Kötü insanları daha iyi ayırt ediyorum artık. yani eskiden olsa hiç farkedemezdim suistimal edildiğini iyi niyetimin.
Şimdi yine Özellikle Çekirdek ailemle ilintili insanlara iyilik yapıyorum ama Ama eskisi gibi içimden gelerek değil iyilik yapmadım da laf söz yapacaklarını bildiğim için o laf sözleri ağızlarından çekip almak için yapıyorum.
Özellikle narsist kötü insanlardan saygısızlıklar göre göre alay edilme küçük küçük düşürmeler göre göre mesafe koymaya daha çok sınır çizmeye başladım sanırım biraz geç oldu ama saflığım gitti. Gerçek sevgi mi ve gerçek saygımı yalnızca çok samimi güvendiğim insanlara sunuyorum. Ve kötü insanlarla ya hiç temas ya da mecbur kalıyorsam akrabalık durumları gibi bayramda seyranda sadece sınırlarımı belirleyerek özgüvenli durarak temasta oluyorum
Sizce nasıl hissel gelişim açısından belki biraz geç bir yaş ama doğru bir yolda mıyım sizler bu süreçten nasıl geçtiniz bıyık vurula vurula kaytan insan arkadan vurula vurula şeytan Olur dediğimiz süreci siz nasıl yaşadınız ve bu saf saflığın yitirilmesi çok üzücü bir şey değil mi?
Yetişkin yaşamında gerçek samimiyetin gerçek güvenin sadece çok sınırlı bir arkadaş çevresinde sadece anneyle veya sadece babayla sadece bir aile üyesi ile veya bazen onlarla bile değil kalmayışı samimiyetsizliklerin artışı bunlar sizi de üzmüyor mu?
İçini dökmek istedim biraz. Uzun olduysa affınıza sığınıyorum.
Kötülük kötülük doğurur, çok o enerjiye kapilmamaya çalışıyorum. Hakkımı da yedirtmem ama.
Çocukken ve genç yaşlarda iyi niyet/cömertlik/samimiyet genellikle sorgulanmıyo, çünkü çevremiz genelde güvenilir ve ilişkilerimiz de daha yalın oluyor. Fakat ne yazık ki yetişkinlikte farkına vardığımız gerçek, insanların farklı ajandaları ve çıkarları olduğu; bazılarının kötü niyet veya manipülasyon yoluyla samimiyeti suiistimal edebileceği gerçeği. Saflığın yitirilmesi üzücü tabii ama bunun yerine koyulan bilinçli ve seçici güven çok kıymetli bence. İnsanı ciddi anlamda olgunlaştırıyor.
Günün sonunda gerçekten kıymet verdiğin insanlarla, küçük ama sağlam bir çevreyle kurduğun bağlar, sığ ve yüzeysel birçok ilişkiden daha tatmin edici kalıyor. Duygularını güzel ifade etmişsin bu arada. Birçok insan yaşıyor ama dillendiremiyor bu tarz şeyleri. Yalnız değilsin, üzme kendini.
çok o enerjiye kapilmamaya çalışıyorum. Hakkımı da yedirtmem ama +1
Bilhassa son birkaç yıldır bu yüzden Nasrettin hocaya dönüştüm. Oldukça ferahlatıcı öneririm. Dr jekyll & mr. Hyde var ya, ben de encokbeni & Nasrettin oldum, güzel oluyor ^^
kendim yazmışım gibi okudum, yaş 30 olduysa geç değil güzel bir yaşta aydınlanmışsın. 40'a geldiğinde sınırlar iyice kalınlaşacak. Tr'de yeni insanlık böyle açıkçası. Aynı yolda, doğrularınla dik durarak devam et. Tüm sevgini, gerçekliğini aile bildiklerine ver derim ben.
Çocukluk bir masal dünyası, sonrasında sert ve acımasız bir dünya var. Buna ilaveten bu topraklara özgü bir acayiplik var. Nezaket, içtenlik, iyilik, sırf doğru olduğu için doğruları söylemek gibi şeyler enayilik olarak görülüyor. Kurnazlık, içten pazarlıklı olmak, kabalık ve belaltı muhabbetler revaçta olan şeyler. Statü, başkalarını aşağılayarak kazanılıyor. En komik bulunan stand-up şakaları bile birilerini aşağılamak üzere. Başka ülkelerde sosyal olarak ve kanunen böyle olduğunu sanmıyorum. Oralarda kimse size hiçbir şekilde mobbing yapamaz. Siz haklısınız, ama vaziyet böyle. Canınızı sıkmayın, değecek tıynette insanlar değiller.