
mutlu eden meslek.


ortalama yaşamaya imkan sağlıyorsa mutlu eden. buna imkan sağlamıyorsa zaten işte de mutlu olamaz insan, meslek mutlu etse de.


Mutlu eden meslek bence diğerini ne kadar çekebilirsin ki


evli misin bekar mısın diye sorarlar insana. cevap burda yatıyor.


mutlu edip para getiren meslek ya da çok para getiren mesleği sevmek :P
lemmiwinks'e katılıyorum ama, ortalama bir hayata imkan sağlıyorsa, sevilen meslekte çalışması en iyisi. ha bir de hem sevilmeyen hem de zorda kalındığı için üç kuruşa çalışılmak zorunda kalınan meslekler var, onu hiç hesaba katmamışsınız bakıyorum? bence çoğu insanın mesleği 3. kategoride, ilkini ya da ikincisini yapabilen çok daha şanslıdır bence (ben 3. kategoride çalışmıştım, şimdilerde çalıştığım iş ise 1. ile 3. arasında bir şey. her türlü parasızım yani)


para getiren.


Mesleğini sevsen de belli bir süreden sonra zorlanıyorsun zaten bu sebeple çok para getiren mesleği tercih ederim..


para abi. para esittir mutluluk. saka lan, tam oyle degil. ama mutlulugun %80'ini parayla satin alabiliriz bence.


duruma bağlı, mutlu eden 2000 lira getirip para getiren kastırıp, günde 15 saat çalıştırıp 3000 lira getirecekse mutlu eden. ama para getiren harbiden para getirecekse, şöyle 6000-7000 ve üstü getirecekse o zaman para getiren. en azından bir süre para biriktirir sonra değiştirmeyi düşünürsün.


mutlu olmadan yapilan her is cenabet oluyor..


mutlu eden meslek. o yüzden mis gibi para getiren, branşımın mesleğini yapmak yerine, aile baskısına karşı çıkıp hala evde oturup iş başvurusu gönderiyorum günde en az 5 tane.


eğer ücretli bir çalışan olacaksan, sevdiğin bir meslek olsa bile bir yerden sonra mutsuz etmeye başlayacaktır, bir zorunluluk haline dönüşecektir. bu eşyanın doğası gibi bir şey.


gochebe+1 (sanırım ilk kez artıbir yapıyorum, daha önce hak edilmediğinden diyil, bu mevzuu önemsediğim için)
bir kere iş ve meslek arasındaki farkı gözden kaçırmamak lazım, işi olan herkesin mesleği yoktur. bu uzun ve detaylı bir mesele, geçelim... ancak sevilen, bayılınan bir meslek para kazanmak için ve ücret ödeyen patrona katkı için yapıldığı takdirde bir zaman sonra memnuniyeti bitirir. ama bu, para için zoraki yapılan işi tercih etmemiz/anlamlı bulmamız gerektiğini göstermez.
özet: iki ucu boklu değnek.


kesinlikle mutlu eden meslek. herşey para değil. tamam bazı şeyler cidden para. ama her bir bok para değil. her gün sabahın köründe küfrederek yataktan çıkıp asık suratla işe gitmek yerine isteyerek, hevesle yataktan çıkıp ruhen iyi bir halde işe gitmek çok daha iyi.
