merhabalar, problem babamla ilgili. kendisi ciddi derecede rahatsız ve ailecek elimiz kolu bağlı. babam son bir senedir -ben ve kardeşim de üniversiteyi başka şehirde okuyoruz- anneme hayali kıskançlıkları ile psikolojik şiddet uygulamakta. sadece psikolojik değil nadiren olmakla beraber gördüğü sanrılar nedeni ile fiziksel şiddet de uygulamakta. örnek olarak söylemek gerekirse, banyoda pirelerin zıpladığını "görmesi" ve bu pirelerin annemin eve aldığı inşaat işçileri tarafından geldiğini düşünmesi üzerine, kadını banyoya sürükleyerek bağırmış ve pataklamıştır.
Bunların haricinde evimizin binanın son katında olmasından kaynaklı çatıda birilerinin dolaştığını ve çatıyı deforme ederek, çatının akmasına sebep olduğunu söylemekte. dolaştığını iddia ettiği kişilerin ise annemin sevgililerini olduğunu söylemekte.
evin içerisinde elinde silah ya da bıçakla dolap ve çekmecelere bakarak başka adamları araması, annemin başka arabalara bindiğini görmesi ve bunda kardeşimin de aracı olduğunu söylemesi, buzdolabındaki yiyeceklerin annem tarafından başkalarına verildğini söylemesi gibi yüzlerce örnek daha var.
ben ve kardeşim yanlarına geleli yaklaşık 15 gün oldu. bu süreç içerisinde kendini ilk birkaç gün kontrol altında tutabildi fakat sonrasında sapıkça düşüncelerini bizlere de kabul ettirmeye çalıştı. ben ise, dikkatli bir şekilde, bu düşüncelerine ikna olmayacağımı, kendisinin ruhsal durumunun çok sağlıklı olmadığını söyledim. o ise, kendisinin değil annemin hasta olduğunu iddia etmekte. yani, "baba gel, psikiyatriste gidiyoruz" deme gibi bir durumum söz konusu değil.çünkü bir anda agresifleşiyor. kabul etmiyor ya da konuyla tamamen alakasız konuşmaya başlıyor. iletişim problemi zaten had safhada.
neyse konuyu çok fazla uzatmadan sormak ve danışmak istediğim şey şu; babama nasıl yardımcı olabiliriz? konuşarak hasta olduğuna ikna etmemiz mümkün değil. polis ya da savcılık aracılığı ile zorla hastaneye kaldırmak ne kadar etik olur? işe yarar mı? uzun vadede bize olan güveni sarsılır mı? bizleri sevmediği, rahatsız olduğu ve istemediği ortada. yoksa hiç müdahale etmeyip hayatından çıkmalı mıyız? çünkü yalnızken daha mutlu. hayatını da idame ettirebilecek yeterlilikte. bizlere ihtiyacı olmadığını ve istemediğini hissettiriyor.
konuyla ilgili arkadaşların her türlü önerisine ve desteğine açığım. yardımcı olursanız çok sevinirim.
*başlıktaki teşhisi nasıl koydun diye soranlar olabilir, zamanında ilk eşiyle de benzer sorunlar yaşaması ve penis boyutunu ölçtürmek için doktora gitmesi sonucunda, doktorun psikiyatri servisine göndermesiyle ortaya çıkmış.o dönem kullanmaya başladığı ilaçları kısa süre sonunda bırakmasıyla da evliliği sonlanmış.
Bunların haricinde evimizin binanın son katında olmasından kaynaklı çatıda birilerinin dolaştığını ve çatıyı deforme ederek, çatının akmasına sebep olduğunu söylemekte. dolaştığını iddia ettiği kişilerin ise annemin sevgililerini olduğunu söylemekte.
evin içerisinde elinde silah ya da bıçakla dolap ve çekmecelere bakarak başka adamları araması, annemin başka arabalara bindiğini görmesi ve bunda kardeşimin de aracı olduğunu söylemesi, buzdolabındaki yiyeceklerin annem tarafından başkalarına verildğini söylemesi gibi yüzlerce örnek daha var.
ben ve kardeşim yanlarına geleli yaklaşık 15 gün oldu. bu süreç içerisinde kendini ilk birkaç gün kontrol altında tutabildi fakat sonrasında sapıkça düşüncelerini bizlere de kabul ettirmeye çalıştı. ben ise, dikkatli bir şekilde, bu düşüncelerine ikna olmayacağımı, kendisinin ruhsal durumunun çok sağlıklı olmadığını söyledim. o ise, kendisinin değil annemin hasta olduğunu iddia etmekte. yani, "baba gel, psikiyatriste gidiyoruz" deme gibi bir durumum söz konusu değil.çünkü bir anda agresifleşiyor. kabul etmiyor ya da konuyla tamamen alakasız konuşmaya başlıyor. iletişim problemi zaten had safhada.
neyse konuyu çok fazla uzatmadan sormak ve danışmak istediğim şey şu; babama nasıl yardımcı olabiliriz? konuşarak hasta olduğuna ikna etmemiz mümkün değil. polis ya da savcılık aracılığı ile zorla hastaneye kaldırmak ne kadar etik olur? işe yarar mı? uzun vadede bize olan güveni sarsılır mı? bizleri sevmediği, rahatsız olduğu ve istemediği ortada. yoksa hiç müdahale etmeyip hayatından çıkmalı mıyız? çünkü yalnızken daha mutlu. hayatını da idame ettirebilecek yeterlilikte. bizlere ihtiyacı olmadığını ve istemediğini hissettiriyor.
konuyla ilgili arkadaşların her türlü önerisine ve desteğine açığım. yardımcı olursanız çok sevinirim.
*başlıktaki teşhisi nasıl koydun diye soranlar olabilir, zamanında ilk eşiyle de benzer sorunlar yaşaması ve penis boyutunu ölçtürmek için doktora gitmesi sonucunda, doktorun psikiyatri servisine göndermesiyle ortaya çıkmış.o dönem kullanmaya başladığı ilaçları kısa süre sonunda bırakmasıyla da evliliği sonlanmış.
1