Bunların haricinde evimizin binanın son katında olmasından kaynaklı çatıda birilerinin dolaştığını ve çatıyı deforme ederek, çatının akmasına sebep olduğunu söylemekte. dolaştığını iddia ettiği kişilerin ise annemin sevgililerini olduğunu söylemekte.
evin içerisinde elinde silah ya da bıçakla dolap ve çekmecelere bakarak başka adamları araması, annemin başka arabalara bindiğini görmesi ve bunda kardeşimin de aracı olduğunu söylemesi, buzdolabındaki yiyeceklerin annem tarafından başkalarına verildğini söylemesi gibi yüzlerce örnek daha var.
ben ve kardeşim yanlarına geleli yaklaşık 15 gün oldu. bu süreç içerisinde kendini ilk birkaç gün kontrol altında tutabildi fakat sonrasında sapıkça düşüncelerini bizlere de kabul ettirmeye çalıştı. ben ise, dikkatli bir şekilde, bu düşüncelerine ikna olmayacağımı, kendisinin ruhsal durumunun çok sağlıklı olmadığını söyledim. o ise, kendisinin değil annemin hasta olduğunu iddia etmekte. yani, "baba gel, psikiyatriste gidiyoruz" deme gibi bir durumum söz konusu değil.çünkü bir anda agresifleşiyor. kabul etmiyor ya da konuyla tamamen alakasız konuşmaya başlıyor. iletişim problemi zaten had safhada.
neyse konuyu çok fazla uzatmadan sormak ve danışmak istediğim şey şu; babama nasıl yardımcı olabiliriz? konuşarak hasta olduğuna ikna etmemiz mümkün değil. polis ya da savcılık aracılığı ile zorla hastaneye kaldırmak ne kadar etik olur? işe yarar mı? uzun vadede bize olan güveni sarsılır mı? bizleri sevmediği, rahatsız olduğu ve istemediği ortada. yoksa hiç müdahale etmeyip hayatından çıkmalı mıyız? çünkü yalnızken daha mutlu. hayatını da idame ettirebilecek yeterlilikte. bizlere ihtiyacı olmadığını ve istemediğini hissettiriyor.
konuyla ilgili arkadaşların her türlü önerisine ve desteğine açığım. yardımcı olursanız çok sevinirim.
*başlıktaki teşhisi nasıl koydun diye soranlar olabilir, zamanında ilk eşiyle de benzer sorunlar yaşaması ve penis boyutunu ölçtürmek için doktora gitmesi sonucunda, doktorun psikiyatri servisine göndermesiyle ortaya çıkmış.o dönem kullanmaya başladığı ilaçları kısa süre sonunda bırakmasıyla da evliliği sonlanmış.
Cok gecmis olsun ancak bu tarz durumda 112 bile polisle birlikte geliyor yani isin etik kismina takilmayin. 112 yi arayip durumu anlatip polis zoruyla gotureceksiniz baska care yok. Ilac tedavisine basladiktan sonra bunlari hatirlar hatirlamaz bilmiyorum ama hatirlarsa komsulardan vs sikayet gelmis dersiniz artik. Birkac gun hastanede yatirip kontrol altina alindiktan emin olduktan sonra taburcu ederler. Ilac tedavisi ile kontrol altinda tutulabilir en azindan sakin ihmal etmeyin annenize daha ileri boyutlarda zarar verebilir gecmis olsun.
Edit: hayatindan cikma kismini siz daha iyi bilirsiniz tabi ama annenizin guvenligi icin acilen 112+polis yardimi alin. Telefonda da " babam psikolojik olarak rahatsiz anneme zarar vermesinden endise ediyoruz" demeniz gecerli bir yardim cagrisi.
sen delisin, senin ruhsal sorunların var demek hiçbir şeye fayda vermez, aksine işi daha da büyütürsünüz. böyle durumlar yaşayanların çoğu, tedavi falan görseler de bir şeylerden ötürü (onun ne olduğunu onunla oturup konuşan, tanışık olan, beraber yaşayan, yaşamış biri söyleyebilir ki bunlardan biri de siz oluyorsunuz) kendilerine başka bir gerçeklik yarattıklarından, adına tedavi dedikleri şey onlara işkence etmekten farklı olmuyor, akabinde de bir şey değişmiyor, sadece pes edip kendilerince duruluyorlar, ancak o gerçeklik kafalarında ve algılarında varlığını halen sürdürüyor, sadece onu bertaraf etmeye "mecbur" bırakılmış oluyorlar.
"psikiyatrist" olaylarına başvrmadana önce -ve unutmayın sen delisin senin ruhsal sorunların var demek yok- o gerçekliğin içine dahil olup anlamaya çalışarak, o gerçekliğin onun ve onunla birlikte yaşamaya çalışanları rahatsız etmeyecek bir hale getirilip getirilemeyeceğine, bunu yapmaya tahammül edebileceğiniz kadar.
"sen delisin" demek onun sorunlarını daha da büyütmekten başka bir işe yaramaz, çünkü bunu söylemek "sana güvenmiyorum, dediklerinin hiçbirine inanmıyorum" demekten farksız, bunu herhangi bir sorunu olmayan halim salim sakin birine de ailesi söylese, kim olursa olsun kafayı yer ordan pay biçin yani (bunu söylerken annenizin onu aldattığını kabul etmiş gibi yapın ve öyle davranın falan da demiyorum elbette, onu anlamak ve onun yarattığı gerçekliğe dahil olmaktan kastım bu değil). size güvenmesini sağlamak ve bunu sürdürmek, olayın odağı olan anneniz ve kardeşiniz bilhassa, tahammül edebildikleri denli böyle yaklaşmaları en iyisi.
Siz psikiyatriste gidelim dediğinizde annenizin hasta olduğunu söylüyorsa,annenizle birlikte gitmeye ikna etseniz? Belki bir uzman durumu görüp,neler yapılması gerektiğine karar verir.
Geçmiş olsun tekrardan...
çok geçmiş olsun. size özelden msj attım.
öncelikle allah acil şifa versin. metin olun. hastalıktan kaynaklanan bu durum için babanızı suçlamayın, hastalığından dolayı yaptığı davranışları onun kişiliği ile özdeşleştirerek ona olan saygınızı yitirmeyin. önce sabır.
şimdi konuya gelirsek, kesinlikle, asla vakit kaybetmeyin. psikiyatrik vakalarda 24 saat uzun bir süredir, kısa gibi gözüken 7 günde bile vakalarda 2 kademe değişimi olabilir. yani zaman kaybetmeyin. kendiniz, amca,dayılarınız vs vasıtasıyla fiziksel olarak kendisini kontrol altında tutup hastaneye götürün kendisini. bunu sağlayamıyorsanız polis ve ambulansı çağırabilirsiniz.
asla umutsuz olmayın, bu vakaların geri dönüşü olmaktadır, hastalıkta sonuç alınabilir. ve hastalık süresince yaptıklarını kişi çoğunlukla hatırlamamaktadır. yani hafızaya alınmaz hastalık zamanlarındaki davranışlar. bu sebeple bir zor kullanmda durumundan babanızın sizi sorumlu tutacağı gibi suçluluk duygusu ya da acıma şeklinde duygusal davranmayın. zaman duygusal değil mantıklı davranma zamanıdır.
hiç tereddüt etmeyin, fiziksel olarak kuvvetli yakınlarınızla zor kullanarak ve açıklama yapmadan diyaloğa girmeden babanızı kontrol altında tutun ve bu konuda geçmişi olan bir araştırma hastanesine götürün.
babanız muhtemelen klinik tedavisi görecek. hastanede kalacak yani. onun için ilaçlarını almaz vs diye dert etmeyin. 1 ayda babanız önemli ölçüde yol kat eder. hastaneyi geciktirmek babanızın sağlığına kavuşmasını da geciktirmek demektir. bu şekilde düşünerek soğuk kanlı olun ve en önemlisi sabırlı olun.
üşenmeyip okuyup, cevaplayan herkese teşekkür ederim.
"sen delisin" dememeyi ben başarabilirim ama annemin sabrı tükenmiş artık.kriz geçirmediği zamanlarda olanları unutup, iyi davranıyor ama kavga başlayınca dayanamıyor. onu da kontrol etmeye çalışıyorum ama bir insan sürekli olarak sizi namussuzlukla suçlaması dayanılabilecek bir şey değil. o kriz anlarında annemin nasıl davranması gerekir sizce?
beraber gidin demeyi de önerdim ama kesinlikle yanaşmıyor. hadi bi şekilde gitti doktora desek sonrası için de pek ümitli değilim çünkü, sıradan bir boğaz enfeksiyonu için verilen ilaçları bile 2 günden fazla kullanmıyor. ilaç ve doktora karşı bir hassasiyeti var zaten.
Annenizin davranisi ile alakasi yok anneniz sessizce otursa da yine saldirganlasabilir gerceklik algisi bozuluyor cunku ilac destegi sart. Yemege karisan damla vs verebiliyorlar ya da ilaci icmesini takip edeceksiniz sakin donemlerinde sorun cikarmaz. Siz bu hastane isini ertelerseniz annenize gercekten cok yazik..
aynı rahatsızlıktan amcam da muzdarip , ilaç almadığında krize girip yengeme "kardeşin seni ben yokken başkalarına pazarlıyor dimi" şeklinde çıkışları oluyor. ilaç kullandığı zamanlarda böyle problemler yaşamıyor, o yüzden tedaviyi kesinlikle aksatmadan bir an önce gerçekleştirmeniz lazım. büyük ihtimalle 1-2 hafta kliniğe yatacaktır, sonrasında yatışır. bir şekilde ilaçları kullanması gerektiğine ikna olursa kontrol altında kalacaktır merak etmeyin.
annenizin sabrı tükendiyse demin yazdığım "sen delisin/güven" ekseninde ne yapılabilir, bir şey yapılabilir mi emin değilim. yani bir süre ayrı dursun babanızdan desek, beraberken bile annenize bahsettiğiniz şekilde yaklaşıyorsa, bu defa evden gidince de bunu "evden kaçtı, başka adamlara gidiyor" minvalind bir şeye yoracak yüksek ihtimal. ancak annenizle birlikte biriniz kalıp -ki anlattığınız durumda, bahsettiği şeylere dahil etmediği bir siz varsınız bunu yapabilecek, bir şeyden ötürü de muhtemelen size güveni daha fazla belki de ondan böylesi- dengeleyici unsur olmayı denebilirsiniz, lakin kolay olacağını ummayın çünkü zor bir süreç, yani doktor ve ilaçlar devreye girse de girmese de bu böyle olacak, bu işin size düşen kısmı.
doktor konusunda da söylenebilecekler söylenmiş, bunun dışında bir şey üretemiyorum, lakin şöyle de diyebilirim, kendinizi bırakmayın ama çok fazla da ümitli olmayın, iki kişiyi bizzat tanıdım babanızın durumunun çok daha ilerlemiş hali gibi düşünebilirsiniz ve ikisi de yalnız yaşıyorlar, 40-50 yaşları civarlarınadydılar, yani ümidinizi kırmak için, veya bir şey ummayın diye demiyorum ama kolay olmayacağına dair hazırlıklı olun, çelik gibi sinirleriniz olmalı çünkü. sonra, tartışmak ve onu "söylediklerinin öyle olmadığına ikna etmeye" çalışmak da sadece çatışmayı artırır. bunlardan bahsettiğinde dikkatini dağıtmanın, konuyu değiştirmenin yolunu bulmaya çalışmak da (sürekli olmasın ama bu, bunun sürekli olması da adama kendini "adam yerine koymuyorlar beni" minvalinde hissettirebilir) yapılabilecekler arasında sayılabilir.
doktora madem kendisi yanaşmıyor, vurma kırma annenizi veya siz iki kardeşten birini dövmesi/dövmeye kalkışması olayları olmadığı sürece, ya da size bağlı buna bir miktar tahammül edip etmemeniz, yapabilecekleriniz bunlar, şimdilik aklıma gelenler.
ve dediğim gibi, doktor ve ilaçların devreye girmesi sadece sizin bahsettiğim şeyler hususunda yükünüzü azaltacak o kadar, yani yine bu şekilde davranmanız elzem her koşulda.
sonrasında olan bitenler için de, "şöyle oldu böyle oldu" diye anlatırsanız bir şeyler diyebilirim belki, sözlükten yahut bu siteden irtibat kurarsak.