Nasıl bu bataklığa sapladığımı anlatayım size ; Her zaman ne kadar iyi, düşünceli ve nazik biri olduğunu biliyordum zaten onun bir gün çıkıp yanıma geldi ve benden bazı şeyler yapmamı istedi, zorunda değildim ama kabul ettim ve daha sonra teşekkür etti bir kaç dakika daha konuştuktan sonra ismimi sordu veee tanıştık (resmi olarak tabi ki yoksa ilgimi çekmeye başladıktan beri biliyordum ismini cismini).
O zamana kadar kimse bana denkleri gibi yukardan bakarak değil direk gözünün içine bakıp konuşmamıştı. Çok etkilendim ve o zamandan beri platonik evrene giriş yaptım. esotsm'dan joel abimiz gibi bende kendime şunu sordum: "neden bana azıcık ilgi gösteren her kadına aşık oluyorum?". Ben kendimi onun karşısına geçipte hislerimden bahsederken hayal bile edemiyorum. Yeminlen ergenliğime döndüm gece gece fotografına bakıp ağlamalar filan.
Ne istediğimden de emin değilim. Kafamda kurduğum şeyler arasında evlilik, çoluk çocuk yada onunla ilgili cinsel fantaziler yok. Sadece yanında olmak istiyorum. İşin psikolojik yanına inersek bunun sebebi bendeki özlemini duyduğum ideal anne/abla figürüyle alakası olabilir mi benim bu kadını 7/24 aklımdan çıkaramam ? Ne yapmalı şimdi bu kardeşiniz ? Kendisinin çalışma ortamına ulaşımım var, isimsiz notlar bıraksam filan nasıl olur ? Bi yandan da korkuyorum çünkü işten atılmam hiçte olasılık dışı değil. Sosyal profilindende ulaşabilirim eğer açtığım fake profili kabul ederse. Tam bir stalker oldum.
Diğer bir seçenek de zamana bırakmak tabi ama önceki tecrübelerime dayanarak bu bir ömür gibi geçecek acı dolu 6 ay 1 yıl arası zamana denk geliyor. Daha sonra bilincim onun hissettirdiği şeyleri bir süre boşa alıp daha sonra benim için yine imkansız olacak başka bir şahısa yükleyecek. Hayata iyi gözle bakan biri değilim, pesimistim, schopenhauer hastasıyım . Beni kontrol eden ipleri görsem bile, kendi doğamın programlanışından dolayı bu psikolojik acıyı görmezden gelemiyorum, bilincim izin vermiyor... lan felsefeye nerden giriş yaptık şimdi?
hislerin çok hoş çok güzel, konuşamama durumunu da anlıyorum. milyorlarca insan seninle aynı durumda. tek çözüm de ne istediğine tam olarak karar verip, bir fırsatını bulup, reddedilmeyi de göze alarak ya ben böyle düşünüyorum bak demek. nerede, hangi mecrada dediğin pek önemli değil bence. o yaştaki bir kadın böyle şeylere zaten alışıktır. ama dikkat et, eğer kocası çoluğu çocuğu ızbandut sevgilisi vs. varsa hem ayıp olur hem de zor duruma düşebilirsin.
@mistreated evli değil, sevgilisi olduğunuda sanmıyorum. yemeklerini filan çoğunlukla yalnız yer, öğle molasında tek başına dolaşır filan. iş dışında nasıldır bilemiyorum ama bana biraz yalnız gibi göründü.
pesimist olma lan. niye oluyosun?
abi biraz sevgiye ihtiyacın var galiba, birisi sana yakın davranınca iyice açığa çıkmış bu durum. az biraz işinle alakalı konularda git yanına, yavşamadan konuş. işle alakalı gir ama konuya, sonra samimiyete bağlı kayarsın başka yerlere. ama pesimist olmayacan hacı, o iş yaş.
olgun kadınlar fake hesaplardan hoşlanmaz.bu yolu kafandan çıkar tamamen.
kendine güven,güvenli dur.bunun dışında sakin ol.sakin olmazsan aklın hesapsız kitapsız davranır ve kötü sonuçla karşılaşırsın. plan yap. adım adım hedefe odaklan.
dedikleri gibi pesimistlik sanırım dışarı bir şekilde negatif olarak yansıyor. o mindset'le başlarsan işe olmaz. 23 yıllık adamım her daim hayata negatif ve olumsuz bakıyorum, bugüne kadar hiç bir gönül işimde şansım yaver gitmedi, hiç sevilmedim. kolay olmasa da bakıs acını değiştirmeye calıs.
birde sevgi açlığından aşık oldugunu sanıyor olabilirsin, bende bundan hiç olmayacak kişilere aşık olup, ağlayıp, 2 hafta sonra ne kadar saçma kişilere abayı yaktığımı fark ettim sırf biraz ilgi gördüğüm için. bu da olabilir dikkat et.
@fransizkalanadam muhtemelen benimde hic bir gonul isim iyi gitmeyecek. Kendime surekli anlatirim bir iliskinin ne kadar gereksiz ve bosa oldugunu. Belki de kendimi kandiriyorumdur ve istesem bile iyi bir iliskim olmayacaktir. Kalemin duvarlari cok guclu ama truva atina karsi cok caresizim.