öncelikle durumumdan bahsedeyim. benim insanların ölümüne ve hastalıklarına karşı duygusuzluğum var ve bundan durumumdan rahatsız oluyorum. örneğin duyduğum ölüm haberlerine, vatanımı ve insanımı sevdiğim halde askerlerin ölümüne karşı hiçbirşey hissetmiyorum, üzülemiyorum. örneğin ailemi severim fakat annem acile gittiğinde bile hiç üzülmedim (ölse üzülürüm tabi ama). sevdiğim kızın ağlayarak anlattığı ona göre üzücü şeyleri önemsiz hikayeler anlatıyor gibi dinliyorum. halbuki çok seviyorum onu. sevgi konusunda hiçbir sıkıntı yok.
bu gibi durumlar var ve acaba bencilliğimden mi böyleyim diyerek kendimi suçluyorum. acaba gerçekte kimseyi sevmiyor muyum lan diye soruyorum kendime. ve bu durumdan rahatsızlık duyuyorum. insanlara üzülmüş numarası yapıyorum yadırganmamak için. sorunum ne ki benim?
çok tanıdık geldi yazdıkların sanki daha öncede biri bunlardan bahsediyordu ve sonunda intihar etmişti aman sen etme boş ver gitsin üzülüp napcan bir kere geliyoruz bu dünyaya
sosyopat olabilirsin.
yani tek sorun ölüm ve hastalıklara üzülmekte. yoksa benimde kendime göre üzüldüğüm sevindiğim mutlu olduğum şeyler var fakat bu konuda acaba milletmi abartıyor diyorum bi yandan da acaba bende mi sorun diyorum. ama bu yönde hissiz olduğum bi gerçek
@infernalcadre yok yaşamayı seviyorum. intihar etmeyi hiç düşünmedim bu yüzden.
@gogu delen okuyacağım teşekkürler.
duyuru nick uyumu olmuş :))
bnde de aynı problem var ya galiba bencillikten kaynaklanıyor..
bu arada verdiğiniz psikolojik rahatsızlıklarda genel itibariyle empati yeteneği olmayan yazıyor ama bende acayip bir empati yeteneği var. intikam alırken bile bu yolla yani yaptığı şeyle vurma yoluna giderim. ve insanların ne düşündüğünü empati kurarak saptarım.
muhtemelen mantığın ön plandadır hep, adım atmadan önce kuruyosundur kafanda, o üzülemediğin konularda da üzülsem nolcak ki düşüncesi vardır içten içe gene üzülüyosundur sadece gereksiz muhabbetlerden kaçınıyosunudır, allah belalarını versin, tüh tüh gibisinden. yapacak bişey yok. böyle olarların arkasından kahkaha atmadığın sürece, bu da senin üzülme tarzın deyip geçelim.
(bkz: travma sonrası stres bozukluğu)
yaşanan bir travma sonrası aman bir daha üzülmeyeyim diye bireyin kendisini koruması.
belki de hep böyleydiniz siz busunuz.