----
suçu hep başkasına ya da olaylara atan ve anlık ferahlık verip sorunu çözmekten öte belki de büyüten insanlardı. mesela biriyle iyi anlaşıyorduk ama o otoritesini kuramıyordu, ben baskındım. gerçi başka tecrübem de olmalı deneme görüşmesi dışında. yeni mezun değilse de genç insanlardı bunlar belki sebebi budur. şefkat değil, biraz realite istiyorum ya da bunu istediğimi düşünüyorum.
ben tüm olayların kendi payıma düşen sorumluluğunu almak "göte göt diyecek" biriyle görüşmek istiyorum. sebep olduğum şeyler için de faturasını bir şekilde ödeyip temize çıkmak istemek mesela bencilce mi?
gerekirse sert konuşsun, üzüleyim çökeyim sonra düzeleyim istiyorum. "o da öyle yaptı, şöyle oldu, şunu yapmasaydı, şu bu" lazım değil. kesilmesi, budanması gereken yerler varsa törpülemek can yakmalı zaten diye düşünüyorum. şefkatle yaklaşıp ama senin bu davranışlarına şu şey şu kişi sebep olmuşları fazla duymak istemiyorum. o tarafa gidince kendimi aklayacak ve hak verecek argüman buluyorum zaten. banane, başkası bana hata yaptı diye ben neden tuzağa düştüm, düşmeseydim.
şey gibi biraz, nazik nazik yüzmeyi öğreten biri değil de. yüzme bilmeyeni suya atıp da kendi kendine bata çıka öğren diyip sadece sözle direktif veren kişiler gibi.
Psikolog degil de raki sofrasi arkadasi lazim gibi geldi :)
görüşme yapmadan gidişatı şartları belirlediğin terapi beklentin varsa bu psikolog olamaz. @brkylmz +1
@mika, görüşme yapacağım da bir sürü insan var seçmeden önce "benim beklentim bu, size uygun mu" diye sorulmaz mı? önceki görüşmelerde biraz yönlendiriciydim, bu yönlendirmeyi bertaraf edebilecek biri lazım.
yani bdt yapan uzman bir psikolog bulup başlamadan beklentilerini belirtebilirsin.
BDT size uygun olmayabilir, burada da Psikologlar vardı, daha net açıklayabilirler ancak alternatif yöntemleri de araştırabilirsiniz.
Bence üstteki cevap verenler yazdığını okumamış.
Soruya bir cevabım yok tam olarak, ama direktif vermek psikologların yaptığı bir şey değil diye biliyorum genel olarak.
Diğer tarafı, başta böyle bir beklentin olduğunu söylemekten doğal bir şey yok bence, henuz telefonda aradiginda bile, çalışma tarzı teori vs senin bilmen gerekmiyor, bir hizmet satin aliyorsun nihayetinde. Bana böyle bir şey lazım, sizde var mı, diye sormakta bir beis olmaması lazım normal.sartlarda.
işinin ehli olan zaten "ben böyle yaklasmiyorum" vb. demeyi de bilir diye düşünüyorum. Ha bu konuda da ağızlarını açmama gibi bir kuralları varsa lanet gelsin öyle mesleğe.
Psikiyatrist düşünür müsün, onlar daha sert oluyor
psikolog değilim ama uzun zamandır düzenli terapi alıyorum. terapi "yaraları" kapatmaya yaramıyor, bu yaraları ufaltmaya ve kalan kalıntılarla başa çıkıp yaşamaya yarıyor.
mesela "şefkatle yaklaşıp ama senin bu davranışlarına şu şey şu kişi sebep olmuş"tan sonrasında, illa ki bir "bu yüzden bunu her hatırladığımızda, bununla ilgili bir şey her yaşadığımızda direkt şunu yapmak yerine bunu yapmayı deneyebiliriz" geliyordur. bazen gelmese de olur, sadece sana bir soru sorması bile problemlerine başka açıdan bakmanı sağlayabiliyor.
açıkçası istediğin şey, sert konuşulması, bana yeni yaralar açabilecek bir şey gibi geliyor. bence beklentisiz bir şekilde gidip kendini terapistinin şefkatli kollarına bırakman daha iyi olacaktır :)))
rakı sofrası yorumlarına katılmıyorum. yıllar boyunca arkadaşlarımla dertleştim ve sorunlarım daha da büyüdü çünkü arkadaşlarım da benim gibi "sorunlu" tiplerdi. verdikleri öneriler problemleri daha da büyütmeme kompleks hale getirmeme ya da daha çok kin tutmama sebep oluyordu. terapi sayesinde yılların nefretini atabildim ve artık kimseyle "dertleşmem".
rakı sofrası fikri bir açıdan iyi bir açıdan kötü.
iyi geliyor evet.
ama yakın arkadaşların olduğu için senin yanında oluyorlar.
"oha kardeşim sana yapılır mı bu" diyorlar. belki benim anlattığım gibi değil olay. belki ben bilerek veya bilmeyerek yalan söylüyorum. o yüzden o da şefkatli ama yara sarıcı değil.
bana sert bir hard-realite lazım.
psikaytri lazım değil ya.
hatta sonradan farkettim. benim derdim psikolog da değil aslında, bazı sosyal uyum becerilerini öğrenmemek ya da hatalı öğrenmek. büyüklerin deyimi ile oturup kalkmasını bilen bir insanım, babamın ben doğduğumdaki yaştayım, ama konu duygusal ya da sosyal meseleler olunca belki de 12 yaşındaki bir çocuk benden daha münasip davranıyor.
sanki bir şeyleri öğrenememişim ya da hatalı öğrenmişim gibi. ya da ben sadece öyle hissediyorum. bunları öğrenmemiş insanlar bunları bana söylediği için doğruyu yanlışı karıştırmaya ve kendimi hatalı değerlendirmeye başladım.
şuanki duygu durumum tanımsız, undefined.
Amacınız değişmek değil kendinizi anlamaksa "insight" terapilere yönetebilirsiniz. Özellikle psikanaliz/psikodinamik yaklaşımlarda gerçekler yüze çarpılabiliyor. Ama bilimselliği tartışılır. Sizin yerinizde olsam bu yaklaşımı benimseyen bir terapist bulurdum.
Haa son yazdığınızı şimdi gördüm. Davranış değişimi istiyorsanız bdt çok daha etkili olabilir @mihakkaninen'in dediği gibi
İyi terapist olmak üzerine baya bişey okudum tabi ki bisürü beceri seti var terapisti iyi terapist yapan ama göte göt diyen tanımınız o kadar iyi ki bence ne istediğinizi biliyosunuz sadece henüz uyum sağlayacağınız biriyle tanışmamışsınız. Bu işler biraz aramak bulmak biraz da şans herkes herkesle uymuyor. Ben size bi isim göndericem ajandası uygunsa belki tanışmak istersiniz. Göte göt der kendisi.
Merhaba,
BDT yöntem olarak semptomatiktir, semptom olmadığında yüzeysel kalabilir. Sizin bahsettiğiniz meseleler bana daha çok tutumlarınız, seçimleriniz, ilişki örüntülerinizle ilgili gibi geldi. Eğer öyleyse şema terapi (bu yöntemin arayışınızla uyumlu olacağını düşünüyorum), dinamik terapi (uzun sürelidir ve yüzleştirme olarak adlandırdığınız şey daha gizil ve alttan gerçekleşir) ya da ACT (kendi payıma düşen sorumluk ifadenizden yola çıkarak bunu da değerlendirebilirsiniz) gibi yöntemleri araştırabilirsiniz.
Bu yöntemlerin web sitelerinde akredite olan psikoterapistlere bakmanızı tavsiye ederim. Terapistinizle geçmişteki psikoterapi sürecinizle ilgili şefkat, otorite deneyimlerinizi mutlaka paylaşın. Ek olarak zihnimden ilk geçenleri not etmek istedim izninizle: "kendinizi aklamak" ve kendinize şefkat göstermek arasındaki farka biraz odaklansanız nasıl olurdu, ne oluyor da sizin dışınızda daha otoriter bir sese ihtiyaç duyuyorsunuz acaba.
O zaman roman okuyacak insan tanıyacaksın. Anladığım kadarıyla problemin olgunlaşmamak