Ekşi Duyuru

Katharsise nasıl ulaşabileceğinizi biliyor musunuz?

Ben istemiyorum. 23 yaşında kadınım.

Siz de yaş ve cinsiyet belirterek cevap verirseniz sevinirim. Merak ediyorum. Çocuk istemeyen insan sayısı az gibi.

Teşekkürler.

merhabalar duyurunun sevgili insanları!!.son zamanlarda kafama takılan en önemli hususlardan biri çevremdeki insanların neden evlenmiyorsun? yaşın artık 34 oldu,evlenmeyerek çok şey kaybediyorsun şeyler gibi beylik lafları..hayır sana ne kardeşim benim evliliğimden yani sen evli oldun da ne eline geçti???..sanki çok iyi bir şeymiş gibi anlatıyor çevremdeki insanlar..sanki hanlarım,hamamlarım,gemilerim,apartmanlarım,arazilerim,ultra lüks dairelerim oldu da ben evlenmedim!!..hayır çalıştığımız işte zaten para kazancı düşük(bununla ilgili yakın zamanda uzun bir yazı yazacağım zaten)ben kendimi idame edemezken,bir de elin kadınına,kızına nasıl bakarım?..hayır diyeceğim adamların tuzu kuru öyle bir durumları da yok aslında,bana şu kutsal evliliği tavsiye edenlerin..ben de mesela norveçte yada ne bileyim almanya'da yaşasam orada evlenirdim..en azından başına bir iş gelse,çocuğum olsa devlet bir şekilde yardım ediyor..neyse fazla derinlere dalmayalım şimdi...demem o ki bekarlar,sizlere böyle neden evlenmiyorsun,yaşın geçiyor diyen vatandaşları nasıl başınızdan def ediyorsunuz?bir formulü var mı?
son olarak bize evliliği tavsiye edenler nedense sana şöyle güzel bir iş bulalım da demiyor:))

birlikte olduğunuz kişi denizden nefret etse, hiç yüzmese bu sizin için ayrılık sebebi midir? (size karışmıyor hiçbir şekilde)

arkadaşlar tinderın kapanması veya düzenleme gelmesi söz konusu olur mu? sola atmak yasaklanabilir belki.

Annemle aynı frekansta değiliz. İletişim problemlerimiz var resmen. Örneğin az önce tartıştık, haksız olduğum yönler vardı bu yüzden özür dilemek istiyorum ama dilemicem büyük ihtimal. Çünkü özür dileyince asla kabul etmiyor ve daha da büyütüyor meseleyi. Öyle bir pişman ediyor ki insanı alttan aldığına. Sorunu çözüp kırgınlığı gidermek istiyorum ama bu mümkün değil. 1 hafta surat yapacak.

Annem gerçekten anlaşması zor biri (kendisi kabul etmese de). Kardeşleri de böyle olduğunu söyler yani tek benim düşüncem değil bu. İyi anlaşan anne kız görünce o kadar imreniyorum ki. Tamam kuşak çatışması illaki yaşanır ama bu kadar inişli çıkışlı bir ilişki de insanı yoruyor. 1 hafta barışıksak bir hafta küsüs.

Annenizle anlaşmazlık yaşadığınızda nasıl bir yol izliyorsunuz? Benzer sorunları yaşayanlar varsa çözüm önerilerinize talibim. Şimdiden teşekkür ediyorum.

İki abimle ailecek beraber yaşıyoruz. İflas etmiş eskiden varlıklı bi aileydik. Abilerim işyerimizi sattılar ve işyeri aslında babaya aitti. Onun parasıyla yaşıyolar. Arada babanın ufak tefek arsalarını satıyolar.
Baba büyük oğula 3milyon değerinde işyeri verdi. Küçük oğula ne verei bilmiyorum ama o da 1milyonluk mal vs satmıştır. Sorarsanız küç0k oğul ben fakirim evim bile yok diyor. Büyük de ben paramı sizin için harcadım aç kalacam diyor.
Çalışma gibi bi durumları yok hep ağaydılar.

Ben okul bittiğinden beri çalışıyorum ama çok düzensi ve az kazanıyordum. Koronadan beri işsizim. Baba bana hiçbişi vermeyeceğini açık açık yüzüme söyledi. Hukuki kısmını sormayın, çok sağlam biliyorum
Bişi yapılamaz şu an.

Babanın 500 ila 800 bin arası borç ödemesi doğuracak davaları var. 3 - 4 yıl sonra bittiğinde ödemesi gerekecek.

Abilerimse ceplerini doldurma çabasında. Aynı evde yaşıyoruz ben şu an tamamen işsizim, ve kuruş destekleri yok. En son annemin 20bin ameliyat parasını krefi çekip ödedim.

Bi çözüm de göremiyorum. Sadece içim acıyor. Biri bilsin istedim. Herseyin sorumlusu o aptal ataerkil toplum. Lütfen bunu kızınıza kardeşinize yapmayın.

Avrupa’da Amerika’da makyaj sıradan bi şey değilmiş gibi ama burada çok sıradan sanki

Merhaba nereden başlasam bilemiyorum, sorunum şu ki sürekli annemden onay alma ihtiyacı hissediyorum, Mesela kendi evime çıktım, şu yemeği yap yapılışı çok basit dediğinde sanki ben salağım ve basit olanı yapabilirmişim sadece gibi hissediyorum. Taşınmadan önce bana güveniyor musun diye sormuştum ve annem de güvendiğini söylemişti, aslında her koşulda yanımdadır, küçük şeylerden büyük anlamlar çıkarır oldum. Geçenlerde 12 gibi beni aradı ve uyandın mı diye sordu, kendimi sanki okadar tembelimki bu saatte hala uyuyorsun demiş gibi hissettim. Bu belkide çocukken çok önemsenmediğim içindir bilmiyorum, onun bana inanması acaba kendime olan inancımı mı pekiştiriyor yoksa ben mi çok abartıyorum?

Merhabalar

Her ne kadar başıma gelmesini istediğim bir durum olmasa da çalıştığım iş yerinde en az 5-6 çiftin bu işyerinde tanışıp evlendiğini öğrendim. 1 çift ben çalışıyorken evlendi, 1 çiftte nişanlıymış. Muhtemelen daha bilmediklerim de vardır. Bu arada bu evliliklerin geneli idari departmanlardaki çalışanlar arasında, ayrıca saha operasyonu da olduğu için belirtmek istedim.

Ayrıca bu zamana kadar 1 çiftten bir tarafın işten ayrıldığını ve bir çiftinde ayrı ayrı zamanlarda işten ayrıldığını biliyorum.

Çiftlerin kendi içinde ayrıldıklarını ise duymadım.

Açık konuşmak gerekirse, kendimi aynı işyerinden bir ilişkiye her zaman uzak tutmaya çalışırım ancak bu ilişkilere de şahit olduktan sonra demek ki olabiliyormuş diye de düşünmeye başladım.

Diğer duyurulara baktığımda da burada bu tür ilişkilere pek sıcak bakılmıyor. Hatta niyeti olana da vazgeç deniliyor :)

Kendi adıma idari binaya uzak olmamdan ve gördüğüm iş arkadaşı sayısı pek fazla olmadığından böyle bir ihtimal benim için pek mümkün değil :)

Ben sizin bu konudaki düşüncelerinizi ve iyi/kötü şahit olduğunuz veya başınızdan geçmiş olan tecrübelerinizi merak ediyorum daha çok. Avantajları ve dezavantajları neler olabilir?

Her şeyi yapmak isteyip bir türlü başlayamayan, ve bundan dolayı elle tutulur bir şey ortaya koyamayan bir insanım.

Hep düşünüyorum.Bir karar veriyorum sonra kafama yatmayan şeyler bulursam direk vazgeçiyorum.Sonra da neden yapmadım diye pişmanlık duyuyorum.Sürekli bir şeyleri yapacağım diyip kendimi tatmin ettiğimi ve bundan dolayı hiçbir şeye başlayamadığımı farkettim.
Psikoloğum demişti ki
"Filozof olacak kızmışsın ama tasarımcı olmuşsun"diyordu da baya gülmüştük.

4 yıllık fakülte mezunu, orta seviye ingilizce ve birazcık resim yeteneği dışında pek bir şeyim yok.Pek konuşkan ve canlı biri değilim.Bazen insanlarla konuşurken sesim çok kısık çıkıyor.İşte tam o anlarda ezik gibiyim diyorum.

Zaten yanlış bir meslek seçimi yapıp hayatımı biraz kararttım.Başka şeyler yapmak için cesaret bulamıyorum.Etrafımda da hep başarılı insanlar var bu yüzden daha da ezik hissediyorum.

Şu ölü toprağı üzerimden nasıl atarım?

var mı böyle serüvenleriniz. herhangi bir konuda.

arkadaşlar belli bir yakınlığım olan kız, polonyada yaşıyorum, snapchatten konuşuyorduk bu akşam içmeye davet ettim şöyle bi soru sordu ''okay but what time and i am not possessing now nothing stinky, cause i am asking i cant be late'' dedi. özellikle i am not possessing kısmını anlamadım. 3 yıldır ingilizce konuşuyorum.

Ben yaşadığımı hissetmiyorum.

Diyen kişi ne yapmalı ?

Uzun süredir istediğiniz bir şeyi gerçekleştirmek için imkan bulmuşsunuz. Belki hayatınız tümüyle değişecek ve hep içinizde kalan, hayalini kurduğunuz bir şeyi gerçekleştirmiş olacaksınız.
Ama aileniz buna karşı çıkıyor. Karşı çıkmalarında geleneksel tavırlara ve düşüncelere sahip olmaları, bu şey sonucu sizin aileden biraz uzaklaşacak olmanız vb. gibi sebepler etken. Bunu gerçekleştirmemenin karşılığında da ''evi senin üstüne yapalım'' veya ''sana araba alalım'' gibi süper (!) teklifleri var. Sanki derdiniz paraymış gibi...

Eğer istediğiniz şeyi yaparsanız çok çok üzülecekler ve ilişkiniz onlarla eskisi kadar iyi olmayacak, yapmazsanız da siz çok çok üzüleceksiniz çünkü bu fırsat bir daha gelmeyecek. Ne yapardınız?

bir arkadaşım var. kendisini seviyorum aslında ama yazdığında arayıp sorduğunda mutlu olduğumdan çok, cevap yazmadığında arayıp sormadığında vs.
mutsuz oluyorum. uzun bir süre geçip yazdığında yine hiçbir şey yokmuş gibi iyi davranıyorum, kin de tutamıyorum.

ama bu gelgitler beni çok yoruyor. sıkıldım açıkçası bu şekilde hem yakın hem de uzakmış gibi..

ne yapsam optimum bir çözüm bulabilirim?

Son yıllarda çevremde çok fazla boşanan, sürekli kavga eden, birbirinden şikayet eden çift var. Bu çiftlerin yaşları 27-35 arasında. Kimisinin evliliği daha beş seneyi dahi doldurmamış. Ama aralarındaki iletişim korkunç bir hale gelmiş. Eğitim ve kariyer açısından ülke geneline göre çok iyi seviyedeler. Çoğunun arasında kültür farkı da yok. Hele çocukları henüz 4 yaşına bile gelmemiş çiftlerin kavgaları daha korkunç oluyor.

Artık evli ve mutlu çift sayısı bir elin parmaklarını geçmiyor gibi. Bu insanlar kavga etmek, boşanmak için evlenmiyor ama bu hale gelmeleri dramatik değil mi? Çok üzücü.

1) Fazla dokunan kadın sevgililer hakkındaki düşünceleriniz neler? Her ortamda vıcık vıcık değil de işte genel olarak kedi gibi sürtünmeyi, dokunmayı, sarılmayı, omuza baş dayamayı, öpmeyi, okşamayı vb seven diyelim.

2) Dokunulmayı özellikle sevmeyen erkekler sevgililerinden rahatsız oluyor mu?

Asılma sorusu oldu sdfkjfldfk
Benim sanal oyunlarda tanıştığım ve sadece whatsapptan konuştuklarım hariç sıfır (0) arkadaşım var. Aslında çok kolay arkadaş edinen biriyim ama ortamım yok. Ofiste 3 kişiyiz. 2si erkek. Benimle yaşıt, arkadaşlık edebileceğim kimse yok. Eski arkadaşlarımın hepsi evlendi ve kocişçi falan olup kocam izin vermiyo, kayınvalideme gidicez falan kafasındalar ve buluştuğumuzda da tek muhabbetimiz kızım kediye pisi pisi dedi, oğlumun altını değiştirirken suratıma işedi vs.
Arkadaş edinmek için bi ortamım da yok, o yüzden kendimi bazen yalnız hissediyorum. En yakın arkadaşım eşim ve her şeyi ama her şeyi onunla konuşabiliyorum ama yine de başka arkadaşlarım da olsun isterdim.
Nasıl arkadaş edinebilirim? Ve benim gibi arkadaşsız olanlar var mı? Arkadaşı olmayanlar bu durumdan ne derece memnun?

merhaba. bugün babam öleli 1 yıl oldu. sizin inancınıza göre şu an nerededir ve ne yapmaktadır?

ve yalnızlıkla? Etrafta herkes çiftken, ailesini kurmuşken siz yalnız olanlar, sevilmeyenler ve büyük ihtimalle de yalnız ölecek olanlar nasıl başa çıkıyorsunuz bununla? Ben kabullenemiyorum bir türlü. Çok zoruma gidiyor.

Bir dişinin benden hoşlanma ihtimali olup olmadığını nasıl anlayabilirim ?

İş sürekli arkadaşlığa gidiyor. Anladığım kadarıyla bir noktada gidişata müdahale dip işin seyrini değiştirmeliyim ama hangi nokta ?

Geliyor samimi samimi davranıyor. Bende sazan gibi düşüyorum. Güzel şeyler söylüyorum hediyeler filan alıyorum. Bi bakıyorum 'ama ben seni arkadaş olarak görüyorum bestami' diyor.

Yav madem arkadaş gibi davransana hayvan evladı. Beni niye tereddütte bırakıyorsun?

50 kız yan yana duruyor, hepsiyle belli bi samimiyetim var ama onlar hakkında hiç 'acaba benden hoşlanıyor mudur?' diye düşünmüyorum. Lakin senin gelişin sarılışın konuşurken yavru kedi gibi bakman çok farklı.

Be mübarek insan madem beni arkadaş gibi görüyorsun neden yavru kedi gibi bakıyorsun.

Ayrıca aptalsın kusura bakma.'he' desen bütün dünya senin olacak. Hayatında olmadığın kadar mutlu olacaksın. Daha iyisi varken ben biliyorum saçma sapan varoşlara gideceksin. Üzüleceksin. Arayıp yavru kedi gibi ağlayarak aldatıldım diyeceksin.

Beni tercih etsen 1-2 seneye minik yavru kedilerimizi olabilir halbuki

Nasıl anlayacağız arkadaş mıyız ? Dost muyuz ? Bilader miyiz ? Bacanak mıyız?

Yoksa ben mi gelin ve güvey olmakta ustalaştım ? halbuki gelin olması gereken sensin yavru kedi. Duysan keşke beni, bak zaman geçiyor.

Hadi kalk karavanımıza binip bi ege turu yapalım ateş yakmacalı...

Flört ettiğiniz, sevgili olduğunuz insanlarla ilişkiniz nasıl etkilendi bu süreçte? Sizce bundan sonra bu devam eden süreçte ilişkiler nasıl etkilenecek? İş yerleri evden çalışmaya ediyor, üniversitelerin ne zaman açılacağı belirsiz. Yeni insanlarla tanışacak yerler kalmadı neredeyse. Üstelik virüs nedeniyle insanlar endişeli.

Merhaba, garip bir soru oldu ama bu beni çok içten içe kemiren bir şey. Aşağı yukarı 10 yıldır birkaç yılda bir major depresyon dönemlerim oluyor. Yani doktora gittiğimde (gidersem) o da bunu söylüyor bana (aslında sürekli minor depresyonum varmış da arada dibe vuruyor işte). Ama içten içe hiç derdim olmadığı için (ki hani gerçekten yok, ailem sağlıklı, çok sevmesem de iyi bir işim var, herhangi bir travmam hiç olmadı, aslında çok şanslı olduğumun farkındayım) kendime dert yaratıyormuşum, şımarıklık yapıyormuşum gibi geliyor. İnanmıyorum yani. Gerçekten derdin olsaydı bu fasa fiso işlerle uğraşmazdın diyor içimdeki ses hep. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda? Sadece benim burada anlattıklarım bazında değil, genel olarak.

Bir vatandaş var. Korona yüzünden arkadaşlarıyla görüşmeyi %70 kesti.
arkadaşlarına kötü davranıyor, bazıları alınıp küstüler. belki hiç görüşmeyecekler bundan sonra.
öğretmenlik yaptığı için dışarı da çıkmıyor.
iki- üç günde bir yürümeye anca çıkıyor tenha saatlerde.
bir arkadaşının dükkanına uğramak zorunda kaldı, dükkanda arkadaşı maske takmadı diye dertlendi, sinirden başı ağrıdı.
böyle de bir adet çıkardı, birilerine sinirlendiği zaman başı ağrıyor.
acile gidip ağrı kesici vurdurmuşluğu falan da var koronadan önce.

yavaş yavaş kafayı yiyormuş gibime geliyor.
yoksa normal mi?

Bu aralar böyle bir hal içindeyim. İnternette veya gerçek hayatta bir insan yanlış olduğunu bildiğim bir konudan çok iddialı bir şekilde bahsediyorsa doğrusunu söylemeye üşeniyorum. Zaten o kadar gereksiz bir kesinlikle konuşuyor ki anlatsam da anlamayacak diye düşünüyorum.

Az önce burada bir sorunun altına yazılan bir cevapta oldu yine bu. Cevabı yazan kişi o kadar emin yazmış ki... Belki doğrusunu yazsam soruyu sorana çok faydası olacaktı ama yapmadım ben de. Tartışmayla uğraşmak istemedim. Böyle zamanlarda ''e araştırsın o da'' diyerek kendimi avutmaya çalışıyorum. Bu ne kadar doğru, etik bir davranış sizce? Zaman zaman bunu yaşıyor musunuz?

Ve hiçbişey yapamayacak kadar da moral olarak çöktüğünde vs ne yapıyorsunuz? Anlatabildim mi bilemiyorum. Yani mesela normal sıradan bir gün, birisi size birşey diyor ve tüm keyfinizi, modunuz vs anında berbat bi hale geliyor.

O anlardan birini yaşadım 15 dk kadar önce. Ve dayanamadım ağladım otrudugum yerde. Allah tan evdeyim, evden çalışıyorum. Müdür bi laf dedi çöktüm adeta.

Düşünüyorum, buna bir çare bulmam lazım. Ofiste de olabilirdim ve ofise dönünce bu çok fazla olacak. Eski kız arkadaşım da orada ve yeni ayrılıkdık. İnanılmaz bir boşluk ve özlem var. Gördükçe modum düşecek biliyorum.

Belki de bundan dolayı bu kadar moralim çöktü bu olayda.

Ama bir çşare bulmalıyım. Yani bu yine tekrarladığonda, nokta atışı gibi beni direk bok gibi bi moda sokmayacak bir yöntem var mı önerebileceğiniz. Hemn şumunyap vs gibi. Tavsiyeleriniz. Tşk ederim.

K O N U - 1
Dışarıda gördüğüm ve hoşlaştığım bir dişiye instadan istek attım (profili kapalı) kabul etti ama o beni takip etmedi. 400 takipçi 320 takip ettiği var.

Bu olay olalı 1 seneden fazla oldu. Öyle duruyor. 2 fotosunu beğenmişim değişik zamanlarda. Bütün storylerine bakıyorum, o benimkilere bakamıyor beni takip etmediği için.

Mesaj atsam tersler mi? Geç mi kaldım?

K O N U - 2
Dışarıda gördüğüm ve hoşlaştığım bir dişiye instadan istek attım (profili kapalı) kabul etti o da beni takip etti 710 takipçi 595 takip ettiği var.

Bu olay olalı 1 seneden fazla oldu. Öyle duruyor. 4 fotosunu beğenmişim değişik zamanlarda. Attığım storylerin bir çoğuna bakıyor bende onunkilere bakıyorum.

Mesaj atsam tersler mi? Geç mi kaldım?

3, 4 senelik iliskilerinizde artık çok sevmediğinizi hissediyorsanız, cinsel açıdan da cekici gelmiyorsa artik, ama ayrılmak istemiyorsanız bi yandan da, bakarsınız,naptınız boyle durumlarda

Sizin de dinledikleriniz ruyanizi sekillendiriyor mu?

Dostlar selam, direkt aciklayayim sorumu. Bir arkadasinizdan x esyayi odunc rica ediyorsunuz. Cevap hayir. Hayir cevabi vermesinde hic sorun yok, uzayip kendi isinize geri donecek iken, surada su kadara var, satin al diye akil veriyor. Bu durum sizi irite eder mi?

Sevgiler

Yaklaşık 7 8 ay önce nişanlımın olduğu şehire yerleştim.(İstanbul’dan İzmir’e) normalde ailem ile yaşıyordum, şimdi tekim. Şimdiye kadar 3 kez İstanbul’a gittim. En son gidişimde annem kapıda bayağı ağladı, hep İstanbul’da bir iş bulup geri gelmemi Ümit ediyor. İlk defa böyle yolcu ederken ağladığını gördüm. İstanbula dönmeyi düşünmüyorum Şu aşamada, İzmir’de ev kurup yaşamak istiyorum. Ama anne faktörü de içimi parçaladı bugün. Nasıl bir yol izlemem gerekiyor bu konuda ne önerebilirsiniz

Zamanında 15 bin sıralama yapmıştım.
500 bin 300 bin olup baba parasıyla özelde okuyan, 2 soru çözmekten aciz vasıfsız arkadaşlarım mezun oldu ve bu durumu benim yüzüme vuruyorlar. Bir şey demiyorum ama siz olsanız söver miydiniz?

sb

Üç gündür sözlükte bir kızla konuşuyorduk. Sorunumuz yok. Muhabbet baya iyiydi. Dün sabah ''günaydın. istanbulda bugün hava çok kötü.'' yazmış. Ben bunu gece gördüm ve ''iyi geceler. haklısın. yağmur hala yağıyor.'' dedim. Mesajımdan sonra entry yazdığı halde bana cevap vermemiş. Anlamıyorum sorun ne? Niye cevap vermedi? Nerde yanlış yapıyorum da böyle oluyor bana?

Bu duyuruyu,belki başınıza gelir,temkinli olunması açısından yazıyorum.
34, yasındayım ve internetten kimseyle tanışmadım,meslekle ilgili bir grup vesilesi ile biri yazdı ,konustuk,hemen gelmek tanışsmak istediğini,artık yaşlarmnzn 30 larda oldugu için bir an önce yol alalım filan dedi.Ben de hayatımın annemim hastalığı filan vesilesi ile cok bunaldıgım,evlenmemenin belki bir şeylerden daha iyi olacağı ,aileme ,bana iyi geleceği düşüncelerindeydim,bu olay da tam üstüne geldi.Dedim kendime abartma yolda,sokakta,vesile ile de tanısabilirdin.Neyse geldi,evet okumuş etmiş gayet düzgün bir insan.Anlamadım ama olay olduktan sonra düşününce baxı şeyleri evet planlı her şey,en ince ayrıntısına kadar.Velhasıl bir gece burda kaldı ertesi gün aksam,gitmeliyim ,amcam cok hasta para istiyorlar ptt bulalım dedi,para göndereceğim,sonra bir baktı 500, tl si var cebinde,bin beş yüz istediler dedi ama benden istemedi.Ben hastalık oluncs dayanaamadım ve cektim 1500, tl verdim.Sonra hemen ucakla gidecegini söylemşti,yanımda bilet almadı beni tramvaya bıraktı geri döndü,sonra aradı nerdesin dedim,valizimi otelden aldım uçak servisini bekliyorum dedi,kosarak gittim evet ordaydı ama ordan servis geçmiyordu.Bana ısrarla git dedi filan.Bekliyeyim servis gelene kadar dedim Hayır hemen git dedi.Sonra tabi iş işten geçti,berbat bi şekilde arkadasıma gittim,bütün düğümler çözüldü.Özellikle kadın arkadaslara ,olur ya boş bulunursunuz,olur belki dersiniz,asla asla kimseye güvenmeyin.1500 tl gitti ,umrumda mı cidden değil ama insanın kendine olan saygısı ,acizliği daha berbat,yeri zor dolan bir şey.Para kazanılır,kaybedilir.Ama kimse asla kendini bu durumlara düşüirmesin diye bu gönderi...

Merhaba eski nişanlımla 2 sene sonunda 2018 de ayrıldık. Bir sene ayrı kaldık. Bir sene sonunda tekrar deneyelim dedik. Ben bir senede bir kişiyle görüştüm ama ilerlemeden bitti. Ona da birileri oldu mu diye sordum, bir kişi olmuş ve birkaç kez yatmışlar. Ben başkası olduysa söyle sorun etmem dememe rağmen ısrarla bir kişi dedi. Ben bu arada iki kişiyle daha yattığını öğrendim. Biraz şans eseri. Biraz kurcalasam daha fazla da çıkardı belki. Ben kaldıramadım ve bitirdim tekrar. Şimdi hala özlüyorum yalan söylemiyim. Fakat yattığı kişiler mi rahatsız ediyor beni yoksa yalan mı bilmiyorum. Sizce bitirmek doğru muydu? Ve sizi başkalarıyla yatması mı yoksa yalan mı soğuturdu?

Er kişi benim.

Edit: Olayı şöyle anlatayım. Yattığı kişilerden biri 12 senelik arkadaşı. Ben rahatsız olduğumu bu kişinin gereğinden fazla samimi davrandığını söylediğimde “o benim arkadaşım öyle bişey yok” demişti. 2 kez bu çocuğun evinde birlikte olduklarını öğrendiğimde bitirdim aslında. Çocukla heryerden konuşmaya devam ediyorlardı rahatsız olduğumu belirtmeme rağmen.

Ocakta salsa-bachata kursuna başladım.
Üniversiteye sınavdan sınava gidiyorum, o yüzden insanlarla sosyalleştiğim tek ortam orası, ona da ne kadar sosyalleşmek denirse.
Hobim yok, elektro gitarım var ara sıra çalmaya çabalıyorum ama başlangıç seviyesinde bile değilim.
Dans kursuna sırf iş olsun diye, biraz insan göreyim diye gidiyorum, arkadaşım yok.
Ama çok saçma geliyor, bir de aylık 200 lira, o parayla fitness'a giderdim.
Siz olsanız ne yapardınız?
Sevgilim olsa tango kursuna giderdim mantıklı olurdu fakat böyle ne bileyim çok saçma geliyor, sınıfta erkek sayısı fazla zaten, eşleşirken açıkta kaldığım da oldu 1 2 kez.
Hele 1 akşam saç baş yapmadan bakımsız gittim, 100 kiloluk bir abla seçti beni hem salsa hem bachata dersinde. O akşam bırakmaya karar verdim fakat ailem git de insan yüzü gör dediği için devam ettim, dedikleri mantıklı gelmişti.
Hazır kurs kapalıyken bırakmayı düşünüyorum komple, siz olsanız napardınız?

"oğlu" ile biten bir soyadım var ve patriyarkal (ataerkil) olduğunu düşündüğümden dolayı, bir kadın olarak kullanmak istemiyorum. sizce saçmalıyor muyum yoksa düşüncem makul mü?

merhaba, sorum başlıkta. kaç yaşıma geldim hala çekiniyorum ya.

Fazla yapacak bişey de yok, insanın bağımlı kişiliği değişmiyor ama çocukluğumdan beri hiçbi iş başaramadım. Arkadaş sayım bir elin parmaklarını geçmiyor, ailem desen babamla aramı iyi tutmaya çalışıyorum, annemle pek iyi anlaştığımız söylenemez... İnternette de kendimi ifade edemiyorum, 1-2 kelam etmeye kalktığımda gelen yorumlar hep olumsuz, kimse benimle hemfikir olmuyor... Evcil hayvanlarım dışında yararlı olduğum bi canlı yok, yaşıtlarımın hepsi yurtdışına gitti, benim burda sahip olduğum tek iyi şey işim, ona da şükür ama... hayatımdaki boşluğu tamamlamıyor. İş arkadaşlarının samimiyetini sevmiyorum ve onların arasına girmek istemiyorum. Hata bendeymiş gibi hissediyorum ama değiştiremiyorum mizacımı, herkese karşı sevgisizim. Çok stres yapıyorum ve bi gün bu stres bi yerimden bi hastalık gibi pörtleyecek, böyle hissediyorum. Yengem kansere yakalandı en son, onun ardından bu yazıyı kaleme almak geldi içimden.

sevdiğim biri de olsa 1 dakikalık şeyi aşırı detay vererek 5 dakikada anlatan birine tahammül edemiyorum. tüm enerjim çekiliyor, adeta hasta oluyorum. çok samimi olduklarıma sadede gel diyebiliyorum ama bu kadar samimiyetimin olmadığı insanları kırmaktan çekindiğim için nasıl davranacağımı bilmiyorum. en iyi ihtimalle kusura bakma yorgunum vs diyip tüm sorumluluğu kendi üzerime alıyorum.

sizce karşıyı incitmeden ama kendimi de halsiz bırakmadan (sonra enerji toplamak için aşırı yeme bozukluklarına neden oluyor) nasıl davranabilirim? yani ne yapsam iki taraf da mutlu şekilde bu sohbetten ayrılırız?

Arkadaslar, kendimi bildim bileli hep yuksek model ya da sifie km cok guzel arabalarim oldu. Cesitli maddi sebeplerden dolayi küçülmeye gittim. Arabami falan sattim. Bir suredir arabasizdim. O kadar alismisim ki arabam olma fikrine, adeta psikolojimi derinden etkiliyordu.

Nihayetinde alacak karşılığı elime cok temiz, gicir gicir boyanmis, boyle bakınca yikik dökük gorunmeyen skoda favorut geçti.

Araba sorunsuz. Her turlu isimi goruyor. Benim icin gayet guzel bir durum. Ancak eski model arabaya binmeye hic aliskin degilim. Zannediyorum ki herkes bana bakip kucumsuyor falan. Halbuki hic hoş bir dusunce degil bu benimkisi. Aliskanliklardan dolayi boyle saniyorum. Arabayi satmayi bile düşündüm hemen ama su virüs surecinde toplu ulasima mecbur birakmamasi bile lutuf.

Alacak karsiligi motor alacaktin, cesaret edemeyince bunu aldim dört teker olsun diye.

Sorum ise sudur ki, sizde favoritin intibaı nasil? Trafikte vs gorunce ne dusunuyorsunuz?

aslında bu konu başka bir duyuruyu görünce dank etti.

lise/universite döneminde basladığı ilk ilişkisine evlilik ile devam eden, hayatı boyunca tek bir insanla birlikte olmuş insanlar oluyor. bu kişilere karşı bir ön yargınız olmuyor mu sizin bu durumu ögrenincr? herhangi bir yargı geliştiriyor musunuz olumlu veya olumsuz?

Yada yaşayacağım kadar yaşadım kel olsam ne olacak mı diyordur?

Bi meslek lisesindekilere bakın bi anadolu fen liselerine. Liseye 2010da başladım. O yıl ek yerleştirme rezaleti olmuştu. 70 puan yüksek, ist.un en iyi liselerinden birine şansa geçiş yapmıştım. O okulda 1 hafta geçirmiştim, övünmek gibi olmasın ama benden iyi görünümlü çok az insan gördüm. Geçiş yaptığım yerde ise güzel kız yakışıklı erkek çoktu, babaları anneleri doktor pilot mühendis falandı, onun dışında nerdler vardı onlar çirkindi, benim gibi fakirlerdi ama zekadan kurtarmışlar.
Hadi onu geçtim. Yakışıklı güzel insanlar akademik olarak batırsalar bile bir yerden hayata tutunup yükseliyorlar, garibim tipsizlere ise hayat yerden vuruyor.
Not:tipsiz grubundayım
Makyaj o yeaaaa’cılar gelmesin.

Selamlar. İlişkiler konusunda taktik/akıl verebilecek var mı? Özelden yazsam?

Özellikle sabah kalkınca olanları merak ediyorum.

Ben uyanıyorum, bir diş fırçalama, düzgün yüz yıkama, 1 bardak su içme, sonra yok efendım birkaç yağ yeme içme, cevizimi yeme, vitaminlerimi alma, çişe gitme, bitkilerime su verme, yatağımı toplama odamı havalandırma, limonlu karabiberli çayımı içme vs vs uzuyor.

Bazen şey gibi geliyor insanlar yataktan kalkıyor pat hazırlanıp işe gidiyor. Bu nasıl olabilir :D

Sizin de rutinleriniz var mı? Yoksa yüzünü bile yıkamadan çıkanlardan mısınız?

Rutinlerinizin zamanınızdan çaldığını düşünüyor musunuz?

Annem vefatından sonra oluşan hüznümü üzerimden halen tam atamadım. Zaten haftanın 3 günü mutlaka aglıyorum. Neşeli gibi gpzukmeye çalışsam da o gülücük ve enerji üzerimde en fazla 5 dk duruyor. Sonra yine aynı. 7 aydır böyle. Bu hüznü atmak için bana ne önerirsiniz. Bi de covid patladı, kimse kimseyle görüşmüyor.. can sıkıcı durumlar.

6 yıldır aynı iş yerinde çalıştığım bir arkadaşım var, 30'larında bir kadın. kendisini ilk gördüğümde elindeki dosyaları masaya fırlatıp 'her işi bize yaptırıyorlar, bıktım' diye öfkeli öfkeli söyleniyordu. öyle ki beni fark etmemişti bile. o gün 'kusura bakma, bugün sinirliyim'le başlayan süreçte 6 yılda sürekli istanbul'u ne kadar sevmediği, doğada ne kadar mutlu olduğunu dinliyoruz. yazları izinlerinin üzerine ücretsiz izin alıyor uzun süre gelmiyor. geldiğinde sürekli denizi anlatıp, istanbul'da yaşamanın ne kadar zor olduğundan bahsediyor. bir şey hakkında güzel şeyler söylersem 'siz dayanıp seviyorsunuz işte, ben hiç mutlu olamıyorum kapalı mekanlarda'diyor. 'nasıl çalışıyorsun, nasıl dayanıyorsun' cümleleri sanki iyi bir özelliğimi övüyormuş gibi görünüyor ama aslında kendisini özel hissettiğini fark ediyorum.'sen duygusuz da yaşayabiliyorsun ne güzel', 'istemediğin halde oturup işlerini bitiriyorsun, ne güzel' cümleleri.. kaldı ki ben çalışmayı çok severim ve önceki işlerimle kıyasladığımda inanılmaz basit ve rahat bir işimiz var. geçenlerde ayağını sakatlamış birini gördüm yemekhanede, gittim 'siz oturun ben yemeklerinizi masanıza getireyim' dedim. dediğim gibi yaptım. masaya döndüğümde 'aaa senin hislerin varmış demek'diyor. bu arada ben yıllardır koruma altındaki bir grup çocuğa gönüllüyüm vs..hissiz dediği insanı tanıyın diye diyorum.

dün aylar sonra ilk kez işe geldi, 1 günlüğüne. yüzünden düşen bin parça.hemen yazlığa dönmek istiyormuş. 'çalışma istersen' filan diyorum. o da asla bir seçenek değil. sürekli amirine kızgın, arkadaşlarına kızgın.. sinirlendiği zaman da bana çok laf sokuyor bu arada.

soru değil aslında yazarken fark ettim, bilmiyorum böyle insanlar var mı karşınızda.. çalıştığım, hayata adapte olduğum, çalışmayı sevdiğim için duygusuzlukla, bir odaya kapatılıp ses çıkarmamakla itham ediliyorum mesela. ilginç geliyor. 'buraya gelip yazacağına arkadaşına söyle' demeyin diye açıklayayım, çok kez belli de ettim söyledim de. verdiği rahatsızlığı asla görmüyor.