşlar,

2 ay önce açtığım Tinder'da adamakıllı ilk eşleşmemi aldım galiba. Bundan önce 4-5 eşleşme yakalamıştım ama öylece kaldı onlar. Bu hanımefendi beni sağa atmış ve önüme gelince de eklemiş olduğu Insta hesabından falan inceleyerek rasyonel bir hanım olduğu kanaatine vararak (takipçi sayısı çok değil ama takip ettiklerinden fazla) sağa attım ve eşleşme oldu :D

Hoş bir hanım ve gezmeyi seviyor galiba eklediği fotolara bakınca. Denk geldiğim birçok profil "Selam" gibi tipik mesajlardan sıkıldıklarını belirtmişler. Bios'da da bir şey yazmıyor mesaj atmamda ipucu olarak kullanabileceğim. Hiçbir tanışıklığınızın olmadığı bir insana ne mesaj atılır ki? Aklıma bir şey gelmiyor. Hiç değilse detay olsaydı biraz. Bu arada Insta'da yatırım uzmanı (üst ligde) olduğu yazıyor. Yardımcı olursanız sevinirim. Teşekkür ederim.

hani dizilerde filmlerde sarhoş olanlar kusarken vs klozete sarılıyorlar ya bu gerçekte de böyle mi? yani o kadar rahat ve katiyen tereddüt etmeden kafayı klozete gömmeler, eli kolu her bir yanına sarmalar falan böyle yapanlar var mı cidden? normali bu mu bu olayın? yoksa bir bana mı garip geliyor?

Kadınların serçe parmaklarına taktıkları "Tek Taş Yüzük" ve Alyansların anlamı nedir?

özellikle ünv çağini geçmis ve ailesiyle yaşayan kişilere sormak istiyorum bu soruyu. kastettiğim öyle ciddi büyük yalanlar değil. ne bileyim bi aktiviteye katilmak istersin söyleneceklerini ya da izin vermeyeceklerini dusundugun için iş toplantisi var dersin gibi. gidecegin yer uzak bir ilçedir sen daha bir yakin yer soylersin gibi. ben mesela içim rahat etmese de bazen soyluyorum veya dogruyu soylesem de bazen onlarin endiselenmeyecegi veya kizmayacagi tartisma cikarmayacagi sekilde bahsediyorum. ha tabii ki yine yalan olmus oluyor. icim rahat etmiyor ama beni buna mecbur birakiyolar. durust davrandigim da cok oluyor ama bin pisman ediyolar. hicbir zaman birey oldugumu kabul etmeyeceklerini kabul edip icim ve kafam ve vicdanim rahat sekilde yalan soyleyecegim en sonunda ama aliskanlik haline getirmek de istemiyorum. ama onlar da benim kendi kararlarini kendisi veren neyin dogru neyin yanlis oldugunu ayirt edebilen ozgur bir birey olduguma asla alismiyorlar.

Evet, bu bir iç dökme duyurusu oldugundan sonrasında kendini imha edebilir.

Yaklaşık 3 aydır evliyim, ondan önce de 9.5 yıldir devam eden bir ilişkimiz var. Evlendiğimin birinci ayından itibaren çalıştığım kurumlardaki yemek yapan ablalardan, öğretmenlere, uzaktan tanıdıklardan, arkadaş grubuna kadar herkesin dilinde bu soru; yıldım cidden.

Güzellikle cevap vermeye çalışıyorum ama cevap vermek zorunda da değilim esasında. Baktığınız zaman karşıdaki insanın sinirlarini ihlal etmek gibi geliyor bana bu tarz sorular ve çok garip karşılıyorum. Şimdiye kadar kimseye de böyle bir soru yoneltmemisimdir fakat bakıyorum insanlar gayet doğal bir şekilde soruyor bu soruyu, sahiden bir tek bana mı tuhaf geliyor? Hayır, bir de belki benim çocuğum olmuyor; nereden biliyorsunuz? empatik yaklaşmaya çalışıyorum ama yok, hala kavrayabildigim bir konu değil.

Uzunca bir süre hatta belki de hiçbir zaman çocuk dusunmeyecek benim için bu sorudan kurtulmanın bir yolu var mı sevgili tecrübeli arkadaşlar?

Mesela bir önceki gün sizin dışınızda gelişen ama sizin başrollerden olduğunuz, kendinizi kötü hissettiğiniz olay, tartışma vb kötü bir şey yaşandı diyelim. Ertesi gün yaşanmamış gibi davranmak yerine çok kötü hissediyorsunuz, olayı düşünüyorsunuz, çevreye rezillik olduğunu başka insanların dahil olduğunuzu düşünüyorsunuz… buradan nasıl çıkarsınız?

Romantik niyetlerle internetten tanistigim biriyle yaptigim sohbet istemedigim bir yere evrildi, sizce tam olarak nerede hatali davrandim? Konustugum kisi baska bir ülkenin vatandasi. K: Konustugum kisi, B: Ben

K: Kronik bir rahatsizligim oldugu icin yüksek lisansimi tamamlayamadim ve simdi de yari zamanli bir iste calismak zorundayim.

B: Aa, tam olarak nasil bir hastalik? Yani hayatini ne sekilde degistirdi?

K: Bunu bilemiyorum cünkü dogumdan gelen bir hastalik. Fiziksel olarak bazi zayifliklarim var. Ama mental olarak cok daha güclüyüm.

B: Anladim. Bu arada ayagin nasil oldu? (Daha önceden ayagini burktugunu söylemisti).

K: Ayagim fena degil. Kronik hastaligim oldugunu söylemem sende nasil bir etki yaratti? Tam olarak ne oldugunu merak ediyor musun? Yakin cevrende böyle birisi var mi?

B: Yani evet, biraz merak ettim. Hayir, pek asina oldugum bir sey degil.

K: Tamam iste, neyi merak ettin? Acikca sorabilirsin, cekinmene gerek yok.

B: Mesela günlük yasamini nasil etkiliyor? Yalniz idare edebiliyor musun yoksa yardima ihtiyacin oluyor mu?

K: Yok canim, öyle bedensel özürlü degilim, herseyi kendim yapabiliyorum. Beslenmeyle ilgili sikintilarim var. Kilo alamiyorum, cok saglikli beslenmem ve de normalden cok daha fazla sey yemem gerekiyor. Cabuk yoruluyorum, kaslarimda problem olabiliyor. Bol bol fizyoterapi ve bana özel tarzda spor yapmam gerekiyor. Ise gidip gelmede biraz zorluk yasadigimdan ve is ortaminda tam istedigim gibi beslenemedigimden dolayi evden calismaya uygun bir kariyere gecis yapmaya calisiyorum. Soruna cevap oldu mu?

B: Kesinlikle. Benimle acik sekilde paylastigin icin tesekkür ederim. Beslenme konusunun zorlayici olabilecegini tahmin ediyorum. Buna ragmen durumu iyi idare ediyorsun gibi görünüyor. Evden calismaya gecmek mantikli, bu dönemde böyle bir ise gecmek cok zor olmayacaktir.

K: Hahaha, komik. Asina olmadigin bir durum karsisinda bu kadar korkak tavuga dönüsecek birisi oldugunu düsünmemistim. Neyse, seninle konusmak güzeldi.

Bundan sonra ben de pek uzatmadim. Niye korkak tavuk oldum ki simdi?

Selamlar bir önceki duyurumda kız arkadaşımla sıkıntılı durumumuzdan bahsetmiştim. Genelde ayrıl denmiş, ancak ben gerçekten ondan uzak kalamıyorum.
Onsuz bir şeyden keyif alamıyorum gibi.
Her neyse, Geçenlerde ortak bir arkadaşımız bizi konsere çağırdı. Ben o gün için iş yoğunluğum olduğunu bu nedenle katılamayacağımızı söyledim. Sonra kız arkadaşıma , bu aralar çok yoğunluğum var biz sonra başka bir konsere yine gideriz bana 1 ay müsaade et dedim. Neyse bugün buluştuğumuzda tutturdu ben gitmek istiyorum diye ve bizim arkadaş grubu ile gitmek istediğini söyledi ben de kabul ettim. Sizce başta ben onu engellemeye çalışarak hata mı yaptım ya da o benim durumuma karşın anlayışsızlık mı yaptı?
Bir de ikinci sorum şu ki kendisi dış görünüşüne aşırı derecede özen gösteriyor. Saatlerce makyaj yapıp kıyafet deneyebilir. Veya bir önceki gün çok yemek yediği için bir gün aç durabilir. Ancak benim dış görüntüm konusunda hiçbir rahatsızlığı yok .daha önce saç ektirmiştim ve şu an eskiye göre durum iyi. Ancak doktorla iki seans planlamıştık .İkinci seansı yaptıracağım ancak bana hep böyle çok iyi olduğunu ,ektirmeme gerek olmadığını söylüyor.Son zamanlarda baya kilo aldım yaklaşık 10 :( ve kilo vermek istediğimi söylüyorum. Ancak o konuda da , benim hiçbir rahatsızlığım yok gözüme hala aynı geliyorsun canını sıkma diyor. Buna benzer başka durumlar da var. Sizce yapmak istediği ;Beni olduğum gibi kabul edip ,kendisini de olduğu gibi kabullenmem mi?

Eğer 30 yaşına gelmeden aylık faizden pasif geliriniz 50.000 TL olsa (3.000 Dolar) diyelim, nasıl bir hayat kurardınız? Hayatınızda neler değişirdi? Yani bugünden geriye baktığınızda böyle bir fırsatınız olursa nasıl değerlendirirdiniz bu geliri? Hayat standartınızı mı değiştirirdiniz, ülke mi değiştirirdiniz yoksa yatırım mı yapardınız?

Bir de nasıl bir günlük rutininiz olurdu?

Not. Türkiye'de yaşıyorsunuz, tek başınasınız.

Kyk + 1 kredi var.
Okula giden cocugun masrafi var (devlet okulu)
Faturalar. Mutfak giderleri. Ulasim giderleri. Saglik giderleri. Lojman aidati.

Aldigim maas asgari ucret duzeyinde degil, yüksek.

Standartlari dibe kadar cekmis durumdagiz, ki hatta bir standart yok bile.

Bu maasla hicbir sey tam olmuyor. Hep bir fire var. Mutfak giderine bile yetmrz hale geldi.

Hersey aksamaya basladi. Hicbir odemeyi yapamiyorum. Tasarrufla da olacak is degil.

Boyle giderse cevirmek icin borc dongusune girmek zorunda kalmaktan korkuyorum. Gelirin artmasj ya da ek gelir imkanim yok.

Calisip didinmeme, tutumlu yasamama ragmen dibe dogru cakiliyorum. Ki herkes de benzer durumda, o da malum.

Ne yapacagim ben? Cok kotu hissediyorum kendimi. Hicbir odememi yapamaz hale geldim yeni bir odeme kalemim olmamasina ragmen.

Sevgilim bir süredir beni ailesiyle tanıştırmak istiyor ama ben bir endişemden dolayı sürekli erteliyorum. Kendisi ailesine çok düşkün bir adam ve hayatına giren her kadını kısa süre içerisinde ailesiyle tanıştırıyor, hayatındaki kadın hemen onun ailesine girmiş oluyor.

Bana sevgilimin arkadaşlarından biri benden önceki bir yıllık sevgilisini onun ailesinin çok sevdiğini söyledi. Sürekli sevgilimin annesi ve kız kardeşleriyle birlikte vakit geçiriyormuş o kadın, hep bir aradalarmış. En son o kadar samimi olmuşlar ki sevgilimin küçük yeğeni kadının kucağında uyumaya başlamış, o kadın olmadan uyuyamıyormuş. Şimdi benim endişem acaba beni de bu kadar severler mi diye.

Sevgilimle aramda biraz yaş farkı da var. O kadınla da arasında aslında yaş farkı varmış ama bizimki bir tık daha fazla. Bundan çok rahatsız olurlar diye korkuyorum. Bir de ben o kadınla çok farklıyım tarz olarak. Mesela onunla benimkinin annesi birbirlerine sık sık yemek tarifi atıyorlarmış, bir araya gelip yeni öğrendikleri tariflerden yemek yapıyorlarmış ve sonra da anne kişisinin komşularıyla buluşup hep birlikte yiyorlarmış o yemekleri. Ben hiç anlamam yemekten falan, böyle oturmaya gitme işlerinden de hiç hoşlanmam. Ya da sevgilimin kız kardeşleriyle alışverişe çıkıyormuş, bütün gün birlikte şehir turu yapıyorlarmış. Ben böyle şeyleri de hiç yapamam, zaten biraz da soğuk ve donuk bir yapım var. Bu küçük örneklerin dışında o kadar çok farklı mesele var ki.

Artık sürekli bahane bulmaktan yoruldum, yakında beni tanıştırmaya götürecek muhtemelen. Aklıma geldikçe çok endişe ediyorum çünkü beni sevsinler istiyorum. Böyle olunca da elim ayağıma dolanıyor ve saçmalıyorum. Ne tavsiye verebilirsiniz bilmiyorum ama bu konuda söyleyeceğiniz var mıdır? Benzer deneyim olur, tavsiye olur, yorum olur. Şimdiden tanışmanın gerginliği çöktü üzerime, bunları yazarken bile kalbim çok hızlı çarpmaya başladı.

Şimdiye kadar samimiyet ve nezaket göstermiş, okulla ilgili bi durumda başım sıkıştığında beklediğimden daha "caring" davranmış olan ve aynı zamanda akademik danışmanım olan hocam covid olduğunu duyurdu mail ile. O maili yanıtlayıp bişey yazmayı düşünüyorum ama emin değilim.

"X yaz geç" tarzı önerilere açığım.
şakşakçı gibi olmasın ama belediye sms'i gibi de olmasın.

Bugun 21.00 gibi bulusacaginiz flort var. Dunden kararlastirmissiniz. Bu arada anadolu yakasinda yasiyorsunuz onunla bulusmak icin avrupa yakasinda arkadasinizda kaliyorsunuz (onunla bulusacagiz diye kaldigimi biliyor) aranizda bisey gecmemis ve 4.bulusmaniz olacak.

Az once icime bi sey dogdu mesaj attim kacta buluscaz diye. Isleri uzamis, baska is gelmis 12ye kadar ancak bitermis (kendisi muzisyen) ben de asiri gicik oldum bu saate kadar beklettigi hatta ben sormasam boyle biseyi soylemeyecegi icin. Saygisizlik resmen.

Yazmis dondun mu karsiya. Dedim boyle yapacagini bilseydim donerdim ama ben vazgectim zaten hevesim kacti bi daha gorusmek isteyecegimi zannetmiyorum dedim. Planli islere gelemiyormus beyefendi, boyle yapmam icin sebep yokmus.
Ben mi abartiyorum? Bu kapris mi? Kac saatimi aldi. Bi bulusmayi ertelemek icin mesaj atmak cok mu zor? Bu isin geri donusu var mi sizce.

ya da burada cıvıl cıvıl birileri var mı şu an? aşırı mutlu olan, hayatında süper şeyler yaşayan kişiler varsa bizimle de paylaşsa da azıcık nasiplensek :)

Sevgilinize onunla (onun davranışlarıyla, kararlarıyla vs.) ilgili rahatsız olduğunuz bir durumu söylüyorsunuz ve onu yapmamasını rica ediyorsunuz. Bunu normal bir şekilde dile getiriyorsunuz yani ortada herhangi bir tartışma veya bağırma yok. O siz ne zaman bu tarz bir şey söyleseniz sinirleniyor ve ''seninle ilgili yapmak istediğim çok şey vardı, çok planım vardı ama sen böyle davrandığın için onları ya ileri bir tarihe atıyorum ya da tamamen gerçekleştirmekten vazgeçiyorum'' diyor. Onun bu davranışını nasıl yorumlardınız ve ona nasıl karşılık verirdiniz?

Calisirken vakit bulmak zor oluyor, bahene edip evde oturmak yerine bir seyler yapsak dedik ama civarlarda cafelerin, otellerin yilbasi eglenceleri disinda pek bir secenek bulamadik.

Kar tatili gibisinden bir seyler dusunuyoruz, ama aracla rahat gidilir mi, tur mu alinmali emin olamadim.

Sizdeki plan, mekan, sehir tavsiyelerini dinleyelim dedik mümkünse Güney-Batı taraflarinda.

Biriyle düzenli sevgililik ilişkisi yürütmek için kafaca iyi anlaşmanız, uyumlu olmanız, cinsel çekim hissedebilmeniz gibi durumlar yeterli midir, yoksa aşık olmadan olmaz mı?

Yorumlarda tercihen cinsiyet de belirtebilirseniz çok daha iyi olur.

çok değer verdiğiniz, hayatınızda önemli bir yeri olan, iletişiminizi bitirmek istemediğiniz biri diyelim ki.

saçmaladı (hem %99 haksız hem uslup yakışıksız) ve kalbiniz kırıldı, ağırınıza gitti, gururunuza dokundu, incindiniz...

o an yani konuşma esnasında anlatmaya ve uyarmaya çalıştınız "bak böyle söyleme, bu dediklerin çok kırıcı vs." diye.

anlamadı, devam etti, çok kırıldığınızı söylediniz, üste çıkmaya çalıştı, konuyu kapatıp olay mahalinden sessizce ayrıldınız.

böyle durumlarda ne yapıyorsunuz? sessiz kalıp sizinle iletişime geçmesini mi beklersiniz? veya çok ağırınıza gitmiş olsa bile kendiniz gider konuşur musunuz? veya ne yaparsınız?

başınızdan geçen benzer durumları anlatsanız ne güzel olur hatta fikir vermesi için:)

Herkese selam,

Yaklaşık 3 ay önce bir kızla tanıştım, çok kafa dengim saatlerce keyifle sohbet ediyoruz.Dış görüntüsü de çok hoş. Birlikte aktivite yapıyoruz ; dizi,film izliyoruz, tiyatroya gidiyoruz , parklarda geziyoruz.Ancak hayata bakış açımız çok farklı.Geçen bir arkadaşımın çocuğu oldu dedim ki hediye alıp gidelim . Almak istediğim hediyeyi pahalı buldu aldırmadı uyduruk bir hediye ile misafirliğe gittik ama aynı gün boynerde üç katı paraya makyaj malzemesi aldı. Başka bir olay da ;Geçenlerde bir yerde arabayı valeye verdik adam arabayı saçma bir yere park etmiş baya bir bekledik. Vale özür diledi ben de sorun olmadığını bekleyebileceğimzi söyledim, ancak kız arkadaşım adama çok sert çıktı. Ben böyle yapma dediğimde hemen sakinleşti ama ben ömrüm boyunca böyle sakinleştirecek miyim ?Ayrıca Farklı aile yapılarından geliyoruz. Benim daha muhafazakar bir ailem var ancak muhafazakarlığı burada din bağlamında kullanmıyorum sadece geleneksellikten bahsediyorum. Ancak o çok rahat bir aileden geliyor. Anne baba ayrı her ikisinin de sevgilileri var gibi. Bir de çok sinir bozucu bir kardeşi var maalesef durmadan kızdan para isteyen. Abla, kız arkadaşımla gezeceğim para yolla , konsere gidecğim para yolla gibi. Kız arkadaşım da telefonda kızıyor ,söyleniyor ama parayı da yollamak zorunda kalıyor.Bu arada kardeşi üniden mezun,işe soktular ama zora gelmedi ,işten çıktı.Sabahtan akşama kadar arkadaşlarıyla kafede oturuyor.
Ben çok ciddi düşünüyorum çünkü gerçekten aşığım bu kıza ancak bu tip farklılıklar ileride bizi yıpratır mı ? Yoksa zıt kutuplar mı birbirini çekiyor. Ne dersiniz bu iş daha ciddileşmeden bitsin mi?
Tavsiyelerinizi bekliyorum.

sb.

iç dökesim geldi sadece. 27 yaşındayım, üç kuruş maaşım var. 4300 lira tam olarak yan haklar hariç olarak. asgari ücret olacak 4000 lira. yani aslında asgari ücretle çakışıyor olacağım resmen. illa ki zam olacak ama ne fark eder ki? yüzde 50 zam yapabilirler ama yüzde 50 zam bile hiçbir şey ifade etmiyor bu ekonomide. şu anki maaşım zaten yok gibi bir şey. hayatta kalabiliyorum sadece. iş değiştirerek maaş arttırmaya bakıyorum ama piyasa korkunç, iş yok zaten doğru düzgün olanlar da zaten 8-9 bin talep etsem dönüp bir daha aramazlar bile. işimde iyiyim, kafam çalışıyor kalifiye biriyim ama işte iş hayatına birazcık geç girdim. 1,5 yıldır çalışıyorum sadece.

hiçbir gelecek göremiyorum gerçekten, evden çalışıyorum. son 1 aydır falan resmen depresyonda gibiyim. yataktan kalkamıyorum, pc başında ekrana boş boş bakarken buluyorum kendimi. hiçbir şeye odaklanamıyorum doğru düzgün. yaptığım işe artık hiç sahip çıkmıyorum çünkü motivasyonum yok. napacaklar ki en fazla kovarlar diyorum yeni bakan gibi kaybedecek sadece maaşım var diyorum. benzer maaşa başka iş de bulunur nolacak diyorum.

ücretsiz izin falan mı alsam acaba diyorum kafa dinlemek için biraz. ne dersiniz? ücretli iznim de var baya ama onları iyi günlere saklasam daha mantıklı olur gibi geliyor.

son sorum mantıklı mı sizce siz olsanız yapar mıydınız? sizde durumlar nasıl genel olarak? nasıl dayanaıyorsunuz?

OkCupid, Bumble gibi mecralarda standart üyelikte sunulan imkanlar oldukça kısıtlanmaya başladı ve sistem seni adım adım Premium üyeliklere zorlamaya başlıyor artık, normal bir üyelikle çok verim alınamamaya başlanıyor.

Ben şimdiye dek hiç online dating işleri için ücretli bir üyelik almadım ve açıkçası bu biraz parayı çöpe atmak olarak gelmiştir bana hep. Şöyle ki; Türkiye'de zaten dating app kültürü çok oturmadı halen. Gerçek bir arayıştan ziyade, duygusunu tatmin için kullanan da çok. Bir anda gayet güzelce konuşurken sebepsizce unmatch yiyebildiğin bir ortama maddi bedel yatırmak, suya yazı yazmak gibi geliyor bana. Ben bu şekilde düşünüyorum şahsen.

Bu tür app'leri ücretli üyeliklerle kullananlar var mı aramızda peki? Verdiğiniz paranın karşılığını gördüğünüzü düşünüyor musunuz, tavsiye eder misiniz?

öncelikle (bkz: 2021 ekonomik krizi/@bleumarine)

üniversiteden mezun olduğumdan beri yani 10 yıldır çalışıyorum. iş hayatımın ilk yıllarında deli gibi para biriktirmeye odaklandım ve çok küçük bir ev (stüdyo daire) alıp kredisini ödedim. bu dönemde ailemle yaşadım, elimden gelen her türlü maddi manevi katkıda bulundum. (bulunurum da zaten, bu dünyada sadece ailem var, bunu marifetmiş gibi söylemiyorum, yanlış anlaşılmak istemem.)

tam kredi bitti, kendi evime yerleşirim artık kendi hayatım olur derken pandemi patladı, babamın işleri kötüye gitti. o zamandan beri de aileme destek olabilmek için varımı yoğumu ortaya koydum. gerekirse evimi de satarım. 2 yıldır maaşımdan 200 TL bile kendime ayırmıyorum, harcamıyorum. bu dönemde bir ilişkim vardı, o da bitti. yani kendi hayatım kalmadı, ne kadar daha böyle sürer onu da bilmiyorum ülkenin hali ortada.

özetle 2 yıldır
-evden çalışıyorum. (08:00 - 18:00 arası bilgisayar başındayım, çoğu zaman akşam, bazen hafta sonu da çalışıyorum.)
-işim yoğun ve stresli
-kronik hastalıklarım var, salgından korkuyorum.
-bu nedenlerle neredeyse evden hiç çıkmadan yaşıyorum. kendim için yaptığım hiçbir şey yok.

sorun nerede derseniz; asla anneme yaranamıyorum. yaptığım ev işlerini asla yeterli bulmuyor. sürekli laf ediyor. hem çalıştığım hem kronik rahatsızlıklarım da olduğu için evde süperman gibi her işe koşamıyorum ama gerçekten elimden geleni yapıyorum.

hiç asi, huysuz bir iletişim tarzım olmadı, kendisine tane tane anlatmaya çalışıyorum. fiziksel olarak evden bu kadar çıkmamak, bu kadar oturarak çalışmak da sağlımı kötü etkiledi zaten. ama işe yaramıyor, sürekli laf ediyor.

en son bu akşam bana çok tembelsin dedi.

ben dün belim çok ağrımasına rağmen robot süpürge çalıştırdıktan sonra evi vileda yaptım, tozları aldım, gık etmedim, surat bile asmadım yemin ediyorum.
ki viledayı taşırken bile canımın acısından gözlerim doldu.

bana bu akşam dedi ki dün ne yaptın ki robot süpürdü zaten evi. vileda suyunu kaç kez değiştirdiğimi, belim ağrımasına rağmen her yerin eğile kalka tozunu aldığımı anlatınca da tembelsin ondan ağır geliyor iş yapmak dedi.

çok ağırıma gitti. hiç fevri bir insan değilim ama yarın bavulumu toplayıp kendi evime gitmeyi düşünüyorum. hep alttan alan, fevri hareketleri olmayan biri olduğum için böyle bir şey yaparsam şok olacaklar büyük ihtimalle ama gerçekten artık dayanamıyorum.

onlar benim canım, kıymetlilerim, ben onlar her şeyi yaparım ama bu lafları artık kaldıramıyorum. 1 değil, 2 değil. 34 yaşımdayım. yeni yetme ergen de değilim artık.

bir yandan da gayet iyi biliyorum ki hayat çok kısa, onlarla geçirecek kaç günüm var önümde bilmiyorum, pişman olacağım şeyler yapmak hiç istemem. ama psikolojim bozuldu çünkü 2 yıldır konuşmak hiç işe yaramadı, ne kadar kırıldığımı, elimden geleni yapmaya çalıştığımı, sağlık sorunlarımı anlatmaya çalışmam işe yaramıyor.

siz olsaydınız ne yapardınız?

5 kisilik cocukluk arkadas gurbuyduk. Hepimiz birbirinizin ailesinin elinde buyuduk.

Farkli zamanlarda herkes koptu ama ben devam ediyordum hepsiyle. Sonra hakliligim su goturmez gercek olacak sekilde hepsiyle diyalogumu bitirdim.

Hepsi serefsizlesti. Ama seviyordum herifleri. 10 yil olacak neredeyse. Halen hep baristigimi goruyorum ruyalarimda.

Bu benim ezikligim midir sizce?

Merhaba sevgili duyuru yazarları. Güzel bir pazarınız güzel bir haftanız olsun.
Çok uzun bir süredir içim içimi yiyor, biraz dertleşmek biraz da akıl almak için açtım bu duyuruyu.
5 yıllık bir ilişkim var. Ben kız tarafıyım. Erkek arkadaşımla aramızda 15 yaş var. Ben öğrenciyken okuduğum yerde tanıştık. Ben 26 yaşındayım, hala okuyorum bu sene bitiriyorum okulu, bir kaç sene boşladığım için çok uzattım sonra aklım başıma geldi ama.
2 sene önce evlilik teklifi aldım, evet dedim ama okul bittikten sonra anca olur dedim. Şimdi mezuniyete yaklaştım iş ciddileşmeye başladı.
Babam çok modern görünüşlü ama eski kafalı birisi. Annem çok modern görüşlü, ama babama karşı çok pasif biri. Annem ilişkimizi ve evlenmek istediğimizi biliyor, okulunu bitirirsen ben arkandayım bu konuda dedi. Ama babamdan çok korkuyorum. Babamdan genel olarak, her hangi bir şey isteyeceğimde bile korkuyorum.
Nasıl olacak bu işler? Annem mi söyleyecek babama kızı istemeye gelecekler diye? Hayır derse ne yapacağım? İlla ayrılacaksın rızam yok derse ilişkimi mi bitireceğim yoksa kaçacak mıyım? Çok saçma, şu devirde çok komik gibi geliyor biliyorum. Acaba ben mi çok büyütüyorum gözümde? Sizin istenmeleriniz ya da kız istemeleriniz nasıl oldu?
Ortada tam bir soru yok ama umarım karın ağrımı anlatabilmişimdir. Vereceğiniz her türlü akıla, tavsiyeye, yoruma şimdiden çok teşekkür ederim.

Zayıflık mı?
Başarısızlıktan korkmak mı?
Özgüven eksikliği mi?
Boşa vakit harcamamış olabileceği için sonuç odaklı olmak mı? ​

Ayran gönüllülük denen şeyn aslı bununla ilgili olabilir mi?

Çabuk pes eder misiniz? Pes etmeniz için ne gerekir?

Geldi çattı yine bir yeniyıl zamanı. Çok sevmesem de sırf çıkıntılık yapmamak adına çekilişe katıldım. Çektim birinin adını. Neyse şimdi ben ne alacağımı bilmiyorum. Çok tanımadığınız gençten bir hanım kız çalışana ne alırdınız?
Kazak falan gibi giyim olur mu, yoksa yeniyıl temalı kupa, ajanda, kar küresi gibi masa süsü tarzı bir şeyler mi?
Yada kitap mı alınmalı acaba. Bütçe max 100 lira belirlendi.

Kendinizi mesleki açıdan arkadaşlarınızla karşılaştırıyor musunuz? Bu sadece mesleki bilgi açısından olabilir, pozisyon ve maaş açısından olabilir. Karşılaştırma sonucunda kıskanma yaşıyor musunuz?

Saat 23.00 00.00 arası hep çiğ köfte yeme isteği geliyor. Size de bu şekilde belirli zamanlarda ya da bir anda çiğ köfte yeme isteği geliyor mu? Çok gerekli bir soru olmadığının farkındayım. Sadece yalnız olup olmadığımı merak ettim. Teşekkür ederim. Çiğ köfteli günler.

Selamlar,

Böyle bir şey yaşadım, şaşkınım. İş arkadaşıma nikahında yarım gram taktım. O zaman için 243 tl idi. 3 ay sonra da benim nikahım oluyor. Gelemeyeceği için zarf verdi bana. İçinde 100 tl vardı. ahdhahss. Eşdeğer olması gerekmiyor muydu bu işlerin?

hafta sonu müstakbel kayınpederle tanışmak için şehir dışına çıkacağız kız arkadaşımla ancak elini mi öpsem, başını mı tutsam ne yapsam bilemedim. elini öpsem garip mi kaçar, zaten corona var. öpmesem yumruk atsam nasıl olur bilemedim :/ cahile yol gösterin agalar.

edit: müstakbel kayınvalide var birde onu sormayı unuttum. ona ne yapcağız?

Beni samimiyetle seven, benim de aynı şekilde onu sevdiğim eski bir kız arkadaşım vardı.

Uzun bir süre ilişkimiz karşılıklı çok güzel bir çizgide gitti. İlişkimizin bitmesine yakın dönemlerinde ise şımarıklıklar yaptım, bencilce hareket ettiğim konular oldu. Allah var, o pek çok konuda alttan aldı, toparlayıcı olmaya çalıştı. O zamanlar yanlış yaptığımı göremiyordum tabii, ona kızıyordum. Ama aradan zaman geçip de kendi fotoğrafına baktığında, net bir yüzleşme yaşıyorsun.

O kızdan sonra hayatımda pek çok denemem oldu. Onun ardından, hep en ufak bir sıkıntı baş gösterdiğinde çizgisini çeken, istediği olmayınca anında uzaklaşma yolunu tercih eden insanlara denk geldim. "Eski kız arkadaşım melekmiş meğer" düşüncesi defalarca aklımdan geçti bu süreçte.

Sanki geçmişte ona yaptığım hatalar yüzünden hayat beni cezalandırıyor gibi hissetmeye başladım, hiç böyle bir kafaya girdiğiniz oldu mu sizin de? "Ben onun değerini bilemedim ve hayat artık karşıma bu tür insanları çıkararak bedel ödetiyor" falan gibi bir şey yani?

bu programda yunan yarışmacılar arasında kıvırcık saçlı yohanna isimli bir kadın vardı. hatırlıyor musunuz? küçükken platonik aşıktım. merak ettim ama pek bilgi bulamadım. nasıl bilgi bulabilirim? adı "Ioanna Nikolaou" imiş.

Selamlar,

Geçen gün aşağıdaki soruyu sormuştum sizlere,

eksiduyu.ru

Oyuna gittim, çıkışta kendisini tebrik ettim bi yarım saat oyun ile ilgili sohbet ettik, enerjik ve pozitif konuşmalar geçti aramızda bir soğukluk veya zoraki konuşma gibi bir durum sezmedim, oyun günü migreninin tuttuğunu iğne ile oynadığını söyledi sohbet arasında muhabbet bitincede '' ben seni daha faizla tutmayayım zaten yorgunsun ve hastasın tekrar tebrikler çok geçmiş olsun'' dedim ve tokalaşıp bitirdik sohbeti.

Şimdi ben bu arkadaştan umudu keseyim mi ?
Gerçekten davet etmek istese oyun sonrası bir yerelere davet eder miydi ?
Bugün bir arkadaşıma anlattım konuyu '' abi tokalaştıysa olmaz o iş dedi'' bu işler böylemi oluyor, bi mesaj yöntemi mi bu ?
Birde yeni bir oyuna başlayacaklarmış ocak ayında ona da gidip izlesem mi ?

Instagram vs eklemedim hala siz olsaydınız ne yapardınız vol2 ile karşınızdayım :)

Ve yaşınız kaç?

Asiye'den kastım "asiye kulun sana geldi efendimiz ". gerçek hayatta tanıyan var mı kendisini, merak ediyorum. Asiyeyken sohbetimiz olmuştu ufak, saygıdeğer bir abimize benziyor.

Eskiden sık görüştüğüm arkadaşların hepsiyle yaşadığım buhranlar dolayısıyla irtibatı kesmiiştim. O dönemler kimseyle görüşmek konuşmak istemiyordum diyelim.

3 4 sene olmuştur konuşmayalı normal olarak hiç arkadaşım da kalmadı.

mesaj atayım diyorum ama ne diyeyim işte?

Siz ne dersiniz saçma mı? Eski arkadaşınız sizs mesaj atsa ne yaprdınız mesela?

Normalde severim hepsini bir problemimiz yok yani

yataktasınız, uykunuz var(ama uykusuzluktan ölüyorum gibi değil, normal bir gün normal uyku saati), uzanıp ışığı kapatıp uykuya dalacaksınız. fark ettiniz ki gardırobun kapağı(ya da kapısı mı denir?) açık. kalkıp kapatır mısınız yoksa dikkate almayıp uyumaya mı başlarsınız?

25+ kadınlar için: 30 yaş üstü bir erkek

bir erkek yaşına göre baya genç gösteriyorsa, gerçek yaşını ne ölçüde dikkate alırsınız

Selam arkadaşlar soru başlıkta.

Tarot falı bakan var mı? Tarotun enerji ile ilgili olduğuna ve falda çıkanların gerçekliğine inanıyor musunuz?

Estetik yaptıranların canı hiç acımıyor mu? Ben yanlışlıkla burnumu bir yere çarpsam bir saat kendime gelemem. Burun estetiği yaptıran bir sürü insan var. Çok basit bir şeymiş gibi paylaşıyorlar.

Dating app'ten muhabbet ettiğimiz bir hanımefendi var, yarın buluşacağız.

Önceleri bir sohbet esnasında bana "Boyun kaç bu arada? Boy mevzularını önemseyen biri değilimdir de merak ettim sadece, ondan" dedi. Nedense o an boyumu üzerine bir 3 cm pay koyarak söylemek geldi içimden ki ilk kez yaptığım bir şey oldu bu. Sonrasında ben ona boyunu sordum, benim gerçek boyumdan 2 cm daha uzunmuş. Daha minyon duruyordu, o anlamda şaşırdım biraz.

Kısacası, gerçekte o benden 2 cm daha uzun ama ona söylemiş olduğum boyuma göre ise benim ondan 1 cm daha uzun olmam gerekiyordu. O an niye böyle dedim ki diye içime dert oldu şu an, stres yaptım.

Bu seviyelerdeki farklılıklar "dikkat çekici düzeyde" hemen anlaşılır mı sizce? Onu kafasında "Aaa bana yalan söylemiş" moduna bağlatır?